บทที่479 ที่ตั้งตัว

“นึกไม่ถึงเลยว่าคุณไม่เพียงจะมีทักษะฝีมยอดเยี่ยมแล้ว แม้แต่ ทักษะทางด้านการแพทย์ก็สูงส่งมากเช่นกัน ว่านชานขอนับถือ!”

เฉินว่านชานเอ่ยขึ้นด้วยความเคารพ

เงินเกอส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา แต่เวลานี้เองเฉินว่านชานจึงหันไปมองยังลูกน้องเหล่านั้น

หลังจากนั้นเดินว่านซานก็เอ่ยขึ้นมาอย่างนอบน้อม : ไม่ ทราบว่าคุณอยากจะทำอะไร สามารถใช้งานพวกเราได้หรือ เปล่า? คุณเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตพวกเราไว้ พวกเรายอม ติดตามคุณไป เพื่อคอยรับใช้

ใช่แล้ว ความรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณนี้ยากที่จะสามารถ บรรยายออมากได้ แต่พวกเฉินว่านชานนั้นให้ความสำคัญกับ ความรู้สึกที่มีต่อกันมาก

อีกอย่างหนึ่ง ตอนนี้เฉินว่านชานและคนอื่นๆเองก็ไม่มีที่จะไป แล้วด้วย ถ้าหากสามารถติดตามชายหนุ่มผู้นี้ ผู้ที่มีความ สามารถแข็งแกร่ง ไม่แน่ว่าอาจจะมีหนทางข้างหน้าที่ดีก็ได้

เห็นได้ชัดว่าคนอื่นๆก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน

“ผม? หลังจากนี้กลัวว่าจะต้องอยู่ในเขตพื้นที่สามเหลี่ยมนี่แห ล่ะ ผมก็ไม่มีที่ไปที่อื่นแล้ว!”
เงินเกอยิ้มเจื่อนๆ

“คุณเองก็ไม่มีที่ไปแล้วหรือ? ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย พวกเราคุ้น เคยกับเขตสามเหลี่ยมเทียนเฉิงเป็นอย่างดี อยู่กับคุณ ไม่แน่ว่า อาจจะพอช่วยอะไรได้บ้าง คุณรับเลี้ยงพวกเราด้วยเถอะ?”

เฉินว่านชานกล่าว

เงินเกอครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

ตอนนี้สิ่งที่ตัวเองขาดมากที่สุด ก็คือกำลังคน คืออำนาจของ ตัวเอง ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ถึงจะสามารถสร้างอำนาจของตัวเองได้ เพื่อช่วยตัวเองต่อสู้กับโมนางคง

และพวกเฉินว่านชานพวกเขาเองก็มีพื้นฐานที่ดี และให้ความ สำคัญกับเรื่องความรู้สึกที่มีต่อกัน ถ้าหากต่อไปใช้วิธีบางส่วน ของศาสตราจารย์ฉิน โป๊ฝึกฝนล่ะก็ สามารถจัดการกับคนแบบ โม่ง โม่เทียนได้อย่างสบายมาก

“จะบอกว่ารับเลี้ยงก็คงจะดูเกินไป ผมเองก็มีบ้านอยู่ไปทั่ว ทุกหนทุกแห่ง ถ้าหากเป็นไปได้ พวกเราเร่ร่อนไปด้วยกันก็คงจะ

เฉินเกอยิ้มพลางเอ่ยออกมา

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีมากเลยครับ!

พวกเฉินว่านชานต่างก็พากันดีใจ

เฉินเกอพยักหน้า
“ครีม ครีม!”

เวลานี้ เมฆปกคลุม เสียงฟ้าร้องดังขึ้นเป็นระยะๆ แล้วหลังจากนั้น ฝนก็ตกหนักลงมา

พวกเฉินเกอพักอยู่ในถ้ำ

ทุกคนต่างพากันมองออกไปทางด้านนอกถ้ำด้วยความ สบายใจที่พบเห็นได้ยากยิ่งนัก

“เป็นเช่นนี้ต่อไปก็คงจะไม่ดีแน่ ต้องการจะมีชีวิตอยู่รอดใน เขตสามเหลี่ยมเทียนเฉิง พวกเราจะต้องมีทรัพย์สมบัติและ อ่านาจเป็นของตัวเอง!

เฉินว่านชานเอ่ยขึ้น

เฉินเกอพยักหน้า

ตอนนี้ ทุกคนไม่มีที่ซุกหัวนอน ฝนตกหนัก ก็ยังต้องพากันหลบ อยู่ในถ้ำ

เช่นนี้แล้วหากต้องการจะใช้ชีวิตให้รอดอยู่ที่เทียนเฉิงนั้น ค คง

ยาก!

“พวกคุณมีวิธีอะไรดีๆไหม?”

เฉินเกอหันกลับมาพร้อมกับเอ่ยถาม

“พื้นที่สามเหลี่ยมนี้เมืองที่ใหญ่ที่สุดมีชื่อว่าเทียนเฉิง ที่นั่น เศรษฐกิจเจริญรุ่งเรืองมาก เป็นที่ตั้งตัวได้ แต่จะทำอย่างไร เพราะที่นั่นมีกำลังคนและอำนาจ ปะปนกันเยอะเต็มไปหมด พวกเราเข้าไปแบบนี้ คงจะหยุดอยู่ตรงนั้นได้ยาก

“ส่วนด้านหน้าระยะทางอีกสิบกิโลนั้น มีเมืองเล็กๆ ที่อยู่นอก เมืองเทียนเฉิง ชื่อว่าหมู่บ้านถาโกว ที่นั่นค่อนข้างเจริญรุ่งเรือง พวกเราสามารถเริ่มกันได้จากที่นั่น! ท่าน ผมยังมีเงินเหลืออยู่ ก้อนหนึ่ง สามารถทำธุรกิจเล็กๆได้ เพื่อสร้างตัวกันก่อน

เฉินว่านชานกล่าว

เฉินเกอ โบกมือ : “ธุรกิจเล็กๆก็ไม่ต้องหรอก ผมสามารถเอา เงินให้คุณ แล้วคุณก็ไปจัดการธุรกิจที่ใหญ่ขึ้นมาหน่อย ใช่แล้ว ที่หมู่บ้านถาโก มีอะไรบ้าง?

“ที่เด่นๆ ก็คือโรงงานยา เป็นโรงงานที่ค่อนข้างใหญ่ แต่ถ้า ต้องการจะได้มา จําเป็นจะต้องใช้เงินไม่น้อยเลย!

เฉินว่านชานกล่าว

“โรงงานวัตถุดิบยา?”

เฉินเกอได้ยินแล้ว ก็รู้สึกสนใจขึ้นมาในทันใด พอดีเลย ต่อไป ตัวเองก็ไม่ต้องไปหาโสมพันปี โดยปกติก็ใช้วัตถุดิบของยาใน การฝึกฝนตัวเองด้วย นี่ก็ถือเป็นความสะดวกประจวบเหมาะ พอดี!

เขาคิดในใจ

“ผมสามารถยืมเงินได้ รอหลังจากที่ฝนหยุดแล้ว พวกเราย้ายไปกันเลย!”
เงินเกอกล่าว

หลังจากนั้นหนึ่งวัน

ณ หมู่บ้านถาโกว ภายในโรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่ง

“คุณครับ จัดการแล้วนะครับ!

เฉินว่านชานผลักประตูเข้ามา

เดินมาพร้อมกันกับพี่สามและพี่ห้า

“เร็วขนาดนี้เลยหรือ?”

เฉินเกอยิ้ม

“แค่กๆ ไม่ต้องพูดถึงเลย เจ้าของโรงงานผลิตยาถูกคุกคาม จากพวกมีอิทธิพลมาเป็นเวลานาน ทำต่อไปไม่ไหวตั้งนานแล้ว ผมเลยใช้ค่าตอบแทนในราคาที่ถูกที่สุด แล้วเอาโรงงานและ บริษัทนี้มา ตอนนี้เงินของพวกเรายังเหลืออยู่บ้าง ใช่แล้ว ในเมื่อ ตอนนี้เจ้าของบริษัทก็เปลี่ยนตัวแล้ว คุณจะตั้งชื่อบริษัทใหม่ดี ไหมครับ?”

เฉินว่านชานเอ่ยขึ้น

“ชื่อว่า เทียนหลงแล้วกัน!

เฉินเกอเอ่ยออกมาอย่างนิ่งๆ

“เทียนหลง? บริษัทเทียนหลง บริษัทเทียนหลงกรุ๊ป? ดีมาก เลยครับ ดูน่าเกรงขามดี ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ แล้วก็คุณครับ พวกเรารวบรวมเงินกัน แล้วก็ไปเซ้งพื้นที่ที่เจ้าของโรงงานผลิตยาเคยอยู่มาให้คุณด้วยครับ! ตั้งแต่นี้ไปคุณจะต้องพักที่นั่นนะ ครับ!”

เฉินว่านชานยิ้มพลางเอ่ยขึ้น

“ไม่ได้บีบบังคับใช่ไหม?”

เงินของเฉินว่านชานเฉินเกอรู้ว่ามีอยู่เท่าไหร่ สามารถเซ้งพื้นที่ นั้นมาได้อย่างนั้นหรือ?

“เปล่าครับ……ไม่เด็ดขาด! เจ้าของคนนั้นเขายินยอมเอง ทั้งหมดเลย!”

ก่อนจะไปนั้น เฉินเกอได้สั่งเอาไว้ว่าจะซื้อบริษัทไม่สามารถที่ จะไปขู่บังคับได้ ถึงแม้ว่าเฉินว่านชานจะอารมณ์รุนแรง แต่ก็ไม่ ได้ถึงขั้นนั้น

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็วางใจแล้ว อีกเรื่องหนึ่งว่านชาน พวกคุณก็ ย้ายมาอยู่ด้วยกันเถอะนะ แบบนี้ผมจะได้มีเพื่อนด้วยเหมือน กัน! ”

เฉินเกอเอ่ยขึ้น “ไป พวกเราไปดูคฤหาสน์กันดีกว่า!”

“ได้ครับ!”

พวกเฉินว่านชานนั้นต่างก็พากันดีใจ

เดินลงมาจากโรงแรม ก็มีรถเบนซ์คันใหญ่สีดำมาจอดรออยู่ ก่อนแล้ว ไม่รู้ว่าเฉินว่านชานทำได้อย่างไร แต่ช่วงที่ทำงานร่วมกันสองวันนี้ เฉินเกอเองก็พบว่า เฉินว่านซานไม่เพียงแค่มีความสามารถเท่านั้น กลับมีความคิดที่

รอบคอบเหมือนๆกับหลี่เจิ้นกั๋วอีกด้วย

ไม่นานก็เดินทางมาถึงคฤหาสน์

หมู่บ้านถาโกว ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เมือง แต่ก็ไม่เล็กเลย

เป็นอันดับต้นๆของอำเภอฝั่งอัน

อีกทั้งในเมืองนั้นก็ค่อนข้างเจริญรุ่งเรือง ผับ บาร์อะไรก็มีหมด เพียงแต่ สมกับที่เป็นเทียนเฉิงที่มีคนเลวและคนดีปะปนกันไป

หมด

บนถนน ก็สามารถเห็นคนที่สักลายมังกรหรือหงส์อยู่ทั่วไป

หมด

เพียงแค่พวกที่ทำลายข้าวของในร้าน เฉินเกอแค่ผ่านไปก็เห็น ทั่วไปหมดแล้ว

ยุ่งวุ่นวายจริงๆ!

เฉินเกอส่ายหน้าเล็กน้อย

และไม่นาน ก็มาถึงยังคฤหาสน์ที่เฉินว่านชานซื้อเอาไว้ สถานที่ไม่เล็กเลย

เพียงแต่ เฉินเกอยังไม่ทันได้เข้าไปด้านใน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ ดังขึ้นมาจากทางด้านในคฤหาสน์

“ทำตัวดีๆกันหน่อย ร้องไห้อะไรกัน เดี๋ยวนายคนใหม่มาแล้วต้องยิ้มให้ฉันนะ ถ้าหากทำให้เจ้านายคนใหม่ไม่พอใจ ฉันจะ เล่นงานพวกแก!”

เสียงวัยกลางคนดังขึ้น ขณะกำลังอบรมคนอื่นอยู่ เฉินว่านชานผลักประตูเข้ามา

“โอ้ ประธานเฉิน คุณมาแล้ว ท่านนี้

“คนนี้เป็นไปได้ว่าเป็นเจ้านายคนใหม่ของพวกเรา? ดูจิตใจดี ขนาดนี้ จะต้องใช่แน่ๆ เหลียงซาน ขอเข้าพบเจ้านาย”

ชื่อเหลียงซาน แต่ดูท่าทางเหมือนพวกขโมยวัยกลางคนเวลา นี้เองก็ได้โค้งตัวให้กับเฉินเกอ

“เจ้า….เจ้านายสวัสดีค่ะ!”

ทางด้านหลังของเหลียงซานนั้น มีสาวใช้น้อยใหญ่กว่ายี่สิบ

คน หน้าตาสวยงาม แต่ตอนนี้กลับดูพูดจาออกมาอย่างเก้ๆกังๆ

“คุณครับ สาวใช้พวกนี้ล้วนแต่เป็นของเจ้าของกิจการยาคน ก่อนหน้านี้ทั้งนั้น ส่วนนี่คือเหลียงซาน พ่อบ้านครับ ผมเห็นว่า พวกเธอดูไม่เลว ก็เลยเก็บเอาไว้ให้คุณ!”

เฉินว่านชานเอ่ย

“ใช่ครับเจ้านาย คุณวางใจได้ สาวใช้พวกนี้ผมล้วนแต่อบรม มาเป็นอย่างดีแล้ว คุณให้เธอทำอะไรพวกเธอก็จะไม่ขัดคำสั่ง อย่างแน่นอน!”

เหลียงซานยิ้มพลางเอ่ยขึ้น
“พวกเธอ…วนแต่ถูกลักพาตัวมาทั้งนั้น?

เงินเกอค่อยๆเดินไปข้างๆผู้หญิงคนหนึ่ง

แล้วยกแขนเธอขึ้นมา เลิกแขนเสื้อออกดู ด้านบนมีลอยสี ม่วงๆปรากฏเหมือนสักพักหนึ่งแล้ว เห็นได้ชัดว่าเธอถูกเฆี่ยนมา แล้วไม่น้อย

“แหะๆ ตอนนั้นผมซื้อตัวมาเองครับ ถูกมาก สาวใช้หนึ่งคนยัง ไม่เท่ากับบุหรี่ซองนึงที่ผมสูบเลย ที่สำคัญก็คือสวยด้วยนะครับ แล้วก็เจ้านายวางใจได้ครับ ที่ผมเอาไว้ยี่สิบกว่าคนนี้ ล้วนแต่เพิ่ง จะซื้อมาไม่นานทั้งนั้น ยังไม่มีตำหนิเลยด้วย ที่มีตำหนิแล้วผมไม่ ไปหมดแล้ว! เจ้านายพอใจไหมครับ?”

เฉินเกอขมวดคิ้ว เห็นเหลียงซานคนนี้แล้ว เขารู้สึกรังเกียจ

หลังจากนั้นจึงเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา : “ฉันไม่ ต้องการว่านชาน ถามที่อยู่ของพวกเธอให้ชัดเจน แล้วคิดหาวิธี ส่งตัวพวกเธอกลับบ้านไป………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ