บทที่318 วิกฤตกลางดึก

สิ่งของที่ฉินหยาบอกนั้น แน่นอนว่าเป็นกำไลหยกที่เฉินเกอส่งให้ เธอก่อนหน้านี้

“ต่อจากนี้ เราสองคนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เหอะๆ หยกนี้ฉันยังคงเก็บมันไว้ตลอด เดิมที่ยังคิดว่า เราสองคนไม่มีวัน ได้อยู่ด้วยกันแล้ว และฉันเก็บมันไว้เป็นความทรงจำ แต่ตอนนี้ดู แล้ว ก็ไม่จําเป็นอีกต่อไปแล้ว เอาคืนคุณไป

ฉินหยาส่งกำไลหยก ให้เงินเกอ ด้วยสีหน้าที่เป็นชา

“แบบนี้ก็ดี!

“นอกจากนี้เฉินเกอ ฉันหวังว่าคุณจะลบข้อมูลการติดต่อของ เราออกด้วย ตอนนี้คุณมีซูมู่หาน และฉันก็มีเช่าหยุนแล้ว หลัง จากที่ลบข้อมูลการติดต่อออก แบบนี้เราสองคนก็ถือว่าไม่มีส่วน เกี่ยวข้องและเยื่อใยต่อกันอีก

“ได้! ”

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไรเยอะ แล้วรับกำไลหยกมา จากนั้นพยัก หน้าทักทายกับพวกจ้าวถงถง แล้วเดินออกจากตระกูลฉิน

“เพราะอะไรฉินหยา? คุณให้เฉินเกอไปแบบนี้เลยเหรอ? ระหว่างพวกคุณเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”

จ้าวถงถงกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไร พวกคุณไม่ต้องถามแล้ว ใช่แล้ว เมื่อบ่ายวันนี้เช่า หยุนเพิ่งส่งของขวัญที่มีราคาแพงมาก ให้ฉัน ฉันเอาออกมาให้ พวกคุณดู!!

ขณะที่พูดอยู่ ฉินหยาก็เอามือไปเช็ดน้ำตาที่หางตาของเธอ และพยายามบีบรอยยิ้มที่ร่าเริงออกมา พวกคุณรอก่อนนะ ฉัน ไปเอาออกมา!

เมื่อเห็นท่าทีที่ฉินหยาพยายามยิ้มออกมา

จ้าวถงถงพวกเธอก็ยิ่งกินและดื่มกันไม่ลง

“เสี่ยวหยา คุณอย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม ในเมื่อคุณไม่อยากพูด พวกเราก็จะไม่ถามคุณว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คุณอย่าทรมานตัวเอง แบบนี้ พวกเรารู้ว่าคุณไม่ได้รักหลงเช่าหยุน แต่คุณรักเฉินเกอ คุณจะหลอกตัวเองแบบนี้ไปเพื่ออะไร? ”

จ้าวถงถงกล่าว

“เหอะ! เปล่าน พวกคุณคิดมากเกินไปแล้ว ฉันก็เพิ่งรู้ตอนนี้ เหมือนกัน ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเฉินเกอ มันไม่ใช่รักแบบนั้น อาจ เป็นเพราะว่าเมื่อก่อนรู้สึกว่าเขาจน น่าสงสาร ดังนั้นเลยมีความ เห็นอกเห็นใจต่อเขา เลยมีความรู้สึกแบบนั้น แต่ตอนนี้น่ะ ฉัน เพิ่งรู้ว่าคนที่ฉันรักไม่ใช่เขาเลย

“อีกอย่าง ตอนนี้ฉันมีความสุขมากจริง ๆ รู้สึกผ่อนคลายมาก พวกคุณรู้ไหม ต่อจากนี้ฉันไม่ต้องไปกังวลและเป็นห่วงคนคน หนึ่งแล้ว และยังสามารถอยู่กับคุณชายหลงเช่าหยุนด้วย และ กลายเป็นคุณนายสามของตระกูลหลง เหอะๆ บอกมาตามตรงพวกคุณรู้สึกอิจฉาฉันหรือเปล่า? ”

ฉินหยา มและกล่าว

ส่วนจ้าวถงถงพวกเธอต่างก็มองหน้าซึ่งกันและกัน และทุกคน ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ส่วนเฉินเกอกับฉินหยา สุดท้ายพวกเขาก็ตัดขาดเยื่อใยต่อกัน

บอกตามตรง ไม่รู้ว่าในหัวใจมีรู้สึกยังไง

ดีใจก็ไม่สามารถพูดได้ว่าดีใจ

เศร้าก็ไม่สามารถพูดได้ว่าเศร้า

ราวกับว่าหัวใจแตกเป็นเสี่ยงๆยังไงอย่างงั้น

หลังจากที่กลับมาที่โรงแรมพร้อมกับบอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หู หลี่เจิ้นกั๋วก็โทรศัพท์เข้ามา

พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องค้นหาบุคคลที่แอบซ่อนตัวอยู่ในโรงแรม

และคนคนนั้นก็เหมือนที่คาดเดาไว้ ค่อนข้างมีทักษะ ถนัดใน การปีนหน้าผา และมีไหวพริบดีมาก

หลี่เฉินกั๋วใช้กำลังค้นหามากมาย แต่ก็ค้นหาตัวเขาไม่พบ

แม้ว่าเรื่องราวในครั้งนี้ที่เฉินเกอถูกใส่ร้าย จะมีประธานหลิว ชี้แจงให้ และไม่มีเรื่องอะไรมากมายแล้วก็ตาม

แต่คนคนนั้น เฉินเกอจำเป็นต้องหาตัวของเขาให้เจอ
เมื่อเห็นหลี่เจิ้นกั๋วตำหนิและโทษตัวเอง เฉินเกอจึงปลอบโยน เขา และบอกกับเขาว่าอย่ากังวลเกินไป

คืนนั้น เฉินเกอนอนพักผ่อนแต่เช้า

และในคืนนั้นเอง แม้ว่าจะดูเหมือนเงียบสงบ แต่กลับมีเรื่อง ใหญ่และด่วนมาก

ทางด้านข้างของฝั่งแม่น้ำ มีคนคนหนึ่งนั่งอยู่ในขณะนี้

“คุณชายหลง ฉันจัดการเรื่องนี้ให้แล้ว แต่เงินที่คุณรับปากฉัน ไว้ยังไม่เห็นเข้ามาเลย? ”

คนที่มีหน้าตาค่อนข้างเหมือนโจรคนหนึ่งกล่าว

“ฮี คุณรีบอะไร ฉันไม่ใช่ให้คุณหาสถานที่หนึ่งแล้วแอบซ่อน ตัวไว้เหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่จ่ายเงินให้คุณน้อยหรอก!

ในโทรศัพท์ มีเสียงฮัมอย่างเย็นชา

“ปัญหาคือฉันไม่ไว้วางใจน่ะสิ คุณชายหลง ครั้งนี้เพื่อคุณ ฉัน ไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลโอหยางขุ่นเคือง แถมยังยั่วยคุณชายเฉิ นอีกด้วย และวันนี้คนของคุณชายเฉิน เกือบจะพลิกเมืองจินหลิง เพื่อตามหาตัวฉัน ถ้าเกิดวันหลังคุณหนูโอหยางหรูนึกขึ้นมาและ อยากจะตรวจสอบคดีนี้ขึ้นมา ฉันจบแน่!

คนนั้นพูดต่อว่า “ฉันโห์ซานทำเพื่อคุณ ในครั้งนี้ฉันได้ทุ่มสุด ตัวเลยนะ ดังนั้นรีบให้เงินฉัน ฉันต้องไปให้พ้นจากที่ถูกผิดแห่งนี้ ไม่เช่นนั้น เชื่อว่าไม่นานตระกูลโอหยางก็จะรู้ว่าใครเป็นคนริเริ่ม ออกแนวคิด ให้แตะต้องโอหยางหรูแน่ ฮี ถึงตอนนั้นคงมีชีวิตชีวามากแน่ ตระกูลหลงของคุณกับตระกูลโอหยางมีการติดต่อ ทางธุรกิจมากมายขนาดนี้!

“เซี้ย โหซาน แกแม่งกล้าฉันเหรอ? ”

หลงเช่าหยุนตะคอกอย่างเย็นชา

ก็จริง ครั้งนี้หลงเช่าหยุนเพื่อหาคนที่มีความสามารถมาช่วย เขา เพื่อทำให้เงินเกอล้มลง เขาก็ได้แตะต้องโอหยางหรูจริง ๆ เพราะกำลังของตระกูลโอหยางคล้ายกับตระกูลหลง แบบนี้ เฉิน เกอล้มลง

ตัวเองไม่เพียงแต่แค่ได้ครองหญิงงามกลับมาเท่านั้น

ยังได้ช่วยตระกูลของตนเอง ให้ฟื้นอุตสาหกรรมในจินหลัง ใหม่อีกครั้ง

และยังช่วยตระกูลของตนเองล้างแค้นเรื่องที่เมื่อก่อนถูกเฉิน

เสียวขับไล่ออกจากถนนการค้าจินหลังอีกด้วย

และปูทางให้ตัวเองสู่การสืบทอดในอนาคตด้วย

เห็นได้ชัดว่า เรื่องบาดหมางในนี้ให้ซานที่ฉลาดคนนี้รู้ดีอย่าง ชัดเจนมาก

หลงเช่าหยุนสามารถรวบรวมผู้ช่วยเหลือจำนวนมากในจิน หลิงภายในระยะเวลาสั้นๆนี้ ก็เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้ตระกูล หลงเคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับจินหลิงมาก่อน และมีความสัมพันธ์ อยู่ระดับหนึ่ง
“ไม่ใช่ข่มขู่ ช่วยไม่ได้ ถ้ายังไม่ให้เงินฉัน ฉันก็ไม่สามารถมี ชีวิตรอดต่อไปอีกได้แล้ว! อีกอย่างพี่สาวของคุณชายเฉันยังไม่ กลับมา เหอะๆ ถ้าพี่สาวเขากลับมาแล้ว และรู้ว่าคุณกับฉันร่วม มือกันจัดการน้องชายของเธอล่ะก็ คงไม่ต้องให้ฉันพูดแล้วมั้งว่า เมื่อก่อนตระกูลของคุณถูกเฉินเสี่ยวเล่นงานให้ตายในจินหลังอ ย่างไร?

ให้ซานกล่าว

“ได้ คุณอยู่ที่ไหน? ฉันสั่งให้คนเอาเงินส่งไปให้คุณเดี๋ยวนี้ หลังจากได้เงิน ก็หุบปากแล้วรีบไปให้พ้น

หลงเช่าหยุนกล่าวอย่างเย็นชา และตอนนี้ โห์ซานก็ได้พูดที่อยู่ของเขาไป ผ่านไปไม่นาน รถยนต์ยี่ห้อไม่บัคสองคันก็ได้หยุดอยู่ที่ด้าน

ข้างของฝั่ง

ชายชราคนหนึ่งลงมาจากรถ พร้อมกับบอดี้การ์ดเสื้อดำอีก สองถึงสามคน

ในมือของชายชราถือกระเป๋าอยู่หนึ่งใบ

และเดินมาที่ตรงหน้าของโห่ซาน

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่สิถึงจะถูก เรื่องใส่ร้ายป้ายสีแบบนี้ หา โห์ซาน อย่างฉันไม่มีปัญหาแน่นอน รับประกันว่าพวกเขาไม่มีหลักฐาน เลยแม้แต่นิด ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันนับดูก่อน!
โหซานยิ้มและรับเงินมา

“หาคุณน่ะไม่ผิด โหวานอย่างคุณมีทักษะมาก เพียงแต่ว่าปาก ใหญ่ไปหน่อย เรื่องนี้ ก็เพื่อจัดการสองพี่น้องของตระกูลเฉิน ตระกูลโอหยางจึงถูกเกี่ยวโยงด้วย ดังนั้นคุณชายของเรา กังวล ว่าคุณจะไม่สามารถปิดปากของตัวเองได้

ชายชราที่ดูเหมือนพ่อบ้านยิ้มจางๆ

วางใจวางใจ ปากของฉันปิดได้สนิทมาก! ”

ให้ชานยิ้ม

ส่วนพ่อบ้าน เขาขยิบตาให้ลูกน้องสองสามคนที่อยู่ด้านข้าง โดยเฉพาะไอ้ผมยาวเซี่ย

ทันใดนั้นเอง ลูกน้องของเขาก็ได้ลงมือจัดการทันที

ตะครุบเข้าไปด้านในและจับตัวของโห่ซาน

“แม่งเอ๊ย พวกแกจะฆ่าฉันเพื่อปิดปาก เซี้ยย!

” ขอโทษด้วยนะโหซาน เพื่อที่จะให้ตระกูลโอหยางกับ ตระกูลหลงร่วมมือกันจัดการพี่น้องของตระกูลเฉิน จำเป็นต้อง เสียสละคุณ! อีกอย่าง คุณไม่สมควรข่มขู่คุณชายหลงอย่าง มาก! จัดการมัน

พูดจบ เซี่ยที่มือข้างหนึ่งพันผ้าพันแผลอยู่ ก็เอามือรัดไปที่คอ ของโก๋ซาน

“แม่ง หลีกไปให้พ้น! ”
โหซานยกขาขึ้น และเตะมือของตู้เขี่ยออกไป

จากนั้นเขาก็พยายามหลุดออกจากพวกเขา แล้ววิ่งอย่าง รวดเร็ว และกระโดดลงไปในแม่น้ำทันที

“เซี้ยย ทำไมพวกแกถึงไม่ระวังกันขนาดนี้ ไอ้เด็กนี่มันปลา ไหล ถ้าจับตัวของมันไม่ได้ ต่อไปนี้ก็อย่าหวังจะมีโอกาสแบบนี้ อีก! ”

พ่อบ้านดุ

ส่วนโหชานอยู่ในน้ำนานมากกว่าจะขึ้นมาจากฝั่ง

และด่าอย่างดุเดือด ในขณะนี้ : “แม่งเอ๊ย หลงเช่าหยุนคนนี้ ไม่ใช่คนดีเลยจริง ๆ เกือบจะตกอยู่ในกำมือของเขาซะแล้ว แต่ ว่าแกทําให้โหซานอย่างฉันไม่ได้เงิน อย่าไปคิด แกแตะต้องฉัน ฉันก็ไปแตะต้องผู้หญิงของแก