บทที่467 เริ่มแก้แค้น

บทที่การแก้แค้นเริ่มต้นขึ้น

“พวกนายเป็นใคร? ซื้อหยางส่งพวกนายมาที่นี่?

ฟางเงี่ยนนันอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย

แม้ว่าจะเป็นเวลากลางคืน ฟางเงี่ยนนั้นสามารถมองเห็นได้

ชัดเจน

คนกลุ่มนี้ มีอำนาจพิเศษ และยืนอย่างเคร่งขรึม

เห็นได้ชัดว่าเป็นบอดี้การ์ดประจำตระกูลที่ได้รับการฝึกฝน อย่างเข้มงวด

และที่สามารถมาถึงจุดนี้ได้ มีเพียงไม่กี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น

ดึกขนาดนี้ ศึกใหญ่ขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่คนของซื้อหยาง แล้ว เป็นคนของใครกันแน่?

ในขณะนี้ ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นยืนอยู่ด้วยกัน

“ฮ่าๆ ซื้อหยาง? ก็แค่นั้น?”

โดยไม่คาดคิดหัวหน้าคนนี้จะยิ้มอย่างดูถูก

“คุณฟาง ฉันได้รับมอบหมายจากคุณชายของเรา ให้พาคุณ ออกจากเขตอันตราย อย่ารีรอ รีบไปกับพวกเรา!”

หัวหน้าคนนั้นพูด
“คุณชายคุณ?เขาเป็นใคร?

ฟางเงี่ยนมันอดไม่ได้ที่จะถาม หัวหน้าชายหนุ่มไม่พูด แต่ได้เข้าไปนั่งในรถ

บอดี้การ์ดสองคนเดินมา

“คุณหนูฟาง เชิญขึ้นรถ พวกเราจะพาคุณไปที่ปลอดภัย! ฟางเงี่ยนนั้นและอีกหลายคนจ้องมองกัน

หากอีกฝ่ายมีเจตนาร้าย พวกเขาคงลงมือแล้ว อีกอย่างพวก เขาคนเยอะ ฟางเจียนนั้นก็ไม่สามารถรับมือกับพวกเขาได้เช่น กัน

ตอนนี้เธอเลือกที่จะเชื่อ

หลังจากพยักหน้า ทุกคนก็เข้าไปในรถ

รถวิ่งไปอย่างเร็ว

ไปหยุดอยู่ที่โกดังขนาดใหญ่ในเขตชานเมือง

“ที่นี่ปลอดภัยแล้ว คนของซื้อหยาง หาที่นี่ไม่เจอ!”

พาพวกเขาเข้าไป ได้เตรียมอาหารไว้แล้ว หัวหน้าชายหนุ่มก็ จุดบุหรี่ ด

“ขอบคุณสําหรับการช่วยชีวิตพวกเรา ฉันไม่รู้ว่าจะเรียก

คุณชายนี้ว่ายังไง?”

ชายหนุ่มคนนี้ท่าทางเหมือนคนหยาบกระด้างดื้อรั้น ทำให้หัวใจของหูฮุ่ยหมินตื่นเต้นขึ้นมา

ถามอย่างซาบซึ้ง

“หึๆ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ต้องขอบคุณ ฉันแค่ทำตามคำสั่ง คุณชายของเรา พวกคุณทานอะไรก่อน แล้วพักผ่อน พรุ่งนี้ ฉันจะ

ส่งพวกคุณกลับบ้าน!

“คุณชายคน……

ฟางเจียนนั้นกำลังอยากถามอะไรบางอย่าง ชายหนุ่มโยนก้นบุหรี่ลงบนพื้นแล้วเหยียบจนดับ จากนั้นหัน ตัวและเดินออกไป

ในโกดัง มีเพียงพวกเธอสิบกว่าคน

“เจียนนั้น คุณรู้ไหมว่าใครคือคนที่ช่วยเหลือพวกเรา? ตระกูลฟางของคุณมีอำนาจมาก หรือจะเป็นเพื่อนของรุ่นปู่ย่า ของ

คุณ?”

ในขณะนี้ หูฮุ่ยหมินถาม

ฟางเงี่ยนกันส่ายหัว “เป็นไปไม่ได้ เพราะข้าราชบริพารของ ตระกูลฟางถูกซื้อถูหงจับไปหมด แม้ว่าจะมีบางตระกูล

ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีเข้ามาช่วยเหลือ และคงไม่ทำตัวลึกลับ ขนาดนี้ แต่ฉันคิดไม่ออกจริงๆ ว่าตระกูลที่สามารถมีพลังอำนาจ
ได้ระดับนี้ คือตระกูลไหน!”

ฟางเงี่ยนกันขมวดคิ้ว

“แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า พวกเขาจะไม่ประสงค์ร้ายต่อพวกเรา มาช่วยเหลือพวกเรา!”

หูฮุยทมินพูด

ทุกคนพยักหน้า

ในขณะนี้ฟางเงี่ยนนั้นมองไปที่หูฮุ่ยหมินและเฉินจุนเหวิน

“ฮุ่ยหมินจุนเหวิน ฉันดูฝีมือของพวกคุณได้รับการฝึกฝนอย่าง มืออาชีพเช่นกัน พวกคุณคงไม่ใช่นักศึกษาที่ย้ายมาเรียนใช้ ไหม?”

ฟางเจียนนันถาม

หูฮุ่ยหมินยิ้มและพูดว่า “ใช่ เราไม่ใช่นักศึกษาที่ย้ายมาเรียน แต่ว่าเจียนนั้น ตัวตนฐานะที่แท้จริงของเรา ต้องถูกเก็บเป็น ความลับ ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจ

“รีบกลับบ้าน นอนหลับฝันดี พรุ่งนี้เช้าตื่นมาทุกอย่างก็จบ

เฉินเกอส่งหลินเซิ่งหนานขึ้นรถ สั่งให้คนขับพาหลินเซิ่งหนาน กลับบ้าน ดูหลินเพิ่งหนานที่ยังตกตะลึงและพูดว่า

“เฉินเกอ มันอันตรายเกินไป หรือคุณกลับไปกับฉัน และพักที่ บ้านของฉันหนึ่งคืน! พวกเขาน่ากลัวมาก!”
หลินเซิ่งหนานกังวล

“ไม่ล่ะ ฉันยังมีธุระต้องทำคืนนี้!

“แต่ว่า ฟ้าร้อง และฝนกําลังจะตกหนัก พวกเรารอดหมดแล้ว คุณจะไปไหนอีก?”

หลินเซิ่งหนานยังคงเป็นห่วง

“คุณอย่าลืมคำสัญญาของเรา อย่าบอกกับคนอื่นเรื่องที่คุณ เห็นฉัน!”

เขาตบไหล่หลินเหิ่งหนาน

เฉินเกอขยิบตาให้คนขับรถ คนขับก็ขับรถออกไปทันที

หลินเซิงหนานหันหลังกมองจากในรถออกไป มองเฉินเกอซึ่ง ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็สว่างวาบ และทันใดนั้น มันก็ส่องสว่างไป ที่ใบหน้าของเฉินเกอ

เมื่อมองจากระยะไกล หลินเซิงหนานมองเห็นใบหน้าของเฉิน เกอ แผ่นหลังเขา เต็มไปด้วยความเย็นชา

ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเฉินเกอจะไม่ใช่คนที่เขาเคยรู้จักอีกต่อ ไป!”

น่ากลัวมาก!
เสียงของฟ้าร้องที่สั่นสะเทือนเมฆปกคลุมทั่วทั้งแผ่นดิน

“ฮัวลาลา!” ฝนและลมพัดผ่าน

คืนนี้ ฝนตกหนัก ฟ้าร้องและฟ้าผ่า

และร่างของเฉินเกอ ก็หายไป …

บ้านของตระกูลซือถู

“อะไรกัน? หนีไปหมดแล้ว? คนที่วางระเบิดโกดังจับไม่ได้ ตัว ประกันของเราก็หายไปหมด?

ซือถูหงค่าซือถูหยาง

ในขณะนี้ ตัวแทนของตระกูลหลงและตระกูลโม่ ก็อยู่ที่อยู่ด้วย

“เดิมที ฉันกำลังจะจับฟางเงี่ยนนั้นและคนอื่นๆได้ แต่ไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น อยู่ๆก็ไร้วี่แวว และก็หายไปในพริบตา

แต่ว่าท่านพ่อวางใจได้ ไม่ช้าหรือเร็วฉันจะจับพวกมันให้ได้!”

ซือถูหยางเช็ดน้ำฝนออกจากร่างกาย พูดว่า

“ฮม อยู่ในกำมือแล้วยังปล่อยออกไปได้ อะหยาง ต่อไปฉัน จะกล้าไว้วางใจมอบหมายงานในอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ให้นายเหรอ?”

ชือกหง โมโหจะบ้าตาย

ใช้ชีวิตมาเกือบตลอดทั้งชีวิต และเป็นครั้งแรกที่เหมือนให้คนอันตบปากตัวเอง

มันน่าอับอายจริงๆ

“คุณซือ อย่าโทษคุณชายหยางเลย ครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่ามีคน แอบช่วยตระกูลฟาง ด้านหนึ่งโจมตี อีกด้านหนึ่งเข้า

ช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะช่วยฟางลงไปได้มันก็ไม่มี ประโยชน์ เพราะตอนนี้ เราได้ควบคุมตัวฟางลงไว้ ส่ง

กำลังคนไปเพิ่ม ไม่ว่ามันจะมีความอดทนแค่ไหน ก็ไม่มีความ สามารถทําอะไรได้!”

คนจากสองตระกูลหลงและตระกูลโม่ยืนขึ้นพูด

ชื่อหงพยักหน้า “หลายท่านพูดมีเหตุผล เฮ้ย เรื่องนี้ ก็หวังพึ่ง ทั้งสองตระกูลหลงและตระกูลไม่ช่วย ช่างเถอะ ในเมื่อไม่ได้

ก่อให้เกิดความสูญเสียมากมาย แค่ทำให้ทุกท่านไม่ได้ดื่ม เหล้าอย่างมีความสุข มาๆๆ ฉันเตรียมเหล้าและกับแกล้มให้ ใหม่

พวกเราดื่มไปด้วยคุยไปด้วย!”

ในเวลานี้ คนรับใช้คนหนึ่งเพราะความรีบร้อน เผลอทำแก้ว เหล้าหล่น

เพียะ!

ซื้อถูหงโกรธจนเดินเข้าไปตบ “แม่งเอ๋ย อยากตายหรือไง?” “ท่านปู่ขอโทษครับ ท่านปู่ขอโทษครับ!”
“น่าเบื่อจะตาย! จริงสิ คุณนายอยู่ไหน? เมื่อกี้ยังอยู่ไม่ใช่เห รอ? วันนี้แขกผู้มีเกียรติมาที่นี่ ไปเรียกคุณนายมาดื่มต้อนรับ!

ซือถูหงส่ายหัวด้วยความโกรธ

เจียงเอามือปิดหน้าแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

เดินออกจากห้องลับ.

“ถย!”

เจียงถ่มน้ำลายที่ประตูห้องลับ “ไอ้แก่ ช้าก็เร็วไม่ตายดีแน่!

“เจ้าหงไปตามคุณนาย!

ในขณะที่เขาเรียกสาวใช้ด้วยความโกรธ หลังจากตะโกนไปหลายครั้ง ก็ไม่มีใครตอบเขา คำตอบที่ได้คือ เสียงสายฟ้าผ่าที่ดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้า

เขาตกใจกลัวจนแทบจะนั่งกับพื้น

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? คนล่ะ? ทำไมไม่มีใครอยู่ในห้อง

รับแขก?”

เจียติงรู้สึกประหลาดใจ

มองไปรอบๆ ก็ไม่มี

ลานนอกบ้าน ก็ไม่รู้ว่าใครมาปิดไฟตอนไหน ลานนอกบ้านมืดสนิท
“แม่งเอ้ย บอดี้การ์ดไปกินอีกันหมดเหรอ? โดนฟ้าผ่าหมดเลย

เหรอ?”

เจียงเดินไปที่ประตูคฤหาสน์ด้วยความสับสน

“ครับ!”

แสงฟ้าแลบวาบไปทั่ว

ทั้งลานบ้านสว่างขึ้นในทันที

เจียงเห็นสถานการณ์ในลานบ้านอย่างชัดเจน

“อะไร!!!!”

เจียติงส่งเสียงกรีดร้องอย่างน่ากลัว………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ