บทที่666 เป็นเหยื่อ

ผู้อำนาจของเขาหุบเขาราชายาชื่อว่าเข่าอีก

แน่นอนว่า ชื่อนี้เมื่อสำหรับประชาชนทั่วไปนั้นจะไม่สะดุดหูนัก ถึงขนาดกับไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ

แต่เขาอยู่ในแวววงระดับโลก นั่นก็มีชื่อเสียงโด่งดังมาก จากด้านหลังของเขา จะสามารถเห็นด้านในหุบเขา ซึ่งมีการ

จัดป้ายนิทรรศการมากมาย

บนป้ายพวกนั้น ล้วนเป็นคนดังจากทุกๆที่

ดูแล้ว คนที่มาขอยาที่นี่มีไม่ใช่น้อย เยาหมิงเคยเป็นคนขับรถส่วนตัวของท่านคุณของหุบเขา

ปีนั้นก็ออกเดินทางตามท่านคุณของหุบเขาไป แต่ถูกศัตรูไล่

ม่า

เย่าหมิงแบกเขา แล้วหนีตายไปทุกที่ แล้วคุณลุงที่เตรียมจะกลับบ้านเห็นเข้าพอดี จึงก็พาพวกเขา กลับบ้านไป

หลังจากที่หลบซ่อนมาติดกันหลายวัน ทั้งสองคนโชคดีรอดมา

เพื่อเป็นการขอบคุณคุณลุง เข่าอีกเคยพูดไว้ว่า วันหลังถ้าคุณสูงต้องการความช่วยเหลือ เข่าอีกจะต้องทำให้เขาสมปรารถนา

ในสายตาของเยาอีก คุณลุงก็เป็นเพียงชาวนาคนหนึ่ง

เขาไม่รู้เลยว่า ศัตรูพวกนั้นมาถึงประตูหน้าบ้านนานแล้ว แต่ ถูกคุณลุงกําจัดไปแล้วก็เท่านั้น

นี่ถือได้ว่าเป็นความสัมพันธ์บางอย่างของคุณลุงกับหุบเขา

ราชายา

จากความเข้าใจง่ายๆ เฉินเกอก็รู้ชัดเจนว่า เข่าหญิงคนนี้ไม่ เลวเลย ให้ความสำคัญกับบุญคุณมาก

“น้องชาย คุณชื่ออะไร?”

เย่าหมิงมองเฉินเกอแล้วยิ้ม

“ฉันแซ่เฉิน!”

เฉินเกอไม่ได้บอกชื่อของตนเอง อย่างไรเสีย ตอนนี้ชื่อของ ตนเองที่อยู่ที่นี่ ก็เป็นคำละเอียดอ่อน

และเย่าหมิงเองก็ดูเข้าใจ

เมื่อเห็นเฉินเกอไม่พูดชื่อ จึงมองเฉินเกอยิ้มๆ แล้วก็ไม่ถามต่อ ทั้งสองคนมาถึงศาลาในหุบเขา และนั่งลง

เย่าหมิงพูดว่า:

“น้องเฉิน คุณไม่รู้อะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อน เครื่องปรุงยาสมุนไพร สามชนิดนี้ ฉันสามารถมีวิธีหามาให้คุณได้ โดยไม่ต้องแจ้งท่านคุณของหุบเขา แต่ว่าตอนนี้หน่ะ คุณเองก็ดูออกว่าลูกศิษย์ใน หุบเขานั้นยุ่งมาก ส่วนวัตถุดิบทั้งหมด ก็ได้ถูกผู้อาวุโสรองของ หุบเขาดูแลไว้หมด เฮ้อ ตอนนี้ฉันมันคนต่ำต้อยพูดไปย่อมไม่มี น้ำหนัก ซ้ำยังไม่ลงรอยกับผู้อาวุโสรองอย่างมาก เครื่องปรุงยา สมุนไพรสามชนิดของคุณนั้นถือว่าเป็นเครื่องยาสมุนไพรที่ล้ำค่า หายากมาก ดังนั้น!!

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่

ดูท่าทางเขาแล้วนั้นหมดหนทางจริงๆ ตั้งแต่ตอนที่อยู่ตรงปาก ประตู สายตาที่มองเผ่าหนึ่งของผู้คุมปากประตูสองสามคนนั้น เฉินเกอก็มองออกว่าสถานะของฉันไม่ได้สูง

อีกทั้งฟังจากความหมายที่เขาพูดแล้ว

บุญคุณในปีนั้น เข่าอีกยังจำได้หรือไม่ได้ มันคือคนละเรื่องกัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตนเองที่เดินทางมาขอยา แล้วก็คบค้าสมาคม กับหุบเขาราชายา

“แต่ว่านะน้องเฉิน ผู้มีพระคุณมีบุญคุณต่อฉันมาก มันไม่ง่าย เลยที่เขาจะร้องขออะไรขึ้นมา ฉันจะทำให้สุดความสามารถ คุณ ก็พักอยู่ที่นี่สักสองสามวันก่อนสิ ยาสมุนไพรสามชนิดนี้ ฉันจะ พยายามช่วยหามาให้คุณอย่างเต็มที่!

เย่าหมิงพูด

ตอนแรกเฉินเกออยากจะพูดว่า ดีที่สุดอย่าเกินสามวัน

เพราะหลังจากสามวันไปแล้ว แม้จะเอายาสมุนไพรมาให้มันก็ไม่ประโยชน์แล้ว

แต่จากความหมายเขาแล้ว เฉินเกอก็ไม่กล้าทำให้เขา

สําบากใจ

แต่รอไปพลางก่อน

อย่างงี้กันน้องช่วยคุณเก็บคุณพักให้คุณ อย่างน้อยก็พยายามได้พบคุณของหุบเขา

หลังจากพูดจบครู่ เช่าหนึ่งก็จัดหาพักเงินเกอเรียบร้อย ก่อน

จากนั้นเขาก็จดหมาย รีบไปจัดการ

อยู่เขาราชายา เฉินเธอว่างไม่อะไรทำ

เดิมที ในความของเขาแต่ลับการกลั่นยาอายุวัฒนะ เต็มไปหมด

การติดต่อครั้งแรกของเฉินเกอ อยากจะรู้ เข้าใจมากขึ้น

เมื่อครู่ตอนเข่าหมิงพาเขามา เฉินเกอจับตาดูเห็นว่า บน หน้าผาเตี้ยด้านนอก การแกะสลักกลั่นยาอายุ

ยังไงก็ไม่อะไรอยู่แล้ว เฉินเกอจึงเดินออกดูๆ
เงินเกอมองไปรอบนึง

วิชาลี้ลับกลิ่นยาอายุวัฒนะของหุบเขาราชายานั้น ส่วนมากใช้ คนกลั่น วิธีการสกัดเครื่องยาสมุนไพร ดูจะยุ่งยากมากกว่า

นี่มันต่างจากในความจำของตนเองค่อนข้างเยอะ

อย่างเช่นต้นสมุนไพร การสกัดด้านบนบอกไว้ว่า อันดับแรก ต้องกลั่นให้บริสุทธิ์ โดยใช้ยานพิเศษ

ส่วนถ้าเป็นตามวิธีการกลั่นยาอายุวัฒนะตามความจำของเขา ก็คือ สามารถเร่งใช้กำลังภายในกลั่นให้บริสุทธิ์ได้เลย

สำหรับขั้นตอนการกลั่นเพิ่มความร้อน วิธีการกลั่นยาอายุ วัฒนะได้บันทึกกำลังภายในชนิดหนึ่ง เรียกว่าวิธีการควบคุมไฟ แน่นอนว่ามันง่ายกว่ามาก

แต่เนิ่นเกอไม่เคยกลั่นยาอายุวัฒนะ จึงยากที่จะคาดเดา

“เฮ้ หนุ่มหล่อ ว่าวของฉันไปตกอยู่บนต้นไม้ คุณช่วยฉันเก็บ มาหน่อยได้ไหม? ขอบคุณคุณมาก!”

และตอนที่เฉินเกอดูเสร็จแล้ว เตรียมจะกลับไป

ก็มีเสียงไพเราะดังขึ้นมาข้างหลังเขาไม่ไกล

เฉินเกอก็หันกลับไปมองตามสัญชาตญาณ ก็เห็นหญิงสาวมัด หางม้า หน้าตาสะสวย กำลังอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่มองมาทางตนเอง อย่างร้อนใจ

นางอายุประมาณสิบแปด สิบเก้า
หน้าตาน่ารักไร้เดียงสา สวมชุดกีฬาสีขาว

เฉินเกอก็ไม่ได้ปฏิเสธ

จึงเดินไป

ว่าวตกอยู่ตรงยอดต้นไม้

ถ้าเป็นตอนปกติ เฉินเกอก็จะใช้วิชาตัวเบาขึ้นไปก็ได้

แต่จากเรื่องของตระกูลกู่ได้บอกตนเองว่า อย่าแสดงพลังออก มาง่ายๆ ไม่งั้นมันอาจจะเป็นภัยต่อตนเอง

ดังนั้นเฉินเกอจึงเตรียมที่จะปีนขึ้นไป

ในตอนที่เฉินเกอจะลงมือทำ จู่ๆหญิงสาวที่สวมชุดกีฬาก็ถอย ออกไป

จากนั้นก็มีตาข่ายขนาดใหญ่ออกมาจากพื้น

ทันใดนั้น ตนเองก็เข้าไปอยู่ในตาข่าย แล้วถูกแขวนขึ้นมา ตาข่ายพวกนี้ ทำจากไหมทอง

ถ้าเฉินเกออยากออกไป ก็ต้องใช้กำลังภายใน

“คุณทำอะไร?”

เฉินเกอถามเสียงเย็นชา

ขณะนั้นก็มีผู้คนมากมายมาจากทุกสารทิศ

ทั้งหมดล้วนเป็นหนุ่มสาววัยรุ่นที่สวมชุดจีน
“ฮ่าๆๆ จับได้แล้ว จับได้แล้ว!!

หญิงสาวชุดกีฬากระโดดโลดเต้นร้องดีใจ

“รีบไปเรียกพี่เพิ่งเฟยมาเร็ว ฉันจับเหยื่อได้แล้ว!” หญิงสาวชุดกีฬาพูด

ไม่นาน ก็เห็นหญิงสาวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวคนนึง ซึ่งเห็นได้ ชัดว่าโตกว่าหน่อย ดูแล้วน่าจะอายุประมาณยี่สิบสามเดินมา

“พี่เมิ่งเฟย!”

และในตอนที่หญิงสาวเดินมา สายตาของผู้ชายจำนวนไม่น้อย ต่างเป็นประกาย

ในขณะเดียวกันก็ทำความเคารพ พยักหน้าให้กับนางแล้ว

เรียก

“พี่เพิ่งเฟย พี่รีบมาดูสิ ไม่ใช่ว่าพี่ขาดเหยื่อหรือ ฉันหามาให้พี่ แล้ว!”

“เมิ่งเหยา เขาเป็นใคร? คุณถึงมาแขวนเขาไว้ตรงนี้?”

และเพิ่งเหยาก็เดินเข้ามาโอบไหล่ มองไปที่เฉินเกอเล็กน้อย ก็ อดไม่ได้ที่จะหันไปยิ้มเจื่อนๆ ให้น้องสาวตนเอง

“ฉันก็ไม่รู้ ตอนแรก ฉันเตรียมจะใช้ตาข่ายใหญ่นี้ไว้จับพวก คนใช้ แต่พวกเขาไม่กล้าออกมา ในทางกลับกัน ฉันเห็นคุณน่า เกลียดนี่เดินเตร็ดเตร่ไปทั่วหุบเขาพวกเรา ฮ่าๆ ก็เลยจับเขาไว้!”

เย่าเพิ่งเหยากล่าวหัวเราะ
“เมิ่งเหยา เขาคงไม่ใช่ลูกของพ่อค้าร่ำรวยที่มาขอยกใช่ไหม? ถ้าใช่หล่ะก็ มันจะวุ่นวาย!”

มีวัยรุ่นคนนึงกล่าวเตือน

เย่าเพิ่งเฟยก็มองไปทางน้องสาว

“จะเป็นไปได้ยังไง ก่อนจะจับ ฉันก็จับตาดูหมอนนานแล้ว เขา สวมชุดธรรมดาขนาดนี้ ต้องไม่ใช่คุณชายแน่ อีกอย่างก็ดูโง่ๆ ฮ่าๆ ฉันบอกให้เขามา เขาก็มาจริงๆ พวกคุณไม่ต้องกังวลไป ฉัน จะถามเขา!”

เย่าเพิ่งเหยาพูดอย่างลำพองใจ

จากนั้นก็เก็บกิ่งไม้ก้านนึงขึ้นมาจากพื้น ชี้ไปที่เฉินเกอแล้วพูด ว่า: “นี่ คุณน่าเกลียด ฉันขอถามคุณว่า คุณคือลูกชายของพ่อค้า ร่ำรวยที่มาขอยาหรือไม่?”

เฉินเกอไม่รู้ว่าชายหญิงกลุ่มนี้ทำอะไร แต่ฟังความหมายพวก เขาแล้ว เหมือนจะเป็นคนในหุบเขา

ในเมื่อไม่เข้าใจ เฉินเกอก็ไม่รู้จะยังไง

เพียงแค่ส่ายๆหัว

“ฮ่าๆ ดูสิ เขาไม่ใช่ อีกอย่าง เขาทำหลบๆซ่อนๆ สวมชุด ธรรมดาขนาดนี้ ไม่แน่อาจจะแอบเข้ามาก็ได้ ให้เขาเป็นเหยื่อ หน่ะเหมาะแล้ว!”

เย่าเมิ่งเหยาพูด
“งั้นก็ได้ จับเขาขึ้นมาแล้วพาไป

สุดท้าย เย่าเพิ่งเฟยก็เหลือบมองเฉินเกอนิ่งๆ แล้วเอ่ยปาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ