ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่300 เรื่องของหยางเสว่



บทที่300 เรื่องของหยางเสว่

ส่วนตอนนี้เฉินเกอก็ได้รับโทรศัพท์จากหยางเสี่ยวหรู รู้ว่าเกิด เรื่องขึ้นกับหยางฮุยกับหลี่ปิน

จากนั้นก็รีบไปยังโรงพยาบาล

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

มองหยางฮุยกับหลี่ปินที่โดนชกมาหนักเอาการ เงินเกือก็ถาม

ขึ้นอย่างกังวล

“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นคนกลุ่มหนึ่ง พอเจอพวกเราก็ชก เลย พวกเราไม่เคยเจอพวกเขามาก่อน แต่ว่าดูท่าทางฉันคิดว่า พวกเขามาเพื่อจะจัดการนาย เพราะฉะนั้นก็เลยอยากจะเตือน นายไว้!”

หยางฮุยพูดขึ้น

มาหาเรื่องตัวเอง?

เฉินเกอตกใจและงุนงง

“จะเป็นใครกันนะ?”

“พี่เฉินเกอ เพื่อนของฉันบอกพวกฉันว่า คนที่สั่งให้มาต่อย ฮุยพี่ปิน ที่จริงแล้วเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในคณะเราเธอชื่อ หยางลู่ นิสัยเกเร คนพวกนั้น เป็นคนที่เธอเรียกมาค่ะ!”

“อะไรนะ? หยางลู่!
เฉินเกอยิ่งตกใจ

เมื่อกี้ได้ฟังที่หยางฮุยหลี่ปินอธิบาย

คนกลุ่มนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ไม่มพวกอันธพาลทั่วไปในสังคม เทียบไม่ได้เลย แถมคนกลุ่มนี้ขับไมบัค โดนฝึกมาอย่างดี เหมือนกับเป็นบอดี้การ์ดของครอบครัว

หยางลู่?

จะเป็นไปได้ยังไง ครอบครัวของหยางเสวี่เฉินเกอรู้ดี จะมีบอดี้ การ์ดแบบนี้ได้ยังไง?

แต่ว่าถ้าพูดกันในตอนนี้ ก็สามารถจะมั่นใจได้ในระดับหนึ่ง

ก็คือหยางมาเพื่อจะจัดการตัวเองจริงๆ คิดถึงเมื่อตอนที่เจอเธอในมหาวิทยาลัย แววตาได้ใจที่เธอใช้

มองมาที่ตัวเอง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอทำท่าทางว่าให้รอดู ที่แท้ เธอคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะเอาคืนตัวเอง แน่นอนแหละ ตัวเขากับหยางไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน

ส่วนคนที่อยากจะเอาคืนตัวเอง คือหยางเสว่ ใช่สิ ก่อนหน้านี้ที่หานเฟยเอ๋อไปเยี่ยนจิง เคยบอกตัวเองว่า ตอนนี้หยางเสว่ต่างจากเมื่อก่อนมาก

ส่วนหยางเสว่ ในวันนั้นที่รับคำพูดดูถูกไม่ได้แล้วก็ออกไป ก็ พูดเตือนด้วยเองอย่างโกรธแค้น ไม่ว่าจะช้าจะเร็วเธอจะกลับมา

แก้แค้น!
บอกตามตรง เพราะว่าตัวเองจัดการเรื่องนั้นได้ไม่ดี ทำให้ หยางเสวต้องลาออก เขารู้สึกผิดจริงๆ

แต่ต่อให้ในใจจะรู้สึกละอายใจมากแค่ไหน แต่หยางเสวก็เอา คืนตัวเองไปแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยหยางฮุยหลี่ปินที่เป็น เพื่อนสนิทของตัวเองไปนะ?

แต่ในตอนนี้เฉินเกอก็ได้รับโทรศัพท์

เป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่โทรมา

“อะไรนะ?”

หลังจากที่เฉินเกอรับสาย ก็ยิ่งตกใจ

จากนั้นก็หันไปมองหยางฮุย หลี่ปิน แล้วพูดขึ้น “อีกแป๊บหนึ่ง ฉันจะมาเยี่ยมพวกนาย เจิ้งยวกับผู้จัดการก็มีเรื่องเหมือนกัน ฉัน ต้องไปดูว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

พูดจบ เฉินเกอก็ไปยังโรงพยาบาลอีกแห่งทันที

เจิ้งยวก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน ส่วนบาดแผลของหลี่เฟยหงก็ ไม่เบาเหมือนกัน ดั้งจมูกหัก

หลี่เจิ้นกั๋วรวมไปถึงจ้าวจื่อซึ่งก็อยู่กันหมด ส่วนเจิ้งยวี่ก็แค่โดนตบจนหน้าบวม เงินเกอก็ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าเป็นหยางเส ถ้าเกิดตัวเองจำไม่ผิด ในตอนนั้นเป็นเจิ้งยวที่ตบหยางเสวไป

ครั้งหนึ่ง
ดังนั้นหยางเสวก็เลยยังเก็บความแค้นเอาไวในใจ พอกลับ มาก็แก้แค้นไปทีละคนๆ

หยางเลวคนนี้ ตกลงว่าไปเจอเรื่องอะไรมากันแน่?

“คุณชายเฉิน!”

จ้าวจื่อซิ่ง หลี่เจิ้นกั๋วรีบเข้ามาทักทาย

แต่เมื่อมองไปยังใบหน้าที่ซีดเซียวของหลี่เฟยหง เฉินเกอ ตกใจขึ้นมาขึ้นสุดขีด

เพราะว่าหลี่เฟยหงมีความสามารถมากแถมยังมีลูกน้องอยู่ มากมาย แต่ว่าก็เป็นแบบนี้ ก็ยังคงโดนทำร้ายจนต้องเข้าโรง พยาบาล

จะให้ไม่ตกใจได้ยังไงล่ะ

หลี่เฟยหงพูดไม่สะดวก

หลี่เจิ้นกั๋วเลยบอกเหตุการณ์อย่างละเอียดให้เฉินเกอฟัง

“คุณชายเฉิน ดูเหมือนว่าจะมั่นใจได้แล้วว่าเยี่ยนจึงตระกูล หลงเป็นคนทําครับ!”

หลี่เจิ้นกั๋วบอก

“เยี่ยนจิงตระกูลหลง? “

เฉินเกอคนนี้เคยได้ยินมาบ้าง ฉินหยาเคยพูดให้ตัวเองฟังบ้าง แต่คนที่บังคับให้เธอหมั้น ก็ไม่ใช่เยี่ยนจิงตระกูลหลงหรือไง?
แต่ว่าตระกูลหลง มีความสัมพันธ์อะไรกับสองพี่น้องหยางเสว่

อีกล่ะ?

“ได้มีคนถามพวกเขาไหม ว่าพวกเขาต้องการอะไร?” เฉินเกอ

เอ่ยขึ้น

“ถามแล้วครับ แต่ว่าตระกูลหลงไม่ยอมรับเรื่องพวกนี้

หลี่เจิ้นถั่วพูดขึ้น

ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือตัวเขาเองต้องเจอหยางเสร่ ไปพูดกับ เธอ ให้ชัดเจน

“พวกคุณดูแลพวกเขานะ แล้วก็ยังมีเพื่อนสนิทของผมอีกสอง คน เรื่องๆนี้ผมจัดการเอง!”

เฉินเกอบอก

เรื่องๆนี้ยังไงตัวเองก็เป็นคนจุดไฟขึ้นมา ยังไงก็ต้องเป็นตัว

เองที่เป็นคนดับ

เฉินเกอไม่ได้กลัวตระกูลหลง

พูดตามความจริง ถ้าเกิดว่ามันเร่งด่วนจริงๆ ตัวเองก็สามารถ ใช้อำนาจของครอบครัวตัวเองได้ ต่อให้เขียนจึงตระกูลหลงจะ เก่ง แต่ก็จะทำให้เขามอดไหม้อย่างแน่นอน

แต่ว่า พูดให้ถึงเบื้องลึกแล้วตอนนั้นก็เป็นตัวเองที่ใจร้ายกับ หยางเสวีเกินไป ก็เลยทำให้เธอจิตใจบิดเบี้ยวขึ้นมา

ตอนนี้จะทำอะไรได้อีกบ้างนะ?
ก็คือไปหาเธอ!

เฉินเกอลงมาจากตึกแล้ว

โทรศัพท์หาหานเฟยเอ๋อ ถามเบอร์โทรศัพท์ของหยางเสบู่จาก

เธอ

“หา? เฉินเกอ ฉันไม่รู้หรอก ทำไมอยู่ๆ นายถึงโทรศัพท์หาฉัน ขึ้นมาล่ะ หึ ฉันก็นึกว่า…….ตุ๊ดๆๆ!”

ทางฝั่งทานเฟยเอ๋อยังไม่ทันได้พูดให้จบ เฉินเกอก็วางสาย เสียแล้ว

หานเฟยเอ๋อไม่มี อย่างนั้นก็คงมีคนเดียวแล้วที่มี นั่นก็คือหยางลู่

ทันใดนั้น เฉินเกอก็ขับรถกลับไปมหาวิทยาลัยทันที

แถมยังมุ่งตรงเข้ามาในหอพักหญิงด้วย หยางลู่พักอยู่ที่ไหน เฉินเกอก็แค่ลองถามดูก็สามารถรู้ได้แล้ว

ในตอนนี้ก็เลยเข้าไปในชั้นสาม

คุณป้าผู้คุมหอตอนแรกก็ตั้งใจจะห้ามเขา แต่ว่าพอเห็นรถที่ เฉินเกอขับ ก็รู้ว่าค่าตัวของเฉินเกอมีมากมายขนาดไหน ก็เลยไม่ กล้าขยับ

ปัง!

เสียงดังขึ้นครั้งหนึ่ง
เงินเกอ ใช้แรงแค่ครั้งเดียวก็เตะประตูห้องของหอหญิงจนเปิด

“ใครน่ะ? อ๊า!!!”

ทันใดนั้น ที่ทางเดินในหอก็มีผู้หญิงร้องขึ้น เพื่อนร่วมห้องของ

หยางก็เอามือปิดหน้าอกแล้วร้องออกมา

เห็นได้ชัดว่าตกใจแทบแย่

“ไอ้บ้า ไอ้บ้ากาม ออกไปนะ!”

พวกสาวๆกลัวจนรวมตัวกันเป็นกลุ่ม

ส่วนหยางลู่ ในตอนนี้กำลังสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงน่ะ

เห็นว่าเป็นเกอมาหาตัวเองด้วยท่าทางโกรธขึ้ง หยางก็รู้ได้ ว่าคือเรื่องอะไร

ก็เลยดูดบุหรี่แล้วมองเฉินเกอนิ่งๆ

“พี่สาวของเธออยู่ไหน?”

เฉินเกอถาม

“ทําไมฉันต้องบอกนาย?”

“ถ้าเกิดว่าเธอกลับมาแล้ว ฉันต้องการจะเจอเธอ!!

เฉินเกอพูด

“มีสิทธิ์อะไรต้องเจอนาย พี่ฉันบอกว่าเธอไม่อยากเจอนาย!”
หยางลู่ว่า

“เธออย่ามาบังคับฉัน! พวกเพื่อนๆของฉัน เป็นเธอที่พาคนไป ทําร้ายพวกเขาใช่ไหม?”

เงินเกอออกแรงบีบข้อมือของหยางเอาไว้ เจ็บจนเธอร้องซี้ด

ออกมา

“นาย นาย นาย นายฟังฉันพูดให้จบ!”

หยางลู่พยายามจะสะบัดเฉินเนื้ออย่างจะเป็นจะตาย สะบัดข้อ มือของตัวเองไปมา “ฉันรู้ว่านายสงสัยกับเรื่องบางเรื่องมากๆ กำลังคิดอยู่ใช่ไหมว่าฉันกับพี่สาวของฉัน มีอำนาจมากขนาดนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ก็ได้ ยังไงวันนี้นายก็แหกเข้ามาในหอพักหญิงของเราแล้ว ฉันสามารถบอกเรื่องบางเรื่องกับนายได้ นายตามฉันไปด้านล่าง ตึก!”

หยาง พูด

หยางพาเฉินเกอไปจนถึงข้างในสวนหย่อมเล็กๆแห่งหนึ่ง

นี่ถึงจะได้ยืนนิ่ง

“เฉินเกอ ฉันก็เพิ่งรู้ตัวตนจริงๆของนายเมื่อวาน นายนี่เก่ง จริงๆนะ เป็นถึงคุณชายเฉินของเมืองจินหลิง ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมถึงได้ทำร้ายพี่สาวฉันได้ร้ายลึกขนาดนี้ แต่ว่า นายไม่คิดว่า เทียบกันแล้ว นายยังใจร้ายกว่าพี่สาวฉันอีกนะ พวกเราทำอะไร นาย? ก็แค่สั่งสอนเพื่อนนายให้นายปวดใจนิดหน่อย แต่ที่นายทํากับพี่สาวฉันล่ะ?”

“นายรู้หรือเปล่า อีกนิดเดียวนายก็เกือบทำร้ายจนเธอเกือบ ตายแล้ว เกือบทําให้ฉันไม่มีพี่สาวแล้ว?”

“ฉัน? ฉันเกือบจะทําให้เธอตาย?”

เฉินเกอซะงัก แล้วถามขึ้นอย่างไม่เชื่อในทันที


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ