บทที่734 เฉินเกอที่ผิดหวัง
“ตระกูลเฉินอีกตระกูลอยู่ที่ไหน?”
เฉินผิงอันถามขึ้น
เป็นยังไงล่ะ เรื่องราวไม่ได้ง่ายดายอย่างที่ตัวเองคิดเอาไว้ “แล้วก็ พลังพวกนั้นที่แกพูด พลังพวกนี้คือพลังอะไร?”
“ตระกูลเฉินอีกตระกูลอยู่ไหน เรื่องก็ไม่รู้ ฉันรู้แค่ว่า ถ้าเกิด ไม่มีความช่วยเหลือของจิ๋วโลหวาง บ้านตระกูลของเราก็ล่ม สลายไปนานแล้ว เพราะว่าตระกูลเฉินตระกูลนี้แข็งแกร่งมาก ไม่ใช่อะไรที่แกสามารถจะจินตนาการได้!!
ก่เยวหือว่า
“ส่วนเรื่องพลังพวกนั้น แกคิดว่าในโลกใบนี้ จุดสูงสุดอยู่ ที่ไหน?”
เยาหอมองไปทางเฉินผิงอัน
“ฉันไม่รู้ แต่ฉันแน่ใจว่า จุดสูงสุดของโลก ยังไงก็ไม่มีทาง เป็นตระกูลที่มีพลังลับแบบพวกแกแน่!”
เฉินผิงอันว่า “เพราะว่าบนโลกใบนี้ ยังมีปรมาจารย์อีก มากมาย ฉันเคยเจอมาด้วยตาตัวเองบ้าง เทียบพวกเขากับ ตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับแบบพวกแกแล้ว ไม่รู้ว่าเข้มแข็งมากกว่า ขนาดไหน ไม่ต้องพูดถึงสายเลือดผู้ใช้กำลังภายในเลย แม้แต่ตดยังไม่รู้ แต่ว่าพวกแกทุกคน เรียกตัวเองว่าตระกูลอันดับ หนึ่ง นี่ไม่ได้ทําให้คนคิดว่าน่าเหรอ?”
“อืม คำพูดนี้ ถึงแม้ว่ามันจะมากพอที่จะทำให้แกตายร้อย ครั้ง แต่ว่าแกพูดถูกอยู่ครึ่งหนึ่ง เพราะว่าบนบางพื้นที่ พวกเรา นั้นเป็นตระกูลอันดับหนึ่งจริงๆ แต่ว่าถ้าเกิดมองตามทั้งโลก ล่า ดับจริงๆ กลับได้ครอบครองแค่พลังบางอย่าง ก็เหมือนกับที่แก บอก พวกแกแข็งแกร่ง ส่วนพวกเราบ้านตระกูล กลับมาจาก การปกป้องของจิ๋วโล่หวาง! ไม่มีใครกล้ามายุ่มย่าม จนถึง วิญญาณของจิ๋วโล่หวางโดนเฉินเกอปลดปล่อย จิ๋วโลหวางมี พลังมากขึ้น บวกกับพลังเก่าของบ้านตระกูลก พวกเราก็ สามารถที่จะเปิดขุมพลังใหม่ได้ ไปต่อสู้เพื่ออำนาจที่ยิ่งใหญ่กับ พวกเขาได้!”
“แต่ตอนนี้ วิญญาณของบรรพบุรุษยังไม่ทันจะได้ฟื้นคืน ดวง จิตก็โดนเฉินเกอทำให้แตกสลายเสียแล้ว! ดังนั้น เฉินเกอจะ ต้องชดใช้เรื่องนี้!”
กู่เยวคือสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเลือด
เย็น
“พลังพวกนั้น ก็รวมไปถึงตระกูลเฉินอีกตระกูลด้วยเหมือน กัน?”
เฉินผิงอันถาม
“อืม ตามธรรมชาติก็ต้องรวมอยู่แล้ว คนพวกนี้เป็นคนสั่งทุก อย่าง พวกที่แกพูดว่าใสซื่อบริสุทธิ์ ส่วนมากก็โดนคนพวกนี้ทําร้าย ถ้าแกจะเกลียด ต้องเกลียดพวกแกถึงจะถูก!”
เยวที่อบอก
“แน่ล่ะ ถ้าเกิดว่าบ้านตระกูลได้เฉินเกอ และกลายเป็นคน ควบคุมต่อจากนี้ บางทีเรื่องพวกนี้ อาจจะเปลี่ยนเป็นดีขึ้นก็ได้”
เธอดีใจ
“ขอโทษที่ฉันจะต้องพูดตรงๆ แต่จากความสามารถของแก ยังห่างไกลจากคู่ต่อสู้ของเสี่ยวเกออยู่เป็นโข พวกแกบ้าน ตระกูลเอาจริง ไม่กลัว?”
เฉินผิงอันพูดกับเยวคือด้วยความสงสาร
“เหอะๆ แกอยากจะทำให้ฉันกลัว? บนตัวของเฉินเกอพลัง ลึกลับอยู่ พลังของจิตวิญญาณของเขาแน่นอนว่าจะต้อง แข็งแกร่ง แถมใช้พลังของวิญญาณ ทำให้วิญญาณของ บรรพบุรุษแตกสลาย แต่ว่า ถ้าเกิดว่าคิดจะเทียบกับฉัน เขายัง ห่างไกลอยู่อีกมาก แล้วแกดูสิว่านี่คืออะไร?”
เยวคือหยิบของสิ่งหนึ่งที่มีรูปร่างกลมๆออกมา
“นี่คือค่ายกลที่ทำขึ้นมาเพื่อเฉินเกอ โดยเฉพาะ ในชั่วโมงที่ยิ่ง ใหญ่แบบนี้ เฉินเกออยากจะหนี ก็ไม่มีทางหนีได้ อีกอย่าง ข่าว ลือต่างๆ ใช้ไม่ได้บนตัวเฉินเกออีกต่อไปแล้ว! เชื่อว่าค่ายกล สามารถที่จะช่วยฉันได้!”
เยวคือหัวเราะร้าย
“ข่าวลือที่แกพูด หมายถึงอะไร?” เฉินผิงอันขมวดคิ้วถาม
“นั่นก็คือบุปผาผี ของประหลาดบนโลกแบบนี้ เพื่อที่จะยับยั้ง เฉินเกอ โดยเฉพาะ ตอนแรก ฉันเองก็ใช้มันจัดการเฉินเกอ ตลอด เสียดาย ตอนนี้ เฉินเกอขโมยดอกแม่ของบุปผาผีไป ฉันคิดว่าสำหรับเขา บุปผาผีไม่มีประโยชน์อีกแล้ว!
“ดี หวังว่าบ้านตระกูลของพวกแกจะไม่เสียใจในภายหลัง กับการกระทําของตัวเอง!!
เฉินผิงอันพยักหน้า
“ท่านย่าทวด คนๆนี้ดูถูกบ้านตระกูลของพวกเราทั้งหลาย หน ไม่ให้ผมลงมือเลย สักสอนมันหนักๆสักตั้ง!”
มีคนของบ้านตระกูลพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ
ขอแค่ไม่ทําจนตาย พวกแกก็สามารถทำได้ตามสบาย!”
เยวคือพยักหน้าเบาๆ
ใช่แล้ว เฉินผิงอันที่อยู่ตรงหน้า ในสถานการณ์แบบนี้ ก็ยัง ไม่เกรงกลัวบ้านตระกูล ทำให้เยวคือโมโหมากที่สุด ในเมื่อ เป็นแบบนี้แล้ว สักสอนเขาสักหน่อย ก็ไม่มีอะไรที่ไม่ได้ ลูกหลานคนหนึ่งของบ้านตระกูล ตอบรับแล้วเดินหน้าไป
เขากำลังตั้งใจจะลงมือ
อยู่ๆ แสงสว่างจ้าก็โดนยิงออกมา
เสียงครืนดังขึ้น
แขนของคนๆนี้ ก็ถูกตัดขาดในเสี้ยววินาที ร่างทั้งร่างก็ปลิว ลอยออกไป แล้วก็นอนตายอยู่เป็นก้อน
“หืม?”
คนของบ้านตระกูลทั้งหมดตกใจจนแทบสิ้น
มองไปทุกทิศด้วยความควา
ส่วนเยวคือ ก็เปลือกตากระตุกอย่างแรง
“ใครกัน?”
“เพียะ!”
เสียงตบดังขึ้นชัดเจน กระแทกลงมาบนใบหน้าของเขาคือ เยวคืออยากจะหลบ ก็หลบไม่พ้น
โดนตบไปจังๆหนึ่งครั้ง
เธอมองหาไปรอบทิศทาง
“เพียะ!”
เสียงตบดังขึ้นอีกครั้ง จนขนาดทำให้มึนหัว
ฟันก็ร่วงลงมา
“ใคร?”
เธอคราม
ดนของบ้านตระกูลกู่ทั้งหมด ก็มองไปรอบๆด้วยความกลัว
บรรยากาศที่น่ากลัวจนที่สามารถ ในพริบตาเดียวก็ห้อมล้อม
ทุกคนบนจัตุรัส
ฟีบ!
และในตอนนี้ เชือกที่มัดตัวเฉินผิงอันเอาไว้ก็ถูกตัดขาด
เฉินผิงอันค่อยๆตกลงมาบนพื้น
ส่วนภูเขาปลอมบนจัตุรัส เฉินเกอก็ค่อยๆลอยลงมา
“เฉินเกอ!”
กู่เยวคือ ตาแดงโกรธจัด มองเฉินเกอด้วยความตกใจ
นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน?
ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
นี่ทำให้เยวคือแทบไม่อยากจะเชื่อ
“เยวคือ ได้ยินว่าคุณรอการมาหาของผมใช่ไหม ตอนนี้ ผม
มาแล้ว!”
เฉินเกอพูด
“เฉินเกอ ตอนนี้แกเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งขึ้นแล้ว? ดีมาก อย่างนี้ก็สามารถบอกได้ว่า พลังบนตัวของแก น่ากลัวมากขนาด ไหน!”
เยวคือหัวเราะอย่างโมโห
“เสี่ยวเกอ ระวังเม็ดกลมๆบนมือของเธอไว้ให้ดี นี่เป็นค่าย กลแขนงหนึ่ง!”
เฉินผิงอันตะโกนบอก
แต่ก่เยวคือได้สั่งให้ค่ายกลแผ่ออกไปแล้ว
ในตอนนั้น เธอตาไวมือเร็ว แล้วรีบโยนค่ายกลออกไป
“เฉินเกอ ยังไม่รีบย้อมแพ้อีก!
ในขณะที่เธอกำลังตะโกนลั่น
ก็มองเห็นมุกกลมลอยเข้ามาในมือ ในพริบตาก็ใหญ่ขึ้นอย่าง
ไม่สิ้นสุด
ส่วนใบหน้าของเขาคือ ก็เริ่มมีสีหน้าที่ดุร้ายออกมา
ในความดุร้าย ก็มีความ
ตื่นเต้นไม่รู้จบของเธอผสมอยู่ แต่ว่า ไม่นานความดุร้ายและความตื่นเต้นบนหน้าของเธอก็ แข็งทื่อไป
เพราะว่า ค่ายกลใหญ่ที่กำลังขยายออก อยู่ๆก็หุบลง
หลังจากนั้นก็มีแสงวูบผ่าน ค่ายกลนี้ก็หายวับไปอย่างไร้ร่อง รอย!
“อะไร?”
เยวคือ รู้สึกได้ว่าหนังหัวของตนเองขนลุกขึ้นมา
แค่ร่างกายของเฉินเกอขยับ
ในเสี้ยววินาทีก็โผล่อยู่ตรงหน้าของกูเยวหีอ
มองมายังเยวคือที่ยังคงอึ้งนิ่ง จึงขมวดคิ้วแล้วหัวเราะออก มาอย่างสงสาร
“ของเมื่อกี้ มันคืออะไรกัน? คือใช้เพื่อ ของเล่นของเด็กอายุสามขวบ?”
เงินเกอถามเยวคือด้วยความสงสัย
“ผมผิดหวังจริงๆ!”
เฉินเกอพูดขึ้นอีกครั้ง
“แก…..แกผิดหวังอะไร?”
เยวคือก้าวไปทางด้านหลังหนึ่งก้าว เพราะว่าเฉินเกอที่อยู่ตรงหน้า ทำให้คนรู้สึกว่ามืดดำ และน่า กลัว
“ผมผิดหวัง ก็เพราะว่า ผมนึกว่าการที่จะต้อนรับผม มันจะ ยิ่งใหญ่อลังการ มีงานมากมายที่พวกคุณตั้งใจที่ตระเตรียมไว้ ให้ผม ผลลัพธ์คือ ผมมาแล้ว คุณกลับโยนของเล่นแบบนี้ใส่ ผม บอกตามตรง ในตอนที่คุณตะคอกใส่ผมด้วยความมั่นใจ ผมยังมีความหวังอยู่เล็กๆน้อยๆ
เฉินเกอว่าขึ้น “ผมหวังว่าคุณจะเอาของจริงๆออกมา แต่สิ่งที่ ผมเห็น กลับกลายเป็นของสิ่งนี้?”
“แก….แกอย่าเอะไป!”
ส่วนเยวคือ ได้ฟังคำดูถูกของเฉินเกอ ใบหน้าก็โกรธจน กลายเป็นสีมะเขือม่วง
เธอเองก็คิดไม่ถึง! เฉินเกอจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้
“อีกอย่างฉันบอกแกให้นะ ตอนนี้ถึงแกจะมีพลังเพิ่มพูน แต่ ว่าวันที่จะแตกดับของแกก็อยู่ไม่ไกลแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ในกำมือ ของแก แกจะฆ่าก็ฆ่า!”
เยวคือพูดอย่างโมโห
ใช่แล้ว เธอปล่อยลูกควันออกมาก่อน บอกว่าความตายของ เฉินเกออยู่ไม่ไกลแล้ว
ตามธรรมดา เธอเองก็มีความมั่นใจที่จะต่อสู้กับเฉินเกอต่อ
ปิ๊ง!
แต่ว่าสิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ การต่อสู้เพียงนิ้วเดียวของเฉิน เกอ บรรยากาศที่หนักหน่วงขั้นสุด ก็ได้ทำลายหัวใจของเธอใน พริบตา
ก่เยวหอกระอักเลือดออกจากปาก ล้มลงแล้วบินลอยออกไป
เลือดสดกระจายอยู่เต็มหน้าเธอ เธอเบิกตากว้าง เธอหวาด กลัว เธอไม่อยากจะเชื่อ!
ถัดมา ไม่ใช่ว่าเฉินเธอจะต้องถามว่าเวลาของความตายของ เขาจะมาเมื่อไหร่เหรอ? จากนั้นตัวเองจะได้รั้งเขาเอาไว้ รอการมาถึงของจิ๋วโล่หวาง ถึงตอนนั้น ค่อยจับตัวเฉินเกอไว้
คิดไม่ถึงเลยว่า เขาพูดว่าจะลงมือก็ทำ
ลมหายใจของตัวเองกำลังจะหมดไป ในวินาทีนั้นเขาคือ คิดว่า ตัวเองตายอย่างอยุติธรรม ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็จะไม่พูดอ้อม ไปอ้อมมาแล้ว!
วินาทีถัดไป เยวคือก็ตายอย่างสงบ
“หา?”
คนของบ้านตระกูลกู่ก็ตัวสั่นขึ้นมาในทันที
ตึกๆ ตึกๆ!
พวกเขาค่อยๆคุกเข่าลง
“คุณชายเฉินไว้ชีวิตด้วย พวกเรานั้นฟังคำสั่งของยายเฒ่าผู้นี้ ไม่ได้เกี่ยวกับพวกเรา อีกอย่างครับคุณชายเฉิน พวกเรามีเรื่อง ทีต้องการจะบอก!”
คนพวกนี้ ค่อยๆคุกเข่าลงแล้วร้องขอชีวิต ยังมีบางคนที่มี
ความคิดดีๆออกมา
พูดออกมาว่าตัวเองมีเรื่องจะบอกแบบตรงๆ อย่างนี้ก็ สามารถที่จะประวิงเวลาความตายออกไปได้แล้ว
ชายอกสามศอกมันต้องแบบนี้ งอได้ ยืดได้
จะต้องมีชีวิตรอดต่อไป จากนั้นก็รอเวลาที่จะเอาคืนเงินเกอแต่ว่า
“ผมไม่ฟัง! ดังนั้นพวกคุณจะต้องตาย!
เงินเกอเพียงแค่ตอบกลับมาเบาๆประโยคหนึ่ง
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
