บทที่462 หญิงสาวที่พูดไม่รู้เรื่อง
มือเล็กๆของฟางหยี นุ่มและอบอุ่นมาก
เฉินเกอรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย
ฟางหยีดึงเขานั่งบนที่นั่งหินขนาดเล็กในซุ้มดอกไม้
“อะซาน ฉันคิดว่า ทำไมพอเราเจอกันก็เหมือนเพื่อนเก่า คง เป็นเพราะเราสองคนมีอดีตที่คล้ายกัน? อย่าคิดว่าฉันเป็น
คุณหนูใหญ่ มีชีวิตหรูหรา นายล่ะ ฟังอาจารย์ของนายพูด นายลําบากมาตั้งแต่เด็ก และพบกับอุบัติเหตุเช่นนี้ แต่ว่า อดีต
ของเราทั้งสองนั้นคล้ายคลึงกันมาก เพราะตั้งแต่พวกเรายัง เด็ก ไม่เคยมีเพื่อน ไม่มีแก๊งค์เพื่อนของเราเลย!”
ฟางหยีพูด
เฉินเกอพยักหน้า
นายรู้ไหม ฉันเกลียดตอนฉันยังเด็ก เพราะว่ามีตระกูลหนึ่ง ทำให้ฉันกับเจียนนั้นต้องโดนขังอยู่แต่ในบ้าน เฮ้ย ที่จริงฉัน เป็น
คนที่ไม่สามารถอยู่เฉยๆ นายคงสังเกตเห็น ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันยังไม่เคยมีความรักเลย ชั่วพริบตา ฉันก็มีอายุ 23 ปีแล้ว
และฉันไม่รู้ว่าความรักที่เรียกว่าละครน้ำเน่าเลย มันมีความ รู้สึกเป็นอย่างไร”
ฟางหยีเอามือท้าวคาง
“อ๊ะอ๊ะอ๊ะ!”
เฉินเกอชี้ไปที่ฟางหยี และทำไม้ทำมือ
“ฮ่าฮ่าฮ่า นายบอกว่าฉันสวย ถ้าฉันหาแฟนคงหาง่ายมาก ใช้ ไหม?”
ฟางหยีพูดด้วยรอยยิ้ม
เฉินเกอพยักหน้า
“โอ้ย พูดตามตรง หลังจากที่ช่วงนี้ไม่โดนกักขัง ฉันก็อยากจะ มีความรักสักครั้ง คุณชายรวยๆฉันก็เห็นมาเยอะ แต่ว่า ความรู้สึกดีๆแบบนั้นนายรู้ไหม ฉันไม่รู้สึกอะไรกับพวกเขา
เลย!”
เฉินเกอพยักหน้า
“แต่ว่า มันก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเลย เมื่อก่อนฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง ฉันมี ความรู้สึกดีๆ ให้เขา!”
ฟางหยีพูด
“เขาชื่อเฉินเกอ ถึงแม้ว่าจะคบกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่เขาเป็น คนดีมาก ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา ฉันก็รู้สึกว่าเขาน่ารัก! เขาเป็นคนดี ยังไงก็คือมีความรู้สึกดีๆ ให้กับเขา
เฉินเกอยักคิ้ว
และกำลังทําท่าทางมือ
“โอ้โอ นายถามว่าทำไมฉันไม่เปิดเผยให้เขารู้?”
เงินเกอพยักหน้า
“อืม เรื่องนี้พูดแล้วมันยาว เพราะจากการสังเกตของฉันที่มีต่อ เขา ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ชายห่วยๆ
“อ๊ะ?”
เฉินเกอตกตะลึง
“นายรู้ไหมอะซาน เพื่อนของฉันคนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนดี
และนิสัยดี แต่สิ่งที่น่ารำคาญที่สุด ก็คือ เขาจะดีกับทุกคน โดยเฉพาะผู้หญิง! นายว่า แบบนี้ไม่ใช่ผู้ชายห่วยเหรอ?
เพราะฉะนั้นความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเขา ก็หายไปเลย!
ฟางหยีพูด
เฉินเกอทำท่าทางให้กำลังใจเธออีกครั้ง “ไม่ต้องกังวล ฉันจะต้องพบความรักที่ฉันต้องการ!
ฟางหยืมองไปที่เฉินเกอและยิ้ม
“ใช่อะซาน นายคงจะแคร์เป็นพิเศษถ้าคนอื่นมองใบหน้า
นาย?”
ฟางหยี ถาม
เฉินเกอพยักหน้า
ทําได้เพียงต้องแสดงต่อไป
ชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเอง และทำสีหน้าน่ากลัว
“นายหมายความว่า หน้าตาของนายจะทำให้คนอื่นตกใจ และจากนั้นก็กลัวจนหนี ไม่มีใครเป็นเพื่อนกับนายใช่ไหม?”
เฉินเกอพยักหน้า
“ฉันไม่กลัว และฉันจะไม่ดูถูกนาย อะซาน นายถอดหน้ากาก ออกได้ไหม?”
ฟางหยีพูด
เฉินเกอส่ายหัวอย่างแรง
“โอเค ถ้านายไม่ต้องการฉันจะไม่บังคับนาย แต่เราเป็นเพื่อน ที่ดี ไม่ว่านายจะเป็นอย่างไร ฉันจะไม่รังเกียจนาย!”
ฟางหยีพูดอย่างหนักแน่น
เฉินเกอไม่คาดคิดว่าฟางหยีจะพูดแบบนี้
รีบพยักหน้าทันที
“คุณอะซาน อยู่นี่เอง!
ในขณะนี้ มีสาวใช้เข้ามา
“อ๊ะ?”
เฉินเกอลุกขึ้นยืน
“อย่างนี้ค่ะคุณอะซาน ช่วงนี้ไหล่ซ้ายของคุณหนูใหญ่เริ่มปวด อีก จึงอยากเชิญคุณอะซานไปดูให้หน่อย!
สาวใช้พูด
อะซานพยักหน้า
“อะซานนายไปดูอาการของเจียนนั้นก่อน ช่วงนี้เธอฝึกหนัก มาก คงเป็นอาการบาดเจ็บเก่ากำเริบ! รอคืนพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ฉันจะ อยู่รอนาย ตรงนี้ พวกเราค่อยมาคุยกันใหม่”
ฟางหยีพูด
เฉินเกอพยักหน้าอีกครั้ง
จากนั้นก็เดินตามสาวใช้ไป เฉินเกอถือกล่องยาออกมา เดินตรงมาที่ห้องนอนของฟางเงี่ยนกันอีกครั้ง
ในขณะนี้ฟางเจียนนั้น กำลังสวมชุดนอนกระโปรงมีสาย
เอี๊ยม
ผมยาวคลุมไหล่
สง่างามมาก ทําให้เงินเกอสะดุ้งเล็กน้อย
“คุณอะซานตอนกลางวันฉันเห็นคุณทำงานกับอาจารย์หมอ โจ๋ว ก็ไม่อยากรบกวนคุณ เลยต้องใช้เวลากลางคืนช่วยดูให้ฉัน หน่อย นี่เป็นอาการบาดเจ็บเก่า!”
ฟางเจียนนั้นยิ้มเล็กน้อย
“อ๊ะอ๊ะอ๊ะ!”
เงินเกอรีบโบกมืออย่างรวดเร็ว บ่งบอกว่ามันไม่ลำบาก
“ไหล่ของฉัน ตั้งแต่ได้รับบาดเจ็บในครั้งนั้น มันก็จะปวดมา ตลอด โดยเฉพาะช่วงนี้ฉันฝึกซ้อมหนัก บางครั้งมันก็เจ็บมาก
ฟางเจี่ยนนันนั่งลงพูด
เฉินเกอแสดงท่าทาง และถามว่าเธอบาดเจ็บได้อย่างไร
“เป็นเพื่อนของฉัน ที่ทำร้ายฉันโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นมีการ แข่งขันเทควันโด ฉันไม่คิดว่าเขาจะมีฝีมือดีขนาดนี้ เลย
ประหม่า ฉันถูกเขาเหวี่ยงออกไป บาดเจ็บที่ไหล่ซ้าย ตั้งแต่นั้น มา ก็มีผลข้างเคียงตามมาถึงวันนี้!!
เฉินเกอนวดไหล่ซ้ายของเธอ ได้ฟังคำพูดเหล่านี้ก็ตัวสั่น ถ้าจำไม่ผิด ก็คือตัวเองเป็นคนเหวี่ยงจนเธอได้รับบาดเจ็บ? นึกไม่ถึง มันทำให้มีผลข้างเคียงมาถึงตอนนี้ ตอนนี้ก็หาตัวเองมารักษา ก็ไม่รู้ว่าเป็นสวรรค์กำหนดหรือ
เปล่า เฉินเกอ โบกมือ และบอกเธอว่าอาการไม่หนัก ฝังเข็มสองสาม ครั้ง ก็จะหายเป็นปกติแล้ว
“จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณคุณอะซาน จริงสิ ฉันไม่ เรียกคุณว่าคุณอะซานได้ไหม รู้สึกว่ามันแปลกๆ ฉันเรียกว่าอะ ซานได้ไหม?”
ฟางเงี่ยน นอมยิ้มเล็กน้อย
เงินเกอพยักหน้า
“อะซานทุกวันต้องอยู่ข้างๆอาจารย์หมอโจ๋ว รู้สึกเบื่อไหม เมื่อเช้านี้ตอนอยู่บนเขา ฉันดูออก นายไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก และไม่
ค่อยมีคนคุยกับนายแบบนี้? นอกจากเด็กสาวกระโดดโลด เต้นอย่างฟางหยี?”
ฟางเจี่ยนนั้นถาม
ก็ไม่รู้ว่าทำไม ทันทีที่เห็นอะซาน มันทำให้ผู้หญิงอย่างฟาง เจียนนั้นเกิดความเห็นใจ
สําหรับความรู้สึกที่อะซานปฏิบัติต่อฟางเจี่ยนนั้น มีความ
จริงใจเป็นพิเศษ
มันตรงกันข้ามกับผู้ชายคนอื่นๆ โดยสิ้นเชิง
แม้ว่าฟางเจี่ยนนั้นจะเข้าสู่สังคมภายนอกช้าไปหน่อย แต่เธอ คิดว่าเธอดูคนได้แม่นยำ
จากสายตาของอะซานไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นเวลาเจอเธอ จะ แสดงท่าทางลามก
ทำให้รู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ
เพราะ ฟางเจียนนั้นต้องการสนทนากับอย่างจริงใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่สามารถพูดได้ ซึ่งแตกต่างจากฟางหยีปากมาก จะเอาความในใจเธอเปิดเผยออกไปหมด
เฉินเกอพยักหน้าทันที
“อะซาน นายเติบโตในสังคมภายนอกมาตลอด นายเข้าใจ ความรู้สึกความรักไหม? ฉันไม่ได้หมายความอย่างอื่น แค่อยาก
คืนนี้เกิดอะไรขึ้นกับสองพี่น้อง? ทำไมถึงพูดกับตัวเองเกี่ยวกับ เรื่องนี้?
เฉินเกอส่ายหัว
“โอ้ย อะซานนายไม่เคยมีความรักหรือ ฉันก็ไม่เคยมี แต่ฉัน ไม่แน่ใจ ว่าฉันชอบเขาหรือเปล่า และฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
ฉันชอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่…….
ฟางเจียนนั้นพูดเบาๆ
เฉินเกอรับฟัง
“ฉันกำลังคิดว่า มันอาจจะเป็นช่วงเวลาที่เขาเหวี่ยงฉันจนบาด เจ็บ? หรือช่วงเวลาที่เขาช่วยฉัน? ฉันเริ่มมีความรู้สึกดีๆ ให้
เขา?”
“อ๊ะ!”
และทันใดนั้นก็เจ็บที่ไหล่อย่างกะทันหัน ทำให้ฟางเจียนนั้น
ตะโกนเสียงเบาเงินเกอร่ม โบกมือขอโทษ
“ฉันไม่เป็นไร อะชานนายทําต่อเลย!”
ฟางเจี่ยนนันพูดด้วยรอยยิ้ม
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
