บทที่598 คนที่จากไป

เฉินเกอไปช่วยพวกท่านปู่ทวดฟางออกมา

เพื่อที่จะให้ตัวเองนำวิชาลี้ลับโบราณลัทธิอออกมาให้เสียหา เสียงไม่เพียงแค่ทรมานตัวเอง แม้แต่ท่านปู่ทวดฟางก็ยังหนีไม่ พ้นโดนทรมาน

แต่ว่าสถานการณ์ของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าไม่ได้รุนแรง

ขนาดนั้น

เพียงแต่ว่าโรคของท่านปู่ทวดฟางถึงแม้จะรักษาหายแล้ว แต่ ว่าโดนทำให้เหนื่อยติดๆกันเป็นเวลานานแล้วยังโดนทำให้ตก ใจเรื่อยๆ ก็ทําให้ชายชราอายุเก้าสิบคนนี้รับไม่ไหวเหมือนกัน

ในตอนที่เฉินเกอพาพวกเขาออกมา ท่านปู่ทวดฟางได้สลบ

ไปหมด

โจ๋วจงทาวลากร่างอันอ่อนล้าของตัวเองตามมาทางด้านข้าง ของเฉินเกอ

“ศิษย์พี่ จะไปแล้วเหรอ? จะไปไหน?”

โจ๋วจงทาวฟังคำพูดของเฉินเกอจบ ก็ถามขึ้น

“ฉันจะไปหาท่านซินแสกุ่ย ฉันจะให้คนของตระกูลเฉิน ปกป้องพวกนายตลอดทางกลับไปเมืองฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ ที่ เกาะโม่เต่า ฉันอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว!
ใบหน้าของเฉินเกอ แสดงสีหน้าเหนื่อยรำคาญออกมา

หยุนฉิงแข็งแกร่งเกินไป ถ้าเกิดว่าหนีไม่ได้ ในชาตินี้ตัวเอง จะต้องโดนขังไว้ที่นี่แน่ อย่างนั้นการตามหามหานกับอารอง ก็ อาจจะพูดได้ว่าเป็นเรื่องที่ห่างไกลออกไป

เฉินเกอจําเป็นที่จะต้องหาวิธี

โจ๋วจงทาวอยากจะพูดว่าศิษย์พี่พาผมไปด้วยเถอะ แต่ว่าคิดดู อีกที ตัวเองไปกับศิษย์พี่ นอกจากจะไปทำให้เขาเหนื่อยมากขึ้น อาจจะไม่มีประโยชน์อะไรเลยก็ได้

จากนั้นก็หยุดค่พูดไว้เท่านั้น

เฉินเกอดบลงบนบ่าของเขา

“ความตั้งใจของนายฉันเข้าใจดี แต่ว่าน้องฟางหยีกับคุณปู่ ฟางในตอนนี้ห่างจากการรักษาไม่ได้ ส่วนเจียนนั้น ฉันจะคิดหา วิธีอีกครั้ง พวกนายไปก่อน ถ้าเกิดว่าฉันสามารถที่จะผ่านปมนี้ ไปได้อย่างสบายๆ ฉันจะหาเวลาโดยเฉพาะมาอยู่กับนาย รักษาน้องฟางหยีกับคุณปู่ฟางให้หาย!”

เฉินเกอบอก

โจ๋วจงทาวพยักหน้าอย่างแรง

“ศิษย์พี่ ระวังตัวด้วย!”

“อืม ดูแลตัวเองด้วย ลากันตรงนี้!”
เฉินเกอพูดขึ้น จากนั้นก็หมุนตัวแล้วหายเข้าไปในป่า เพียง

แค่กะพริบตา ก็หายไปไม่เหลือร่องรอย

ในขณะเดียวกัน ตระกูลหยุน

ฟางเงี่ยนนั้นยกแก้วชา โสมขึ้นมาวางบนโต๊ะในห้องรับแขก

มองตรงหัวเตียง ก็มองเห็นหยืนนิ่งที่กำลังนั่งไขว่ห้างหลับตา

ในตอนแรกหยุนฉิง มีความคิดที่จะฆ่าฟางเงี่ยนนั้นจริงๆ

แต่ว่าหลังจากที่เริ่มทำความรู้จักกันเป็นเวลาสั้นๆ โดยเฉพาะ คำพูดพวกนั้นที่ฟางเงี่ยนนั้นพูดกับเธอ ทำให้หยุนจึงค่อยๆ ชอบหญิงสาวเข้า

ถึงแม้ว่าปากจะไม่พูด แต่ว่าหยุนฉิงก็หวังมากๆว่าฟาง เงี่ยนนั้นจะอยู่ข้างๆตัวเอง

ต่อให้เป็นตอนที่ภายในใจของตัวเองจะเจ็บปวดอีกครั้ง มา

พูดกับตัวเองหน่อยก็ดี แต่ฟางเงี่ยนนั้นทำกับเธอ อยู่ๆก็กลับเห็นใจเธอขึ้นมา

เธอไม่มีคนดีอะไร แต่ว่าในฐานะผู้หญิงด้วยกัน ฟางเงี่ยนนั้น เข้าใจเป็นอย่างดี รักคนๆนึง แต่ไม่สามารถที่จะคบกันได้ ความ รู้สึกเจ็บปวดพวกนี้

ตัวเองกับเฉินเกอไม่ใช่เหรอ?

รักแต่ไม่สามารถครอบครองได้ เกรงว่า คงจะมีเพียงแค่ใจผู้ หญิงสองคนนี้ที่เข้าใจมั้ง
ทันใดนั้น

ดวงตาที่ปิดลงทั้งสองของหยุนฉิง อยู่ๆก็ลืมตาขึ้นมา

แววตาเป็นประกาย

“แย่แล้ว เขาหนีไปแล้ว!

หยุนฉิงดีดตัวลุกขึ้น

ฟางเงี่ยนนั้นลองถาม “คุณพูดถึงใคร?

“จะเป็นใครได้อีก? เฉินเกอ!”

บนใบหน้าของหยุนฉ่งมีสีหน้าที่แปลกประหลาด ตัวเองได้สกัดจุดลมปราณของเขาเอาไว้แล้ว ไม่มีกำลัง ภายใน เขาจะเอาชนะลัทธิอกลัทธิยังไง?

ดูไปแล้ว ตัวเองคงจะประเมินตัวเขาไป

พี่มักจะพูดว่าพี่ไม่ใช่เขาแต่ว่าความเจ้าเล่ห์ของพี่ ก็ดูเหมือน ว่าจะเหมือนกับเขาเป๊ะๆเลย!

บนริมฝีปากของหยุนฉิงมีรอยยิ้มเดิมๆขึ้น

ส่วนฟางเงี่ยนนั้นพอได้ยินว่าเฉินเกอหนีไปแล้ว ความกังวล ภายในใจที่มีอยู่ในที่สุดก็หายไปเสียที

“แกอย่ารีบดีใจให้มากนัก แกคิดว่าเขาจะหนีพ้นจากเงื้อมมือ ของฉันเหรอ? ไม่! ยังไงก็ไม่มีทาง ครั้งนี้ ฉันจะกักขังเขาเอา ไว้ข้างกายฉัน ทำให้เขาเป็นผู้ชายของฉัน!
หยุนฉิงมองมาทางฟางเงี่ยนนั้นแล้วยิ้มอย่างได้ใจ

หลังจากนั้นก็ออกไปในทันที แค่ร่างกายขยับ จากนั้นก็มอง

ไม่เห็นแม้แต่เก่า พูดถึงเฉินเกอ เขานั้นเก่งเรื่องหลบหนี บวกกับใช้ประโยชน์

จากหินเป็น

หลังจากที่หนีไปจากเกาะไม่เต่าแล้ว เขาใช้ทางเดินทางทะเล มุ่งหน้าไปยังไม่เฉิงเทือกเขาผ่านหลง

แต่ว่าไม่นานหลังจากนั้น เขาก็พบว่า พละกำลังของตัวเองก็ เหมือนกับ โดนใครล็อกเอาไว้

แถมไม่ว่าตัวเองจะไปถึงที่ไหน ความรู้สึกที่มีคนกำลังล็อกตัว เองไว้ก็ตามไปด้วย

อย่าบอกว่าเป็นความต้องการของเทพเจ้า?

เป็นพระเจ้าที่ไม่อยากให้ผมหามู่หานกับคุณอารองไม่เจอ

ในใจของเฉินเกอร้อนรน

หยุนนิ่งที่ตัวเองช่วยออกมา ตกลงว่าเธอเก่งวิชาด้านหันบ้าง กันแน่ เธอน่ากลัวขนาดที่นอกจากลุงฉินที่เป็นอาจารย์แล้ว เป็น ปรมาจารย์อีกคนที่ตัวเองเจอ น่ากลัวเกินไปแล้ว!

เฉินเกอพยายามรวบรวมกำลังทั้งหมด เขาไม่อยากจะยอม แพ้ ต่อให้มีโอกาสเพียงเล็กน้อย

ตีสาม
ในที่สุด เฉินเกอก็มาถึงตีนเขาไม่เฉิงเทือกเขาผ่านหลง แถมความรู้สึกที่พลังของตัวเอง โดนล็อก ก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในใจเฉินเกอรู้ดี เกรงว่าเธอกำลังจะตามตัวเองมาแล้ว! พุ่งตัวขึ้นไปในอึดใจเดียว

ปรากฏว่าภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้เป็นเกอตกใจกับ สถานการณ์

เพราะว่าทั้งวัดผานหลงกวน กลายเป็นว่างเปล่าไม่มีคน

ภายในวัดเต๋า ราวกับว่าอย่างก็ถูกย้ายไปได้ช่วงเวลาหนึ่ง แล้ว เพราะว่าบนโต๊ะบางตัว ก็เริ่มมีฝุ่นเกาะอยู่เป็นชั้นบางๆ แล้ว

เฉินเกอใช้ความรู้สึกนึกคิด เพื่อที่จะจับบรรยากาศของวัด

ลัทธิเต๋า

แน่ใจว่า ไม่มีแม้แต่คนเดียว

ยืนอยู่ในห้องรับแขกด้านหลังที่ๆท่านซินแสกุ่ยเคยพาตัวเอง

เฉินเกอสีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง

ราวกับว่าเพิ่งจะเริ่มเผาปืนไป เตรียมจะให้ความอบอุ่นกับตัว เอง แต่ทั้งๆที่ในตอนนี้ มีคนได้ราดน้ำลงมาบนกองไฟ ในพริบ ตาก็ดับไฟกองใหญ่ให้สลายไป
ทำไมอยู่ๆพวกท่านซินแสกุยถึงได้จากไป?

เงินเกอถามอย่างสงสัย

“เฉินเกอ…..เฉินเกอ…….

และก็ในตอนนี้ ตรงกลางห้องรับแขก ก็มีเสียงเด็กน้อยดังขึ้น กำลังเรียกชื่อของตัวเองอยู่

เงินเกอระวังตัวในทันที ใช้ความรู้สึกตามหา

แต่กลับไม่มีร่องรอยของมนุษย์

“เฉินเกอ…….เฉินเกอ…….

เสียงเรียกของเด็กคนนี้ ทั้งเบาทั้งเล็ก

เอี๊ยดอ๊าดๆ…..

แผ่นไม้แผ่นหนึ่งค่อยๆถูกแยกออกจากกัน

หลังจากนั้น สิ่งที่เหมือนกับหุ่นยนต์ตัวเล็กแต่ถูกสร้างมาจาก แผ่นไม้ไผ่ก็ปรากฏอยู่ต่อหน้าของตัวเอง

โครงสร้างของเธอพิเศษมากๆ ถึงแม้ว่าจะโดนสร้างมาจาก

ไม้ไผ่ แต่ว่ามองไปแล้วดูเหมือนมีชีวิต แถมยังมีเปียสองข้างอีก

ดวงตาของเธอ เป็นประกายแสงสีเขียวส่องสว่างออกมา

“เฉินเกอ……”

เธอพูดขึ้น
หม?”

“ในที่สุดคุณก็มาแล้ว หนูรอคุณจนแบตเกือบจะหมดแล้ว!

สาวน้อยพูดขึ้น

“รอผม? คุณรับ?”

เงินเกอสงสัย

“แน่นอนว่ารับรู้ได้ เป็นท่านซินแสกุ่ยที่ทิ้งหนูเอาไว้ ให้หนูรอ คุณโดยเฉพาะ หนูเป็นผลงานสกิลพิเศษที่เขาทำขึ้นมา มีความ สามารถมากกว่าคอมพิวเตอร์อยู่หน่อยๆ! หนูชื่อเสี้ยว!”

เธอบอก

“สวัสดีครับเสี้ยวจู่ ที่แท้ก็เป็นท่านซินแสปุ๋ยที่คิดไว้แล้วว่าผม ต้องมา เขามีอะไรที่อยากบอกกับผมใช่ไหม?”

เฉินเกอถาม

“ใช่ค่ะ ในตอนนั้นตอนที่เฉินเกอมา ท่านซินแสกุยขอร้องให้ คุณลองดูดวงอยู่ตั้งหลายครั้ง แต่ว่าคุณไม่เห็นด้วย ท่านซินแส กุ้ยเองไม่สามารถบังคับได้ ดังนั้นก็เลยทำได้แค่ยอมแพ้ แต่ว่า หลังจากที่คุณไป ท่านซินแสกุ่ยก็ยังคงใช้ลายมือที่คุณทิ้งไว้ ใช้ วิชาทำนายจิ๋วหลงช่วยดูดวงให้คุณ เขารู้เรื่องทุกเรื่องหมดแล้ว แถมหนึ่งในผลที่ปรากฏ อาจจะมีผลกระทบต่อคนในวัดลัทธิเต๋า นับร้อยคน ดังนั้นพวกท่านซินแสกุ่ยก็เลยไปตั้งนานแล้ว ก็เลย ทิ้งฉันไว้ให้ฉันบอกเรื่องหลายเรื่องกับคุณ บางทีอาจจะช่วย ทำให้คุณหลุดพ้นจากภาวะวิกฤตินี้ได้!”
เสี้ยวจู่บอก

“ท่านซินแสกุ่ยใจดีจัง กลายเป็นว่าผมในตอนนั้นหยิ่งยโส ขอถามหน่อยสิครับเสี้ยว เป็นเรื่องอะไรบ้างอย่างนั้นเหรอ ครับ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ