บทที่801 แผนการบำเพ็ญตบะ

เวลานี้ ภายในด้านหลังภูเขาสำนักสวนหยางเตี้ยน

ก่อนหน้านี้เฉินเกอเคยเหมาที่วิลล่าแห่งนี้

ใช้สำหรับเป็นที่อยู่ของครอบครัวตัวเองและมู่หาน โดยเฉพาะ

ในปีนี้ เฉินเกอเองก็เคยฝึกต้นกำเนิดพลังทิพย์

อยากจะเอาสระน้ำต้นกำเนิดพลังทิพย์ทั้งสระย้ายไปอยู่บน เกาะตระกูลเฉินที่เมืองหนานหยาง

ถึงตอนนั้น ฟื้นฟูอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเฉินแล้ว ประกอบ กับสำนักสวนหยางเตี้ยนของตัวเอง ก็สามารถตั้งเป็นฐานปฏิบัติ การได้แล้ว

แต่งานใหญ่งานนี้ หากไม่ใช้เวลาถึงสิบปี ก็ไม่สามารถจะทำ

สําเร็จได้เลย

ดังนั้น จึงได้ก่อตั้งตระกูลเฉินขึ้นที่นี่เป็นการชั่วคราว

ภายในวิลล่า

ชายอ้วนคนหนึ่งกำลังตะเกียกตะกายอยู่บนพื้น เขาไม่มี ดวงตาทั้งสองข้าง พูดไม่ได้ อีกทั้งมือและเท้าก็ถูกตัดเส้นเลือด

ไปจนหมด

ทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้อย่างยากลำบากยิ่งนัก
ส่วนอีกทางด้านหนึ่ง เป็นบิดาของเฉินเกอ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รถ

เข็น

ร้องเรียกให้คนรีบเข้าไปช่วยประคองชายอ้วน

“ช้าๆหน่อย อย่าให้เสี่ยวหาวล้ม!”

เฉินจิ้นตงกล่าวด้วยความกังวล

“คุณปู่ เหมือนกับคุณชายหวังจะเขียนอะไรไว้บนพื้น

สาวรับใช้กล่าว

“เขียนอะไร?”

เฉินจิ้นตงเอ่ยถาม

“เขากำลังเขียนว่า เมื่อไหร่พี่ชายจะออกมา? พี่สาวยังมีชีวิต สาวรับใช้เอ่ยขึ้นเบาๆ “คุณชายหวงเขียนแบบนี้ติดต่อกันมา

อยู่ไหม?”

หลายวันแล้ว!”

“เฮ้อ!”

เฉินจิ้นตงถอนหายใจออกมา

ด้วยสีหน้าที่ดูแย่

“ให้เขาเขียนเถอะ บางทีแบบนี้ ในใจของหยงหาวจะได้รู้สึกดี ขึ้นบ้าง!”

เฉินจิ้นตงหลับตาลง แล้วน้ำตาก็ไหลลงมา
เวลานี แววตาของเฉินจิ้นลงแข็งทื่อขึ้นมาทันใด มองไปยังด้านนอกประตู อย่างสะอึกสะอื้น

ส่วนเงินกอนั้น ขอบตาก็รื้นขึ้นขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

เนื่องจากว่าแม้แต่สาวรับใช้ก็ยังไม่เห็นว่าเฉินเกอได้ยืนอยู่ ตรงนี้มานานแล้ว

“หยงหาว พ่อ แม่! ผมมาแล้วครับ!

เฉินเกอเอ่ยขึ้น

เฉินจิ้นตงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างรุนแรง

แกร๊ก!

ส่วนหวงหยงหาวนั้น ทั้งร่างกายช็อกไป ปากกา ในมือนั้นร่วง หล่นลงพื้น

“อา! อา!”

หวงหยงหาวพยายามดิ้นต้องการที่จะปีนป่ายขึ้นมาจากพื้น

ลิ้นของเขาถูกดนตระกูลฉินตัดไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่สามารถพูด

ใต้อีก

แต่เฉินเกอสามารถรู้ได้ว่าเขากำลังตะโกนเรียกตัวเอง

ห้าปีก่อน ตัวเองจัดการเงินเตี้ยนชาง แล้วนำตัวหยงหาวและ คนอื่นๆมาที่ประเทศหนานเยว่

เดิมทีต้องการจะให้เขาดูแลทรัพย์สินบางส่วนของตระกูลเฉินให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างไร้ความกังวล

แต่ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะทำให้เขาต้องมาเป็นแบบนี้

“หยงหาว ฉันกลับมาแล้ว!

กอดหวงหยงหาวขึ้นมาแล้วนั้น ดวงตาของเงินเกอนั้นเต็มไป ด้วยน้ำตา

ส่วนพี่สาวก็ถูกตระกูลฉินจากโลกจับตัวไปเป็นทาสรับใช้ คนในครอบครัวได้รับการกดขี่ข่มเหง

หลังจากที่เฉินเกอออกจากด่านมาโจมตีในครั้งนี้ ไม่สามารถ พูดได้ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่

ทั้งร่างกายของเฉินเกอนั้น ล้วนมีแต่เปลวไฟแห่งความแค้นที่ ลุกโชน

ทั้งสํานักสวนหยางเตี้ยนราวกับสามารถรับรู้ได้ถึงความโมโห

เป็นฟืนเป็นไฟนี้ของเฉินเกอ

เป็นเวลาติดต่อกันหลายวัน ที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เงินเกอ เลยแม้แต่นิดเดียว

“ตระกูลฉินนี่ อยู่ที่ไหน?”

วันนี้ เฉินเกอเรียกผู้อาวุโสสิบท่านมา แล้วอดที่จะถามออกมา

ไม่ได้

“ตระกูลฉิน ตอนนี้อยู่ที่เมืองส่งที่อยู่ในเขตพื้นที่ชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ พวกเขาเป็นกองกำลังที่ถูกตระกูลฉินจากโลก ประ คับประคองขึ้นมา จุดประสงค์ก็คือยึดครองต้นกำเนิดพลังทิพย์ และในขณะเดียวกันพวกเขาก็เป็นราชาเป่ยจิ้งองค์ใหม่ด้วย ตอนนี้เจ้าบ้านของตระกูลฉินมีชื่อว่าฉันเงิน มีความสามารถที่ ห้าวหาญแข็งแกร่งมาก อย่างน้อยก็อยู่ในขอบเขตหลุนหวาง อีก ทั้งยังมีลูกน้องที่มีฝีมือยอดเยี่ยมอีกเป็นจํานวนมาก แม้กระทั่งมี คนของโลกยู่ที่สนับสนุนอีกด้วย!”

ท่านชินแส ยกล่าว

“ดังนั้นคุณชายเฉินหากคุณต้องการแก้แค้นพวกเขา ไปตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับวิ่งไปหาหนทางแห่งความตายเลย!”

ท่านซินแสกุ้ยเอ่ยขึ้นด้วยจิตใจที่กระวนกระวาย

“เรื่องนี้ฉันรู้ ดังนั้นช่วงไม่กี่วันมานี้ ฉันได้คิดวิธีจัดการเอาไว้ แล้ว!”

ตระกูลฉินมีตระกูลฉินจากโลกยุคอยสนับสนุน แต่หากตาม ความเข้าใจของมู่หานแล้ว ภายในตระกูลฉินจากโลกนั้น เป็น ไปได้มากที่จะมีผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งระดับนั้นอยู่จริง

ไม่แน่ว่าจะมีแม้กระทั่งตี้เซียนเสียด้วยซ้ำ

ถึงอย่างไรตระกูลฉินจากโลกก็มีรากฐานที่ลึกซึ้งมากเหลือ เกินในโลกนี้

ถึงแม้ว่าเฉินเกอจะมีเทพจิตเก้าภพ การบำเพ็ญตบะรวดเร็ว กว่าคนปกติทั่วไป แต่ก็ไม่กล้าประมาทเช่นกัน
หากพูดตามความจริงแล้ว ห้าปีก่อนที่จะสู้กับเฉินเตี้ยนซาง

โชคดี เขาเพิ่งจะได้อยู่ในขอบเขตหลุนหวางชั้นสาม ถ้าหาก ตอนนั้นเขาเป็นหลุนหวางชั้นห้าเหมือนตัวเอง ค่ายกลในครั้งนั้น ก็คงเพียงพอที่จะเป็นการทำลายตัวเอง ไม่มีพละกำลังที่จะรับมือ ได้อยู่แล้ว

และยิ่งไม่ต้องพูดถึง ครั้งนี้จะต่อสู้กับตระกูลฉินเลย

“คุณมีแผนรับมืออะไรหรือ?

ท่านซินแสกุ้ยเอ่ยถาม

“ฉันจะรักษาบาดแผลและอาการบาดเจ็บของหยงหาว แล้วก็ พ่อกับแม่ให้หายก่อน ตอนนี้ ฉันได้หาที่ซ่อนที่หนึ่งเอาไว้แล้ว ฉัน อยากจะย้ายสํานักสวนหยางเตี้ยนและตระกูลเฉินแยกออกมา หลบอยู่เป็นการชั่วคราว ก่อนที่ฉันจะกลับมา จะต้องไม่ปรากฏ ตัวออกมากันเด็ดขาด”

“ส่วนต้นกำเนิดพลังทิพย์ ฉันทำยาพลังทิพย์เอาไว้มากมาย แล้ว ถึงตอนนั้น ก็จะให้เอาไว้ใช้กับคนที่ฝึกกันที่สำนักสวนหยาง เตี้ยน คิดดูแล้ว ระยะเวลาห้าปีก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร! ส่วนต้น กำเนิดพลังทิพย์ที่ประเทศหนานเยวนี่ ก็ประกาศออกไปเลยแล้ว กัน เชื่อว่ากองกำลังอำนาจที่เหลือ ก็คงจะไม่ยอมมองดูตระกูล ฉันครอบครองไปแบบนี้!

เฉินเกอกล่าว

“เข้าใจแล้วครับ ถ้าอย่างนั้น คุณวางแผนที่จะไปหาหญ้าหยวนซืนหรือเปล่า?”

ท่านซืนแสกุ่ยครุ่นคิดแล้วก็เข้าใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อืม ฉันคิดไว้แล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะไม่กล้าบอดี้เซียน แต่กลาย เป็นเงินเหริน ถ้าหากฉันมีโอกาสที่เหมาะสม พยายามฝึกฝน ก็ ยังคงมีความหวังอยู่บ้าง แน่นอนว่า เงื่อนไขแรกฉันจะสามารถ หาหญ้าหยวนซินได้อยู่แล้ว”

เฉินเกอเอ่ยพูดขึ้น

ตอนนี้ กลัวว่าจะมีเพียงแค่ตัวเองเท่านั้นที่กลายเป็นเงินเหริน ถึงได้มีความสามารถในการป้องกันตัวเองได้

ลองถามดูว่าถ้าหากตอนนี้ตัวเองเป็นเงินเหริน ตระกูลฉินนั่น จะยังกล้ากำเริบเบสานแบบนี้อีกหรือเปล่า? ถึงแม้ว่าจะเผชิญหน้ากับตระกูลฉินจากโลก อย่างน้อยที่สุด

ตัวเองก็จะมีแรงที่จะปกป้องตัวเองได้

ไม่ถึงกับต้องถูกเคลื่อนย้ายไปเสียทุกที่แบบนั้น

“ตอนนี้ นี่เป็นวิธีที่จะรับมือกับตระกูลฉินได้ก็จริง แต่คุณ ต้องหาหญ้าหยวนซิน แม้ว่าจะมีแผนที่ แต่ก็เป็นเรื่องที่ยากเสีย ยิ่งกว่ายากที่จะกลายเป็นเงินเหรินได้ นั่นมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย เพราะฉะนั้นความหมายของฉันก็คือ คุณสามารถอยู่ต่อแล้วแยก ตัวอยู่แบบสันโดษไปด้วยกัน!

นึกถึงความยากของการที่จะได้เป็นเงินเหรินนั้น ท่านซินแสกุ่ย เอ่ยขึ้นมา
แม้แต่พวกเสี้ยวซางเชิงเองก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน จริงๆแล้ว แม้แต่หลินจิ๋ว เสี้ยวซางเชิงและคนอื่นๆก็มองออก หลุนหวางชั้นแปด เกรงว่าคุณเฉินได้แตะไปถึงเพดานของการ ฝึกฝนไปแล้ว

ชีวิตนี้ สามารถทะลุถึงชั้นเก้าได้ ถือว่าเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ มากเรื่องหนึ่ง ส่วนการตามหาสมุนไพรโบราณหญ้าหยวนชิ้น ต่อ ให้เป็นการงมเข็มในมหาสมุทร แม้จะสามารถหาได้จริงๆ แต่ เกรงว่าก็คงเป็นเรื่องยากที่จะสามารถบรรลุเงินเหรินได้

ถึงอย่างไร หญ้าหยวนซินก็เป็นเพียงหนึ่งในเงื่อนไขที่จะไปถึง

เงินเหรินเพียงเท่านั้น

พูดเช่นนี้ ทุกคนล้วนแต่ไม่ได้มองว่าเป็นแนวโน้มที่ดีนัก ส่วนเฉินเกอนั้นก็ไม่เข้าใจความพยายามของบุคคลเหล่านี้ เท่าไหร่นัก

ปัญหานี้ เฉินเกอได้ครุ่นคิดพิจารณามาเป็นเวลาเจ็ดวันแล้ว เขาคิดอย่างชัดเจนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“เอาล่ะ ทุกคนไม่จําเป็นต้องเกลี้ยกล่อมแล้ว คืนนี้ พวกเรา ย้ายกันไปให้หมด นับจากนี้ไป จะไม่มีราชาเป่ยจิ้ง ไม่มีสำนัก สวนหยางเตี้ยนอีก และหลังจากนี้อีกสามวัน เป็นวันแต่งงานของ ฉันกับมู่หาน ถึงตอนนั้นทุกๆคนก็จะได้ดื่มฉลองกันด้วย!

เฉินเกอยิ้มพลางเอ่ยขึ้น
เห็นว่าเงินเกอได้ตัดสินใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ทุกคนยังจะพูดอะไรออกมาได้อีกกัน ขณะนั้นเองทุกคนจึงพากันยิ้มออกมา “ได้ ต่อไปพวกเราก็ สนใจงานแต่งงานของคุณกับคุณชูก็แล้วกัน!!

“จะไปสนใจอะไรกับตระกูลฉินที่ไร้สาระ ตระกูลฉินจากโลก สำนักจ้ง โล่ ไสหัวกันไปซะ จากนี้พวกเราก็ตั้งใจฝึกซ้อมรอคุณได้ ชัยชนะกลับมา!

เชี่ยวชางเชิงเองก็ยิ้มกว้างออกมาเช่นกัน……….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ