บทที่663 ค้นหา

ตระกูลกู่กับสำนักฟีนิกซ์เป็นพันธมิตรกันเพื่อเสาะหาที่อยู่ของ เงินเกออย่างใกล้ชิด

นี่ไม่ว่าจะสำหรับเยวคือของตระกูล หรือจิ๋วโลหวางของ สำนักฟีนิกซ์ จะสามารถหาเงินเกอพบอีกครั้งได้ไหมนั้นก็มีผลก ระทบที่ใหญ่หลวง

สําหรับหยุนฉิงของสํานักสามนักบุญ นางก็กำลังตามหาเฉิน เกออยู่

แน่นอนว่าเป้าหมายแตกต่างออกไปจากเยวหือกับจิ๋วโล่หวา ง, หยุนฉิงต้องการหาเขา ก็เพื่อให้เขาแต่งงานกับตนเอง

ระหว่างสองฝั่งนี้ก็แน่นอนว่าต้องมีความขัดแย้งกันเล็กๆ

น้อยๆ

ท่านย่าทวดเยวคือร่วมมือกับจิ๋วโล่หวาง กำลังที่มากขึ้นก็มา อยู่ที่หยุนฉิง

ว่ากันตามหลักแล้ว เรื่องการหาที่อยู่ของเฉินเกอ ก็ตกอยู่ใน หน้าที่ของกู่เฟิงเฮเลี้ยง

ตระกูลไม่เพียงแต่จะเป็นเมืองโบราณ แต่ยังเป็นผู้ครองเมือง ไก่ที่มีชื่อเสียงสมคำล่ำลือ

เป็นจุดเล็กๆแต่ส่งผลยิ่งใหญ่ เพียงแค่ตระกูลตกคำสั่งตระกูลซีเหมินของเมืองไทก็จะส่งกำลังคนและทรัพยากรจำนวน มากมาเข้าร่วม

รวบรวมที่อยู่ของเฉินเดอมาทุกที่

ไม่ถึงเจ็ดวัน ทั่วทั้งเมืองไท่ก็ถูกเพิ่งค้นหาทุกซอกทุกมุม

แต่ก็ยังหาที่อยู่ของเฉินเกอไม่พบ

นี่ทำให้เฟิงโมโหสุดขีด

จนกระทั่งถึงวันนี้

ก็เหลือเพียงแต่เขต โกโรโกโสของพื้นที่กว้างที่ยังไม่ได้หา

กู่เฟิงกับเฮเลี้ยง สองคนผู้ร้อนใจ บวกกับพวกลูกสมุนของ ตระกูลซีเหมิน ก็มีกองทัพหนึ่งร้อยสองร้อยคนมาที่เขต โกโรโกโสน

ถ้าที่นี่ยังหาไม่เจออีก งั้นก็ต้องมีเพียงแต่ต้องเข้าไปในเขา แล้ว!

เฟิงคิดในใจอย่างเย็นชา

ท่านย่าทวดเคยใช้อำนาจของบุปผาผีเพื่อค้นหา นางมั่นใจว่า เฉินเกอยังไม่หนีออกจากเมืองไท

“พี่เฉิน พี่มูมู่ ซีนซีนจะไปโรงเรียนแล้ว พรุ่งนี้จะมาเล่นกับพวก พี่ๆ ใหม่ นี่คือไข่ไก่ที่แม่ของฉันให้เอามาให้พวกพี่!

ในบ้านเล็กๆ เขตโกโรโกโส
เด็กหญิงตัวเล็กๆที่อายุประมาณห้าหกขวบ มัดผลแกละสอง ข้าง หน้าตาน่ารัก

นางมองดูพี่ชายพี่สาวที่อยู่ตรงหน้าประตูแล้วพูดอย่างมีความ

“พี่เฉิน พี่ป่วย! ต้องกินไข่ไก่เยอะๆ เพื่อเติมเต็มร่างกายนะ!”

นางยิ้มพูดอีกครั้ง

ประโยคนี้ทำให้หญิงสาวที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก

สุขมา

และเด็กหนุ่มนี่ก็ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือเฉินเกอ ที่คุณลุงเป็นคน รักษาจนฟื้นตัวดีอีกครั้ง แต่ร่างกายก็ยังคงอ่อนแอ ส่วนพี่ ก็ คือหลี่มู่มผู้ที่ถูกคุณลุงเรียกว่าแม่หนู

“ได้ พี่เฉินของคุณป่วย ฉันจะดูแลเขา!”

หลี่มู่มยิ้ม

ก็แค่พูดพล่อยๆ!

เมื่อเดินเกอได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเจื่อนๆ

มองไปทางเด็กน้อยนั้น ก็เป็นใบหน้าที่น่ารัก

ครั้งนี้ อาการบาดเจ็บของตนเองนั้นสาหัส ถูกเฮเลี้ยงทรมาน แทบตาย กระดูกเอ็นทั้งตัวถูกเขาหักไปเกือบครึ่ง

ในเวลาเดียวกัน ก็ได้รับบาดเจ็บภายใน กับโดนยาพิษ
ตามที่คุณลุงตัดสิน จากการที่ตนเองหนีจากความตายในครั้ง นี้ ใช้เวลาหนึ่งเดือนฟื้นขึ้นมา ก็ถือว่าไม่เลว

แต่สิ่งที่ทำให้คุณลุงคิดไม่ถึงก็คือ ใช้เวลาเพียงแค่สามวัน

เงินเกอกฟื้นขึ้นมาแล้ว

ส่วนกระดูกเอ็นที่ถูกตัดไปกับการบาดเจ็บภายใน ก็หายสนิท ด้วยความเร็วที่เห็นด้วยตาเปล่า

หลมก็แปลกใจ และอิจฉาร่างกายและพลังที่ผิดปกติของเฉิน เกอ

เห็นไหมหล่ะ เมื่อวานก็เป็นวันที่หก ตนเองก็สามารถลงจาก ที่นอนเดินได้แล้ว

เพียงแต่ว่าเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บ ร่างกายของตนเองก็

อ่อนแอมาก

และในทุกๆเช้า คุณลุงก็จะมุ่งหน้าไปยังภูเขาเพื่อเก็บยาให้แก่ ตนเอง

สองสามวันมานี้ หลังจากที่ตื่นมา ก็ยังไม่รู้เหตุผลที่คุณลุงช่วย ชีวิตตนเอง

ทุกๆครั้งที่เจอเขา เฉินเกอก็มักจะรู้สึกสนิทใจ

สำหรับหลี่ มาจากที่ไหนนั้น นางก็ไม่ได้บอกตนเอง เฉินเก อรู้เพียงแต่ว่า นางอยู่ข้างกายคุณลุงมาสองปีแล้ว

สำหรับคุณลุงผู้ที่ลึกลับ ว่าทำไมจู่ๆถึงโผล่ออกมาช่วยตนเองนั้น นี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน

ตนเองเคยลองถามหยั่งเชิงดูหลายครั้ง แต่คุณลุงก็เลี่ยงตอบ ตลอด จนเฉินเกอไม่กล้าเสียมารยาทถามอีก

เพียงแต่กำชับเฉินเกอให้รักษาอย่างสบายใจ

เงินเกอก็อยู่ที่เขตโกโรโกโสต่อไปอย่างเชื่อฟัง

เด็กน้อยชื่อวานซืน จากที่รู้จักกันไม่กี่วัน เฉินเกอก็นับว่าสนิท สนมกับนางมาก นางเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลหลี่เอ้อเกอ ใน เขต โกโรโกโส นางดูน่ารักและจิตใจดี

เพราะตอนเด็กๆเกิดป่วยหนัก ได้คุณลุงช่วยเอาไว้ ดังนั้นจึงนับคุณลุงว่าเป็นพ่อบุญธรรม

มักจะวิ่งมาบ้านของคุณลุง

งานเช็ดหน้าเฉินเกอในทุกๆวัน ก็ได้น้องนซีนมาเป็นคน

ทำให้

แถมยังเอาของอร่อยมากมายมาให้เงินเทออีก

แน่นอนว่าส่วนใหญ่ก็จะเป็น ลูกอมกระต่ายขาวขนมต่างๆที่ นางสะสมไว้

“แล้วเจอกันนะซีนซีน!”

เฉินเกอ โบกมือให้นาง

น้องซีนซีนโบกมือ พลางกับวิ่งกลับบ้านไป นางเพิ่งอยู่อนุบาลสอง

“เมื่อน้องซันซีน โตขึ้น จะต้องสวยมากแน่ๆ ดูสิว่านางน่ารัก

ขนาดไหน!”

หลี่มูมู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อื้อ ก็เหมือนกับคุณ พอโตแล้วก็สวยมากๆ!

เฉินเกอยิ้มเจื่อนๆ

จากนั้นก็เกิดไออย่างรุนแรง เขารีบเอาผ้าขนหนูสีขาวมา ปิดปากไว้

ไม่ช้าเลือดก็เปื้อนผ้าขนหนู

“อาการบาดเจ็บคุณยังไม่ดี เลี่ยงการลงจากเตียงดีกว่า ไอ้คน ผิดปกติ

หมู่เบะปาก พูดอย่างอิจฉา

จากนั้นสายตาก็อดไม่ได้ที่หยุดอยู่ตรงอกของเฉินเกอ นางเบิก ตากว้าง จ้องนิ่งไม่ขยับ

ทําเอาเฉินเกอตกใจผงะ: “คุณมองอกฉันทำไม?”

“ออกไปหน่ะ ที่ฉันมองก็คือหยกแขวนของคุณนั่น มันดูเหมือน จะส่องแสงอีกแล้ว นี่ก็สิบกว่าครั้งแล้ว ตั้งแต่ที่คุณสลบไป มันก็ จะกะพริบตรงเวลาทุกวันตอนเช้ากับตอนเย็น !”

หลมมูกรอกตามองเฉินเทออย่างอารมณ์เสีย จากนั้นก็ชี้หยก แขวนทรงกลมตรงอกเฉินเกอแล้วพูด
“กะพริบอีกแล้ว?”

เงินเกอก้มลงไปมอง

สองสามวันนี้ หยกแขวนจะกะพริบตามกฎเกณฑ์มาโดยตลอด แต่นี่มันหมายความว่าอะไร เฉินเกอก็ไม่รู้

มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ สองสามครั้งก่อนที่ตนเองจะประสบ กับอันตรายถึงชีวิต ก็ได้ประโยชน์จากหยกแขวนช่วย ก็คือครั้งที่ เฮเลี้ยง หยกแขวนนี่ก็จะทำงานผิดปกติ

มีเรื่องอะไรกัน?

เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจ

แต่ก็ไม่เข้าใจ เฉินเกอก็ไม่ได้คิดอย่างละเอียด เดินตามหล เข้าไปในห้อง

พูดถึงบริเวณรอบนอกของเขต โกโรโกโส

ผู้คุ้มกันชุดดำกลุ่มหนึ่ง นำโดยคนตระกูลกสองสามคน ค้นหา ไล่เรียงไปทีละบ้านๆ

มีเกินร้อยครอบครัวที่อาศัยอยู่ในเขตโกโรโกโส

ปกติ ทุกคนรักใคร่และสามัคคีกัน

เมื่อเห็นมีคนพังประตูบ้านแล้วเข้าไป ต่างก็ออกมาดูว่าเกิด อะไรขึ้น แต่ในไม่ช้าก็ถูกผู้คุ้มกันชุดดำด่ากลับมาให้รีบกลับไป

ส่วนเฟิง กำลังนั่งอยู่หลังรถหรู หลับตาทำสมาธิ
ขณะนั้นเอง ก็มีเด็กหญิงตัวเล็กๆปรากฏตัวออกมา ทำให้ เฟิงขมวดคิ้วก่อน จากนั้นก็ค่อยๆลืมตา

มองไปทางเด็กน้อย

ส่วนเด็กน้อย ก็ตกใจกับฉากตรงหน้า

“ซีนซีน รีบกลับมา!

พ่อแม่คู่หนึ่งรีบพุ่งออกมาจากบ้าน โดยไม่สนใจการสกัดกั้น ของผู้คุ้มกันชุดด่า

เรียกลูกสาวตนเอง

คนกลุ่มนี้น่ากลัวเกินไป ไม่กล้าขัดขืน!

“เอ๋?”

กู่เฟิงยังคงจ้องซีนซีน ตอนนั้นเอง เขาก็ยกมือขึ้นเล็กน้อยแล้ว

ทันใดนั้นก็มีลูกสมุนที่เข้าใจ เดินตรงไปจับซันซีน ที่เตรียมจะ

วิ่งกลับบ้าน

“แม่!”

ซีนซีนตกใจร้องไห้

พ่อแม่คู่นั้นก็ตกใจ รีบพุ่งมายังตรงนี้

“ไสหัวไป!”

ถูกลูกสมุนสองสามคนเตะล้มลงไปอยู่ที่พื้น
แล้วใช้มีดจี้ไปที่คอ

“พวกคุณทําอะไร? พวกเราไม่เคยไปล่วงเกินพวกคุณ นั่นคือ ลูกสาวฉัน นางยังเด็ก พวกคุณจะทําอะไร?”

พ่อแม่คู่นั้นร้องตะโกน

“ทําตัวดีๆหน่อย ถ้าขยับอีก พวกคุณได้ตายแน่!”

ผู้คุ้มกันตะโกนเสียงเย็น

ส่วนลูกสมุนของตระกูล ได้จับซีนซีนไปอยู่ตรงหน้าเฟิง เรียบร้อยแล้ว

“บนตัวเด็กนี่ มีกลิ่นของสมุนไพรแปลกประหลาด กลิ่นยา สมุนไพรชนิดนี้ไม่เหมาะกับคนธรรมดา!!

กู่เฟิงหรี่ตาเล็กน้อย พูดเรียบๆ

ลูกสมุนของตระกูลกู่มองซีนขึ้นอย่างโหดเหี้ยม: “คุณเด็กน่า เกลียด ในช่วงสองสามวันมานี้ที่นี่มีคนป่วยแปลกหน้ามา เปล่า? มีหรือไม่มี!?”

“ฉัน…….ฉันไม่รู้!

ซีนซีนร้องไห้ตอบด้วยความตกใจ

พ่อบุญธรรมเคยบอกตนเองว่า ห้ามบอกที่อยู่ของพี่เฉิน ให้คน

อื่นเด็ดขาด ห้ามเด็ดขาด

แม้น้องซึนซีนยังเด็ก แต่นางก็ฟังพ่อบุญธรรมทุกอย่าง
“สาวน้อย ทางที่ดีคุณควรจะพูดความจริงอย่างเชื่อฟังนะ ไม่ อย่างงั้น พ่อแม่ของคุณก็จะตกอยู่ในอันตราย เช่นเดียวกับชีวิ ตน้อยๆของคุณที่จะต้องสูญเสียไป

เฟิงเยาะเย้ย ยกยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย เดินออกมาจากในรถ

นัยน์ตาเย็นชา จับจ้องไปที่น้องซึนซีน “พูดไม่พูด? รู้ไว้นะว่าพี่ เนี่ยฆ่าพวกคุณได้ เหมือนกับการปั๊มดตัวนึง ให้ตาย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ