บทที่668 ลีป้า

“เจ้าหก เจ้าเจ็ด พวกคุณเอาตัวเขาเข้าไป แล้วล่อคนเถื่อนนั่น ออกมา! ”

ลูกพี่ออกคําสั่ง

“ครับลูกพี่”

ทั้งสองรับคำสั่ง ก็คุมตัวเฉินเกอเดินไปทางปากถ้ำ

เฉินเกอแอบลอบใช้กำลังภายใน เพียงแต่รอให้สถานการณ์ เปลี่ยน แล้วตนก็ชิงหนีไปก็ไม่ใช่ปัญหา

และจากที่ลอบสังเกตพวกเจ็ดคนนี้ ไม่ใช่ระดับฃอบเขตเปิด ปราณขั้นต้นแน่

พลังน่าจะไม่ต่างกับคนเจ็ดคนตระกูลที่ตนเองฆ่า

เพียงแต่ไม่รู้ว่าคนป่าเถื่อนที่พวกนั้นพูดถึงนั้น จะมีระดับกำลัง มากขนาดไหน

“โฮก! ”

จากนั้นสามคนก็ก้าวเข้าไป

ในถ้ำที่มืดสนิทแบบนี้ ทำให้เสียงร้องทวีความดังขึ้นชัดเจน

เสียงราวกับฟ้าร้องนั้น ทำให้อีกสองคนที่ร่วมทางมาอดไม่ ได้ที่จะตัวสั่นเทา
“พี่หก ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคนเถื่อนนี่มันไม่ธรรมดา จิตไม่ปกติ อะไรแบบนั้นหรือเปล่านะ? ถ้างั้นพวกเราอย่าเดินไปข้างในเลย มันมืดมากแบบนี้ ถ้าปะทะกันเข้า ก็จะแย่เอา! ”

ในเวลาเดียวกันนั้น เจ้าเจ็ดก็พูดขึ้นมาเรียบๆ

เจ้าหกครุ่นคิดอยู่สักพัก ก็พูดขึ้นเสียงต่ำๆ :

“งั้นเอางี้ โยนไอ้เด็กเข้าไปแล้วก็ดูเอาว่าสิ่งที่อยู่ในนั้นมันคือ อะไร! ”

เจ้าหกบอก

เจ้าเจ็ดพยักหน้าอย่างหนักแน่น มองไปทางเฉินเกอ ก่อนจะ พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ไอ้หนู ทำตัวให้เหมาะสมหน่อย เดิน เข้าไปเองละกัน วางใจได้ พวกฉันจะเฝ้าดูแกอยู่ด้านหลังเอง! ”

ในขณะที่พูดประโยคนี้นั้น ทั้งสองก็ยังไม่ลืมที่จะหันมาหัวเราะ

ให้กัน

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยากที่จะส่งให้เฉินเกอไปสู่ความตาย

ด้านเฉินเกอนั้น ในใจเขาเองก็ไม่แน่ใจ ตามที่คุณลุงพูดนั้น ตัวเขาเองตอนนี้ถึงแม้จะนับว่าแข็งแกร่ง อยู่ แต่ก็ไม่ถึงกับที่สุด

ถ้าหากต้องไปปะทะเข้ากับอะไรที่เหมือนเฮเลี้ยงแบบนั้นเข้า ตนเองก็จะเสียเปรียบอีก

เรื่องโง่ๆ แบบนั้นเฉินเกอเองก็ไม่อยากที่จะทำ สถานการณ์แบบนี้เขาจึงไม่เดินเข้าไป

“หืม? ไอ้หนู ทำไมถึงไม่เดินเข้าไปหล่ะ? หรือแกอยากจะให้

พวกฉันทําอะไรกับแกหล่ะ? ”

เจ้าหกยิ้มเยาะ

“ดีที่สุดแกควรที่จะฟังพวกฉันดีๆ ไม่อย่างนั้น พวกฉันจะฆ่าแก

และจับโยนเข้าไปซะ!”

เจ้าเจ็ดกล่าวเตือนขึ้น

“สู้ให้พวกคุณสองคนจะเข้าไปก่อนดีกว่า! ”

เฉินเกอพูดยิ้มๆ

“นี่แกพูดอะไรของแก? ”

ทั้งสองดูตกใจ

เฉินเกอใช้วิธีหดกระดูก เพื่อที่จะเอามือและเท้าออกมาจากโซ

ที่พันธนาการไว้

เมื่อเอามือออกมาได้

ทั้งสองก็ถูกเฉินเกอจับเอาไว้

จากนั้นก็กดจุดทั้งสองคนไว้ไม่ว่าทั้งสองจะดิ้นรนอย่างไร ก็

ไม่อาจจะสู้ได้

พวกเขาตกใจมาก

ไม่คิดว่าคุณเด็กคนนี้จะมีพลังแบบนี้ อีกทั้งนี้มันแทบใกล้กับขอบเขตเปิดปราณขั้นกลางทีเดียว

“นี่คุณ! ”

เจ้าหกเจ้าเจ็ดอยากที่จะร้องตะโกนออกมาดังๆ แต่เสียงกลับ

ร้องไม่ออก

มีเสียงหวีด

แขนของเฉินเกือกระตุกเล็กน้อย ร่างทั้งสองก็ราวกับว่าวที่ เชือกขาด ลอยหรือตรงออกไปทางด้านในถ้ำ

แกร๊ก แกรัก!

หลังจากนั้นก็เกิดเสียงแกรักดังตามขึ้นมาสองครั้ง

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองต่างก็โดนหักต้นคอ

ปัง ปัง~

เกิดเสียงฝีเท้าดังๆ หนักๆ ออกมาไม่หยุด เฉินเกอเห็นเงา ใหญ่ๆ เดินออกมาจากด้านในช้าๆ

ขนาดตัวนั้นอย่างน้องก็น่าจะมากกว่าสองเมตรได้ ส่วนความ กว้างนั้นน่าจะเกิน ครึ่งเมตร

ตัวใหญ่มากเกินไปจริงๆ

ยังไม่ทันจะเดินออกมา เงาใหญ่ก็ปกคลุมร่างทั้งร่างของเฉิน

เกอ

“หรือว่าจะเป็นคนเถื่อนจริงๆ? ”
เฉินเกอเริ่มสงสัยมากยิ่งขึ้น ในขณะที่ก็เดินถอยหลังไม่หยุด

“โฮก! ”

ในขณะที่คนเถื่อนนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่อยากที่จะเดินออกมา ใน ตอนนั้นเอง เขาก็ครามก้องขึ้น

และจู่ๆ ก็เหยียบพื้นแรงๆ และเร่งความเร็วตรงมายังร่างของ

เฉินเกอ

พลังนี้ มันดูจะแกร่งมากกว่าเฮเลี้ยง

แย่หล่ะ!

เฉินเกอคิดอยากที่จะหนี

แต่กลับเห็นมือใหญ่ที่ดูป้าตะปบเข้ามา

ใหญ่เท่าใบลาน

ให้ตายเถอะ!

ขนของเฉินเกอลุกขึ้นมา

ถึงตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะหลบเสียแล้ว เขาจึงใช้พลังที่มี

ทั้งหมดเพื่อที่จะต้าน

ปัง!

กำลังภายในแผ่กระจายทั่วทิศ เสื้อผ้าด้านหลังของเฉินเกอ ถูกเปิดออก ทันใดนั้นควันขาวๆ ก็กระจายขึ้นมา

ปีง!
เฉินเกอลอยขึ้นไปชนเข้ากับกำแพงหิน

เลือดสําลักออกจากปาก

ให้ตายเถอะ! แข็งแกร่งอะไรขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เขา สังหารยอดฝีมือขอบเขตเปิดปราณได้ง่ายราวกับกระเทียม

เขาแข็งแกร่งกว่าเฮเลี้ยงมาก

ตอนนี้ตัวเขาเองได้ฝึกวิชาศุภรวิเศษมาแล้ว พลังจึงเพิ่มขึ้น อย่างรวดเร็ว หากเป็นพลังอย่างก่อนหน้านี้แล้วหล่ะก็ คาดว่าถูก เขาปลิดชีพได้แน่

เฉินเกอยังมีกำลังอยู่ สถานการณ์นี้จึงใช้วิชาตัวเบาเพื่อที่จะ หลบไปทั่ว

ทันทีที่ลอยไปที่กำแพงหินในถ้ำ เขาก็ผนังเอาไว้แทบกลั้น

หายใจ แน่หล่ะ คุณตัวใหญ่ด้านล่างนั้นหาเขาไม่เจอ จึงเริ่มที่จะ

ทําลายข้าวของไปทั่ว

อันตรายมาก!

เฉินเกอชุ่มไปด้วยเหงื่อ

เดิมคิดว่าตัวเองจะหายใจได้แล้ว

แต่ไม่คิดเลยว่าเวลานี้ เสื้อผ้าของเขาได้ถูกคนเถื่อนใช้กำลัง ภายในฉีกขาดไป หยกแขวนทรงกลมที่ห้อยอยู่บนคอจึงห้อย ตกลงมา

นี่ไม่ใช่ประเด็น
ที่สำคัญที่สุดเลยนั่นก็คือหยกแขวนวงนี้ ตอนนี้มันกำลังสอง แสงอยู่

นี่มันหมายความว่ายังไง มันหมายความว่าห้องที่มืดมิดนี้มันก็ พลันสว่างขึ้นมา

ฉากในถ้ำก็สว่างขึ้นทันใด

“ถ้าแกไม่คิดจะช่วยฉันก็อย่าทำร้ายฉันสิ! ”

เฉินเกอที่อยู่ด้านบน ท้ายสุดก็เจอเข้ากับคนเถื่อน ในขณะที่ คนป่าเถื่อนก็เงยหน้าขึ้นมามองเฉินเกออย่างครุ่นคิด

ในใจของเฉินเกอนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

คุณคนเถื่อนคนนี้ ไม่ใช่สูงแค่สองเมตรกว่า แต่สูงเกือบๆ จะ สามเมตรอยู่แล้ว ผมของเขายุ่งเหยิงเหมือนฟางมุงหลังคา อีกทั้ง ยังมีหนวดรุงรังปกคลุมแทบจะครึ่งหน้าของเขา

ตาของเขาเป็นสีฟ้า ส่องสว่างผิดปกติ

มีกล้ามเนื้อขนาดใหญ่บนร่างกาย ยิ่งกว่านั้นมันยังเหมือน

กองเหล็กที่ถูกสร้างไว้บนตัวเขา เต็มเปี่ยมไปด้วยความพร้อมระเบิด

โฮก!

เขาจ้องมองมายังเฉินเกอ ตะโกนอย่างเดือดดาดอยู่ด้านล่าง

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายของตัวเองลง
ในขณะที่อยากจะบินออกไปนั้น

อย่างไรก็ตามสำหรับความเร็วของตัวเขาเองนั้น เฉินเกอค่อน ข้างจะมั่นใจ

แต่ไม่คิดเลยว่า คนเถื่อนผู้นี้มันจะเร็วยิ่งกว่า เขาก็โดดตัวจากพื้น ยกมือขึ้นข้างหนึ่ง ก็จับเฉินเกอล็อคคอได้ ก่อนจะบีบคอของเฉินเกอ กดลงไปกับพื้น เฉินเกอพยายามขัดขืนอย่างสุดความสามารถ

จุดจบของตัวเขาเองคงไม่จบอย่างเจ้าหกเจ้าเจ็ดหรอกใช่มั้ย? จะถูกเขาหักคออย่างนั้นเหรอ?

ในขณะที่เฉินเกอรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์

วิกฤตอีกครั้ง

สิ่งที่ทำให้เขาก็เกิดรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาก็คือ คนเถื่อนนั่นพิจารณาหยกแขวนที่อยู่บนอกของเขา จากนั้นก็

ค่อยๆ คลายมือออกจากคอของเฉินเกอ

ก่อนจะหยิบหยกแขวนที่อยู่ตรงอกของเฉินเกอขึ้นมาเบาๆ

เพียงแต่เมื่อหยกแขวนที่ขนาดเท่ามือเด็กทารกนั้น เมื่ออยู่บน มือของคนเถื่อนนั่นแล้ว มันกลับเหมือนเล็บของเขาไม่มีผิด

เขามองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แล้วก็ใช้แสงของหยกแขวน ส่องมาที่ใบหน้าของเฉินเกอ และจากนั้นก็ราวกับเห็นปีศาจร้าย รีบปล่อยหยกแขวนลงทือก ของเฉินเกอตามเดิม

เขาก้าวถอยหลังกลับไปด้วยความตกใจ และที่น่าตกใจกว่านั้นคือหลังจากนั้น

ก็เกิดเสียงดังปิ้งขึ้น

เขาคุกเข่าลง

“ท่านเทพเจ้า ฉันล่วงเกินท่านแล้ว”

เสียงเขากังวานราวระฆังทำให้เฉินเกอตกใจ

“ท่านเทพเจ้าหรือ? ”

เฉินเกอเก็บหยกแขวนอย่างระมัดระวัง ถามด้วยความสงสัย

“ฉันลีป้า เคยได้พบกับท่านเทพเจ้า! ”

เขาก้มหัวลงหนักๆ

นั่นจึงทำให้เป็นเธอเข้าใจ เขานั้นเหมือนกับหยุนนิ่ง เลยคิดไป ว่าเขาเป็นท่านพี่เทพ หรือป้าคนนี้มาจากสถานที่เดียวกับหยุ นฉิงนะ?

อีกอย่าง เขามีอายุกี่หมื่นปีแล้ว?

เฉินเกอรู้สึกว่ามันเหลือเชื่อ
หยกแขวนยังคงส่องสว่างที่กลางอกของเขา ทั้งยังกะพริบส่ง ความร้อนเช่นเดียวกับตอนเช้าเย็นเมื่อวันก่อนๆ

หรือจะพูดได้ว่า ในช่วงวันก่อนมานี้หยกแขวนนี้มีปฏิกิริยา โต้ตอบ สนองตอบพวกมันกับคนที่มาจากสถานที่แห่งนั้น มา ปรากฏอยู่บริเวณใกล้ๆ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ