บทที่364 บังเอิญพบกันที่ศูนย์พ่อค้าจีน

หูฮุ่ยหมินเห็นเฉินเกอไม่ได้สนใจตัวเอง จึงตะโกนเรียกเงินเกอ ในตอนนั้นด้วยความร้อนใจ

หมายความว่าอย่างไรกัน มองเห็นแต่ทำเหมือนกับไม่เห็น

“อะไร?”

เฉินเกอเองก็มีอารมณ์ที่ดูซับซ้อนกับหูฮุ่ยหมิ่นเช่นกัน ทางที่ดี ที่สุดทําเป็นไม่สนใจเสียเลย และเข้าใจว่าตัวเองร่ำรวยแล้ว ใน ใจของเธอนั้นก็รู้สึกไม่สมดุลเช่นกัน

แล้วก็ไม่มีอะไรจะต้องคุยกับเรื่องที่ไม่น่าสนใจเรื่องนี้ด้วย

“นายมีเงินแล้วไม่ใช่หรือ เหอะๆ ไม่คิดว่าจะแกล้งทำมาเป็น ไม่รู้จักฉันนะ ฉันหานายไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากจะรู้ว่าเงินของ นายนั้นได้มายังไง?”

หูฮุ่ยหมินมองเฉินเกอพลางเอ่ยถาม

“ขอโทษนะ นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉัน!!

เฉินเกอเอ่ยขึ้นมาอย่างเย็นชา

“นี่อย่างนายมีเรื่องส่วนตัวแล้วหรือ เหอะๆ มีเงินก็ไม่เหมือน เดิมแล้วสินะ ดูคุณธรรมเมื่อก่อนของนาย และคุณธรรมตอนนี้ ของนาย จะบอกให้นะเงินเกอ อย่างมากนายก็เป็นเพียงแค่พวก ที่ร่ำรวยได้เพียงแค่ชั่วข้ามคืนเท่านั้นแหล่ะเข้าใจไหม? อีกทั้งสติปัญญาของพวกที่ร่ำรวยชั่วข้ามคืนก็รุนแรงเกินไปด้วยนะ! จริงๆ นายเองก็ยังขาดวุฒิภาวะและความสุขุมเหมือนพวกหวางเจี้ยนพ วกนั้นนะ! ”

หูฮุ่ยหมินเอ่ยพูดขึ้น

“แล้วแต่เธอจะพูดยังไงก็แล้วกันนะ ฉันกับเสี่ยวหัวต้องไปที่ บริษัทเปิดใหม่ก่อน ขอตัวแล้วกัน!!

เฉินเกอยิ้มพลางส่ายหน้า

ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ตัวเขาเองถูกคนอื่นพูดใส่แบบนี้ แต่อยากจะพูดอะไรก็พูดไปแล้วกัน ตัวเขาเองก็ขี้เกียจที่จะ อธิบายแล้วเหมือนกัน

“เปิดบริษัท? นายจะเปิดบริษัทใหม่อย่างนั้นหรือ?”

ไม่รู้ทำไม มองเห็นเฉินเกอที่ก้าวไปได้ดีทีละก้าวๆแบบนี้แล้ว ในใจของหูฮุ่ยหมินรู้สึกไม่สบอารมณ์มากเสียจริงๆ

“ใช่แล้ว พี่เฉินลงทุน พวกเราร่วมกันเปิดบริษัทท่องเที่ยว! หวางเสี่ยวหัวครั้งนี้เอ่ยพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปกับเฉินเกอ

จริงๆแล้ว เมื่อวานตอนบ่าย เฉินเกอก็โทรหาตัวเองเพื่อพูด เรื่องนี้แล้ว

คุณย่าของเขานั้นช่วงนี้สุขภาพค่อนข้างแย่ และเรื่องของ ความรู้สึกนั้นก็ไม่ราบรื่น จริงๆแล้วหวางเสี่ยวหัวนั้นรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก และพี่เฉินนั้นก็หาเงินทุนได้ทันเวลา ทำให้หวาง เสี่ยวหัวผ่านวิกฤตทั้งหมดได้

ดังนั้นตอนนี้ ราวกับว่าหวางเสี่ยวหัวกำลังฝันอยู่ อยากที่จะ ร้องเรียกชื่อของพี่เฉิน พี่เฉิน พี่เฉิน เรียกเสียจนสนิทกันยิ่งกว่าพี่ ชายแท้ๆเสียอีก

มองเบื้องหลังของทั้งสองคนนั้น

“ไม่รู้จริงๆว่านายนั่นโชคดีอะไรขนาดนี้กัน!

เฉินจุนเหวินเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าไม่พอใจ

“ใครจะไปรู้ล่ะ แต่แม้แต่คนแบบเฉินเกอนี่จะเปิดบริษัทแล้ว อีกทั้งเขายังลงมือให้ดูใหญ่โตหรูหราอีกด้วยนะ!”

หูฮียหมินกระทืบเท้าอย่างร้อนรน ให้ได้ชัดว่าไม่มีทางอื่นแล้ว

“หือ มองดูเขาทำไปนั่นแหล่ะ รอจนเขาใช้เงินไปจนหมดแล้ว ดูว่าเขาจะยังมีอะไรอีก!”

เฉินจุนเหวินเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ แล้วหลังจากนั้นจึงเอ่ยขึ้น ว่า : “ไม่ต้องนึกถึงเฉินเกอนั่นแล้ว ไปกันเถอะ วันนี้ใน มหาวิทยาลัยมีการแข่งขันเทควันโด กิจกรรมในมหาวิทยาลัย ทั้งหมด มีแค่การแข่งขันนี้แหละที่ฉันสนใจ

หูฮุ่ยหมินเอ่ยขึ้น : “ใช่สิ ก่อนหน้านี้ที่โรงเรียนตำรวจ นาย เคยชนะการแข่งเทควันโดระดับมัธยมปลายของมณฑลเจียง หนานมาแล้วนี่ นายก็สามารถจะวิจารณ์คนใหม่ๆได้ใช่ไหม?”
ทั้งสองคนพูดกันไปพลาง และเดินเข้าไปพลาง

ส่วนทางด้านเฉินเกอและหวางเสี่ยวหัวนั้นหลังจากที่ไป รายงานตัวในห้องเรียนแล้วนั้น เนื่องจากว่าวันนี้ตอนช่วงสายมี วิชาที่ต้องใช้ความคิด ดังนั้นทั้งสองคนก็เลยพากันลาเสียเลย

เฉินเกอช่วยเหลือหวางเสี่ยวหัว ประการแรกเป็นเพราะในตัว ของหวางเสี่ยวหัวนั้น มีเงาของตัวเองอยู่ไม่มากก็น้อย ช่วงเวลานี้ เฉินเกอเองก็เห็นหวางเสี่ยวหัวเป็นพี่น้องมาโดยตลอด

เขาไม่ราบรื่นตรงไหน ตัวเองก็จะช่วยเหลือเขา หรือจะช่วยอีก ครั้ง ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยไม่มีอะไรอยู่แล้ว

ประการที่สอง หวางเสี่ยวหัวคนนี้เป็นคนที่กตัญญูมาก กตัญญู ต่อพ่อแม่ของเขา คุณปู่คุณย่าของเขา

ตรงนี้ทำให้เฉินเกอเองก็รู้สึกว่าหวางเสี่ยวหัวเป็นคนดี และก็

ยอมที่จะสนับสนุนเขาด้วยเช่นกัน

ดังนั้นจึงมีความคิดที่จะเปิดบริษัทท่องเที่ยวร่วมกัน เรื่องแรกก็คือการเลือกสถานที่ตั้งบริษัท

สถานที่กำหนดเป็นบริเวณใกล้ๆกับมหาวิทยาลัยในเขตเมือง สำนักงานอยู่ในอาคารพาณิชย์ ตึกหรูแห่งหนึ่ง

ที่นี่เดิมทีแล้วสร้างออกแบบตามฮวงจุ้ยเรียบร้อยแล้ว กิจการ ที่เข้ามาอยู่ในสถานที่นี้ก็มีมาก และมีค่านิยมสูงมากเช่นกัน

ส่วนบริษัทท่องเที่ยว ก็เพื่อที่จะสามารถได้รับการสร้างทีมของบริษัทอื่นๆ สิทธิในการจัดองค์กรประจําปี ดังนั้นจึงไม่เลือก สถานที่ชนบทห่างไกลความเจริญแบบนั้น

ทั้งสองคนมาถึงศูนย์พ่อค้าจีนอาคารพาณิชย์

“ไม่ใช่ว่าคุยกันทางโทรศัพท์แล้วหรือ แล้วคนที่จะมาต้อนรับ พวกเราล่ะ?”

แต่หลังจากที่เฉินเกอเข้ามาแล้ว ก็เอ่ยถามหวางเสี่ยวหัว

“ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันพี่เฉิน ฉันโทรหาคนนั้นแล้ว แต่ โทรศัพท์ของคนนั้นสายไม่ว่างเลย!

“เอาล่ะ ศูนย์พ่อค้าจีนคนเยอะขนาดนี้ เรารอกันสักพักแล้ว

กัน!”

เฉินเกอมองดูเวลา

อดที่จะส่ายหน้าแล้วยิ้มออกมาไม่ได้

ทันใดนั้นเอง เฉินเกอเห็นหวางเสี่ยวหัวมองไปยังตรงประตู

อย่างอึ้งๆและเหม่อลอย

แล้วจึงเงยหน้ามองตามไปด้วย

แล้วก็เห็นว่าในเวลานี้ มีผู้หญิงผู้ชายวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เดินลง มาจากรถด้วยกัน แล้วก็เข้ามายังศูนย์พ่อค้าจีนด้วยเช่นกัน

ผู้หญิงคนหนึ่งในนั้น จับแขนของผู้ชายคนหนึ่งที่ลงจากรถมา ตรงตำแหน่งคนขับอย่างสนิทสนม ทั้งสองคนพูดคุยกันหัวเราะ กันแล้วเดิมตามผู้หญิงอีกสองคนเข้ามายังด้านใน
“หน่วนหน่วน วันนี้ช่วงสายๆเธอไม่เข้าร่วมการแข่งขันกับทีมที่ จะแข่งกันแต่ละห้องหรอกหรือ?”

ผู้หญิงสองคนนั้นเอ่ยถาม

“การแข่งขันทีมเล็กๆมันระดับล่างเกินไป ฮ่าๆ หน่วนหน่วย เป็นมือหนึ่งของเทควันโดเชียวนะ สามารถเข้าร่วมการแข่งขันใน ตอนบ่ายเลยก็ได้ แน่นอนว่าไม่ต้องเข้าร่วมแล้วล่ะ! ใช่ไหม?”

ผู้ชายยิ้มพลางเอ่ยขึ้น

“ก็ใช่นะ อา ตอนนี้หน่วนหน่วนช่างมีความสุขเหลือเกินนะ ตอนนี้มีหลีเสียงแล้ว ก็สามารถเปิดหลักสูตรฝึกฝนนักเรียนของ ตัวเองได้แล้ว!”

พวกผู้หญิงเหล่านั้นเอ่ยพูดขึ้นด้วยความอิจฉา

“นี่มันจะมีอะไรกันล่ะ เป็นเพียงแค่สถาบันฝึกฝนเท่านั้น ฉัน ก็ได้ทำในสิ่งที่ฉันชอบแค่นั้นเอง ใช่ไหมพี่เสียง?” ฉันหน่วนเอ่ย พูดขึ้นอย่างดีใจ

“อืม แต่หน่วนหน่วน เธอเองก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ ด้วยนะ จะไม่ฉีดยากันไว้ก่อนก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้สถาบันการ ฝึกฝนแบบนี้มีแต่การแข่งขันแย่งชิงกันทั้งนั้น การฝึกอบรมในรูป แบบต่างๆ ฉันไม่ค่อยเข้าใจเทควันโดของพวกเธอเท่าไหร่ แต่ น้องสาวของฉันเองก็จะฝึกฝนไปกับเธอด้วย ได้ยินเธอบอกว่า การแข่งขันของพวกเธอนั้นก็ดุเดือดอยู่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าฉันจะ ใช้ความสัมพันธ์ของที่บ้านมาไม่น้อยก็ตาม แต่หลังจากที่ได้เปิด แล้ว ฉันกับน้องสาวเองก็ต้องพยายามด้วยเหมือนกัน!
หลี่เสียงเอ่ย น

“นั่นไม่มีปัญหาหรอก เป็นเพราะมีการแข่งขันสูง ฉันถึงได้ อยากจะเลือกสถานที่ให้อยู่ใกล้ๆอาคารพาณิชย์เจิ้นตำแบบนี้ กลุ่มคนที่ไปๆมาๆก็เยอะด้วยที่นี่!

“แต่ที่นี่…..เอาล่ะๆ ไม่พูดถึงปัญหานี้แล้ว ไปถามพี่ชายของ เพื่อนฉันก่อนดีกว่า เขาเป็นหัวหน้าผู้รับผิดชอบกิจการที่นี่!”

“ได้สิ!”

“หน่วนหน่วน?”

และเวลานี้เอง หวางเสี่ยวหัวก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของฉันหน่วน มองดูภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ

ส่วนฉันหน่วนนั้น ก็ได้ปล่อยมือจากหลีเสียงอย่างทำตัวไม่ถูก

ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ตัวเองเป็นคนบอกหวางเสี่ยวหัวไปเองว่า ให้ทั้งสองคนแยกกันอยู่พักนึงก่อน ช่วงเวลานี้ให้เวลาที่เพียงพอ เพื่อที่จะให้หวางเสี่ยวหัวได้แสดงออกมาให้ดี

ในขณะเดียวกัน เธอเองก็จะได้ตั้งใจฝึกซ้อมด้วย ดังนั้นหวางเสี่ยวหัวจึงรับปากว่าทั้งสองคนจะไม่อยู่ด้วยกันไป ก่อนเป็นการชั่วคราว

แต่หลังจากนั้น ท่าทางที่ฉันหน่วนมีต่อหวางเสี่ยวหัวก็เป็นที่ ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคน ตอนนี้ ไม่คิดว่าจะเดินอยู่กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง
ในที่สุดหวางเสี่ยวหัวก็เข้าใจแล้ว ว่าสรุปแล้วเป็นเพราะอะไร กันแน่ สิ่งที่ฉันหน่วนพูดมาทั้งหมดนั้นล้วนแต่เป็นเรื่องไม่จริงทั้ง นั้น

ส่วนฉันหน่วนเองที่กำลังกินปูนร้อนท้องนั้น ตอนนี้เธอเห็นหวา งเสี่ยวหัวแล้ว จึงดูอึดอัดเป็นอย่างมาก

“ที่แท้แล้วเธอก็หลอกฉันมาตลอด!

มือของหวางเสี่ยวหัวสั่นเทา ข้อมูลที่อยู่ในมือนั้น อดที่จะล่วง หล่นลงพื้นไม่ได้……