บทที่804 พลังสามฝ่ามือ

“หม่าเอ๋อ!”

หลังจากนั้น หม่าหย่งซีนก็รีบพาคนมาถึง

เมื่อเขาเห็นลูกชายที่กำลังหายใจรวยริน ก็รู้สึกเจ็บปวดจน แทบขาดใจ

ตระกูลโจวและตระกูลหม่า ปกครองทั้งนี้มาเป็นเวลาหลาย ปีแล้ว

ตอนนี้ พื้นที่ที่ตู มีตระกูลหม่าที่เป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียว

แต่คิดไม่ถึงเลย หม่าหย่งชิ้นที่เห็นหน้าชื่อเสียงเป็นทายาท เพียงหนึ่งเดียวของตระกูลหม่ามาโดยตลอดนั้นจะมาเจอกับการ ได้รับความเสียหายอย่างหนักหน่วงเช่นนี้

“พวกแกทำร้ายคุณชายอย่างนั้นหรือ?”

หม่าหย่งชินมองเจ็ดสาด้วยแววตาที่อาฆาต อานาจที่ออกมาจากร่างของเขานั้น ทำให้ร่างของทั้งเจ็ดส้าสั่นเทา คลุกคลานกันอยู่บนพื้น หลุนหวางชั้นเก้าน่ากลัวมากจริงๆ

พลังของหม่าหย่งชิ้น ทั้งเจ็ดคนจะทนรับได้อย่างนั้นหรือ? “ไม่ใช่ครับท่าน คุณชายถูกโจวโนแห่งตระกูลโจว สมรู้ร่วมคิดกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งทำร้ายครับ อีกทั้งเด็กหนุ่มคนนั้นแย่งเอา แผนที่หุบเขาโยวหมิงไปด้วย พวกผมทั้งเจ็ดคนจะโจมตีเพื่อแย่ง กลับมา เขากลับเอาตัวคุณชายมาบังเอาไว้ การบาดเจ็บของ คุณชายไม่เกี่ยวกับพวกเราเลย!”

คนตาบอดที่เป็นเหมือนผู้นำคนนั้นร้องไห้พลางเอ่ยขึ้น

“เด็กหนุ่ม?”

น้ำเสียงของหม่าหย่งชินเยือกเย็นเป็นอย่างมาก

“หม พวกเขาแย่งแผนที่ไป จะต้องมุ่งตรงไปที่หุบเขาโยวหมิ งอย่างแน่นอน ตอนนี้ คงจะไปได้ไม่ไกล ชีวิตของคุณชาย ถูกฉัน ทำให้เสถียรแล้ว พวกแกปกป้องคุณชายกลับไปก่อน ฉันจะไป ฆ่ามันเอง แล้วแย่งแผนที่กลับคืนมา!”

หม่าหย่งชินออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ในขณะเดียวกันดวงตานั้นก็ปรากฏถึงความประทุษร้ายต่อ

ชีวิตออกมา

ตึง!

ยังไม่ทันรอให้ทุกคนทำความเคารพ ก็เห็นแสงหนึ่งปรากฏขึ้น มาแล้วร่างของหม่าหย่งซีนก็หายไป

ระหว่างทาง

“นี่ ทำไมนายหยุดล่ะ? ถือแผนที่ของตระกูลฉันอยู่ ก็สามารถ เข้าไปในหุบเขาโยวหมิงได้ก่อนฟ้าจะมืดอยู่แล้ว ตอนนี้เหลืออีกเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น!

จู่ๆก็เห็นว่าเป็นเกอหยุดเดินไปเสียอย่างนั้น

โจวโนอดที่จะเอ่ยถามไม่ได้

“ไม่ได้ เนตรสวรรค์ของฉันกะพริบอย่างไม่เป็นสุขมาตลอด นั่นบ่งบอกว่าการเดินทางของเรา มีลางสังหรณ์ที่รุนแรง ฉันทำ ร้ายหมาจ๋อเชียงมั่น ฉันคิดว่า ตระกูลหม่าคงจะไม่ยอมวางมือยุติ เรื่องราวแน่ๆ ไม่แน่ว่าตอนนี้ พวกเขาน่าจะรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว อีกทั้งยังกำลังรีบมุ่งหน้าเข้าใกล้หุบเขาโยวหมิงนี่แล้วก็ได้ เพราะฉะนั้น หุบเขาโยวหมิงนี้จะยังไม่สามารถเข้าไปได้ ชั่วคราว!”

เฉินเกอกล่าว

“ไม่หรอกมั้ง?”

โจว โน่เอ่ยขึ้น

“จะไม่ได้อย่างไร ตระกูลหมาที่ออกมาจากปากของเธอนั่นยึด ครองตื้ดูมาเป็นร้อยๆปี เธอคิดว่าคนของพวกเขาปัญญาอ่อนกัน หรืออย่างไร?”

เฉินเกอพูดจบแล้ว ก็มองพิจารณาไปรอบๆ : “แผนตอนนี้คือ พวกเราต้องหลบซ่อนตัวกันก่อน แล้วหลังจากนั้นลอบสังเกตการ เปลี่ยนแปลงกันอีกที!”

แต่เพิ่งจะสิ้นเสียงของเขา
ก็ได้ยินคํารามของเสียงลมที่อยู่รอบๆดังขึ้น

“เด็กน้อย จะหนีไปไหน!

เสียงคํารามด้วยความโมโหตั้งขึ้น ราวกับว่าขณะนี้กำลังดัง ก้องไปทั่วทุกทิศทุกทาง

พายุเฮอริเคน พัดใบไม้ปลิวไหว

เสียงที่ดังนี้ เห็นใบไม้ที่ลอยอยู่กลางอากาศก่อตัวกันเป็นลูก กลมๆที่มีขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว

เต็มไปด้วยพลังแห่งการสังหารนี้ได้มุ่งมาทางเฉินเกอ

ขอบเขตหลุนหวางชั้นเก้า

เปลือกตาของเฉินเกอกระตุก

แล้วดึงแขนของโจวโนถอยหลังไปไม่หยุด

แต่ลูกกลมๆขนาดใหญ่นั้นรวดเร็วมาก

วาบ!

กอด โจวโน่แล้วกระโดด ทั้งสองคนลอยอยู่กลางอากาศ

ตูม!

เสียงระเบิดรุนแรง พื้นดินสั่นสะเทือน ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่บริเวณ รอบๆเวลานี้ก็แตกกระจายขึ้นในทันที
ใบไม้ที่ลอยอยู่นั้นกลายเป็นขนปุยสีขาว ลอยเต็มท้องฟ้า

เงินเกอก้าวถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง เงินนี้ ช่างแข็งแกร่ง มากเหลือเกิน

“เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ไม่คิดว่าจะกล้าทำร้ายลูกชาย ฉัน วันนี้ ฉันจะต้องจับแกแยกออกเป็นแปดส่วนให้ได้ เพื่อแก้ แค้นให้ลูกชายฉัน แล้วเอาแผนที่ออกมาให้ฉันซะ จะได้ตายดีๆ

บนต้นใหญ่ต้นหนึ่ง

หม่าหย่งซีน สองมือกอดอก ประดุจดั่งเทพเจ้า ค่อยๆเคลื่อน

ตัวลงมา

หม่าหย่งชิน เจ้าของบ้านตระกูลหม่า พลังวิชาขอบเขตหลุน หวางชั้นเก้า

มีความสามารถอย่างมหัศจรรย์

“เฉินเกอ ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรกันดี เขามาเร็วเกิน

ไปแล้ว อีกทั้งพลังวิชายังแกร่งกล้ามากอีกด้วย!!

โจวโน่ดึงแขนเฉินเกออย่างสิ้นหวัง

ส่วนเฉินเกอเองก็เห็นได้ชัดว่าดูถูกความสามารถของนักพรต ชั้นเก้าอยู่เช่นกัน

จริงๆแล้ว ตอนที่ดวงตาทิพย์ของเฉินเกอรับรู้ทุกสิ่งนี้ เฉินเก อก็ควรจะพาโจวโน่ออกไป

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นนักพรตชั้นเก้า ความรวดเร็วนี้ไม่สามารถนำมาใช้ตัดสินกับนักพรตธรรมดาทั่วๆไปได้อยู่แล้ว ขณะนั้น ในใจของเฉินเกอเองก็วางแผนเอาไว้อย่างรวดเร็ว เช่นกัน

เมื่อครู่การโจมตีของหม่าหย่งชิ้น เฉินเกอเข้าใจถึงความ แตกต่างทางความสามารถของทั้งสอง แข็งเจอกับแข็ง นั่นก็ เป็นการรนหาที่ตาย

ถึงอย่างไรนี่ก็คือชั้นเก้า แม้แต่มีเทพจิตเก้าภพอย่างตัวเอง ก็ เป็นการยากที่จะตีฝ่าขอบเขตนี้ไปได้

“เจ้าเด็กนี่ แกอายุยังน้อยแบบนี้ ก็เป็นหลุนหวางชั้นแปดแล้ว ดูแล้ว ถ้าวันนี้ฉันกำจัดแกไม่ได้ ต่อไปเกรงว่าจะเป็นการเลี้ยงลูก เสือลูกจระเข้ไว้สินะ!

หลังจากที่หม่าหย่งชินมองพิจารณาเฉินเกอแล้วนั้น ก็รู้สึก ตกใจกับขอบเขตของเฉินเกอเสียก่อน

หลังจากนั้นแววตาที่มีแต่ความต้องการฆ่าสังหารนี้ก็ปรากฏ ออกมา ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่มุ่งมั่นแล้วว่าจะฆ่าเฉินเกอให้ได้

“ไม่ต้องสนใจแล้ว ลองดูก่อนสิ!”

ในใจของเฉินเกอมีความคิดหนึ่งขึ้นมา

แล้วเขาก็ยกมือขึ้น ในขณะนั้น ท่านเจ้าของบ้านตระกูลหม่า ช้าก่อน ฉันเดินเกอถึงแม้ว่าจะเป็นหลุนหวางชั้นแปด แต่คุณเองก็ รู้ดีว่าความแตกต่างกับชั้นเก้านั้นมีมากขนาดไหน ถ้าหากเรา สองคนจะต่อสู้กัน ฉันจะต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าของบ้านตระกูลหม่าอยู่แล้ว!”

“เหอะๆ เด็กน้อย นับว่าแกอ่านสถานการณ์ออก แล้วแกว่า ควรจะสู้กันอย่างไร?”

“ข้อเสนอของฉันก็คือ พวกเราแต่ละฝ่ายก็ออกกันคนละสาม ฝ่ามือ หลังจากนั้นแล้ว ดูว่าใครล้มก่อน! แน่นอนว่าท่านเจ้าของ บ้านตระกูลหม่าสามารถจะปฏิเสธได้ ถึงอย่างไรตอนนี้สิทธิใน การเริ่มก่อนอยู่ในมือของคุณอยู่แล้ว!”

เฉินเกอกล่าว

“เหอะๆ เด็กน้อย แกคิดจะใช้วิธียั่วยุอย่างนั้นหรือ? เพียงแต่ ลูกชายฉันถูกแกทําร้ายจนเกือบแย่ไปครึ่งชีวิตแล้ว วันนี้ไม่ว่าแก จะพูดอย่างไร ก็หนีความตายไปไม่พ้นหรอก แต่พลังจิต ใน ร่างกายของแกแตกต่างจากคนอื่นทั่วไป ถ้าหากได้พลังจิตของ แก มาใช้กับร่างของลูกชายฉัน ก็จะเป็นวิธีที่ชดใช้วิธีหนึ่งได้ นะ!”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันกลัวจริงๆว่าระหว่างการต่อสู้กัน ฉันจะ ทําลายพลังจิตของแกไปเสียก่อนน่ะสิ ได้ ฉันรับปากแก! พวกเรา มาปล่อยพลังกันคนละฝ่ามือ!”

หม่าหย่งชินหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา แล้วค่อยๆเคลื่อนลง มาอยู่บนพื้นดิน ยืนอยู่ตรงหน้าของเฉินเกอ

“เด็กน้อย ปล่อยพลังออกมาส!! หม่าหย่งชินกอดอก แล้วไม่ได้สนใจเลยเสียด้วยซ้ำ
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้ว!”

เงินภายในร่างกายของเฉินเกอเคลื่อนไหว ทำให้เป็น ทั้งหมดมาอยู่ตรงฝ่ามือของเขาแล้ว

ฝ่ามือนั้นฟาดลงไปทางหม่าหย่งซีน

ปิง!

การโจมตีของฝ่ามือแรกนี้ เฉินเกอก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ เหมือนกับง่ามนิ้วกำลังจะฉีกขาด พลังจากฝ่ามือ ราวกับโจมตี กับภูเขาลูกใหญ่อยู่อย่างไรอย่างนั้น ไม่สามารถทำลายการตั้ง รับของหม่าหย่งชินได้เลย

ตึง!

เงินสะท้อนกลับ เฉินเกอจึงถอยไปสองก้าว

หลุนหวางชั้นเก้า นี่คือความแตกต่างระหว่างกัน ช่างต่างกัน มากเหลือเกิน!

ในใจของเฉินเกอนั้นรู้สึกตกใจ

“พลังฝ่ามือที่สอง!”

ไม่สนแล้ว เฉินเกอพยายามอย่างสุดกำลัง แล้วส่งพลังฝ่ามือที่ สองออกไป

แรงสะเทือนกลับครั้งนี้ รุนแรงมากกว่าเมื่อครู่นี้

ด้านหลังของเฉินเกอนั้นถูกสะเทือนทะลุไป เขากระอักเลือด ออกมา แล้วก้าวถอยหลังไปอีก
“ฮ่าๆๆ เด็กโง่ แกเป็นหลุนหวางชั้นแปด ซึ่งในโลกนี้มีน้อย มาก แต่แกไม่มีทางที่จะทำลายพลังคุ้มกายเทียนกางของฉันได้ หรอก!”

“เพราะฉะนั้น ตรงหน้าฉัน แกมีเพียงแค่สถานะเดียวก็คือ ตาย!”

หม่าหย่งชินเงยหน้าหัวเราะเสียงดัง

“เฉินเกอ สรุปแล้วนายไหวหรือเปล่า?”

โจวโนที่อยู่ข้างๆเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

“ฝ่ามือสุดท้ายแล้ว!”

เฉินเกอประคับประคองร่างของตัวเองให้ยืนขึ้นมา กัดฟัน อย่างมุ่งมั่น

รวบรวมเงินใหม่อีกครั้ง แล้วพุ่งพลังไปทางหม่าหย่งซินอีก

ครั้งหนึ่ง

“ฮ่าๆๆ ไม่มีประโยชน์

หม่าหย่งชิ้นส่ายหน้า

หลังจากนั้นวินาทีต่อมา เขาก็รู้สึกตกตะลึงขึ้นมา

มองดูเฉินเกอที่อยู่ท่ามกลางอากาศนั้นหลับตาลง แล้วบนหน้า ผากของเขานั้น ก็มีดวงตาเกิดขึ้นมาอีกดวงตาหนึ่ง แสงสีทองขนาดใหญ่สาดส่องทะลุออกมา
“อะไรกัน?”

หม่าหย่งชินสะดุ้งตกใจ…..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ