บทที่296 เชิดหน้าชูตา

“เหอะ เห็นว่าคนอื่นเบียดตัวไปด้านหน้าแกเองก็เบียดตัวไปด้าน หน้า ไม่ดูเลยว่าตัวเองเป็นใคร! ในตอนนี้สะใภ้รองเห็นเฉินเกอที่โดนผู้หญิงคนหนึ่งผลักกลับ

มา เลยพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

โว้ย!

เฉินเกอเองก็หมดความอดทนแล้ว

“เฉินเกอ นายหยุดดูดีๆสักแป๊บหนึ่งเถอะ นักธุรกิจใหญ่โต เยอะแยะขนาดนี้!

ลี่เสี่ยวหลิง โน้มน้าว

จนถึงตอนนี้ คนก็มีกันพอสมควรแล้ว

แต่ในสถานที่จัดงาน

หลี่เฉินกั๋วยืนถือไมค์ เริ่มพูดขอบคุณแล้ว

หลังจากที่เสียงของหลี่เจิ้นถั่วดังขึ้น คนที่อยู่ด้านนอกก็เงียบ ขึ้นมา

ทั้งสถานที่จัดงานเปิดโล่ง คนเยอะขนาดนี้ ในตอนนี้เสียงเข็ม ตกก็สามารถได้เย็นได้

แต่ว่าก็ยังมีคนกระซิบกันอยู่ด้านนอก
“ดูมาตั้งนานแล้ว ตกลงคนไหนคือคุณชายเงินล่ะ? ทำไมถึง มองไม่เห็นล่ะ?”

“เป็นไปได้ไหมว่าคุณชายเงินไม่มา? ไม่มีทางหรอก?

“บางทีคุณชายเฉินอาจจะอยู่ข้างในตั้งนานแล้วก็ได้ ไม่ชอบ ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะ!”

“หา? ถ้าเป็นแบบนั้น อยากเห็นคุณชายเฉินแต่ก็มองไม่เห็น แล้วน่ะสิ?”

หญิงสาวบางคนผิดหวังขึ้นมาในทันที

ใช่สิ ถึงแม่ว่าคุณชายไปจะดี คุณชายหวงก็ดี

แต่ว่า สาวๆอยากเห็นว่าคุณชายเฉินที่รวยมากจนเกินจะรวย หน้าตาเป็นยังไง

รออยู่ข้างนอกตั้งนานขนาดนี้ ไม่ใช่ก็เพราะว่ารอวินาทีนี้หรือ

“ร้อนใจจะแย่แล้ว คุณชายเฉินคนนั้นทำไมถึงยังไม่โผล่มาอีก

นะ?”

ถังหรานพูดขึ้นอย่างร้อนใจ

“เห้อ คุณชายเงินอาจจะไม่ออกมาให้เห็นก็ได้”

เจียงเวียงพูด

แถมดูเหมือนว่าคนที่อยู่ด้านในงานก็สงสัยเหมือนกัน
หลี่เจิ้นถั่วก็สังเกตเห็นแล้ว

ในขณะนั้น ก็สงสัยเหมือนกัน

ตอนนี้ใกล้จะสิบเอ็ดโมงแล้ว ตามที่นัดกันไว้ คุณชายเฉินรับ ท่านหวูเสร็จก็จะมา

ในตอนนี้ หลี่เฉินกั๋วก็หัวเราะขึ้น “ทุกท่านครับ ต้องขอโทษ ด้วยจริงๆ ผมจะโทรหาคุณชายเฉิน บางทีเขาอาจจะมีเรื่องอะไร ทำให้มาช้าไป!”

จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วก็กดโทรออกเบอร์ของ เฉินเกอ

“ว้าว ได้ยินแล้วหรือยัง คุณชายเฉันยังไม่มา ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ เจอแล้ว!”

“ใช่สิ ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่แน่ว่าอีกแบบหนึ่งพวกเราอาจจะได้

เห็นคุณชายเฉินแล้ว?”

เหล่าหญิงสาวก็ดีใจกันขึ้นมาอีก

ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ของเฉินเกอก็ดังขึ้นมา

ในกลุ่มที่มีคนอยู่เงียบๆกัน เลยค่อนข้างจะแสบแก้วหู

ในขณะเดียวกัน พี่น้องตระกูลหว บ้านตระกูลเจ้าหวังแล้วก็ ตระกูลเจียง ทั้งหมดเหลือบมามองที่เฉินเกอ

ที่สำคัญคือพวกเขาตกใจ
ทางฝั่งประธานหลี่เพิ่งจะเริ่มโทรศัพท์ โทรศัพท์ของเฉินเกอ ดัง น บังเอิญขนาดนี้เลยหรือยังไง?

“ฮ่าๆๆๆ ถ้าไม่รู้ คงนึกว่าเขาคือคุณชายเฉินซะแล้ว!

มีคนหัวเราะ

“สวัสดีครับประธานหลี่ ผมถึงแล้วครับ โดนเบียดอยู่ในกลุ่ม คนนี่แหละ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละครับ!

เฉินเกอพูดจบอยู่ในฝูงชน

“ฮ่าๆๆ! อินขนาดนี้ นี่คิดจริงจังแล้วเหรอ นี่คือถ่ายหนังอยู่หรือ

ไง?”

“ก็ใช่น่ะสิ คนนี้นี่ช่างตลกเสียจริง!

ผู้คนหัวเราะเยาะ

ส่วนเฉินเกอก็วางสายไป แล้วเดินไปทางด้านหน้า ครั้งนี้ พวก ผู้หญิงไม่มีใครห้ามเอาไว้ กลับมองเฉินเกอด้วยสายตาตกใจ

“เฉินเกอ นายไปทำอะไรเนี่ย? กลับมานะ!”

เสี่ยวหลังยังนึกว่าเฉินเกอบ้าไปแล้วเลย

จนเฉินเกอเดินไปถึงตรงกลางของพรมแดง ทุกๆคนถึงได้ เงียบเสียงกันหมด แล้วมองเฉินเกออย่างตกตะลึง

ส่วนด้านในงาน ในตอนนี้หลี่เจิ้นถั่วที่เป็นคนนำ นักธุรกิจที่ ร่ำรวยและมีอำนาจทุกคน แล้วก็ไปเสี่ยวเฟยและพวกคุณชาย หวง ทุกคนก็เดินออกมา
*จบแล้ว จบแล้ว เฉินเกอแย่แล้ว ได้รับความสนใจจากพวก นักธุรกิจพวกนั้นแล้ว!

ลี่เสี่ยวหลิงพูดขึ้นอย่างกังวล

“คุณชายเฉิน!!!”

ทันใดนั้น หลี่เจิ้นถั่ว คนกลางของบริษัทของพวกเขา ก็ตะโกน

ขึ้นมา

เสียงเรียบๆ ราวกับว่า ในตอนนี้ได้รู้ซึ้งและเข้าใจอย่างขนาด

“เฉิน…..คุณชายเฉิน? อะไรนะ!!!”

และเสียงตะโกนในครั้งนี้ ก็ทำให้ใครหลายๆคนตัวสั่นกันขึ้น

เจียงเว่ยตงกับถังหรานตกใจจนลูกตาแทบจะถลนออกมา

เขาคือคุณชายเฉิน?

จะเป็นไปได้ยังไง?

เจียงเวียตงคิดมาตลอกว่า เฉินเกอก็คือลูกชายไร้อนาคตของ เพื่อน โดนลิขิตมาแล้วว่าไม่มีอนาคต

ดังนั้นก็เลยดูถูกเฉินเกออยู่บ่อยครั้ง และก็เพราะกลัวว่าเฉิน เกอจะมาหาแล้วขอให้ตัวเองช่วยเหลือ

แต่ว่าตอนนี้ หลี่เจิ้นกั๋วแล้วก็พวกนักธุรกิจพวกนั้น เรียกเงินเก อว่าคุณชายเฉินพร้อมกัน?
ที่แท้คุณชายเฉินแห่งจินหลังที่ลึกลับ ก็คือเงินเตอ

เจียงเวียดงกลืนน้ำลาย รู้สึกเหมือนตัวเองโดนตบหน้าแรงๆ ครั้งหนึ่ง โดนตบจนสมองเบลอประมาณนั้น ปากของเขาบิด เบี้ยว

เจียงหวานหวานยิ่งไม่อยากจะเชื่อ ขนาดที่จะใช้มือปิดปากตัว เองเอาไว้

ไม่ใช่เพียงเจียงหรานทราน

ยังมีหวูเซียน รวมไปถึงคนของบ้านหรู ทั้งหมดตกตะลึงกันไป

หมด

ไม่ต้องพูดถึงลูกสาวทั้งคู่ของบ้านหวังเลย

ไม่ว่าจะยังไงก็คาดไม่ถึง เฉินเกอก็คือคุณชายเฉิน

ไม่น่าล่ะ เขาถึงได้มีเงินมากขนาดนี้

ก็แค่ นี่เกิดอะไรขึ้นกัน?

“คุณชายเฉิน คุณหล่อจังเลยค่ะ!”

ผู้หญิงบางคนก็ตะโกนใส่เฉินเกอเสียงดัง

แต่เฉินเกอไม่ได้สนใจ แต่กลับหันไปมองเสี่ยวหลิงที่ยืนอึ้ง อยู่ในฝูงชน แล้วก็อากงหนูอาม่าหนูที่ยังคงตะลึง

หัวเราะแล้วพูดขึ้น “อากงอาม่าหนู เสี่ยวหลง ไปกันเถอะผมจอง โต๊ะข้างในเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ไปกินข้าว

พูดจบ ก็เดินไปพยุงอากงหวกับอาม่าหว แล้วก็ลากเสี่ยวหลง อกมาจากฝูงชน

ลี่เสี่ยวหลงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

เธอตกใจมากจริงๆ

ในตอนนี้ ไปเสี่ยวเฟยกับคุณชายหวงพร้อมพวกคุณชายก็เดิน มาด้วยกัน

มาพยุงพวกอากงหว

“คุณปู่ ผมพยุงคุณปู่เข้าไปครับ!”

ไป๋เสี่ยวเฟยพูดขึ้นแล้วยิ้ม

ส่วนเงินกอก็เดินจากด้านหลังแล้วเข้าไปทางด้านใน ก็แค่ตอนที่เดินผ่านตัวของหวางหมิ่น

ในหัวของหวางหมุนก็มีภาพของสองสามวันก่อนหน้าลอยขึ้น

มา

“น้องสาว พี่ไม่อยากจะไปเจอไอ้คนจนขี้แพ้คนนั้น เธอช่วยไป ดูตัวแทนพี่หน่อย จากนั้นก็ค่อยปฏิเสธเขา

แม่ของหวางหมินก็คิดถึงวันนั้นเหมือนกัน

“ก็ใช่น่ะสิ ลูกสาวของฉัน ต่อให้ไม่ได้แต่งงานก็จะไปแต่งกับ เขาไม่ได้ เป็นใครกัน คิดว่าลูกสาวของฉันจะขายไม่ออกจริงๆเหรอ กระต่ายหมายจันทร์จริงๆ แต่ว่าตอนนี้ แทบอยากจะหาที่สักที่มุดเข้าไปแล้ว ส่วนทางด้านครอบครัวของหวูเซียน หน้าก็คล้ำมากขึ้นไปอีก

“พี่ใหญ่พี่รอง พี่สะใภ้ใหญ่พี่สะใภ้รอง พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของ ผม ถ้าเกิดว่าไม่มีเรื่องอะไร พวกเราไปกินข้าวด้วยกันไหมครับ? ผมเองก็ไม่มีอะไรก็คนสนิทกับเพื่อน!!

ราวกับว่าข้างใบหูยังไงได้ยินคำเชิญของเฉินเกอ รวมไปถึง รอยยิ้มจริงใจของเฉินเกอ ในตอนนั้นด้วย

“ฉันไม่มีเวลา ใครมีเวลาว่างไปร่วมงานวันเกิดแกกัน!!

“นั่นน่ะสิ แกน่ะ เห็นว่าคนอื่นฉลองวันเกิด แกก็เลยฉลองวัน เกิดตามคนอื่นบ้าง ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองเป็นใคร!

“พวกเราไม่มีเวลาว่างมารับใช้คนที่ตัวทำว่างหรอกนะ เสี่ยว เฟิงยังต้องไปทำงานอีก!!

”

เฉินเกอชวนพวกเขาสองครั้ง ในตอนนี้กลับรู้สึกไม่สบายใจ ส่วนหวูเซี่ยน โทรศัพท์ได้ตกลงไปอยู่บนพื้นแล้ว ก็ยังไม่รู้เลย ตัวเองมักจะกังวลที่เฉินเกอจะไปได้ดี แต่ตอนนี้ ทุกสิ่งไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว
มิน่าล่ะทำไมเงินเกอถึงทำให้ผู้จัดการหวังเป่าทำแบบนั้นได้ มิน่าล่ะเฉินเกอถึงทำให้ผู้จัดการของจุดชมวิวทำตัวประจบ เหมือนกับหมาก มิน่าล่ะทำไมเฉินเกอถึงได้เชิญคุณปู่คุณย่า มาฉลงวันเกิดที่นี่

ที่แท้ เฉินเกอก็คือคุณชายเฉิน หลังจากที่เฉินเกอเดินออกมา

เจียงเวียตงก็มองเฉินเกอ

อยากให้เป็นเธอหันมามองตัวเองสักแวบหนึ่ง จากนั้นตัวเองก็ ทําการทักทายอะไรทำนองนั้น

ยังไงตอนนี้คิดๆ กี่ปีมานี้ ใครที่จริงใจซื่อสัตย์กับตัวเอง ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือพ่อแม่และบ้านของเฉินเกอ

ไม่แปลกใจเลยครั้งก่อนที่งานก่อสร้างเกิดเรื่อง บริษัทดรีมเม อร์ก็ได้ให้เงินสนับสนุนแก้ไขปัญหาให้

ครั้งนั้นตัวเองมีปัญหา เฉินเกอไม่ไปเยี่ยมตัวเอง?

แถมยังเรียกว่าคุณอา เรียกกันสนิทสนม

แต่ตอนนี้ ตัวเองกลับหยิบแก้วชาแล้วก็ปามันทิ้งไป

ถ้าเกิดว่าบนพื้นมีรู เจียงเวียตงก็แทบอยากจะมุดตัวเข้าไป

“ว้าว พวกเธอรีบดูเร็ว นั่นมันรถอะไรกันนะ?” และในเวลานี้ มีกลุ่มหญิงสาวชี้ไปที่ไกลๆแล้วตะโกนขึ้น หวังว่าเสียงของตัวเองสามารถที่จะดึงดูดความสนใจจากคุณชาย เงินได้

ส่วนตัวเฉินเกอ ก็หันไปมองทางนั้นเหมือนกัน

กลุ่มคนเหม่อกันไปหมด

เพราะว่าตอนนี้ ก็มีรถหรูหราที่หาอะไรมาเทียบไม่ได้วิ่งมา ทางนี้ด้วยความเร็วพอดี

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ