บทที่828 ทดสอบ

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของเหอเฉิง คู่อาจารย์และลูกศิษย์เกาเลที่ กำลังจะเดินจากไปก็หยุดชะงักทันที

เกาเลรีบหันหน้ากลับมาอย่างรุนแรง แล้วจ้องไปที่เหอเฉิงด้วย

สายตาที่เหลือเชื่อ

“คุณว่าอะไรนะ? ลูกศิษย์ของคุณสามารถสร้างเวทย์ระดับ สูงได้งั้นเหรอ? “เกาเล่ถามเหอเฉิงด้วยความสงสัย และไม่เชื่อ ในคําพูดของเหอเฉิง

เพราะในความรู้สึกของเขาคือลูกศิษย์ของเหอเฉิงเพิ่งจะเริ่ม ฝึกฝนได้เพียงไม่กี่วัน เป็นไปได้อย่างไรที่จะสามารถสร้างเวทย์ ระดับสูงได้ ต้องรู้ว่าลูกศิษย์ของเขาเองใช้เวลาฝึกฝนไปหนึ่ง เดือนถึงจะสามารถสร้างเวทย์ระดับกลางได้

แต่ว่าลูกศิษย์ของเขาทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าเฉินเกอจะ ทําไม่ได้

“เหอเฉิง ลูกศิษย์ของคุณติดตามคุณมานานเท่าไหร่แล้ว? ” โฉวเอ่ยปากถามเหอเฉิง

เรียนท่านปรมาจารย์ใหญ่ 5วันครับ!

เหอเฉิงตอบโฉวตามความจริง

“เป็นไปไม่ได้!”
“ปรมาจารย์ใหญ่ นี่มันเป็นไปไม่ได้ เหอเฉิงต้องพูดโกหกแน่ เป็นไปได้อย่างไรที่ลูกศิษย์ของจะสามารถสร้างเวทย์ระดับสูง ได้ในเพียงเวลาแค่5วัน! ”

ไม่รอให้โฉวเอ่ยปาก เกาเลก็รีบตะโกนและกล่าวให้โฉว ฟังความโกรธ และไม่เชื่อในทั้งหมดเหล่านี้

เหอเฉิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็น มืดมน พร้อมกับเอียงหัวแล้วมองไปที่เกาเล่

“อาจารย์เกาเล่ ลูกศิษย์ของคุณทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่า ลูกศิษย์ของฉันจะทำไม่ได้ ฉันเคยบอกแล้วว่าลูกศิษย์ของฉันมี พรสวรรค์มาก!

สงสัยเฉินเกอก็เท่ากับสงสัยตัวเขาด้วย ดังนั้นแน่นอนว่าเธอ เฉิงไม่ยอมปล่อยให้เกาเลไปพูดเฉินเกอแบบนี้

ที่สำคัญคือเงินเกอมีอำนาจนั้นจริง ๆ และเขาก็เห็นกับตาของ เขาเอง ไม่เช่นนั้นเขากินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำรึไงเลยมาหา ปรมาจารย์ใหญ่ที่นี่

“เกาเล่ คุณเงียบก่อน! ”

กู่โฉวก้มหน้าลง และสั่งเกาเล่ด้วยความโกรธอย่างมาก

ทันใดนั้นเองเกาเล่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไร จึงหุบปากของตัวเอง แล้วเงียบลง

“เหอเฉิง คุณรู้หรือเปล่าว่าถ้าคุณพูดโกหก คุณต้องรับผิดชอบ ผลที่จะตามมาอย่างไร?”
ต่อมาโจวก็กล่าวตักเตือนเหอเฉิง ว่าเรื่องบางอย่างไม่ใช่ เรื่องที่จะสามารถล้อเล่นได้ ดังนั้นเขาหวังว่าเธอเพิ่งจะคำนึงถึง ผลที่จะตามมาด้วย และเก็บคำพูดเหล่านั้นของเขากลับไปตอนนี้ ก็ยังทัน

“ท่านปรมาจารย์ใหญ่ ฉันเหอเฉิงไม่พูดเท็จแน่นอน ลูกศิษย์ ของฉันมีพรสวรรค์นั้นจริง ๆ

เหอเฉิงตอบกลับคู่โฉวด้วยความแน่วแน่อย่างมาก

“ได้ ถ้าเป็นเช่นนี้ ฉันจะเป็นคนที่ทดสอบเขาเอง และถ้าเขา เป็นเหมือนอย่างที่คุณพูดจริง ๆ ละก็ ฉันก็จะมอบตำแหน่งผู้ฝึก ชั้นที่หนึ่ง ให้เขา!

ต่อมาโจวก็ออกเสนอแถวทางให้เหอเฉิง

หลังจากเหอเฉิงได้ยิน ก็มองไปที่เฉินเกอที่ยืนอยู่ด้านหลังของ

เขา

เฉินเกอพยักหน้าด้วยความสงบนิ่ง และไม่มีความรู้สึก

ประหม่าใด ๆ

“เฉินเกอ คุณพร้อมหรือยัง?

เหอเฉิงถามเฉินเกอ

เฉินเกอพยักหน้า และแสดงว่าเห็นด้วยกับการทดสอบ เมื่อเห็นว่าเฉินเกอเห็นด้วย ภายในใจของเหอเฉิงก็รู้สึกวางใจ และเขาก็เชื่อว่าเฉินเกอทำได้แน่นอน
ต่อมา เหอเฉิงกับเกาเล่และเจียงหนันก็ถอยไปด้านข้าง แล้วมี โฉวเป็นคนที่จัดเตรียมปากกาหมึกและกระดาษให้เฉินเก อด้วยตัวเขาเอง จากนั้นวางอยู่ตรงหน้าของเฉินเกอ

“การทดสอบของฉันง่ายนิดเดียว เพียงแค่คุณสามารถสร้าง เวทย์ระดับสูงอะไรก็ได้ออกมาหนึ่งแผ่น ก็ถือว่าคุณผ่านการ ทดสอบ! ”

“แต่ถ้าคุณไม่สามารถทำได้ งั้นก็แสดงว่าคุณและอาจารย์ของ คุณกำลังคุยใหญ่ และสิ่งที่ต้องเผชิญก็คือถูกขับไล่ออกจากวิหาร รวมทั้งปลดตำแหน่งสมาชิกของคุณด้วย! ”

โฉวอธิบายกฎของการทดสอบให้เงินเกอฟังสั้นๆ และจาก นั้นก็กล่าวตักเตือนเฉินเกอด้วยเช่นกัน

“ปรมาจารย์ใหญ่ ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะพิสูจน์ให้คุณ

เห็น!”

เฉินเกอไม่คิดอะไรและตอบตกลงโดยตรงทันที

“ได้ เริ่มกันเถอะ!

กู่โฉวพยักหน้าตอบรับ

ทันทีที่พูดจบ เฉินเกอก็หยิบปากกาหมึกที่อยู่ตรงหน้าของตัว เองแล้ววาดลงบนกระดาษฮู้อย่างรวดเร็ว

เฉินเกอวาดตามลายที่อยู่ในสมองของเขา และเขาก็ตัดสิน ใจจะตบหน้าลูกศิษย์และอาจารย์เกาเล่แบบไม่มีเสียงอย่าง รุนแรง เพื่อให้อาจารย์เหอเฉิงของตัวเองได้หน้า
ซึ่งก็หมายความว่า เฉินเกอไม่ได้ไปวาดรู้เวทย์ระดับสูง แต่ เขากำลังจะวาดรู้เวทย์ระดับสุดยอดที่สูงกว่าหนึ่งระดับ ซึ่งก็คือ ลายมังกรทองที่เขาวาดสําเร็จในวันนี้นั่นเอง

แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่เขากังวลก็คือ เขาประสบความสำเร็จลาย มังกรทอง โดยไม่ได้ตั้งใจหลังจากที่ฝึกฝนหลายครั้งของเขา และเขาไม่รู้ว่าตอนนี้จะสามารถประสบความสำเร็จได้อีกครั้ง หรือเปล่า

ดังนั้นเฉินเกอรู้ว่าตัวเองต้องลองดูสักตั้งแล้ว

บอกตามตรง ฮูเวทย์ระดับสูงสำหรับเฉินเกอแล้วมันไม่ใช่ ปัญหาอีกแล้ว เขาสามารถวาดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย แต่ เขารู้ว่าตัวเองจะไปพิสูจน์อย่างง่ายดายแบบนี้ไม่ได้ และในเมื่อ จะพิสูจน์ แน่นอนว่าเขาต้องทำให้คนอื่นรู้สึกตะลึงอย่างหนัก

ไม่นาน หลายนาทีผ่านไป เฉินเกอก็วาดรู้เวทย์ที่อยู่ในมือของ เขาสำเร็จ แล้วโยนขึ้นไปบนท้องฟ้า

ฮู้เวทย์กลายเป็นสีทองทันทีแล้วสลายไป

ล้มเหลวแล้ว!

ทันทีที่เห็นสถานการณ์นี้ เหอเฉิงก็ตะลึง

ส่วนโฉวก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมกับสีหน้าที่มืดมนลง และเกาเล่ก็ใช้โอกาสนี้เพื่อสร้างปัญหา

“ฉันก็บอกแล้วไง ท่านปรมาจารย์ใหญ่ เหอเฉิงและลูกศิษย์ของเขากำลังคุยใหญ่! “เกาเลเดินออกมาแล้วพูดให้โฉวฟัง

เฉินเกอแสดงท่าทางที่เคร่งขรึม เพราะเขารู้ว่าหากเขาทำไม่ สําเร็จจะส่งผลกระทบอะไรกับตัวเองละเพื่อเฉิง

“ท่านปรมาจารย์ใหญ่ เมื่อกี้เป็นเพราะความผิดพลาดที่เกิด จากความตื่นเต้นและความกังวลของผม ผมหวังว่าท่านจะให้ โอกาสผมอีกครั้ง! ”

เฉินเกอรีบร้องขอโอกาสกับโฉวทันที

“ไม่ได้ก็ไม่ได้สิ ต่อให้คุณลองอีกครั้งคุณก็ทำไม่สำเร็จ ท่าน ปรมาจารย์ใหญ่ ท่านต้องลงโทษเหอเฉิงกับลูกศิษย์ของเขาให้ หนักนะครับ!

หลังจากที่เกาเล่ได้ยิน ก็พูดกับเฉินเกอด้วยความโกรธ จาก นั้นก็เสนอกับโฉวอีกครั้ง

โฉวครุ่นคิดไตร่ตรองอยู่สักพัก อันที่จริงเมื่อเขาเหมือนจะดู ออกแล้วว่าการเดินเส้นและรูปแบบกู้ที่เฉินเกอจะวาดคืออะไร และเขาก็รู้สึกว่า แสงสีทองเมื่อกี้นั้นไม่ธรรมดาอย่างมาก

“ได้ ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง!

หลังจากผ่านไปสักพัก โฉวก็เอ่ยปากพูดขึ้น และเห็นด้วยที่ จะให้โอกาสเฉินเกออีกครั้ง

และหลังจากที่เฉินเกอและเหอเฉิงได้ยินเช่นนั้น ภายในใจของ พวกเขาก็รู้สึกดีใจมาก ส่วนเกาเลที่อยู่ด้านข้างก็รู้สึกโกรธและ ไม่พอใจอย่างมาก และรู้สึกสงสัยว่าเพราะอะไรกโฉวถึงได้ตัดสินใจแบบนีออกมา

ต่อมา เฉินเกอรีบลงมือวาดอีกครั้งทันที

และครั้งนี้ เขารู้ว่าตัวเองต้องสำเร็จเท่านั้น ไม่เช่นนั้นจบแน่

เงินเกอหลับตาลงอย่างแน่น และไม่ได้ขยับปากกาหมึกทันที แต่เขากำลังระลึกถึงความทรงจำและจังหวะการเดินเส้นที่เขา วาดในวันนี้อย่างละเอียดในสมองของเขา

“ถ้าคุณทําไม่ได้ก็พอเถอะ อย่าเสียเวลาเลย! ”

เมื่อเห็นเฉินเกอไม่ลงมือสักที เกาเล่จึงเอ่ยปากพูดขึ้นต่อเฉิน เกออย่างเย็นชา

ทันใดนั้นเองเฉินเกอก็ลืมตาขึ้น และรีบลงมือวาดที่บน กระดาษฮู้ทันที

การเดินเส้นทุกเส้นของเฉินเกอมีความแปลกประหลาดมาก

ในเวลานี้เอง กู่โฉวที่นั่งอยู่ด้านบนเมื่อเห็นการเดินเส้นและ ภาพวาดของเฉินเกอ ก็แสดงสีหน้าที่ตะลึงออกมา

“นี่มัน”

กู่โฉวอดครุ่นคิดในใจของตัวเองไม่ได้ ราวกับมีความรู้สึกคุ้น เคยภาพวาดและการเดินเส้นที่เฉินเกอวาดมาก

วินาทีต่อมา เฉินเกอวาดเสร็จ แล้ววางปากกาหมึกลงทันที จากนั้นก็โยนฮูเวทย์ออกไป

ทันใดนั้นเอง แสงสีทองสง่าผ่าเผยก็ปรากฏออกมาจากกระดาษฐ์ ส่องแสงไปทั่วทั้งตำหนักปรมาจารย์ จากนั้นมังกรสี ทองก็พุ่งออกมาจากแสงสีทอง และล้อมรอบอยู่รอบตัวของเฉิน เกอ