บทที่664 หัวใจของผู้แข็งแกร่ง

“ฉันไม่รู้!”

ซีนซีนถูกกูเฟิงยกขึ้นมา ลอยกลางอากาศ

แต่ไม่ว่าเพิ่งจะน่ากลัวอย่างไร ซึนซืนก็บอกแต่ไม่รู้

“พวกคุณหล่ะ? ก็ไม่รู้งั้นหรอ?” นัยน์ตาเย็นชาของเฟิง จับจ้องไปที่พ่อแม่ของซันซีน

ในมือก็ออกแรงเล็กน้อย

หลี่เอ้อเกอกับภรรยาของเขาตกใจขวัญหนีดีฝ่อ ภรรยาของ เขากรีดร้องเสียงหลง

แต่พวกเขาก็ยังคงกัดฟันสู้

ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าคุณลุงช่วย คนวัยรุ่นมาหนึ่งคนชื่อว่าเป็นเกอ ซึ่งเป็นคนที่พวกนั้นตามหา

แต่พวกเขาหลี่เอ้อเกอจงรักภักดีมาโดยตลอด เรื่องการหัก หลังคนอื่น โดยเฉพาะการหักหลังคุณลุงแล้ว พวกเขาทำไม่ได้ จริงๆ

ตอนนี้จึงรีบร้อนส่ายหัว

“ดูท่าแล้ว ถ้าไม่ให้พวกคุณเห็นเลือดของพวกคุณเสียหน่อย พวกคุณก็คงจะไม่รู้ว่าผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง!
พูดๆไป เฟิงก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น

จากนั้น ก็เห็นเขาโบกมือกว้าง แล้วก็มีแสงสีขาวผ่านตรงมาก ลางอากาศ สิ่งที่ตามมาติดๆ ก็คือเห็นเลือดสดพุ่งออกมาจาก แขนขวาของซันซีน

แขนของซีนซีน ถูกกูเฟิงฟันข้างนึง

“อ๊า!”

นซีนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

“แขนของฉัน!”

ส่วนแม่ของซีนซีนเพราะได้รับการกระตุ้นที่รุนแรง ตอนนี้เลือด ลมจึงแปรปรวนสลบไป

“ไอ้สัตว์นรก ฉันจะสู้กับแกให้รู้แล้วรู้รอด!”

นัยน์ตาของหลี่เอ้อเกอเต็มไปด้วยเส้นเลือด ในขณะนั้นก็ต่อสู้ ดิ้นรนต้องการจะพุ่งเข้ามา

ไม่มีทางซะหรอก เขาจะใช่คู่ต่อสู้ของกลุ่มคนตระกูลได้ยังไง เขายังไม่ทันจะได้พุ่งออกมาก็โดนเล่นงานจนล้มลงไปอยู่ที่พื้น แล้ว

“ถ้ายังไม่พูดอีก สิ่งต่อไปที่จะตกก็เกรงว่าจะเป็นหัวของ ลูกสาวคุณแล้ว!”

เพิ่งพูดยิ้มอย่างชั่วร้าย

ในสายตาของเขา การตัดแขนของเด็กน้อยก็เหมือนกับการไล่ตัดแขนมดตัวหนึ่ง

ในมือของเขา ก็มีใบมีดสีขาววนอยู่

หลี่เอ้อเกอถูกคนเหยียบศีรษะอยู่ ดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

“เมื่อเป็นเช่นนี้ มีดฉันเล่มนี้ก็ต้องตกลงไปแล้ว!”

เพิ่งส่ายหัวยิ้มอย่างขมขื่น ข้อมือก็สะบัดเล็กน้อย

มีดขาวนั่น พุ่งจ่อไปที่คอของซีนซีน

สามารถจินตนาการได้ว่า ถ้ามืดนี้ตกลงไป

ซีนซีนก็จะต้องตาย

ปัง!

ทันใดนั้น จู่ๆก็เหมือนมีเสียงของโลหะดังขึ้น

ในตอนที่ ใบมีดขาวของเพิ่งห่างจากคอของซีนขึ้นไปไม่กี่เซน ทันใดนั้นก็ตีใบมีดขาวในมือของเขาให้ตกไป

ก็มีลำแสงหนึ่งผ่านหน้าเพิ่งไป

จ็บ!

ใบมีขาวหลุดออกจากมือไป เหมือนกับตัดผ่านอากาศ ตรงไปยังบนต้นไม้ใหญ่ที่ต้องใช้คนถึงเจ็ดคนล้อมไว้ และต้นไม้ใหญ่แข็งแรงนั้นก็ระเบิดทันทีฝุ่นฟุ้งกระจาย
ลมปราณแข็งแรงมาก!

เปลือกตาของกูเฟิงกระตุกอย่างรุนแรง

การบำเพ็ญปฏิบัติของตนเองก็คือขอบเขตเปิดปราณขั้นกลาง เกือบจะสามารถวางอำนาจได้แล้ว

ไม่มีใครสามารถมาปัด ใบมีดขาวของตนเองจนตกจากมือได้

อย่างเงียบเชียบเช่นนี้

เขาแปลกใจมาก

ส่วนลูกสมุนของตระกูลก็มองหน้ากันไปมา อย่างระมัดระวัง

“ไป! เร็ว!!

กู่เฟิงพูดเสียงเย็น

ยังไม่ทันได้นั่งรถ คนก็กระโดดหายไปแล้ว

ส่วนลูกสมุนของตระกูล ก็ทยอยหนีไป

ในไม่ช้า ทั้งเขต โกโรโกโส ก็ไม่มีคนแล้ว

เหลือเพียงแต่บ้านของหลี่เอ้อเกอ

“ซันซีน! ”

ซีนซีนถูกโยนไว้ที่พื้น แขนขาดไปแล้ว เลือดไหลนองพื้นและ นางก็หมดสติไปแล้ว

หลี่เอ้อเกออุ้มลูกสาวขึ้นมา คำรามอย่างเจ็บปวด
ขณะตอนนั้นเอง ในที่ไกลๆก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งตรงมาด้วย

ความเร็ว

บนหลังของเขาก็ยังแบกตระกร้าไม้ไผ่อันนึงอยู่

นั่นก็คือคุณลุงที่เพิ่งกลับมาจากการเก็บยา คุณลุงยังไม่ทันได้เข้ามาในเขต โกโรโกโส ก็รับรู้ถึงอันตราย แล้ว

ในขณะนั้นเขาก็ได้ใช้พลังจิต ขว้างขวานที่อยู่ในมือ มาปัด อาวุธที่หมายจะทำร้ายซีนซีนให้ตกไป

แต่คิดไม่ถึงว่า ตนเองก็ยังมาช้าไปอีกก้าว

คนนั้น ได้ตัดแขนของนซีนไปแล้ว

“เอาซีนซีนมาให้ฉัน หยิบแขนที่ขาดมาด้วย ยังช่วยได้!”

คุณลุงรีบอุ้มซีนซีนที่หมดสติอยู่ในอ้อมแขนของหลี่เอ้อเกอมา แล้วพุ่งตรงไปยังบ้าน

ที่จริงบ้านของซีนซีนก็อยู่ห่างจากที่อยู่ของคุณลุงพอสมควร

จนเมื่อคุณลุงกลับมาถึงบ้าน ตอนที่เฉินเกอกับหลี่ มู่เห็นสถานการณ์ตอนนี้ ต่างก็ตกใจ

แต่เฉินเกอรู้วิชาการต่อกระดูกเส้นเอ็น ซึ่งประจวบเหมาะกับ คุณลุงที่มีวิชาการรักษาที่สูงมากเช่นกัน
ดังนั้น ทั้งสองคนจึงร่วมมือกัน เริ่มต่อกระดูกให้ซีนซีน

ในขณะเดียวกัน หลี่เอ้อเกอก็เล่าเหตุการณ์เมื่อครู่ออกมา

“ไอ้สารเลว!”

เฉินเกอโกรธจนตัวสั่น

ที่แท้ก็เป็นคนตระกูล ที่มาหาที่อยู่ตนเอง ส่วนบนตัวของซีน ซีนก็มีกลิ่นสมุนไพรของตนเองจึงถูกพบ แล้วเจอกับมืออำมหิต ตระกูล แม้แต่เด็กพวกคุณก็ไม่ปล่อยไป

ดวงตาของเฉินเกอเต็มไปด้วยแรงอาฆาต

“ระวังอาการบาดเจ็บคุณด้วย ตั้งใจช่วยซีนซีนก่อน!”

เมื่อคุณลุงเห็นว่าเขาเกร็งไปทั่วตัว ส่วนดวงตาก็ประกายสีแดง เลือด ก็รีบใช้มือกดไหล่เฉินเกอไว้ เพื่อให้ความอาฆาตเขาลดลง

ถ้าไม่เช่นนั้น เลือดลมของเฉินเกอจะแปรปรวนและอาจทำลาย อวัยวะภายในได้

แต่เฉินเกอก็ไม่สามารถปล่อยวางมันได้

แต่ก็โชคดีที่วิชาการรักษาของทั้งคู่นั้นดีมาก

แขนของซีนซีนนั้น ต่อกลับมาได้แล้ว

แต่ถ้าต้องการลบร่องรอยให้หมดไปนั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ต้องใช้สมุนไพรพิเศษมากๆสองสามชนิด

จนกระทั่งตกดึก ซีนซีนที่พันแผลเสร็จแล้วก็ถูกกล่อมให้หลับไป

หลี่เอ้อเกอเอาซึนซีนไว้ที่นี่ เขาก็วางใจ ดังนั้นจึงกลับบ้านไป ดูแลแม่ของซีนซีน

ด้านหลมก็อยู่ข้างเตียงเป็นเพื่อนซีนซีน

เฉินเกอนั่งอยู่ด้านนอก

สูบบุหรี่ กำหมัดแน่นพลางคิดถึงเรื่องวันนี้

ซีนนนางก็เป็นแค่เด็กน้อยคนนึง เด็กน้อยที่สดใสไร้เดียงสา

ถ้าคุณลุงไม่กลับมาก่อน เกรงว่าชีวิตของซีนซืนก็จะถูกคุกคาม เพราะตนเอง

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เฉินเกอก็ไม่กล้าแม้แต่จะมีชีวิตต่อไปแล้ว

ตระกูล, สำนักฟีนิกซ์ ฉันไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่!

เฉินเกอกําหมัด บีบจนได้ยินเสียงกร๊อบแกร็บ “เสี่ยวเกอ ยังโทษตัวเองอยู่หรือ?”

ขณะนั้นเอง คุณลุงก็เดินมา

แล้วนั่งลงข้างเฉินเกอ

“อั้ม คุณลุงขอบคุณท่านมาก ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน วันนี้ซีนขึ้นก็ จะเป็นอันตรายแล้ว!

เฉินเกอก้มหัว
คุณลุงหยิบบุหรี่ออกมานวนนึง แล้วคาบไว้ที่ปาก และหยิบเอา บุหรี่ครึ่งท่อนของเฉินเดอมาต่อ

“เอาหน่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว มีกังฟูมาตำหนิตนเองอยู่ตรงนี้ สู้ไป คิดหาทางว่าจะทำอย่างไรให้เข้าขอบเขตเปิดปราณขั้นกลางได้ เร็วๆ เพื่อไปต่อกรกับการไล่ล่าของพวกเขาเหล่าตระกูลกู่และ สํานักฟีนิกซ์ กว่า!”

คุณลุงกล่าว

ในเวลานี้ โลกเป็นยังไง ตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับเป็นอะไรกัน

คุณลุงก็เคยเล่าให้เงินเกอฟังอย่างละเอียดแล้ว

ขณะนั้นคุณลุงก็พูดต่อว่า “เสี่ยวเกอ พรสวรรค์กับร่างกาย ของคุณ แตกต่างจากผู้มีพรสวรรค์ฝึกตนเป็นอย่างมาก คุณมีข้อ ได้เปรียบกว่าใคร อีกอย่าง คืนนั้นที่คุณสู้กับเฮเลี้ยง ฉันเห็นวิธีที่ คุณใช้ มันประณีตมาก พวกนี้มีคนสอนคุณ หรือว่า?”

นี่คือความสงสัยในใจของคุณลุงจริงๆ

“นี่เป็นเรื่องบังเอิญอีกครั้งที่ฉันได้เรียนมัน!”

เฉินเกอพูด

“ดูแล้วคุณนี่โชคดีมากๆ เพียงแต่ว่า ในเมื่อคุณเป็นพวกนี้ก็ ต้องใช้กำลังมากขึ้นเพื่อฝึกฝนตนเองอย่างหนัก ถ้าไม่เลื่อนขั้น ไม่ได้แล้ว การเผชิญหน้ากับตระกูลครั้งนี้ ฉันคิดว่าคุณควรจะ เข้าใจเหตุผลนี้!”
คุณลุงเกลี้ยงกล่อม

เฉินเกอพยักหน้าหนักแน่น

ใช่แล้ว ตนเองได้ครอบครองหยกแขวนทรงกลมที่สืบทอด ศิลปะการต่อสู้กังฟูแสนหายาก

พวกมันก็เหมือนเป็นความทรงจำและประสบการณ์สั้นๆ ที่อยู่

ในสมองของตนเอง โดยละเอียด

แต่ก่อน ไม่ได้ถึงขั้นขอบเขตเปิดปราณ ด้านในส่วนใหญ่ ตนเองก็ไม่มีทางที่จะฝึกได้

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ตนเองมีพลังและคุณสมบัติเพียงพอที่ จะฝึกได้แล้ว

“แข็งแกร่งขึ้น! พวกนี้คือที่พึ่งที่ใหญ่ที่สุดของตนเอง! แต่ก่อน

ก็ทำเรื่องไร้สาระมามากแล้ว คุณลุงพูดถูก ตนเองจะต้องใช้

ทรัพยากรที่ดีพวกนี้ของตนเองให้ได้อย่างเต็มที่!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ