บทที่519 ข้อตกลง

ลู่หานพอมอง

ในใจก็ประหลาดใจ

เพราะเงาคนที่เธอมองนั้น ชัดเจนว่าเธอเคยเจอตอนที่อยู่ที่ สถานที่รถไป ผู้ชายที่น่าสนใจมากคนนั้น

และในตอนที่ลู่หานออกตัวไปเพื่อที่จะยืนยันนั้น

เฉินเกอก็นั่งอยู่บนรถเสียแล้ว

“เฉินเกอ! เฉินเกอ!”

ลู่หานตะโกนอยู่สองครั้ง เกาหัว หรือว่าตัวเองจะตาฝาดไป เขาจะมาบ้านของตัวเองได้ยังไง แถมคุณพ่อยังขับรถให้เขา

ด้วยตัวเองอีก

“มีอะไรเหรอเสี่ยวหาน?”

ในตอนนี้ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมา

เป็นลู่ชาว ลู่เสว่

ลู่เสวถาม

“พี่ ทายดูว่าเมื่อกี้ฉันเจอใครเข้า?”

“ใคร?”

“เฉินเกอไง!”
“เฉินเกอเป็นใคร?

เสวขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขึ้น

“อยหยา ก็คือผู้ชายที่หล่อๆคนนั้นที่เราเจอที่สถานีรถไฟไง!”

เป็นไอ้ยาจกคนนั้นนะเหรอ! น้องสาม นี่น้องยังติดต่อกับเขา อยู่อีกเหรอ? อีกเรื่อง ทำไมเขาถึงมาโผล่อยู่ที่บ้านของเราล่ะ?”

ชาวพูดเย้ย

“แกตาฝาดละมั้ง แม้แต่แกยังไม่รู้ เขาจะเข้ามาในตระกูล ของเราได้ยังไง!”

เสาส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น

ตัวเองบอกลู่หานมาทั่วประเทศ ว่าให้ติดต่อกับคนภายนอก

พวกนั้นให้น้อยๆ

เหมือนกับพวกคุณชายตระกูลหวัง ตระกูล ควรจะติดต่อกัน

บ่อยๆ

จะต้องคิดถึงเรื่องสถานะของตัวเองเอาไว้

แต่ว่าลู่หานเด็กคนนี้ไม่ยอมฟัง

“อัยหยา พวกพี่ไม่เชื่อฉัน ยังไงซะที่ฉันมองเห็น ห็นก็คือเขา แถม พ่อของพวกเรายังขับรถให้เขาอีกด้วย ไม่ได้ ฉันจะต้องตามไป

ดู เขากับพ่อของเรารู้จักกันได้ยังไง!”

ลู่หานพูดจบ ก็วิ่งไปอย่างอารมณ์ดี
“เสี่ยวหาน กลับมานะ!”

เสวร้อนใจจนกระทืบเท้า

“ชาว พวกเราไปตามจับเสี่ยวหานกัน ตอนนี้เป็นเวลาหน้าว หน้าขวาน ออกไปแบบตามใจไม่ได้!”

ลู่เสวร้อนใจ

“หา? เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอะไร?”

“ฉันเองก็เพิ่งฟังพ่อบอก ถึงเพิ่งจะได้รู้เรื่องจริง สรุปก็คืออย่า ปล่อยให้เสี่ยวหานออกไปสุ่มสี่สุ่มห้า พวกเรารีบตามไป

พูดจบ ลู่เสว่ ลู่ชาวก็ตามออกไปเหมือนกัน

เวลากลางคืนกําลังมาถึง

ชนบทของหลงเจียง ปินหู

คนจํานวนมาก ยืนประจันหน้ากัน

“ลู่จงหยวน ไม่เสียแรงที่เป็นประมุขของตระกูล แถมยังหา คนมาช่วยจริงๆด้วย แต่ว่าใช้แค่พวกนี้ คิดจะขวางหวางต้าไห เหรอ? มันจะตลกไปแล้ว!!

ฝั่งตรงข้ามจงหยวน มีชายอายุสามสิบห้าปีคนหนึ่ง กำลัง

ยืนเอามือไขว้หลัง เขามีการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี บนริมฝีปากของเขามีหนวด

เพิ่ม บนใบหน้า กลับมีร่องรอยบาดแผล
แต่ดวงตาทั้งสองข้าง กลับมีกลิ่นอายนักฆ่าออกมาจนคนกลัว

“หวางต้าไห่ ครึ่งเดือนกว่าๆ แกฆ่าลูกหลายลูกหลานฉันไปติด กันสองคน หนี้เลือดนี้ วันนี้ตระกูลจะชำระกับแกให้หมดสิ้น ตอนนั้น พ่อลูกตระกูลหวางของแกหน้ามืดทำชั่ว สุดท้ายก็ตาย ไป ถือว่ากรรมตามสนองจริงๆ!”

จงหยวนพูดเย้ย

“หุบปาก ไม่ว่าวันนี้แกจะพูดยังไง และไม่ว่าวันนี้แกจะหาผู้ ช่วยแบบไหนมา ก็ไม่สามารถหลีกหนีความตายได้ มาได้พอดี ฉันจะให้แกได้ดูลูกหลานตระกูลลูตายไปต่อหน้าต่อตา อย่าง นั้นก็เริ่มจากวันนี้ ฉันจับแก ให้แกได้เห็นคนของตระกูลลูโดนฆ่า อยู่ตรงหน้าแกกับตาแกเอง!”

“ช่างดูถูกเกินไปแล้ว ฉันจางเถียอยากจะดูนักว่าแกมีดีอะไร?”

หลังจากพูดจบ เงาของจางเถียก็ขยับ แล้วก็พุ่งตัวไป มองออกว่า จางเถียฝึกกังฟูสายแข็งมา วิทยายุทธแข็งแกร่ง ฝีมือโหดเหี้ยม

แต่ว่า ถ้าเอามาเปรียบเทียบกัน

ไม่ว่าจะเป็นความเร็ว กับแรง ล้วนแต่แพ้หวางต้าไฟที่อยู่ตรง

หน้า

ส่วนหวางต้าไห่หลังจากที่เล่นจนเบื่อ

เลยฝืนลงมือ
ในพริบตาจางเถีย ก็เต็มไปด้วยบาดแผล

เป็นช่วงเวลาวิกฤติ

“ฉันมาเจอแกเอง!”

เพิ่งคังออกตัวบ้างแล้ว ออกรับการโจมตีที่จะเอาชีวิตของหวา งต้าให้แทนจางเถีย

“ดูการปล่อยหมัด ท่าทางของเขา ค่อนข้างจะฝึกซ้อมมาดีนะ!”

เฉินเกอยืนมองอยู่ข้างๆ แล้วก็พิจารณาออกมา

แต่หลังจากนั้น เขาเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ

หวางต้าให้คนนี้ฝึกกังฟูมาอย่างหนัก กับคนที่ตัวเองฆ่าไปคน นั้น ดูแล้วน่าจะมาจากสำนักเดียวกัน

แถมหวางต้าไห่ดูอยู่สูงกว่าเล็กน้อย

เขาได้เข้าสู่กลุ่มของคนที่ใช้กำลังภายใน

พอดูเวลาแล้ว ถึงขนาดที่อาจจะเร็วกว่าเพิ่งตั้งอยู่หน่อย

ผู้ใช้กำลังภายในเวลายิ่งนาน กำลังภายในก็ยิ่งแน่นและ แข็งแกร่ง

นี่ก็เทียบได้กับคนเหล้าขาวดีๆขวดหนึ่ง เก็บไว้ในห้องใต้ดิน หนึ่งปี รสชาติก็ยิ่งออกมามากขึ้น

ตอนนี้เพิ่งคังกับหวางต้าไฟก็อยู่ในระดับนี้

ถึงแม้ว่าเพิ่งคังมีเคล็ดลับในสนามรบมากมาย แต่ยังไงกำลังภายในของหวางต้าให้ก็ยังแข็งแกร่งกว่าเขา

รวมแล้วห้าสิบกว่ารอบ เพิ่งดังก็กุมหน้าอกเอาไว้ แล้วก็ถอย

ไปเรื่อยๆ

ยืนต่อไม่ไหวแล้ว

“เสี่ยวหาน แกมาทำอะไรที่นี่?

ในป่าแห่งหนึ่งที่ปินหู

ลู่หานกําลังปิดปากแล้วแอบดู

ไหล่โดนคนตีเข้าหน่อย ทำให้เธอตกใจแทบแย่

“พี่ พวกพี่สองคนมากันได้ยังไง?

“ไม่ใช่เพราะว่าเป็นห่วงแกหรือไง? แกกำลังดูอะไรอยู่? ลู่เสวพูดขึ้น

“พี่ เสียงเบาๆหน่อย พี่รีบดูเร็ว พ่ออยู่นี้ แถมคนๆนั้น เหมือนว่าจะเป็นเงินเกอ เห้อ เสียดาย เห็นไม่ค่อยชัดเลย!”

ลู่หานรีบบอก

“พ่อบอกว่าตระกูลลู่ของเรามีศัตรูคนหนึ่งชื่อหวางต้าไฟ ตอน นี้ดูไปแล้ว น่าจะกำลังรับมือกับหวางต้าไม่อยู่ โชคดีที่มาดู ไม่ อยากได้แม่เด็กเสี่ยวหานคนนี้ กลัวว่าจะเข้าใจเรื่องสำคัญของ พ่อผิดไป ส่วนเฉินเกอที่แกพูดถึง เขาจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!

ลู่เสมองเห็นเงาร่างของคนนั้น ในใจก็เกิดตกใจขึ้นมา
ตอนนั้นก็เลยไม่กล้าไปแล้ว สามคนพี่สาวน้องชายก็ยืนดูการ ต่อสู้ที่ไกลๆ

“คุณชายเฉิน อาจารย์เพิ่งกำลังจะยืนไม่ไหวแล้ว คุณรีบ เข้าไปสิครับ!”

ลู่จงหยวนชี้ไปที่หวางต้าไห่แล้วพูดขึ้น

ส่วนเฉินเกอสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ยืนกอดอก แล้วไม่ พูดอะไร

“…คุณชายเฉิน ตอนนี้คุณห้ามถอดใจเป็นอันขาดเลยนะ ครับ คืนนี้ จางโจ๋วใช้ชีวิตและสกุลตัวเองมาทับไว้ที่นี่เลยนะ ครับ!”

ลู่จงหยวนมองเฉินเกอไม่มีความหมายที่จะออกตัว ทันใดนั้นก็ร้อนใจขึ้นมา

“คุณเฉิน คุณยังมีข้อแม้อะไรอีก คุณบอกมาได้เลย ขอแค่ จางโจ๋วทำได้ จะทุ่มสุดความสามารถ!

เขาขอร้องอีกครั้ง

“ผมได้ยินมาว่า บรรพบุรุษตระกูลเป็นที่เลื่องลือในหมู่ผู้คน เรื่องบังคับสัตว์ได้ แล้วก็ยังมีหนังสือโบราณที่สืบต่อกันมาชื่อ คัมภีร์ไปโชว?”

เฉินเกอค่อยๆพูดขึ้น

ลู่จงหยวนใจกระตุกเล็กน้อย
แล้วมองเมิ่งคั่งที่ยังคงต่อสู้อยู่ไกลๆ

จากนั้นก็รีบยิ้มแล้วตอบ “คุณผู้ชาย นั่นเป็นงานฝีมือของ บรรพบุรุษ ทุกวันนี้ในตระกูลลู่ก็ไม่มีใครสืบทอดมาตั้งนานแล้ว ครับ คุณก็ดูตระกูลลู่ของเรา ใครมันจะไปนั่งทำอะไรแบบนั้น อีก!”

มือทั้งสองข้างของเฉินเกอสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ยัง คงไม่ขยับ

ส่วนเพิ่งดัง ก็โดนชกจนตัวนั้นลอยออกไปแล้ว

ประธานจงหยวนยิ่งร้อนใจมากขึ้นเรื่อยๆ

ตอนแรก ก็นึกว่าเป็นเกอก็แค่ต้องการเงิน ตระกูลให้เกียรติ เขาก็พอที่จะใช้งานได้ ไม่แน่ว่าอาจจะทำตัวมีประโยชน์เพื่อ ตระกูลล่

แถมยังมีศักดิ์ศรีหน้าตาของเพิ่งตั้งอยู่

แต่ว่าตอนนี้ ลู่จงหยวน เพิ่งจะมองได้ชัด

หนุ่มคนนี้ เป็นที่คนที่ถ้าไม่ได้รับผลประโยชน์ก็จะไม่มีวัน ลงมือ คิดไปแล้วน่าจะเป็นเมิ่งคังที่พูดเรื่องบรรพบุรุษให้เขาฟัง

เขาฉีกสัญญา แล้วยืนดูคนอื่นเดือดร้อน

ไม่ผิด ตระกูลลู่มีคัมภีร์ไป๋โชวอยู่จริงๆ สามารถที่จะอ่าน ภาษาของพวกสัตว์ให้เข้าใจได้ในตอนนั้นตระกูล เคยใช้สิ่งนี้ เป็นอาชีพ แล้วก่อตั้งตระกูลขึ้นมา ส่งกันต่อๆมาจนถึงตอนนี้
แต่ว่างานฝีมือแขนงนี้ เริ่มตั้งแต่หมิ่นถั่ว(สาธารณรัฐจีน ยุค ปลายตระกูลลู่ก็คิดว่าไม่มีประโยชน์อีกแล้ว เพราะอย่างนั้นเลย จางไป

ถือคัมภีร์ไป๋โซ่วเป็นสมบัติของตระกูล ถูกเก็บอยู่ในตระกูล มาตลอด

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ใช้ แต่ว่าลู่จงหยวนก็รู้ความสำคัญของ หนังสือโบราณเล่มนี้

แต่ว่าตอนนี้ ดูแล้วจะโดนเขาขู่เข็ญ

“ได้ครับ คุณเฉิน ถ้าเกิดว่าสามารถที่จะทำให้ตระกูลลู่หลุด พ้นจากความยากลำบากในครั้งนี้ได้ ผมยินดียก คัมภีร์ไปโชว ให้เป็นของตอบแทน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ