บทที่657 อิทธิพลอำนาจของฝ่ายที่สาม

“ทีม?”

เฉินเกอเดินมา รับกระดาษแผ่นนั้นมาดู

เป็นอย่างนั้นจริงๆ

ด้านบนนั้นมีตัวอักษรเขียนไว้อย่างชัดเจนอยู่หนึ่งบรรทัด “เฉินเกอ คืนนี้เที่ยงคืน เจอกันที่สะพานเทียนหอที่เมืองเมือง

ไป!”

แล้วก็ไม่มีการลงชื่อเอาไว้อีกด้วย

ตัวอักษรหนึ่งบรรทัดที่ดูจืดชืด

“จะเป็นพวกซีเหมินหมู่ผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า หาพวกเราไม่ เจอ ดังนั้นก็เลยตั้งใจที่จะทิ้งกระดาษโน๊ตแผ่นนี้เอาไว้ หลังจาก นั้นก็นัดพวกเราให้ไปหา?”

เถียเฉิงเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

เฉินเกอส่ายหน้า : “ไม่ใช่หรอก เธอหาพวกเราไม่เจอ ก็คงจะ ต้องตามหาตัวพวกเราในแต่ละที่อย่างบ้าคลั่งอยู่แล้ว และอีก อย่างคนที่มีนิสัยแบบเธอ ก็คงจะไม่มาทิ้งกระดาษโน้ตเอาไว้ให้ ฉันแบบนี้หรอก!”

เรื่องนี้ดูแปลกๆไปเสียแล้ว
ตัวเองอยู่ที่เมือง ก็ไม่ได้รู้จักใครเลย จะมีใครที่มานัดให้เขา นั้นออกไปพบกัน?

แต่เฉินเกอก็ตัดสินใจที่จะไปดูเสียหน่อย

“เถียเฉิงนายอยู่ที่นี่ ฉันจะไปดูเอง!”

เฉินเก กล่าว

“โอเค!”

สะพานเทียนหืออยู่ในเมืองเมืองไทบริเวณใกล้ๆกับเขต ชานเมืองทางใต้ มีแม่น้ำใหญ่สายหนึ่งพาดผ่าน

รอจนตอนที่เฉินเกอรีบมาแล้วนั้น ยังคงเหลือเวลาก่อนที่จะถึง เวลานัดอีกประมาณครึ่งชั่วโมง

บริเวณรอบๆมีร่องรอยของผู้คนอยู่น้อยมากแล้ว

ท้องฟ้ามืด

บริเวณรอบๆนั้นมืดอย่างน่าสะพรึงกลัว ให้ความรู้สึกน่ากลัว อยู่บ้าง

เฉินเกอสังเกตมองสถานการณ์รอบๆ ตอนนี้ไม่รู้ว่าใครที่เป็น คนนัดตัวเองมา ดังนั้นจะไม่ระวังตัวเองเสียหน่อยก็คงไม่ได้

ทันใดนั้น เฉินเกอก็เห็นว่าด้านบนผิวน้ำของแม่น้ำใหญ่นั้น มี แสงไฟจากเรือไม้ลาหนึ่งสว่างขึ้นมา และกำลังพายมาทางเขา

อาศัยแสงจันทร์ที่ส่องผ่านมาบางๆนั้น เฉินเกอมองเห็นว่าบน เรือลำนั้นกำลังมีคนๆหนึ่งที่สวมหมวกฟางยืนอยู่บนนั้น
แต่งตัวคล้ายกับชาวบ้านที่หลบไปอยู่บนภูเขามาอย่างไร อย่างนั้น

เขาพายเรือมาอย่างนิ่งและรวดเร็ว

ทำให้เงินเกอรู้สึกว่า บุคคลนี้เหมือนกับไม่ใช่คนธรรมดา เวลานี้เอง หูของเฉินเกอนั้นก็อดที่จะขยับขึ้นมาไม่ได้

ข้างหูเขาได้ยินเหมือนเสียงโซ่เหล็กที่พุ่งตรงมาที่เขาในทุกทิศ

ทุกทาง

กริ๊ง กริ๊ง!

โซ่เหล็กดังขึ้นอย่างเป็นจังหวะ

หลังจากนั้น มีร่างหกร่างเดินออกมาจากความมืดนี้

เป็นผู้ชายหกคน รวมกับคนที่พายเรือมารวมเป็นคน

“เฉินเกอ แกมาจริงๆสินะ!

หนึ่งในนั้นยิ้มออกมาอย่างเย็นชา

เฉินเกอมองดูกระดาษในมือ แล้วมองพวกเขากลับไปอย่าง เย็นชา

“กระดาษนี่พวกแกทิ้งเอาไว้ให้ฉัน เพื่อจะให้ฉันออกมาอย่าง นั้นหรือ? คงไม่น่าใช่หรอกมั้ง?”

เฉินเกอดูเย็นชา

“อย่าถามอะไรให้มากความเลย ทำไม? แกจะไปเอง?หรือว่าจะให้พวกฉันจับตัวแกไป?”

คนที่ดูเหมือนเป็นผู้นำแกว่ง โซ่เหล็ก พลางเอ่ยขึ้น

“ไปไหน? พวกแกเป็นคนของจิ๋วโล่หวางหรือหยุนฉิง?”

เฉินเกอมองพวกเขา แล้วค่อยๆเดินไปทางคนที่เป็นเหมือน ผู้นําคนนั้น

แต่เห็นเฉินเกอที่ดูเหมือนมีท่าทางที่รู้จักเช่นนั้นแล้ว มุมปาก ของคนที่เป็นหัวหน้าคนนี้ก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้น

ได้ยินมาว่าเถียหงและปากยตายในเงื้อมมือของคนๆนี้

ตอนนี้ดูแล้ว เด็กนี่ก็ดูธรรมดามาก นา

“อย่าถามมาก ไปกับพวกฉันเดี๋ยวก็รู้!”

คนที่เป็นเหมือนหัวหน้าคนนั้นยิ้ม

” โอเค!”

เฉินเกอพยักหน้าลงด้วยแววตาที่เย็นชา

ทันใดนั้นเอง แววตาของเฉินเกอเป็นประกาย พละกำลังไหล วนไปทั่วร่างกายของเขา

ปิ้ง!

เสียงหนึ่งดังขึ้น

เฉินเกอยกขาขึ้นมาพุ่งไปตรงหน้าอกของคนที่อยู่ตรงหน้า ความเร็วของเฉินเกอนั้นรวดเร็วมากจริงๆ โดยที่เขายังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบโต้กลับ ตัวของเขานั้นก็ลอยออกไปไกลกว่าสิบ เมตรแล้ว

กระอักเลือดออกมากลางอากาศ

“อา?”

คนๆนั้นเลือดไหลออกมาเต็มหน้าไปหมด เห็นได้ชัดว่าได้รับ บาดเจ็บจากภายในอย่างสาหัส

ส่วนคนอื่นๆนั้นต่างก็พากันตกตะลึงไปแล้ว

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินเกือบทจะลงมือก็ลงมือเลยเช่นนี้

อีกทั้งฝีมือของเด็กนี่ ราวกับไม่ธรรมดาเอาเสียเลย

“สารเลว แกกล้าอย่างนั้นหรือ

มีคนหนึ่งโมโหขึ้นมา

โซ่เหล็กพุ่งตรงมาที่คอของเฉินเกอ

แต่กลับถูกเฉินเกอจับเอาไว้ได้ แล้วดึงไปเข้ามาตรงหน้าอก หลังจากนั้นก็ยกขาขึ้นมา พุ่งตรงไปยังศีรษะของคนๆนั้น ศีรษะ ของเขาเปิดแยกออก ราวสะพานใหญ่นั้นถูกเขาทำหักไปหลาย สิบอัน

แล้วก็ตามด้วยเสียงร้องเจ็บปวดนั่นตามมารอบทิศ

ความสามารถในตอนนี้ของเฉินเกอ แม้ว่าจะไม่ใช่คนที่ แข็งแกร่งที่สุด แต่หลังจากที่ผ่านพิธีจากกฎแห่งสวรรค์แล้วนั้น การนำไปปฏิบัติของเฉินเกอนั้นก็ต่างกรรมต่างวาระจะนำมาเปรียบเทียบกันไม่ได้

แต่คนเหล่านี้ทำให้เงินเกอรู้สึกแตกต่างไปก็คือ พวกเขานั้นเห มือนกับเถียหง พละกำลังภายในของพวกเขานั้น ราวกับว่าเกิด การเปลี่ยนแปลงบางอย่างขึ้นมา

แต่หากจะพูดถึงการเปลี่ยนแปลงนี้จริงๆ เถียหงกับปายที่ถูก ตัวเองสังหารนั้น ก็มีส่วนที่ไม่เหมือนกันอยู่บ้างเล็กน้อย

จะมีผู้ที่มีฝีมือสูงจำนวนมากขนาดนี้ที่ผ่านการเปลี่ยนแปลง จากพละกำลังภายในเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?

ไม่นาน เฉินเกอก็จัดการพวกเขาเรียบร้อย

ส่วนคนนั้นที่สวมหมวกฟาง แต่งตัวดูมีพละกำลังที่พายเรืออยู่ คนนั้น เห็นคนจำนวนมากขนาดนี้ที่ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของ เฉินเกอได้เลยซักคน!

หลังจากที่ได้เห็นความสามารถกับตาตัวเองแล้ว

เขาก็รู้สึกตกใจ

และไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำว่าหมวกฟางที่อยู่บนศีรษะนั้นจะถูก ลมพัดปลิวไปเสียแล้ว

จึงรีบก้มหน้าก้มตาลงแล้วเริ่มพายเรือกลับไป

แข็งแกร่งเหลือเกิน ถ้าไม่ไปล่ะก็ จะต้องตายอย่างแน่นอน!

เขาตกใจมาก

แต่ทว่า เฉินเกอจะให้เขากลับอย่างนั้นหรือ
ขณะนั้นเอง กระโดดตัวเบาขึ้นไป เฉินเกอก็สามารถขึ้นไปอยู่ บนเรือสํานั้นได้แล้ว

ตึง!

เมื่อเฉินเกอขึ้นมาแล้ว บริเวณรอบๆก็มีระลอกคลื่นสั่นไหวขึ้น มาอย่างรุนแรง

ชายที่สวมหมวกฟางคนนั้น คิดอยากจะกระโดดลงน้ำ แต่กลับ ถูกดึงตัวขึ้นมา

พุ่งมาอยู่ตรงหน้าของเฉินเกอ และถูกเฉินเกือบีบคอเอาไว้

“ฉันจะถามแกแค่คําถามเดียว ใครส่งแกมา?”

เฉินเกอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“หึม แกคิดว่าฉันจะบอกไหม? ถ้าหากฉันบอกแก ฉันก็หนีไม่ พ้นความตาย! ถ้าหากฉันไม่บอก………

คนๆนั้นเอ่ยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

กร๊อบ!

หลังจากนั้น มือของเฉินเกอก็ออกแรงบิดคอของคนๆนี้จนหัก ก่อนจะสิ้นใจนั้น เขามองมายังเฉินเกออย่างเหลือเชื่อ เขาไม่อยากรู้เลยหรือว่าใครส่งพวกเขามาฆ่าเขา? เดิมทีเขายังคิดจะต่อสู้อีกซักหน่อย

จะหาโอกาสใช้บุปผาผีเทคนิคลับนี้
เดิมที่พวกเขาเจ็ดคนรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้ เทคนิคลับบุปผาผีนี้กับเฉินเกอ

แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลงมือได้อย่างดุเดือดและรุนแรงเช่นนี้

เขายังคิดว่าหากเขาไม่พูด เฉินเกอจะไม่ฆ่าเขา อย่างมากก็

คงจะทรมานเขา

แต่เขาคิดผิดแล้ว!

เฉินเกอทิ้งศพนี้ลงไปในแม่น้ำ

“ไม่พูดก็ช่างแล้วกัน!”

เฉินเกอมองไปยังพื้นผิวแม่น้ำ มีศพลอยขึ้นมาอยู่ตรงหัว แต่แล้วก็ตกอยู่ในห้วงความคิดบางอย่าง

สะพาน

จนถึงวันนี้ ได้ปรากฏกองกำลังอำนาจถึงสามแห่งที่ต้องการ

ชีวิตของเขา

เป็นที่รู้กันว่าสองฝ่ายนั้นก็คือหยุนฉิงกับจิ๋วโล่หวางอะไรนั่น และคืนนี้ตัวเองก็ได้ฆ่า คนนี้ พละกำลังภายในของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงไปมาก

เถียหงและปากุ่ย พละกำลังภายในของพวกเขานั้นก็เกิดการ เปลี่ยนแปลงขึ้นด้วยเช่นกัน แต่วิธีของการเกิดการเปลี่ยนแปลง นี้แตกต่างกันออกไป

7คนนี้เองก็มีสถานการณ์เช่นเดียวกัน พวกเขาไม่เหมือนกับสํานักสามนักบุญและสำนักฟีนิกซ์

นั่นก็หมายความว่า ยังมีอีกหนึ่งกองกำลังอำนาจที่ต้องการจะ

จับตัวเขา อีกทั้งตำแหน่งและสถานะของตัวเองนั้นก็ได้เปิดเผย เรียบร้อยแล้วอีกด้วย

“อืม?”

เวลานี้เอง เฉินเกอเห็นว่าร่างของศพที่อยู่บนผิวน้ำ จู่ๆก็มีกลี กดอกไม้แปลกประหลาดลอยออกมา

กลีบดอกไม้เหล่านี้เฉินเกอรู้สึกคุ้นมากเหลือเกิน

บุปผาผีอย่างนั้นหรือ?

บนร่างของพวกเขานั้นไม่คิดว่าจะพกบุปผาผีเอาไว้ด้วย หรือว่าคนพวกนี้เป็นคนของตระกูล

เฉินเกอคาดการณ์เอาไว้

เป็นคนของตระกูลที่ต้องการจับตัวเขา?

“แค่กๆ!”

ในห้องโดยสารของเรือลำเล็ก

จู่ๆก็มีเสียงไอของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

ทำให้เฉินเกอรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

เขาเปิดม่านออกดู เห็นว่าด้านในมีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่
เห็นได้ชัดว่าเธอหมดสติไป อีกทั้งท่าทางเช่นนี้ ราวกับว่าจะถูก บุปผาผีจู่โจมพละกำลังทางจิตของเธอ เธอขมวดคิ้วขึ้นมา แล้ว ไอออกมาอย่างต่อเนื่อง

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เงินเกอรู้สึกประหลาดใจมากที่สุด ที่ยิ่งทำให้เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจยิ่งกว่าก็คือ ผู้หญิงคนนี้ ไม่คิดเลยว่าจะเป็น………………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ