บทที่344 รู้ตัวตน

“เมื่อกี้ทำไมเธอเอาแต่มองธง ?”

หญิงสาวถามเสียงใส

ซูมู่หานก้มหน้าและไม่พูดอะไร

ส่วนหญิงสาวนั้น สังเกตเห็นรอยนิ้วมือบนแก้มของซูมหาน เธอยื่นมือไปจับคางของซูมู่หาน

จากนั้นก็พูดด้วยความเสียดาย: “หน้าตาสวยอย่างนี้ โดน ตบไปน่าเสียดายจริง ๆ นะ เธอมาจากไหนเหรอ?”

“จินหลง!”

ซูมหานตอบ

เธอไม่ได้บอกผู้หญิงคนนี้ว่าเมื่อครู่นี้เธอกำลังคิดถึงเรื่อง ของแฟนหนุ่มเฉินเกอ

เพราะเธอยังไม่รู้ว่าเธอคนนี้เป็นใครกันแน่

“เธอเป็นนักศึกษาฝึกงานที่ได้รับเลือกจากมหาวิทยาลัยจิน หลิง ด้วยผลการเรียนสูงสุด!

หญิงสาวไม่พูดอะไร

หัวหน้าสถานี ที่เพิ่งจะตบหน้าตัวเองเสร็จพูดเสริมขึ้น

ดวงตาของหญิงสาวเงยขึ้นเล็กน้อยและเธอมองไปที่มหานอีกสองสามครั้ง โดยไร้ร่องรอย

เธอหันหลังกลับแล้วเดินเข้าไป เพียงแต่ว่า ในตอนที่เธอ

กำลังจะเข้าประตูไปนั้นเธอหันกลับมาแล้วพูดกับซูมู่หาน:

“เธอ มากับฉัน!”

พูดจบก็เข้าไปเลย

“อ๊ะ? มู่หาน เธอนิ่งอยู่ทำไมล่ะ รีบตามคุณเขาเข้าไปสิ!”

หัวหน้าสถานี รีบพูดขึ้น

“อ้อ ๆ ฉันทราบแล้วค่ะ!!

ซูมหานคาดไม่ถึงเลยจริง ๆ แต่ก็ยังตามผู้หญิงคนนั้นเข้าไป

ข้างใน

หยางหัวลี่ อึ้งไปแล้วคิดว่าทำไม?

เพราะอะไรผู้หญิงคนนี้พอได้ยินว่าเธอมาจากมหาวิทยาลัย นหลงแล้วก็ดูแลเธอเป็นพิเศษ รวมถึงเรื่องที่ไม่ถือสาเรื่องไร้ มารยาทเมื่อครู่ด้วย?

ในตอนนี้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความริษยา

และงานใหญ่กำลังจะเปิดตัวในไม่ช้านี้ ซูมู่หานเพิ่งรู้แซ่ของเธอ เพราะได้ยินคนเรียกเธอว่า ประธาน

เธอก็แซ่เฉิน
และเพราะเมื่อครู่ตอนลงชื่อ ประธานเฉิน ให้ซูมหานอยู่ด้วย ดังนั้นผู้ช่วยจึงต้องเพิ่มชื่อซูมหานไปด้วย หยางหัว ก็อยู่ตรงนั้นพร้อมกับซูมู่หาน หยางหัวลี่ นั้นด้วยความริษยา แววตาที่มองซูมู่หานจึงได้ เปลี่ยนไป

ในขณะนี้ซูมู่หานกำลังเติมน้ำชาให้คนทีละคน ส่วนตัวเองนั้น ก็เดินผ่านซูมหานไป เหลียวไปมองซูมหานอย่างเฉยเมยแล้ว จากนั้นก็ชนหลัง

เธอเบา ๆ

“ปัง!”

ซูมู่หานที่ไม่ได้ยืนให้มั่นไถลไปชนแก้วน้ำของใครบางคน

และที่ชนจนแก้วน้ำหกนั้นไม่ใช่ใครอื่น

เป็นหวงหยงหาวพอดี

น้ำหก ใส่ตัวเขาไปทั่ว

“เฮ้ยทําอะไรของเธอเนี่ย!

หวงหยงหานขมวดคิ้วและมองซูมหานด้วยความโกรธ

“ขะ…ขอโทษค่ะ!”
ซูมู่หานรีบกล่าวขอโทษ

เธอเกลียด หยางหัวลี่ อยู่ในใจ

ใช่แล้ว เป็นเพราะอิจฉาตัวเธอ เธอจึงได้เปลี่ยนเป็นหาทาง เพื่อให้ตัวเองมีปัญหา

หวงหยงหาวแม้จะมาแทนตำแหน่งเฉินเกอ

ซูมู่หานก็ยังอยากรู้มากว่าเขากับเฉินเกอ รวมทั้ง ประธาน เฉิน ท่านนี้ พวกเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน

แม้แต่คนโง่ก็ยังดูออก คุณชายหวง หวงหลัง ยงหาวคนนี้นั้น เรียก ประธานเฉิน ว่าพี่สาว ประธานเฉิน เองก็ชอบเขาอย่างเห็น ได้ชัด

แต่ว่าเฉินเกอกับพวกเธอเป็นอะไรกันล่ะ?

ตัวเองนั้นอยากจะใจกล้าเข้าไปถาม แต่คิดดูแล้ว ตอนนี้ตัว เองก็เป็นเพียงพนักงานคนหนึ่ง แต่คนอื่นนั้นล้วนเป็นแขกสำคัญ

หากเข้าไปถามอย่างไร้มารยาท พวกเขาจะมองตัวเอง อย่างไรล่ะ

“ขอโทษ? ขอโทษแล้วก็จบเหรอ? ฉัน…”

พูดจบ หวงหยงหาวยกฝ่ามือขึ้นและผลักซูมหานโดยตรง

หวงหยงหานนั้นมีแรงมาก

ซูมู่หานยืนไม่อยู่และล้มลงกับพื้น
โทรศัพท์มือถือหล่นลง

วันนี้ ดูเหมือน ประธานเฉิน จะเป็นเจ้ามือ แต่เห็นได้ชัดว่า ไม่ใช่ หวงหยงหาว

เป็นเฉินเกอที่ส่งพวกเขามาเป็นตัวแทน

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลามีงานใหญ่ หากพี่ชายเฉินเกอไม่ว่าง ปกติแล้วจะโทรหาตน ให้ตนหรือไปเสี่ยวเฟยไปงานแทน

ตอนนี้ คุณชายเฉิน ไม่ว่าง และหลี่เจิ้นถั่วไม่รู้จักคุณชายเฉิน

ดังนั้นตามกฎเดิมจึงให้หวงหยางหาวมาแทน

ความจริงนั้นหวงหยงหาวเองเป็นทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองที่ ร่ำรวยและมีอำนาจเหนือกว่า

เขาทำตัวดีเมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินเกอ แต่ไม่ได้หมายความว่า

เขาจะเฮฮากับคนอื่น

ในทางกลับกัน ไปเสี่ยวเฟยเป็นคนที่รุนแรงโหดร้าย

ในตอนนี้พนักงานต้อนรับที่ทำตัวไร้มารยาทกับ หากหวงห ยงหาวไม่ทำอะไรบ้างคงไม่ใช่หวงหยงหาว

หลายคนในงานต่างพากันตกตะลึงเช่นกัน

รวมทั้ง ซูเหมิงเหมิง ที่อยู่ในนั้น ต่างพากันมองซูมู่หานที่ถูก ชนล้มด้วยความปวดใจ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง หยางหัวลี่ ที่ตอนนี้มีแต่รอยยิ้มบนใบหน้า สำหรับประธานเฉิน มีใครบางคนกำลังถูไหล่ของเธออย่างระมัดระวังเท่ากับว่าไม่ได้เห็น

“ นี่เธอกล้าจะทำแบบนี้กับ คุณชายเฉิน ไม่สั่งสอนเธอบ้าง

ดูท่าต่อไปเธอคงไม่ใส่ใจ!”

หวงหยงหาวง้างมือกำลังจะตบ

ทันใดนั้น

เขาก็นิ่งไป

เขาถูกดึงดูดด้วยภาพหน้าจอบนโทรศัพท์มือถือของซูมหาน

ที่ทำตกไว้อีกด้าน

“เอ๊ะ? แม่งเอ้ย!”

หวงหยงหานประหลาดใจ

เพราะภาพบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือเธอเป็นภาพของคุณ

ชายเฉินเกอ

“เธอรู้จักคุณชายเฉิน?”

หวงหยงหาวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา หากไม่รู้แน่ชัด เขา เองก็ไม่กล้าลงมือ

“คืนโทรศัพท์ให้ฉันนะ!”

ซูมู่หานกลับแย่งกลับไป

“ฉันถามเธอไง ทำไมเธอถึงมีรูปของคุณชายเฉินเกอ?”

หวงหยงหาวพูดขึ้นอย่างสงสัย
ประธานเฉิน ที่หลับตาอยู่ได้ยินเรื่องนี้ ส่งสัญญาณให้คน นวดบ่าที่อยู่ข้างหลังถอยไป เธอปรายตามองซูมหานด้วยสายตา ที่เปลี่ยนไป

และพิจารณาซูมู่หานโดยถี่ถ้วน

“มันเป็นเรื่องของฉัน!”

ซูมู่หานกอด โทรศัพท์ได้อย่างระวัง

“เธอชื่ออะไร?”

หวงหยงหาวเกาหัวของเขาราวกับคิดเรื่องบางอย่างออก

แล้วรีบถาม

“ซูมู่หาน!”

หวงหยงหานจ้องมอง ซูมู่หาน ชื่อนี้มันช่างคุ้นหูเหมือนกับเคยได้ยินที่ไหนนะ

ยิ่งไปกว่านั้น เสี่ยวเฟยหรือใครสักคนเคยบอกตัวเขาว่า แฟนสาวของ คุณชายเฉิน เหมือนจะมาฝึกงานที่หนานหยาง

“เธอคงจะไม่ได้มาจากมหาวิทยาลัยจินหลงหรอกใช่ไหม?”

หวงหยงหาวเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“อืม ๆ!”

ซูมู่หานพยักหน้า
“งั้นเธอก็คงต้องรู้จักพี่ชายฉันเดินเกอ ตอนนี้บนโทรศัพท์ ของเธอมีรูปของเขา เธอคงจะไม่ใช่แฟนของเขาหรอกใช่ไหม? เธอรู้จักไปเสี่ยวเฟยกับหลี่เจิ้นกั๋วไหม?”

ซูมู่หานพยักหน้า: “รู้จักค่ะ!”

“อา?”

หวงหยงหาวกระโดด โหยง

เป็นพี่สะใภ้จริง ๆ ด้วย ງ

นี่ตัวเขาทำอะไรลงไป? เขาเกือบจะลงมือกับเธอโดยไม่คาด

คิดไปแล้ว!

เสร็จกันๆ

หวงหยงหานมองไปที่ ประธานเฉิน ด้วยความตื่นเต้น และหญิงสาวคนนั้นก็ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนเมื่อครู่ อย่างชัดเจน

เธอจึงลุกขึ้นทันที

และเดินเข้าไปหาซูมู่หานอย่างไม่คาดคิด

“เธอเป็นแฟนของเฉินเกอจริงเหรอ?”

หญิงสาวถาม

“ใช่ค่ะ เธอคือแฟนของเฉินเกอซูมู่หาน!”

ซูเหมิงเหมิง ยืนขึ้นและรีบตะโกนตอบ
ซูมู่หานกัดริมฝีปากแล้วพยักหน้า

เดิมทีตัวเองนั้นอยากจะใช้ความสามารถของตัวเองไม่ อยากจะพึ่งพาเฉินเกอ

ดังนั้นเธอจึงต่อสู้ด้วยตัวเองในหลาย ๆ เรื่อง เมื่อเธอจะเป็น

แฟนของเฉินเกอ เธอจะไม่ยอมเป็นแค่แจกันสวยไร้ค่าง่าย ๆ

และด้วยเรื่องนี้ทำให้ทุกคนในงานต่างตกใจ

“แม่เจ้า เธอเป็นแฟนสาวของคุณชายเฉิน เหรอ?”

“เธอหน้าตาสวยนะ แต่ปัญหาคือแฟนของคุณชายเฉิน ทำไมมาทำงานเป็นพนักงานต้อนรับล่ะ?”

ทุกคนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์

“ประธานเฉิน ฉัน…”

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวคนนั้นจ้องมองตัวเธออยู่ มู่หานก็ได้รับ ผลกระทบจากรังสีของเธอเหมือนกัน

“เหอ ๆ ไม่ต้องเรียกฉันว่า ประธานเฉิน แล้ว ถ้าหากเธอเป็น แฟนของเสียวเกอ เธอก็ควรเรียกฉันว่าพี่

หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย

“คะ…คุณคือพี่สาวของเฉินเกอ เฉินเสี่ยวเหรอคะ?”

ในที่สุดซูมู่หานก็ได้รู้ว่า ประธานเฉิน ที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้น เป็นใคร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ