บทที่412 อาจจะยังไม่ตาย

“เสี่ยวเกอ พวกเราไม่เคยพูดถึงเสี่ยวลานให้ลูกฟังเลย นี่คือ เสี่ยวล่าน หลายปีนี้ ปัญหาเรื่องเงินทองของลูกเป็นเสี่ยวล่นที่ ช่วยดูแลให้ลูกทั้งหมด เธอก็เป็นคนที่พ่อกับแม่เลี้ยงมาตั้งแต่ เด็กเหมือนกัน!”

ถึงแม้ว่าคุณแม่จะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่ว่าความหมาย จากการเปรียบเทียบนั้นก็ชัดเจนอยู่แล้ว

เพราะว่าเมื่อกี้เฉินเกอได้ยินว่าคนพวกนั้น เรียกเธอว่า คุณนายน้อย

วันนี้เห็นสีหน้าของพ่อแม่ เฉินเกอเองก็เข้าใจ

“แม่ เมื่อกี้พวกเราเจอกันแล้วค่ะ!”

เฉินล้านมองเฉินเกอแล้วยิ้มขึ้นบางๆ

“เจอหน้ากันแล้ว? ฮ่าๆ อย่างนั้นก็ดีๆ เสี่ยวเกอ เสี่ยวลาน

เธอเป็นคู่หมั้นของลูก!” วันนี้เห็นได้ชัดว่าเฉินจิ้นตงอารมณ์ดีมาก พูดออกมาตรงๆ

คุณแม่หยางยู่ฝั่งกลับยื่นมือออกไปหยิกเฉินจิ้นตง ยังไงเสีย เฉินเกอเองก็มีแฟนสาวอยู่แล้ว แถมเรื่องที่แฟนสาวเกิดเรื่อง พวกเขาเองก็รู้ดี

ตอนนี้พูดเรื่องนี้ออกมาตรงๆ ดูเหมือนว่าจะยังเร็วไปหน่อย
ส่วนเงินกอก็แค่ตกตะลึงไปชั่วขณะ

คิดไม่ถึงว่าพล่านที่อ่อนโยนและสง่างามจะเป็นถึงคู่หมั้นของ ตัวเอง ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมคนอื่นถึงเรียกเธอว่าคุณนาย น้อย

แถม พล่านยังเหมือนรายการโทรทัศน์แต่ก่อนแบบนั้น เป็นคู่

หมั้นของตระกูลเฉินตั้งแต่ยังเด็ก

อายุก็โตกว่าตัวเองประมาณ ปี

เฉินเกอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับ ตัวเอง

แถมดูท่าทาง เพื่อที่จะเลี้ยงดูพี่ลานจะพูดได้ว่าครอบครัวต้อง ใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก

“เสี่ยวเกอ นายนั่งลงสิ!!

เฉินล้านหน้าแดง สั่งให้เฉินเกอนั่งลง รวมทิชชูมาเพื่อที่จะเช็ด คราบน้ำชาบนตัวของเฉินเกอ

ไม่ต้องแล้วครับ อ่าน ผมจัดการเองดีกว่า!”

ในใจของเฉินเกอรู้สึกว่าแปลกๆ แล้วรีบหยิบทิชชูมา ใช่สิ ตัวเองกับพี่อ่านไม่เคยมีเรื่องราวอะไรร่วมกันเลย แถมพี่ลานยังโตกว่าตัวเองตั้งสามสี่ปี

ถึงแม้ว่าหน้าตาของพี่ลานจะงามจนล่มเมือง แต่ว่าความรู้สึก แปลกๆนี้ก็ไม่อาจจะทำให้เงินเกือมองข้ามไปได้
โดยเฉพาะหลังจากที่งานไหว้บรรพบุรุษเสร็จแล้ว

เฉินเกอ ห้องเป็นของตัวเอง

ยังไงต่อล่ะ ห้องของตัวเองก็โดนพี่ลานเข้ามาอยู่ได้หลายปี

แล้ว

เป็นแม่ที่จัดการให้เธอมาอยู่ที่นั่น

ไม่กี่วันก่อน พี่สาวกับตัวเองแล้วก็มหานเกิดเรื่องบางอย่างที่ กางเต่า เธอบอกว่า ตัวเองกับมู่หานมีปัญหาการอยู่ร่วมกัน

ด่านของพ่อแม่ด่านนั้นก็ผ่านไม่ได้แล้ว

ตอนนั้นเฉินเกอยังไม่เข้าใจ

แต่ว่าตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว ที่แท้พ่อแม่หา ภรรยา ให้ตัวเองเรียบร้อยตั้งนานแล้ว

“พล่าน ผมไปนอนที่ห้องอื่นนะครับ พี่ชินกับการอยู่ที่นี่แล้วอยู่ ที่นี่ต่อไปดีกว่า! งานไหว้บรรพบุรุษวันนี้ พี่เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พักผ่อนนะครับ เลิกทํางานได้แล้ว!”

ต่อหน้าเงินล้าน เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

แต่ว่าเห็นท่าทางพล่านจะไปฉันการปูที่นอนให้ตัวเอง เฉินเก อก็ตกใจเลิ่กลั่ก แล้วรีบพูดขึ้น

ก็ได้ยินคนเขาพูดกัน พี่รู้ว่านายกำลังหาที่ให้เธออยู่ พี่จะช่วย

นายเอง!”

เฉินล้านพูด
คิดไม่ถึงเลยว่าพี่อ่านจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา

แต่ว่าเงินเกอแค่พยักหน้า “ขอบคุณครับพี่ลำน!” หลังจากที่พูดจบ เฉินเธอก็ยืนอยู่ในห้อง จากนั้นก็เดินออกไป มู่หานเพิ่งจะเกิดเรื่อง ในใจของเฉินเกอก็รู้สึกผิดอย่างมาก เขาไม่มีอารมณ์จะไปคบหาดูใจกับใครคนไหน

แถมหามหานไม่เจอแค่หนึ่งวัน ใจของเฉินเกอก็ไม่สบายใจ ไปทั้งวัน

จะว่าไปแล้ว ลองถามแบบนี้สำหรับพี่ลานมันยุติธรรมไหม? ตระกูลเฉินเลี้ยงดูพี่ลานนั่นไม่ผิด แต่ว่าพล่านก็มีสิทธิ์ในการ ตัดสินใจเหมือนกันถึงจะถูก

ทำไมจะต้องใช้เวลากับคนที่ไม่ได้มีแต่ความผูกพันกันเลย

แม้แต่น้อย ทั้งยังเป็นผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเธอตั้งหลายปีด้วย?

คืนนี้เฉินเกอลองหาห้องนอนของแขกว่างๆห้องหนึ่งนอนไป

ก่อน

พอเช้าวันถัดไปตื่นขึ้นมา

ตอนที่ลืมตา ก็เห็นว่าที่หัวเตียงมีสูทวางเอาไว้อย่างเรียบร้อย มีทั้งสามสีรวมไปถึงพวกรองเท้าหนังต่างๆ

วันนี้เป็นวันที่ครอบครัวอยู่รวมกันวันแรก แถมหลังจากที่เฉิน เกอกลับมาอยู่ที่บ้านก็ไม่จำเป็นต้องเหมือนเมื่อก่อน ทำตัวสมถะ ยากจนอีกแล้ว
ที่จริงแล้วเขาเองก็อยากแต่งตัวแพงๆหรูหรา มีรูปลักษณ์ เหมือนกับเจ้าชาย

แต่ว่าเมื่อวานทั้งอารมณ์ทั้งร่างกายนั้นเหนื่อยล้ามาก ดังนั้นก็ เลยไม่ทันได้สั่งพวกคนรับใช้

คิดไม่ถึง มีคนได้เตรียมเอาไว้ให้ตัวเองเรียบร้อยแล้ว

สวมชุดนอน เฉินเกอก็มาที่ห้องน้ำอีกครั้ง

ด้านใน พวกแปรงสีฟันอะไรต่างๆ ก็โดนเตรียมเอาไว้ เรียบร้อยหมดแล้ว

ครอบครัวก็คือครอบครัว พวกคนรับใช้ก็ตั้งใจจริงๆ

เพียงแต่ว่า เขากำลังหลับอยู่นะ แล้วมาเตรียมของพวกนี้ด้าน ข้างตัวเอง ทำไมถึงทำให้เฉินเกอรู้สึกทำตัวไม่ถูกนะ

อย่าบอกนะว่าถึงแม้ในตอนที่ตัวเองหลับอยู่ พวกคนใช้สาวก็ จะเข้ามาเหมือนกัน?

ขนอ่อนๆของเฉินเกอเกิดลุกขึ้นมา

ก๊อกๆๆ!

ในตอนนี้ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“ใครครับ?”

เฉินเกอถาม

“คุณชายคะดิฉันเองค่ะ เจ้าหง ดิฉันอยากจะมาถามค่ะว่าวันนี้คุณชายจะสวมชุดแบบไหนคะ? เจ้าหงจะได้ไปเตรียม

เฉินเกอเปิดประตู

เจ้าหงคนรับใช้ก็รออยู่ด้านนอก

“ไม่ต้องแล้ว เสื้อผ้าในห้องก็โอเคแล้ว ตรงใจของผมพอดี ทำไม? นั่นไม่ใช่ที่คุณเตรียมไว้ให้ผมอย่างนั้นเหรอ?”

เงินเกอถามอย่างสงสัย

เจ้าหงส่ายหน้า “ถ้าไม่รับอนุญาตจากคุณชาย พวกเราไม่ สามารถเข้าไปในห้องได้ค่ะ อ้อ! ดิฉันรู้แล้วค่ะ จะต้องเป็น คุณนายน้อยช่วยเตรียมไว้ให้คุณชายแน่เลยค่ะ เจ้าหงตื่นนอน มาตอนตีห้า เห็นว่าไฟในห้องของคุณนายน้อยโดนเปิดเอาไว้ แล้ว แถมมีแค่คุณนายน้องเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าไปในห้อง ของคุณชายได้!”

“เป็นหลาน!?”

เฉินเกอเริ่มเข้าใจขึ้นมา จากนั้นก็เลยให้พี่อ่านไปทำงาน ถอนหายใจ เฉินเกอก็คิดหรือว่าควรจะหาโอกาสคุยกับพี่น

เห้อ!

ให้เข้าใจ

พวกเขาทั้งสองคนไม่มีทางเป็นไปได้

พล่านก็อายุประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดแล้ว ควรจะไปหาความ สุขของตัวเองถึงจะถูก
ทําเพื่อตอบแทนบุญคุณตระกูลเฉิน ไม่ได้มีความจำเป็นต้อง ทำแบบนี้เลยสักนิด

หลังจากที่แปรงฟังเสร็จเรียบร้อยแล้ว เฉินเกอเปลี่ยนเสื้อผ้า

ให้เรียบร้อย แต่ว่าที่น่าอายก็คือเงินเกิดผูกเนกไทไม่เป็น ผูกตั้งหลายครั้ง

ก็ยังเบี้ยว

“เสี่ยวเกอ พี่ช่วยนายดีกว่า!”

ไม่รู้ว่าตอนไหนที่พล่นมายืนอยู่ตรงประตู มองเฉินเกอแล้วก็ หัวเราะ

เฉินเกอมองกระจก ตัวเองผูกได้ทั้งเบี้ยวทั้งน่าเกลียด ก็เลยไม่ ได้ปฏิเสธ

พล่านยิ้มบางๆ แล้วเดินมาหา เริ่มจากการจัดปกคอเสื้อให้ เฉินเกออย่างละเอียด จากนั้นค่อยเริ่มผูกเนกไท ให้เป็นเธออย่าง เรียบร้อย

“วันนี้คุณพ่ออยากจะเชิญนายกับน้องสาวเฉียงเวยนับว่า เป็นการกินข้าวที่พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวครั้งแรก พวก เรารีบๆไปกันดีกว่า!

ที่อยู่ของเฉินเกอ

แน่นอนว่าจะต้องเป็นวิลล่าเห็นวิวหลังใหญ่ของใครของมัน

“โอเค พอดีเลย คุณพ่อผมเรียกตัวผมเพราะมีเรื่องจะคุยตัวย!”

เฉินเกอว่า

จากนั้นเงินล้านเป็นคนขับรถ ทั้งสองคนก็ไปที่บ้านของคุณ

พ่อ

หลังจากที่ไปแล้ว คุณแม่ก็ลากตัวพล่านไปพูดคุย เห็นได้ชัดว่าชอบตัวพล่านเป็นอย่างมาก ส่วนเฉินเกอ ก็ตามคุณพ่อไปที่ห้องทำงาน

“เสี่ยวเกอ เรื่องของซูมู่หาน พ่อรู้เรื่องแล้วนะ ลูกไม่ต้อง เสียใจไปนัก แถมเรื่องๆนี้ ไม่ได้ง่ายแบบที่ลูกคิด……

เฉินจิ้นตงพูดเข้าเรื่องตรงๆ แล้วพูดกับเฉินเกอ

“พ่อ หมายความว่ายังไงครับ?”

เฉินจิ้นตงสูดลมหายใจลึกๆแล้วพูดขึ้น “ก่อนหน้าที่จะเกิด เรื่อง ซูมู่หานได้รับสัญลักษณ์นั้น พ่อได้ดูแล้ว เหมือนกับที่คุณอา รองของลูกได้รับในตอนนั้นเป๊ะๆ แถมซูมู่หานกับคุณอารองก็ เกิดเรื่องลักษณะเดียวกัน เหมือนกับว่าอยู่ๆก็หายไปจากโลกใบ นี้ ให้คนไปตามหาก็ไม่พบแม้แต่เศษเล็บ”

“แต่ว่าพ่อยอมเสียเวลาเสียกำลังตรวจสอบอยู่เจ็ดแปดปี ใน ที่สุดก็ได้พบกับเบาะแส เสี่ยวเกอ ซูมู่หานกับคุณอารองของลูก ทั้งคู่อาจจะยังไม่ตาย!”

อยู่ๆเฉินจิ้นตง กดเสียงลงค่าแล้วพูดขึ้น
“จริงเหรอครับพ่อ?”

เงินเกอดวงตาเป็นประกาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ