บทที่354 สิทธิพิเศษคนย้ายเรียนใหม่

ซูมู่หานได้ยินชัดเจนมาก

เฉินเสี่ยวได้พูดเป็นนัยอย่างชัดเจนแล้ว

ในตอนนี้ หัวใจของซูมู่หานเจ็บปวดเล็กน้อย

ตอนแรกคิดว่าทุกอย่างเรียบง่ายมาก และจะมีอนาคตที่ดีกับ เฉินเกอ

แต่ว่า ตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้แล้ว

ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้เฉินเกอไม่ได้บอกเขาทุกอย่าง ตัวเองก็แค่ คิดว่าเขาเป็นแค่จินหลงคุณชายเฉิน

แต่ตัวตนและภูมิหลังที่แท้จริงของเขา คนทั่วไปจะเข้าไม่ถึง

“ฉะนั้นมู่หาน เธอลองกลับไปคิดดู จะใช้รูปแบบไหนคบกับ เฉินเกอต่อไป!”

เฉินเสี่ยวตบไหล่ซูมู่หาน “คืนนี้เธอก็พักอยู่ที่นี่ และฉันจะให้ คนส่งเธอกลับพรุ่งนี้ นอกจากนี้ เกาะสกายพาเลซของพี่ เธอ อยากมา

เมื่อไหร่ก็ได้ แต่มีเรื่องหนึ่งมู่หานต้องสัญญากับฉัน เป็นเรื่อง ที่ฉันเคยบอกเธอ เราสองคนเจอกัน อย่าบอกเสียวเกอ!”

ซูมู่หานพยักหน้า
จะเห็นได้ว่า เฉินเสี่ยวก็ชอบซูมู่หานจริงๆ แต่ว่า เรื่องบาง

อย่างเธอก็จนปัญญา ผลลัพธ์จะเป็นยังง ก็ดูว่าซูมู่หานกับเฉิน เกอ

ทําอย่างไร

เป็นเพราะเฉินเสี่ยวรักและเอ็นดูพวกเขาสองคน จึงพูดล่วง

หน้าอย่างชัดเจน

และในคืนนั้น ซูมู่หานนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน

มีหลายครั้งคิดจะโทรหาเฉินเกอ แต่ว่า เรื่องทุกอย่างก็ต้องให้ เฉินเกอช่วย

ใช่แล้ว ตั้งแต่ต้นจนจบ ตัวเองไม่เคยทำอะไรเพื่อเฉินเกอ มีแต่ เงินเกอที่ทําเพื่อเธอมาตลอด!

เช่นเดียวกับตอนนี้ ชีวิตของฉันบนเกาะฮ่องกง ก็ต้องการ ความช่วยเหลือจากเฉินเสี่ยว ไม่เช่นนั้น แม้แต่หยางหัวเธอก็ไม่

สามารถรับมือได้

การที่จะคบกับเสี่ยวเกอเป็นเวลานาน ตัวเธอต้องเรียนรู้ที่จะ ช่วยเหลือตัวเอง เพื่อในอนาคตเธอจะสามารถแบ่งปันความ

กังวลของเขา แต่ไม่ใช่สร้างปัญหาให้กับเขา

ซูมู่หานแอบเตือนตัวเอง……..

ในเวลาเดียวกัน เฉินเกอก็พลิกตัวและนอนลงบนเตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ความเคยชินก็เลยอยากโทรหาซูมู่หาน
ไม่ได้ติดต่อมาสองสามวันแล้ว ถ้าจะพูดว่าไม่คิดถึงมันก็เป็น ไปไม่ได้

แต่ในที่สุด ช่างมันเถอะ มู่หานอาจจะยังโกรธอยู่ และรออีก

2-3 วันไปเกาะฮ่องกงและบอกเธอด้วยตัวเอง

แล้วอยู่เป็นเพื่อนเธอสักพัก

แต่เขายังคงส่งข้อความไป บอกซูมหาน ให้พักผ่อน

!

เรื่องนี้ได้จัดการเรียบร้อยแล้ว รอถึงวันพรุ่งนี้ ตัวเองจะย้ายไป มหาวิทยาลัยชวน ใช้ฐานะนักศึกษาย้ายมาใหม่และ สอบถามเรื่องราวเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น

หลังจากรู้จักตัวตนของเฉินเกอแล้ว ทางมหาลัยก็ให้ความ

สำคัญ แน่นอนว่า เฉินเกอขอให้เรื่องเงียบๆ และไม่ให้ทาง

มหาลัยทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะเขาก็ไม่ใช่นักศึกษาที่ย้าย มาจริง

ชั้นเรียน มันถูกจัดให้อยู่ในชั้นเดียวกับหวางเสี่ยวหัว หวางเสี่ยวหัวเป็นลูกชายของไกด์เถื่อน ตัวอ้วนๆที่ฉลาดมาก

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เฉินเกอนัดกับหวางเสี่ยวหัวและไปด้วย

กัน

“เฮเฮ้ คุณชายใหญ่นี่คือมหาลัยของเรา! วันนี้ฉันจะพาคุณไป ชมรอบๆ!”
“ฉันไม่ใช่คุณชายใหญ่อะไร เรียกฉันว่าเป็นเกอ……” เฉินเกอ ยิ้มแหย่ๆอย่างหมดหนทาง

“โอเคคุณชายใหญ่เฉินเกอ!”

เงินเกอ …….

จากนั้นทั้งสองคนก็ไปที่ห้องเรียนด้วยกัน

เวลานี้ ในห้องเรียนมีคนอยู่หลายคน

ทันทีที่พวกเขาเห็นหวางเสี่ยวหัวพาเฉินเกอเข้ามา ทุกคนก็รู้ว่า วันนี้ในกลุ่มห้องเรียน คนที่อาจารย์พูดถึงนักศึกษาที่พึ่งย้ายมา

สําหรับอาจารย์ ตั้งแต่เช้า ก็มารออยู่ที่ห้องเรียน

“เฉิน………ศิษย์เงินเกอ ที่นั่งของนายจัดเรียบร้อยแล้ว นายมา

นั่งที่นี่ก่อน!”

อาจารย์พูด

อันที่จริงเฉินเกอได้บอกแล้วว่า ไม่จำเป็นต้องดูแลเขาเป็น พิเศษ เขาแค่ย้ายมาเรียนตรงนี้ไม่กี่วันเอง

แต่พูดแล้ว การได้รับสิทธิพิเศษของเฉินเกอ แตกต่างกันอย่าง เห็นได้ชัด

ได้นั่งในตำแหน่งด้านหน้า

“อาจารย์ ที่นั่งนี้ไม่ใช่ของเขา แต่เป็นของพี่เฟย ทำไมต้องให้

เขา!”
ทันใดนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนขึ้น ชี้ไปที่เฉินเกอและพูดด้วย ความไม่พอใจ

“สวี่หยางหยางเฉินเกอเพิ่งย้ายมา เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง ก็ให้ เฉินเกอนั่งตรงนี้แหละ รอเหลียงเฟยกลับมาจากการ

แข่งขัน ครูจะจัดตำแหน่งอื่นให้เขา

อาจารย์ยิ้มแหย่ๆ

“ฐานะอะไร!”

สวีหยางหยางไม่พอใจขึ้นมา มองเฉินเกอด้วยความรังเกียจ และโกรธเล็กน้อย

“สวีหยางหยาง เธอคือหัวหน้าห้อง ทำไมพูดอย่างนี้ เอาล่ะ

เรื่องนี้ก็ตัดสินกันอย่างนี้

อาจารย์พูดจบ หันมายิ้มให้เงินเกอ แล้วก็เดินออกไป

ต่อไป เป็นเสียงกระซิบของเพื่อนร่วมชั้น

พวกเขาส่วนใหญ่กำลังพูดคุย มีเรื่องกับหัวหน้าห้อง ต่อไป เฉินเกอคงอยู่ล่ามาก

ปกติ ที่ไหนๆก็มีนิสัยรังแกคนมาใหม่

ไม่ว่าไปเรียนหนังสือหรือไปทำงานก็เหมือนกันหมด

ดังนั้นโดยสัญชาตญาณทุกคนจึงมีความรู้สึกเป็นศัตรูกับเฉิน เกอ ราวกับว่าหลังจากที่เฉินเกอมา เหมือนจะมาแย่งสิ่งของ
ของพวกเขาไป

สําหรับเงินเกอ เขาไม่ถือสาอยู่แล้ว

จุดประสงค์ของเฉินกอนั้นชัดเจนมาก แน่นอนเขาไม่ใส่ใจกับ เรื่องเหล่านี้

หลังจากที่ตัวเองนั่งลงแล้ว สหยางหยางก็พูดเรื่องที่น่า เกลียดหลายเรื่อง แต่เขาก็ไม่ได้ถือสา

เมื่อเลิกเรียน สวีหยางหยางก็กระซิบกับเพื่อนสาวของเธอ หลายคน จากนั้นก็เหลือบมองไปที่เฉินเกอ และออกไปเข้า ห้องน้ำ

สำหรับคนอื่น ในชั้นเรียน แทบไม่มีใครยอมคุยกับเฉินเกอ “เฉินเกอคุณ … เอ่อเฉินเกอ!”

ในหมู่พวกเขา มีเพียงหวางเสี่ยวหัวเท่านั้นที่รู้ว่าเป็นเกอ ฐานะยังไง หากไม่ใช่เพราะเงินเกอไม่ยอมให้เปิดเผยตัวตน ตอนที่

สวี่หยางหยางโจมตีเขา หวางเสี่ยวหัวก็อยากพูดออกมา

“คำพูดของหัวหน้าห้อง นายอย่าเอาไปคิดมากนะ เธอป่วย และเธอก็ป่วยมาก!”

หวางเสี่ยวหัวพูด

“ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไร จริงสิ หัวหน้าห้องสวีหยางหยางมีโรค อะไร?”
เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มแหย่ๆ

“กระแอมไอ เธอเหรอ จะพูดยังไงดี เธอเป็นคนที่คบเพื่อนที่มี อำนาจเงินและไม่มีอุดมการณ์ ก็ไม่ใช่ พูดว่าเธอปฏิบัติต่อ

ทุกคนอย่างเท่าเทียมและเป็นกลางก็ไม่ใช่ ถ้าเป็นคนที่มี อุดมการณ์ เธอก็จะปฏิบัติต่อคนคนเดียว ถ้าบอกว่าเท่าเทียมกัน

จะปฏิบัติแค่คนคนเดียว! ส่วนคนอื่นๆ เธอไม่เห็นอยู่ใน สายตา อย่างเช่นฉัน เธอไม่เคยสนใจฉันเลย แม้แต่ผู้ชายคน อื่นๆ ใน

ชั้นเรียนเธอก็ไม่เคยสนใจ!”

หวางเสี่ยวหัวพูด

“โอ้? อย่าบอกนะว่า ในใจเธอมีแต่คนที่ชื่อเหลียงเฟยเพียง คนเดียว?”

เฉินเกอยิ้มแล้วส่ายหัวอย่างจนปัญญา

เมื่อกี้เฉินเกอก็ดูออก ว่าตัวเองคงจะแย่งที่ไปนั่งที่นั่งของเหลื ยงเฟย ซึ่งทำให้สวี่หยางหยาง ไม่พอใจมาก จากนั้น ก็เริ่ม เกลียดตัวเอง

“ใช่ ก็คือเหลียงเฟย แม่งเอ๊ย ไม่รู้ว่าสหยางหยางโดนวางยา พิษชนิดใด ครอบครัวของเหลียงเฟยก็แค่มีเงินและชอบอวดฉลาด
จากนั้นสวีหยางหยางก็หลงไหลเขามาก เริ่มตามจีบตั้งแต่ มหาลัยปีแรกจนถึงปีสาม ในใจมีแต่เหลียงเฟยอย่าว่าแต่นาย เลย ครั้งที่

แล้วมีเพื่อนรักของเธอคนหนึ่ง เติบโตเรียนหนังสือมาด้วยกัน เพราะเธอบอกว่าเหลียงเฟยไม่ดี ปรากฏว่าเกิดอะไรขึ้น สวีหยาง หยาง

ขึ้นไปตบหน้าเธอ จนเพื่อนรักเธองงไปหมด แค่นี้ก็รู้แล้วว่าส หยางหยาง หลงใหลเหลียงเฟยขนาดไหน เพราะฉะนั้นเธอถึง ปฏิบัติ

กับคุณแบบนี้!!

“ดูเหมือนว่าต่อไปฉันจะต้องหลบเธอหน่อย!

เฉินเกอยิ้มแหย่ๆ

ในเมื่อตัวเองมาตรงนี้เพื่อหาคน และไม่ต้องการสร้างปัญหา และหลังจากคุยกับหวางเสี่ยวหัวแล้ว สหยางหยางก็กลับมา พร้อมกับเพื่อนๆของเธอ…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ