บทที่805 เจอป่าในหุบเขา

รอจนหลังจากที่หม่าหย่งชิ้นคิดจะมีปฏิกิริยาตอบโต้กลับไปนั้นก็ สายไปเสียแล้ว เนื่องจากแสงสีทองนี้ขัดขวางได้ยากยิ่งนัก อีกทั้งยังกะทันหัน

มากอีกด้วย

ถูกกวาดสายตาไปโดยตรง และตามมาด้วยถอยหลังไปสอง สามก้าว และถูกทำให้มันอยู่ตรงที่เดิมตรงนั้น และก็อาศัย โอกาสนี้เอง

เฉินเกอรีบวิ่งเข้าไปถึงโจว โนแล้วหนีออกไปเลย

“ไอ้เด็กสารเลว กล้าใช้แผนนี้ลอบกัดฉัน วันนี้ฉันหม่าหย่งซีน จะต้องซ่าแหละศพแกให้แหลกละเอียดให้ได้!

จิตใจของหม่าหย่งชินนั้นได้รับความเสียหายอย่างหนัก เวลา นี้มองตามเบื้องหลังที่จากไปของเฉินเกออย่างไม่ยอม แล้ว กัดฟันขึ้นมาด้วยความเกลียดชัง

เฉินเกอไม่กล้าโอ้เอ้อีก

เขารู้ว่าตอนนี้กำลังของตัวเองนั้นค่อนข้างอ่อนแอ แม้กระทั่ง ยืมดวงตาทิพย์มานั้น เป็นเพียงแค่การถ่วงหม่าหย่งชิ้นไว้ได้ เป็นการชั่วคราวเพียงเท่านั้น แผนในตอนนี้ การหลบก็คงจะไม่ สามารถหลบได้แล้ว
มีเพียงแค่จะต้องอาศัยพึ่งพาแผนที่หุบเขาโยวหนึ่งที่อยู่ในมือ เพียงเท่านั้น เข้าไปภายในหุบเขาโยวหมิง อาศัยแผนการ ขัด ขวางหม่าหย่งชิน

ตลอดทางเฉินเกอมองตาลอกแลก จดจำแผนในแผนที่ ทั้งหมดนี้ไว้ในหัวของเขาเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็ทำลาย แผนที่แผ่นนั้นไป

แล้วพาโจวโน่ เข้าไปท่ามกลางหุบเขาลึกที่เต็มไปด้วยหมอกสี

“เฮ้อ ตอนนี้พวกเราคงจะเข้ามาในตำแหน่งกลางหุบเขาโยวห

มิงแล้ว หม่าหย่งชิ้นนั้น คงจะไม่ตามมาแล้วใช่ไหม?

โจวโน่หายใจหอบ มองสภาพแวดล้อมมืดๆ ที่อยู่รอบๆด้วย ความรู้สึกแปลกประหลาด อดที่จะเอ่ยขึ้นมาไม่ได้

“ไม่แน่หรอก หม่าหย่งชินนั่นไม่ใช่ว่าจะรับมือได้ง่ายๆแบบนั้น

พวกเรายังจะต้องระวังตัวกันเอาไว้อยู่

เฉินเกอเอ่ยพูดขึ้นพลางขมวดคิ้ว

ในขณะเดียวกัน ก็มองพิจารณาไปรอบๆด้วยความระมัดระวัง

ตั้งแต่เข้ามาในหุบเขาจนถึงตอนนี้ ถึงแม้ว่าเฉินเกออาศัย แผนที่ หลบเลี่ยงค่ายกลและแผนการมากมาย

แต่นั่นก็ไม่ใช่ยาทิพย์ สัตว์ป่าเล็กๆที่อยู่ในสมัยโบราณตาม ทาง ก็ทำให้ทั้งสองคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากเช่นกัน
อย่างเช่น งูหางยิน ถ้าหากไม่ใช่ว่าเฉินเกอมีปฏิกิริยาที่ รวดเร็วนั้น งูที่มีพิษแบบนั้น ก็คงจะสามารถเอาชีวิตของทั้งสอง คนไปได้ในทันทีทันใด

ดังนั้น เฉินเกอจึงต้องระวังเป็นอย่างมาก

และในเวลานี้เอง เสียงกระดานไม้ที่กำลังสั่นไหวอยู่ดังขึ้นมา อย่างชัดเจนเข้าหูของทั้งสองคน

“เฉินเกอนายรีบฟัง อะไรเคลื่อนไหวนะ!”

ส่วนโจว โนนั้นก็รู้สึกอกสั่นขวัญแขวน มองไปรอบๆด้วยความ ตื่นตระหนก

เสียงนี้ ยิ่งดังชัดเจนมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมแล้ว

“ได้ยินแล้ว ชูว!”

เฉินเกอทํามือ ให้เงียบเสียงลง

แล้วมีสมาธิจดจ่อในขณะนั้น ในที่สุด ในสภาพแวดล้อมที่มืด มิดนี้ เฉินเกอได้ล็อกตำแหน่งที่มาของเสียงนั้นเอาไว้แล้ว ตอนที่ มองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างคลุมเครืออยู่นั้น

“อา!”

โจวโน่ร้องขึ้นมาอย่างตกใจ แล้วไปหลบอยู่ทางด้านหลังของ เฉินเกอ ในทันที

ตรงหน้า มีรถกระดานไม้อยู่คนหนึ่ง และด้านบนนั้นมีโลงศพขนาดใหญ่สีแดงวางอยู่

รถเข็นคันนี้ ที่ไม่มีใครเป็นกำลังลากโลงศพมาทางเฉินเกอ

จี๊ดๆ

เสียงแตกของกระดานไม้นั้นดังขึ้นมาตลอดเวลา นั่นแสดงให้ เห็นว่า ภายในโลงศพนั้นเป็นไปได้ว่าจะมีสิ่งของใหญ่ๆอยู่

เฉินเกอเองก็เป็นครั้งแรกที่ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้ ขณะนั้นใน ใจจะบอกว่าไม่กลัวก็คงโกหก

“คงไม่ใช่ป๋าใช่ไหม?”

เฉินเกอเอ่ยพูดกับตัวเองด้วยความมึนงง

ป่า หรือง่ายๆก็คือศพแห้ง หรือที่โบราณเรียกว่าผีดิบนั่นเอง สิ่งนี้เป็นศพที่ดูดรับพลังสุริยะจันทราพิเศษ ฝึกฝนจนกลายเป็น

ดุร้ายกระหายเลือด ทรงพลังและเป็นอมตะ

สิ่งเหล่านี้เป็นเบาะแสที่เฉินเกอรู้มากจากภาพยนตร์นั่นเอง

“ผีดิบ? เฉินเกอ นายอย่าทำให้ฉันตกใจในหุบเขาลึกนี้ จะมี อะไรแบบนี้ได้อย่างไร?”

โจวโน่กลืนน้ำลาย

“หุบเขาลึก จะว่าไปอย่างน้อยๆก็มีประวัติศาสตร์มากว่าร้อย ปีได้ ถึงแม้จะมีไดโนเสาร์ปรากฏตัวออกมา ฉันไม่แปลกใจหรอก!”

เฉินเกอกล่าว

เฉินเกอคิดที่จะดึงโจวโน่ เพื่อจะเดินอ้อมโลงศพนี้ไป

แต่คิดไม่ถึง

ตึง!

รถไม้กระดานนี้จะทำงานเอง โดยที่พุ่งจู่โจมไปยังเฉินเกอ “หลบไปข้างๆก่อน!”

เฉินเกอผลักตัวโจวโน่ออก

แล้วซักดาบออกมา แล้วแสงจากดาบนั้นก็พุ่งตรงไปที่รถไม้ กระดานคันนั้น

แต่รถไม้กระดานราวกับเป็นสิ่งที่มีชีวิต หลบไปได้เสียอย่างนั้น

เสียงดังขึ้น แสงจากดาบของเฉินเกอจึงไปโดนก้อนหินก้อน

ใหญ่ทางด้านหลังจนแตกละเอียด

ปีง!

และต่อมา ก็มีควันสีขาวพุ่งออกมาจากฝาโลงศพ

ฝาโลงแผ่นนั้นเป็นเหมือนกับลูกธนูของเทพเจ้า กลายเป็น ภาพที่โหดร้าย ที่พุ่งตรงมายังหน้าอกของเฉินเกอ

ปัง!
เฉินเกอยกมือขึ้นแล้วตบลงด้านบนด้วยฝ่ามือ

มือที่ยื่นไปนั้นทำให้ในใจของเฉินเกอเกิดความตกตะลึงขึ้นมา

แรงหนึ่งโจมตีเข้ามาอย่างรุนแรง

ดึงเอาร่างของเฉินเกอนั้นถอยไปทางด้านหลังกว่าสิบเมตร

“เฉินเกอ นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

โจว โน่รีบเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นกังวล

จริงๆแล้ว ถึงแม้ว่าโจวโน่จะหลอกใช้เงินเกอเพื่อที่จะเอาชีวิต รอด แต่เห็นเฉินเกอได้รับบาดเจ็บ ในใจของเธอนั้นก็เป็นคงเป็น กังวลแทนเงินเกออยู่เช่นกัน

ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฉินเกอช่วยเธอเอาไว้

ถ้าหากไม่ใช่เขา ตัวเองอาจจะตายไปแล้วก็ได้

“สิ่งนี้แข็งแกร่งมาก! เป็นหม่าหย่งชิ้นอีกคนสินะ!”

บนแขนของเฉินเกอเวลานี้เส้นเลือดได้ผุดขึ้นมาอย่างเห็นได้ ชัด แขนของเขานั้นรู้สึกชาไปหมด

และในโลงศพนั้น ควันสีขาวก็ยังคงหายไปไม่หมด

แล้วก็เห็นรองเท้าราชการโบราณคู่หนึ่ง ค่อยๆปรากฏออกมา ตรงด้านบนของขอบโลงศพ

หลังจากนั้นศพตนหนึ่งที่ร่างสูงสองเมตรกว่า สวมใส่ชุด ราชการสมัยก่อน แต่ใบหน้านั้นมีแต่ขนขึ้นเต็มหน้ายืนอยู่บนขอบโลงศพ

สีหน้าของเขา มืด ผมสีม่วง ดวงตาสีเขียว และเขี้ยวใหญ่สี ขาวสอง

เล็บของฝ่ายนั้นเหมือนกับซ้อมเหล็กที่มีขนาดยาวถึงยี่สิบ เซนติเมตร

“ผี….นั่นผีดิบ!”

โจวโน่รีบประคองเฉินเกอขึ้นมา

เสียงขู่ดังขึ้น!

เจียงซื้อจ้องมองมายังเฉินเกอและโจวโน้อย่างพิจารณา แล้ว คํารามออกมา

กระโดดพุ่งมาไกลกว่ายี่สิบกว่าเมตร แล้วพุ่งตัวมายังเฉินเกอ ร่างนี้เหมือนกับภูเขาลูกเล็ก ที่ครอบคลุมอยู่ด้านบน แล้วยิงแสงสีทองอันทรงพลังนั้นไปยังผีดิบ

ดวงตาทิพย์

เฉินเกอหลับตาลง แล้วดวงตาดวงที่สามก็ปรากฏออกมา

โครม!

ปิ้ง!

แต่การยิงถล่มไปยังร่างของผีดิบ นอกจากจะทำให้เขาหยุด ชะงักไปได้ชั่วคราวนั้น ก็ไม่มีวิธีอื่นอีก
เงินเกออยากจะเหาะขึ้นไป

แต่ผีดิบก็มาจับไหล่ของเฉินเกอเอาไว้

แรงนี้เหมือนกับถูกล็อคมาจากเหล็กที่ทำมาจากเหล็กอายุเป็น พันๆปีอย่างไรอย่างนั้น

ยากที่จะหลุดพ้นออกมาได้

เสียงขู่

ผีดิบโยนเฉินเกอลงไป

ชนก้อนหินสามสิบกว่าก้อนจนแตกละเอียด

การโจมตีครั้งนี้ ทำให้ร่างของเฉินเกอนั้นแทบจะแยกออกจาก กันอยู่แล้ว อยากจะรวบรวมเงิน ก็รวบรวมขึ้นมาไม่ได้เลย

สัตว์ร้ายตัวนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

เฉินเกอจับหน้าอกด้วยความหวาดผวา

ส่วนผีดิบที่ในปากมีอากาศสีดำลอยอยู่ นั้นก็เริ่มที่จะค่อยๆ เดินมาทางเฉินเกอ

“สัตว์ร้ายอย่างแกอย่าขยับอีกเลย แกกับลูกชายที่เพิ่งเกิดถูก ศัตรูสังหาร ฝังอยู่ที่นี่ ความอาฆาตรุนแรงมาก ถ้าหากแกกล้า ขยับอีกก้าวเดียวล่ะก็ ฉันจะทำลายผ้าที่ห่อหุ้มตัวของลูกชาย แก!”

และเมื่อตอนที่เฉินเกือกระอักเลือดนั้น ตอนที่ไม่รู้ว่าควรจะรับมืออย่างไร
โจวโนวิ่งไปในโลงศพสีแดงนั่น แล้วทนกับกลิ่นที่เหม็น เพื่อ หยิบผ้าห่มคลุมตัวที่มีสีสันฉูดฉาดออกมาผืนหนึ่ง ศพของเด็กทารกด้านใน ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว ทิ้งไว้เพียงแค่ผ้าห่มคลุมตัวที่ห่อหุ้มทารกเอาไว้ แต่เห็นได้ชัดว่าผีดิบได้ให้ความสำคัญกับสิ่งนี้เป็นอย่างมาก ขณะนั้น มันหยุดเดินอย่างที่คิดไว้จริงๆ เสียงขู่! ส่งเสียงขู่โจวโน่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น แท้ที่จริงแล้ว เมื่อครู่ตอนที่เฉินเกอต่อสู้กับผีดิบอยู่นั้น ในขณะ ที่โจวโน่กำลังร้อนใจอยู่ข้างๆ ก็ได้เห็นฝาโลงศพเข้าพอดี ที่มี การบันทึกเรื่องราวบางอย่างของเจ้าของโลงศพเอาไว้ และก็ไม่รู้ว่าจะใช้ได้หรือเปล่า ดังนั้นจึงเกิดฉากนี้ขึ้นมา

แต่เห็นได้ชัดว่า โจวโน่ทายถูกแล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ