บทที่738 บาดแผล

เฉินเปียวเปียวหัดเห่าขึ้นมาจริงๆ

ภาพตรงหน้า ก็เห็นโดนคนจำนวนไม่น้อยที่กำลังลงไปจาก ภูเขา เฉินเปียวเปียวตาแดงๆ แล้วเห่าเสียงหมาอยู่สามครั้ง

นี่ทำให้เงินเกอประหลาดใจ

ในตอนแรกยังคิดว่า เฉินเปียวเปียวเป็นคุณหนูที่รักหน้าตาชื่อ เสียงของตัวเอง แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เธอกล้าที่จะทิ้งรูปลักษณ์ ภายนอก

บอกตามตรง วิธีการแบบนี้มันช่างเป็นวิธีดูถูกที่หนักหนาเกิน ไปมาก ตัวเฉินเกอเองก็ไม่สามารถที่จะปล่อยวางได้ ดังนั้นก็ เลยเอามาใช้ให้เงินเปียวเปียวถอดใจ

“ฉันเรียนเสร็จแล้ว คุณจะต้องทำตามคำสัญญาของคุณ รับ ฉันเอาไว้เป็นศิษย์ของคุณ?”

เฉินเปียวเปียวกลับมายืนอยู่ตรงหน้าของเฉินเกออีกครั้ง

เฉินเกองงงวยไปครู่หนึ่ง

ส่วนเฉินเทียนกางกลับหยุดหายใจไป รอฟังคำตอบของเฉิน

เกอ

“เอาเถอะ!
เงินเกอพยักหน้าอย่างจํายอม

“เปียวเปียว ยังรีบคุกเข่าลงอีก รีบเคารพอาจารย์”

เฉินเทียนกางรีบพูดขึ้น

หลานสาวของตัวเองโตแล้วจริงๆ เมื่อกี้ ได้ยินคำพูดที่จะ สร้างความเดือดร้อนให้ของท่านอาจารย์เฉิน เฉินเทียนการคิด จริงๆว่าอารมณ์ของหลานสาวจะปะทุขึ้นมา แล้วมีเรื่องกับท่าน อาจารย์เฉิน

แต่นึกไม่ถึงเลยว่า หลานสาวจะฉลาดมาก ทำออกมาแล้ว

จริงๆ

ถ้าเป็นอย่างนี้ ท่านอาจารย์เฉิน ถ้าจะไม่รับก็คงไม่ได้แล้ว การกระทำเล็กแบบนี้ แล้วยังทำให้ตระกูลเฉินได้ทำความ รู้จักกับการมีอยู่กับคนแบบนี้อีก

ถือได้ว่าเป็นโชคดีของตระกูลเฉินจริงๆ

“ท่านอาจารย์ ได้โปรดรับฉันไว้เป็นศิษย์ด้วย!”

เฉินเปียวเปียวคุกเข่าลง ก้มหัวโขกกับพื้นด้วยความเคารพ แถมยังเสิร์ฟชาให้อีก

เห้อ คงจะเรากับเด็กคนนี้มีดวงเกี่ยวกันเล็กน้อย

เฉินเกอกู่ร้องอยู่ในใจ

ส่วนหลี่ โก้วด้านอยู่ข้างๆ ไม่กล้าพูดอะไร
เงินเกอถามเรื่องของคุณย่าคนนั้น

เขาอธิบายอยู่ยกใหญ่ เฉินเกอก็ยิ้มแล้ว

ที่แท้ เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เขาได้ขึ้นมาบนเขา กลายเป็นว่าเจอ เข้ากับผี และผีตัวนี้ แน่นอนว่าจะต้องเป็นคุณย่า ตั้งแต่นั้นมา คุณย่าคนนี้ ก็สั่งให้ตัวเองทำเรื่องราวพวกนี้ เพื่อที่จะรอการมา ของใครคนหนึ่ง

เรื่องนี้ แน่นอนว่าก็ต้องเป็นเงินเกอ

ส่วนคุณย่านั้น เฉินเกอไม่ไม้แต่จะต้องเดา นั่นก็คือเสี้ยว ก็คือเสี่ยวจู่ ที่คอยบอกโน่นนี่ตัวเองหลายเรื่อง หลังจากที่ ท่านซินแสกุยไปแล้วนั่นแหละ

ที่แท้ เธอก็ไม่ได้เป็นอะไร พูดไป ก็เดินตามไปตามการนำทางของหลี่โกวด้าน เดินมา

อยู่ที่บ้านพักในสวนแห่งหนึ่ง

ภายในบ้านในสวน เฉินเกอมองเห็นเสี้ยว

“เฉินเกอ นึกไม่ถึงเลยว่า พวกเรา จะได้มาเจอกันอีกครั้งเร็ว ขนาดนี้!”

ในห้อง หุ่นกระบอกที่ทำด้วยไม้ไผ่ เลี้ยวกำลังจ้องมาที่เฉิน เกอ

“ในตอนนั้น เทือกเขาผานหลงเกิดไฟไหม้ขึ้นครั้งใหญ่ ผม นึกว่าคุณเป็นอะไรไปแล้วเสียอีก!”
เงินเกอนึกคืนนั้น เรื่องโดน

“แน่นอนล่ะ ในตอนฉันโดนเผาจนๆ แต่ว่า ฉันเป็นไม้ ฉันไม่ได้สนใจเรื่องร่างกาย เพราะความทรงจำของฉัน แค่ต้องการเวลาฟื้นคืนหนึ่ง จากนั้นก็ สามารถมีชีวิตอยู่ต่ออีก!

เสี้ยวจู่อธิบาย

ประณีตละเอียดอ่อนของท่านในแสกุย เพราะว่าอาจารย์คิดนิมิตเห็นแล้วไหมว่าผมจะต้องกลับ

เฉินเกอถามขึ้น

“ใช่สิ เขาสั่งให้อยู่คือ ไปช่วยเขา”

เสี้ยวพูดขึ้น

ช่วยเขา

“อืม ซินแสกุ่ยดูดวงแล้วเห็นมาตั้งนานแล้วตัวเองจะมี

เคราะห์ใหญ่

เคราะห์

บอก ในตอนสุดท้ายตัวเขาจะตายหรือจะอำนาจนี้ อยู่ในมือเสี้ยว บอก
“ได้ อย่างนั้นคุณรู้ไหมว่าท่านอาจารย์อยู่ที่ไหน? ถ้าเกิดว่า ผมสามารถช่วยอะไรได้ล่ะก็ นั่นดีที่สุดแล้ว! การมาของผมใน ครั้งนี้ ก็มีเรื่องที่ต้องการจะขอร้องท่านอาจารย์เหมือนกัน!”

เงินเกอพูดขึ้น

“ฉันรู้เพียงแค่ว่า ในตอนนี้ ท่านอาจารย์ไปที่มณฑล โจว ถ้า เกิดอยากไปตามหา จะต้องไปที่นั่น! ที่นั่นเป็นบ้านเกิดของท่าน อาจารย์ เขาบอกว่า จุดเริ่มต้นของความสุข ดินแดงแห่งความ สุข จุดจบของดินแดน! ท่านต้องการที่จะไปรับเคราะห์ที่นั่น ถ้า เกิดว่าในตอนนั้น บอกที่อยู่ของเขาไป เขากลัวว่าการปรากฏตัว ขึ้นของคุณ จะทำลายดวงชะตา!”

เสี้ยวจู่อธิบาย

ได้ เรื่องนั้นรอช้าไม่ได้ พวกเรารีบออกเดินทาง รีบไปที่ โจว!”

เฉินเกอพยักหน้า

วันนี้ ไม่รู้ว่าครอบครัวของตัวเองไปอยู่ที่ไหน

สถานะของคุณปู่ก็ลึกลับซับซ้อน

พี่จื่อเยียนก็ไม่มีหนทางไป

ไม่ต้องพูดถึงการไปโลก เพื่อตามหาที่อยู่ของมู่หานเลย ดังนั้น ในตอนนี้ ใช้โอกาสที่คุณลุงสองยังอยู่ช่วยตัวเอง กำจัดปัญหาความหนักใจที่อยู่ข้างหลังให้
เงินเกอจําเป็นที่จะต้องเร่งมือหาตัวท่านซืนแสกุยให้พบ ตอน นี้มีเขา สามารถที่ช่วยตัวเองขจัดปัญหาความสงสัยเหล่านี้

“อย่างนั้น คุณจะไปกับผมใช่ไหม?”

เฉิบเกอถาม

“แน่นอน! เพียงแค่ฉันสามารถช่วยคุณตามหาท่านซืนแสกุ่ย พบ การใช้ชีวิตของฉันถึงจะสำเร็จ! เพื่อการพกพาที่สะดวก ภายในร่างกายของฉันมีมุกกลมๆอยู่ คุณสามารถที่จะเอาฉันไป ใส่เอาไว้ภายในตุ๊กตาผ้า ทำเหมือนกับว่าฉันเป็นเครื่องประดับ แล้วพาฉันไป!”

เสี้ยวจ่พูดขึ้น

เฉินเกอ: ได้ครับ!

“ท่านอาจารย์เฉิน ท่านจะไปโจว?”

ในตอนที่เฉินเกอพูดความคิดนี้ออกมา เฉินเทียนกาง

เหมือนว่าจะจะตกใจมากเป็นพิเศษ

“ครับ ทําไมเหรอ?”

“เหอๆ ท่านอาจารย์เฉิน ตระกูลเฉินของพวกเรามีถิ่นฐานอยู่ ที่โจว ถ้าเกิดว่าไม่รังเกียจ ตระกูลเฉินของผม สามารถที่จะให้ ที่พักอาศัยกับท่านอาจารย์เฉินได้ !”

เฉินเทียนกางพูดออกมาอย่างดีใจ
ถ้าเกิดเป็นอย่างนี้จริงๆ ความสัมพันธ์ของตัวเองกับท่านอา จารย์เฉิน ก็จะสนิทสนมกับเพิ่มมากขึ้น

นี่ก็ยังคงเป็นความโชคดีของตระกูลเฉิน!

“ท่านอาจารย์ มาอาศัยอยู่ที่บ้านของพวกเราเถอะค่ะ จะได้ ให้เปียวเปียวรับใช้ได้อย่างสะดวกด้วย!”

เฉินเปียวเปียวก็ขอร้องขึ้นเหมือนกัน

เทือกเขาผานหลงยังคงเป็นวัดลัทธิเต๋าของท่านซินแสย มองอย่างนี้เป็นเทียนกางที่อยู่โจว กลับไม่รู้เรื่องร่องรอยของ ท่านชินแสก่ย

อย่างนี้ก็ดีแหละ พอไปถึงที่นั่น ยังไงก็ต้องพักอยู่ชั่วคราวช่วง ใหญ่ ถึงจะได้ข่าวร่องรอยของท่านอาจารย์ ตระกูลเฉินนี้ ก็นับได้ว่าเป็นคนสำคัญของที่นั่น มีพวกเขาอยู่

ตัวเองก็ได้ลดภาระไปไม่น้อยเหมือนกัน

พี่จื่อเยียนยังทราบที่อยู่ที่ชัดเจนไม่ได้ ครอบครัวก็หายตัวไป

ตัวเองก็รีบร้อนที่จะพบท่านซินแสกุยเป็นอย่างมาก

“ดี! อย่างนั้นก็ตามนี้แหละ!”

เฉินเกอพยักหน้า

เพียงแต่ว่า เขามองไปทางเดินเทียนกาง เหมือนกับว่าจะพูด อะไรบางอย่าง

ก็เห็นเฉินเทียนกางเพราะว่าดีใจ อยู่ๆก็กระอักเลือดออกมาเลือดสดๆถูกพ่นออกมาจากปากของเขา แล้วทรุดลงไปบนพื้น ร่างทั้งร่างสั่นซู

“หา? คุณปู่!”

ท่านซินแสกุ่ยรีบตะโกนร้องขึ้นเสียงดัง

คนวัยกลางคน รีบหายาที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง “อาจารย์ คุณปู่ของฉันเป็นอะไรไปคะ?” เฉินเปียวเปียวมองมาทางเงินเกอ ด้วยแววตาขอความช่วย เหลือ

“เขาเคยได้รับบาดเจ็บภายใน มีบาดแผลอยู่ที่เครื่องในทั้ง ห้า ไม่สามารถที่จะมีอารมณ์พลุ่งพล่านได้ เมื่อเลือดของเขา กลับขึ้นมา เครื่องในทั้งห้าก็เลยฉีกขาด!”

เฉินเกอพูดขึ้นเบาๆ

ที่จริง เรื่องนี้เขารู้ตั้งนานแล้ว เมื่อกี้มั้ง หลังจากที่จัดการ เรื่องต่างๆเสร็จ เฉินเกอยังคิดอยากจะถามว่าอาการภายใน ของเขา หนักขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้น

ใครจะรู้ คำรับปากของตัวเอง กลับทำให้เขาดีใจจนเกิดป่วย ขึ้นมา

“ท่านอาจารย์เฉินเก่งกล้า ฉันได้รับบาดเจ็บหนักที่ภายใน จริงๆ!”

เฉินเทียนกางปากกระอักเลือดออกมา
เงินเกือยกมือขึ้นแล้ว ได้กดจุดไหลเวียนสองสามจุดบนตัว ของเงินเทียนกาง

พูดไปแล้วก็ประหลาด เฉินเทียนกางก็รู้สึกได้ว่า ความเจ็บ ปวดจากแผลฉีกขาดภายในที่เป็น ในตอนแรก กลับหายไปปลด

ทิ้ง!

“ท่านอาจารย์เฉิน…..”

เขาตกใจเป็นอย่างมาก สายตาที่มองมายังเฉินเกอ ความ เคารพที่อยู่ภายใน ไม่สามารถที่จะใช้คำพูดมาอธิบายได้แล้ว

ท่านอาจารย์เฉินอายุยังน้อยขนาดนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีพลัง จากการบำเพ็ญปฏิบัติแบบนี้… “บาดแผลของท่าน ยังคงโดนเงินกระแทกจนได้รับบาดเจ็บ

เงิน แบบนี้ ไม่เหมือนกับกำลังภายใน ไม่เหมือนกับวิธีลับ แต่

เหมือนกับกำลังจริงๆ บนโลกใบนี้ คนที่มีเงินน้อยเสียยิ่งกว่า

น้อย ท่านได้พบกับใครกัน?”

เฉินเกอขมวดคิ้วถม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ