บทที่850 ศิษย์ในความดูแล

ได้ยินคณบดีพูด เฉินเกอก็มองปรมาจารย์ที่นั่งอยู่ด้านข้างแวบ หนึ่ง

ปรมาจารย์ต่างนั่งตัวตรงให้อยู่ในอิริยาบถที่ดี รอคอยให้

เฉินเกอตัดสินใจเลือก

หลังจากดูไปได้สักพัก เฉินเกอก็ยังไม่เลือกสักที

จึงทำให้สวีหมีกับปรมาจารย์เผยสีหน้าที่สงสัยขึ้นมา

“เฉินเกอ หรือนายเลือกไม่ถูกเหรอ? “สวีหมีเอ่ยปากถามเฉิน มุมปากของเฉินเกอเผยยิ้มเป็นรูปเรเดียนที่ทำให้คนอยากต่อ

เกอ

การหลั่งถึง จ้องมองสวีหมีพลางตอบว่า “คณบดีครับ นอกจากสี่

ปรมาจารย์นี้แล้ว ไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วหรือครับ?

“นาย! ”

“พ่อหนุ่ม นายดูถูกความสามารถของปรมาจารย์หรือ?” คำพูดของเฉินเกอทำให้ปรมาจารย์จ้างโมโหขึ้นมา ต้องถาม เฉินเกอตาเขม่น

อันที่จริงเฉินเกอไม่ได้คิดเช่นนั้น

“ปรมาจารย์ตี้จ้างเข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้ดูถูกพวกคุณ ปรมาจารย์ทั้งสี่ เพียงแต่ผมหวังว่าจะมีตัวเลือกที่ดีกว่า”เฉินเกออธิบายให้ปรมาจารย์ตี้จ้างเข้าใจอย่างสุขุมเรียบเฉย ในขณะที่ยืน อยู่กับที่

“อ่อ? แล้วนายอยากได้ตัวเลือกอย่างอื่นแบบไหน? ”

สวีหมีถามเงินเกออย่างสนอกสนใจ เขารู้สึกว่าชายหนุ่มตรง หน้าช่างพิเศษเหลือเกิน

“ไม่ทราบว่าคณบดีมีความคิดจะรับศิษย์ในการดูแลไหม ครับ? ”

จากนั้น เฉินเกอก็เอ่ยปากแสดงความคิดเห็นต่อสวีหมี

“พ่อหนุ่ม คณบดีเป็นคณบดีของสถานศึกษาหญิงคง นายจะทำ เสียมารยาทพูดตามอำเภอใจได้อย่างไรกัน” ปรมาจารย์ตี้จ้าง ตวาดเสียงใส่เฉินเกอหนึ่งประโยค

ปรมาจารย์หยุนคงก็ได้เปลี่ยนสีหน้ากลายเป็นตื่นตระหนก

ตกใจ เขาคาดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะกล้าพูดเช่นนี้ออกมา

สวีหมีคือใคร? คณบดีสถานศึกษาหญิงคง ซึ่งมีสถานะที่สูงส่ง จะไปรับศิษย์ในความดูแลได้ง่ายๆเช่นไร

แต่สวีหมีไม่ได้โกรธคำพูดของเฉินเกอ แต่กลับเผยรอยยิ้ม แห่งความพึงพอใจออกมา

“เฉินเกอ นายใจกล้าเหลือเกิน เป็นคนแรกที่กล้าเสนออย่างนี้ ไม่เลว ไม่เลวจริงๆ”คำพูดประโยคนี้ไม่ได้ตำหนิเฉินเกอแต่อย่าง

ใดแต่เป็นการชื่นชมเฉินเกอต่างหาก
ได้ยินคำพูดของสวีหมี ปรมาจารย์ต่างก็เผยสีหน้าประหลาด ใจขึ้นมา

เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นสวีหมีมีความสนใจและเอ็นดูนักฝึก มากขนาดนี้

“ได้ ชั่วชีวิตนี้ผมยังไม่เคยรับศิษย์ของตัวเองมาก่อนเลย ถ้า อย่างนั้นวันนี้ผมจะถือเป็นกรณีพิเศษ รับนายเป็นศิษย์คนเดียว ของสวีหมี! ”

ต่อจากนั้นสวีหมีก็จ้องมองเฉินเกอพลางตอบตกลง ยินดีรับ

เฉินเกอเป็นศิษย์ในการดูแลของตน

ซัวะ!

สี่ปรมาจารย์เปลี่ยนสีหน้ากะทันหัน

ผลสรุปเช่นนี้ไม่ได้อยู่ในความคาดเดาของพวกเขาทั้งสี่คน

เลย

คิดไม่ถึงว่าสวีหมีจะยินดีทำลายสถิติเพื่อเฉินเกอ

“ขอบคุณคณบดีครับ ไม่ใช่ ขอบคุณอาจารย์ครับ! “เฉินเก อรีบเอ่ยคําขอบคุณสวีหมีอย่างเคารพ

ในเมื่อได้เข้ามายังสถานศึกษาหลงคงแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง กลายเป็นคนที่เก่งที่สุด ให้สี่ปรมาจารย์มาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา มันไม่ใช่สิ่งที่เฉินเกอปรารถนา อยากจะเป็นศิษย์ของคณบดีแต่ เพียงผู้เดียวต่างหาก
เมื่อเป็นเช่นนี้ สถานะของเฉินเกอที่อยู่ในสถานศึกษาหญิงคง ก็จะสูงขึ้น

พูดจบ สวีหมีก็ได้ปล่อยป้ายสีทองที่อยู่ในแขนเสื้อของตนออก มาอยู่ด้านหน้าของเฉินเกอ

“อันนี้เป็นป้ายพิเศษ เป็นสัญลักษณ์แสดงสถานะของนายที่อยู่ ในสถานศึกษาหญิงคง นายเป็นนักเรียนคนเดียวของสวีหมี สามารถใช้ทรัพยากรทางการศึกษาทั้งหมดในสถานศึกษาแห่ง นี้! “สวีหมีให้สัญลักษณ์แสดงสถานะและอำนาจแก่เฉินเกอ

สถานะลูกศิษย์ของคณบดีนั้นสูงส่งยิ่งนัก แน่นอนว่าสามารถ เดินอยู่ในสถานศึกษาแห่งนี้ได้อย่างสง่าผ่าเผยกันเลยทีเดียว

ประเด็นสำคัญคือเงินเกอสามารถเพลิดเพลินไปกับการใช้ ทรัพยากรทางการศึกษาได้อย่างตามใจชอบ เมื่อเป็นเช่นนี้เฉิน เกอก็จะสามารถฝึกวรยุทธ์และเคล็ดวิชาต่างๆได้มากมาย ซึ่ง เป็นการยกระดับพลังความสามารถของตนได้

“หยุนคง คุณไปจัดการเก็บกวาดศาลาตงเยี่ยนให้เรียบร้อย ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตรงนั้นก็คือที่พักส่วนตัวของเฉินเกอนะ! จากนั้นสวีหมีก็สั่งการหยุนคงหนึ่งประโยค

“ครับ ท่านคณบดี ผมจะพาเฉินเกอไปเดี๋ยวนี้เลยครับ! “หยุน คงไม่ได้ใคร่ครวญก็ตอบรับมาทันที

พูดจบ หยุนคงก็พาเฉินเกอออกจากห้องโถงใหญ่ พอทั้งสองคนจากไป สี่ปรมาจารย์ต่างจ้องมองสวีหมี ซึ่งเห็นได้ชัดว่าทั้งสี่คนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก

“ท่านคณบดีครับ ทำไมท่านต้องรับเฉินเป็นศิษย์ในการ

ปกครองด้วยครับ? “จ้างถามสวีหม้อย่างไม่เข้าใจ สถานศึกษาหญิงคงไม่เคยมีกรณีพิเศษเช่นนี้มาก่อน และครั้งนี้ เป็นเพราะเฉินเกอจึงได้เปลี่ยนไป และคณบดียังเป็นคนเอ่ยปาก

อีกด้วย

ทําให้สีปรมาจารย์ไม่เข้าใจยิ่งนัก

“คิกคิก! ”

“หรือพวกคุณดูไม่ออกกันเหรอ? พ่อหนุ่มคนนี้ อันที่จริงพลัง ความสามารถไม่ได้อยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นห้าของขอบเขต เงินเหริน แต่จงใจจะปิดบังความสามารถที่แท้จริงของตน

สวีหมอธิบายให้ปรมาจารย์ฟังอย่างยิ้มแย้ม

สี่ปรมาจารย์ได้ยินต่างก็รู้สึกสงสัยมาก

“ท่านบอกว่าพ่อหนุ่มคนนี้จงใจปิดบังความสามารถที่แท้จริง ของตน และความสามารถที่แท้จริงของเขาเป็นยังไงกันครับ?” ปรมาจารย์ตี้จ้างถามต่ออย่างประหลาดใจ

“อย่างน้อยน่าจะอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นเก้าของขอบเขต เงินเหรินแล้ว และมีแนวโน้มจะก้าวเข้ามาถึงขั้นขอบเขตเงินเงิน แล้ว! ”

สวีหมีพูดหนึ่งประโยค
คำพูดนี้ทำให้ปรมาจารย์ตกตะลึงมากมาย เพราะตอนนี้ ศิษย์ในสถานศึกษาหญิงคงไม่มีใครไปขึ้นขั้นการบำเพ็ญจิตชั้น เก้าของขอบเขตเงินเหรินได้ สูงสุดก็อยู่ระหว่างชั้นเจ็ดและชั้น แปด ถ้าเงินเกออยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นเก้าของขอบเขตเงิน เหริน นั้นก็แสดงว่าเขามีคุณสมบัติเพียงพอต่อการเป็นลูกศิษย์ ของสวีหมี

“ถ้าเป็นเช่นนั้น พ่อหนุ่มคนนี้จะกลายเป็นประวัติศาสตร์ลูก ศิษย์ที่มีพรสวรรค์มากที่สุด และไม่มีใครอื่นด้วย! “ในที่สุดปร มาจารย์ตี้จ้างก็ไม่มีข้อสงสัยประการใดอีกต่อไป อีกทั้งยังได้ เปลี่ยนน้ำเสียงในการพูดถึงอีกด้วย

เสียดายที่ลูกศิษย์อย่างนี้ไม่ใช่ของเขา แต่เป็นลูกศิษย์ในการ ดูแลของคณบดี มิเช่นนั้นเขาก็จะยิ่งมีสถานะโอ้อวดได้มากขึ้นน สถานศึกษาแห่งนี้

แต่ในใจปรมาจารย์ตี้จ้างได้คิดไว้แล้วว่าต้องไปเชื่อมความ สัมพันธ์กับเฉินเกอดีๆ

บัดนี้ อีกฝั่งหนึ่ง

เฉินเกอเดินตามปรมาจารย์หยุนคงมาถึงศาลาดงเยี่ยนของ สถานศึกษาหญิงคงแล้ว

ตลอดที่ผ่านมาศาลาตงเยี่ยนเป็นห้องเก็บของจิปาถะ แต่ตอน นี้เฉินเกอกลายเป็นศิษย์ของสวีหมีแล้ว แน่นอนว่าต้องมีที่พัก สําหรับแสดงสถานะของเขาได้เป็นอย่างดี คงไม่สามารถให้เฉิน เกอไปอยู่กับคนพวกห้องระดับต้นกับห้องระดับกลางหรอกนะ ซึ่งจะเป็นการลดสถานะของเขา โดยเปล่าประโยชน์

“ปรมาจารย์หยุนคงครับ ตรงนี้ยังไม่ใครเคยอยู่มาก่อนใช่ ไหมครับ? ”

เห็นฝุ่นละอองเกาะจับตัวอยู่เต็มตามที่ต่างๆ ของศาลา เฉินเกอ จึงได้ถามปรมาจารย์หยุนคง

ปรมาจารย์หยุนคงรีบพยักหน้าตอบเงินเกอทันที” ใช่ครับ หรืออย่าเรียกผมว่าปรมาจารย์เลยนะครับ ตอนนี้คุณเป็นถึงศิษย์ โปรดของคณบดี และมีสถานะที่ไม่ธรรมดาเลย! ”

“คึกคิก ปรมาจารย์หยุนคงยกยอเกินไปแล้ว ถึงผมจะเป็น ศิษย์ในการดูแลของท่านคณบดี แต่ผมยังคงเป็นลูกศิษย์คนหนึ่ง สถานะไม่เหมือนกันเลย ผมจึงต้องเคารพคุณอยู่แล้ว!

เฉินเกอพูดกับปรมาจารย์จ้างอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว