บทที่293 รถของเฉินเกอ

“อะไรนะ? พวกเรายังมีเพื่อนนักเรียนอีกหนึ่งที่เกิดวันเกิดนี้ เหมือนกันเหรอ?”

เฉินเชาเลิกคิ้วแล้วหัวเราะ

เพื่อนนักเรียนหญิงคนนั้นว่า “ใช่นะ วันนี้เป็นวันเกิดของไ ฮ่าๆ ตอนแรกที่โทรหาเสี้ยวเขาไม่มีเวลา บวกกับที่พี่เชาเลี้ยง ข้าวด้วย!”

ไคก็เป็นเพื่อนตอนมัธยมต้นเหมือนกัน

เป็นคนประเภทที่จริงใจและตรงไปตรงมาประมาณนั้น ตอน นั้นคะแนนอยู่ที่โหล่ของห้องเลย

ที่บ้านเปิดโรงงานปูนซีเมนต์ เพราะว่าไม่ใช่คนที่อดทนต่อการ เรียน พอจบมัธยมต้นก็กลับไปทำงานที่บ้าน

ตอนนี้ ทุกๆคนเบนสายมองไปที่ไม่

“โอ้โหเจ้าไค่ วันนี้วันเกิดนายทำไมถึงไม่บอกอะไรสักคำล่ะ อย่างนี้ก็น่าอายน่ะสิ ฮ่าๆ!!

เฉินเชาพูด

“ก็ใช่น่ะสิได้ ที่แท้วันนี้ก็เป็นวันเกิดของนายด้วยเหมือนกัน เหรอ! มาๆๆ เพิ่มวีแชทของไค่เป็นเพื่อน โอนดั่งเปาวันเกิดให้ ลี่ไค่กัน!”
กลุ่มชายหนุ่มและหญิงสาวพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย

คุณครูหวังพูดขึ้น “เจ้าพวกคนหนุ่มสาวสมัยนี้ฉลองวันเกิด ไม่ให้ของขวัญกันแล้วนะ จำได้ว่าตอนฉันอายุเท่าพวกเธอต้อง ทำของขวัญขึ้นมาเองแล้วเอาไปให้! ตอนนี้มีวีแชทแล้ว สะดวก สบายดีจริง!”

“แน่นอนค่ะครู วันเกิด แต่งงาน ใส่ซองแค่ส่งคั่งเปาให้ก็ จัดการได้ทุกปัญหาแล้วค่ะ!

สาวๆหัวเราะกัน

“ไค่นายเพิ่มเพื่อนในวีแชทสิ แล้วรับสั่งเปาด้วย!”

“โอเคๆ ขอบคุณเพื่อนๆนักเรียนทุกคนมาก! วันเกิดของฉัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นวันเดียวกันกับพี่เซา

เห็นว่าเพื่อนๆนักเรียนดีกับตัวเองขนาดนี้ ไม่ก็รู้สึกซาบซึ้งมา

พูดขอบคุณ ๆ

“อย่างนั้นวันนี้ก็ถือว่าบังเอิญจริงๆแล้ว ไม่ท้องแล้วหนึ่งเดือน วันเกิดชนกับพี่เขาพอดี แต่ว่าทุกคนอย่าลืมนะ ตอนมัธยมต้น ใครอีกคนที่มีวันเกิดตรงกันกับเฉินเชา?”

ลี่เสี่ยวหลิงเห็นว่าทุกๆคนส่งคั่งเปาให้กับไคก็เลยรีบพูดขึ้น

บ้าง

“ใครน่ะ? ไม่เห็นจะจำได้เลย!”

เพื่อนนักเรียนสงสัย
“เหอะ แน่นอนว่าก็ต้องเป็นเงินเกอไง วันนี้เป็นวันเกิดของเฉิน เกอเขาเกิดวันเดียวกันกับเฉินเขา วันนี้บวกได้เพิ่มไปอีก พวก เขาทั้งสามคนเกิดวันเดียวกัน”

ลี่เสี่ยวหลิงพูด

“อ้อๆ เฉินเกอที่เกิดวันนี้เหรอ!”

เพื่อนนักเรียนหยักหน้าแสดงว่ารับรู้

แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร

“จริงเฉินเซา ได้ยินมาว่าตอนบ่ายที่หมู่บ้านเดี่ยวเฉวียนมี งาน พวกเราไปเที่ยวด้วยกันไหม พ่อฉันบอกว่าทางโน้น สนุกสนานมาก!

ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบอย่างตื่นเต้น

“ใช่ๆ แถวหมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนดูสนุกสนานมาก ไปด้วยกัน เถอะ!”

ทุกคนก็เริ่มตอบรับขึ้นมา

“ทางฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เอาอย่างนี้ไหมพวกเรานับรถกัน รอตอนบ่ายคุณครูหยางครูก็ไปด้วยนะครับ พวกเราไปด้วย กันลองดูว่าจะไปด้วยกันทั้งหมดได้ไหม จะได้ไม่ต้องเช่ารถด้วย!”

เฉินเซาออกความเห็น

จากนั้นทุกคนก็เริ่มนับจำนวนคน

รถนั้นมีพอแล้ว
แต่ว่านับไปนับมาก็ยังขาดที่นั่งของอีกหนึ่งคนอยู่

“อย่างนี้ก็น่าอึดอัดนะสิ เกินมาหนึ่งคน ต้องเช่ารถเพื่อคนๆ เดียวแบบนี้ก็ไม่คุ้มนะ!”

ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

“เหอะๆ อย่างนั้นเฉินเกอก็ไม่ต้องไปแล้วกันนะ เขายังต้องไป ทํากิจการต่อนี่ ถ้าเกิดว่าพวกเราพาเฉินเกอไปด้วยอาจจะขัด ขวางเวลาการดำเนินกิจการของเขาก็ได้!

ผู้ชายคนหนึ่งหัวเราะ

“พูดถูก เฉินเกอไม่ต้องไปหรอก ฮ่าๆ!”

“ฉันไม่ไป พวกนายไปเที่ยวน่ะดีแล้ว คุณครูหวัง วันนี้ผมก็มา ก็เพราะว่าอยากจะมาเจอครู ตอนแรกวันนี้ตั้งใจจะมาเชิญคุณครู ไปงานเลี้ยงวันเกิดผม แต่ก็ไม่สะดวก รออีกสองวันผมค่อยไป หาครูใหม่ที่บ้าน ผมยังมีเรื่องให้ทำ ต้องขอตัวก่อน!!

เฉินเกอขยับมาข้างคุณครูหวังแล้วพูดขึ้น

“เสี่ยวเกอเอ๋ย อย่างนั้นก็ได้ เธอยังมีงานก็ไปทำงานก่อน เถอะ!”

คุณครูหวังเห็นว่าทุกคนเปลี่ยนมาเป็นดูถูกเฉินเกอ รู้ว่าเฉินเก อทนนั่งต่อไปไม่ได้ก็เลยพูดขึ้น แล้วก็หันไปมองเสี่ยวหลง

เสี่ยวหลิงพยักหน้า บอกลาคุณครูหวังแล้วก็เตรียมตัวจะไป

“โธ่เอ๊ยแค่นี้จะไปแล้วเหรอ อะไรคือการบอกว่าวันนี้มาเจอคุณครูหวังกัน? จะบอกว่าแล้วพวกเราตรงนี้ไม่ใช่เพื่อนนักเรียน หรือยังไงกัน?”

มีผู้หญิงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

“ใช่น่ะสิ ก็แค่ไม่ได้ส่งคั่งเปาให้นายเอง ต้องขนาดนี้ด้วยเห รอ!”

“เฉินเกอ เรื่องนี้ฉันจะต้องอธิบายกับนายหน่อย ฉันไม่ได้ไม่ อยากจะไม่ให้ยั่งเปาวันเกิดกับนายนะ ก็แค่ไม่อยากจะเพิ่มเพื่อน นาย ในวีแชทเฉยๆ ฮ่าๆๆ!”

“เซี้ย อันนี้แรงมาก!”

กลุ่มคนก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาอีกครั้ง

ตั้งแต่ไหนมา การหยอกล้อเฉินเกอก็คือความสุขของทุกๆคน

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร ยังไงการจะตบหน้าทุกคนก็เป็นเรื่อง ง่ายๆ แต่ว่าเรื่องหยาบคายแบบนี้เฉินเกอไม่เคยที่จะใส่ใจทำ ดังนั้น หลังจากนั้นก็เลยพาเสียวหลังออกไป

ส่วนหวังเสวนะเหรอ มองหลังของเฉินเกอที่กำลังจากไป ก็ ส่ายหน้า

ตามจริงแล้ว ถึงแม้ว่าหวังเสาจะไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่ใน ช่วงเวลาทั้งหมดก็มองเฉินเกออยู่

คิดว่าการแสดงออกในวงเหล้าของเฉินเกอถ้าเอามาเปรียบ เทียบกับเฉินเขาบอกได้เลยว่าห่างกันเยอะมาก
ตอนนั้นที่ตัวเองไม่ได้เลือกเขา ถูกต้องมากแล้วจริงๆ

“น่าโมโหมากเฉินเกอ นายคำพูดที่คนพวกนั้นพูด แล้วไหน จะหยางเขอนั่นอีก จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ชอบนายกันอยู่อีก ฉันนี่ ยอมเลยจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าสนิทกันอยู่บ้าง ฉันก็คงจะด่าคน พวกนั้นแทนนายไปแล้ว!!

ลี่เสี่ยวหลิงโมโหเสียจนหายใจถี่

“จะโกรธพวกเขาไปขนาดนี้ไปทำไมกัน!” เฉินเกอพาเสียว หลิงเดินกลับพลางแล้วก็พูดไปพลาง

ไม่ถึงยี่สิบนาที

ทั้งสองคนก็กลับมาถึงหมู่บ้าน

“เฉินเกอนายเลี้ยงวันเกิดที่ไหน? ให้ฉะนช่วยทำอาหารให้ นายไหม? ตอนนี้ฉันทำบะหมี่เป็นแล้ว ฉันทำบะหมี่อายุยืนให้ นายเอง!”

ลี่เสี่ยวหลิงบอก

ราวกับยังกังวลเรื่องที่เฉเนกอโดนวันเกียรติในวันนี้อยู่ ยังไง ก็เป็นตัวเองที่ชวนเฉินเกอไป

แล้วพูดขึ้นอีกว่า “ส่วนคำพูดของคนพวกเขา ยังไงตอนนี้ เสี้ยวก็ไปได้สวย ถ้าไม่หนักหนาอะไรนายก็ไปทำงานกับเสี้ยว ฉันก็ไปทำงานกับเสี้ยว พวกเราก็มาอยู่ด้วยกันเหมือนตอ นม.3!”
“ได้สิ พวกเราสามคนอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน!”

เฉินเกอยิ้มแล้วก็ตบไหล่ของเสี่ยวหลิง “แต่ว่าวันเกิดปีนี้ไม่ ได้อยู่บ้านหรอกนะ พวกเราต้องไปฉลองที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน ฉันจองที่ที่สถานที่ท่องเที่ยวน้ำพุร้อนเอาไว้แล้ว!”

“หา? สถานที่ท่องเที่ยวน้ำพุร้อน? เฉินเกอ นายโม้หรือเปล่า เนี่ย อย่าบอกนะว่านายไม่รู้ว่ามีคนเหมาทั้งสถานที่ท่องเที่ยว น้ำพุร้อนแล้ว แถมยังเหมาภัตตาคารทั้งหมดเลยด้วย!”

ลี่เสี่ยวหลงรีบพูด “นายจองที่ได้ยังไง?

บอกตามตรง เฉินเกอเองก็ไม่รู้ว่าหลี่เฉินกั๋วจะจองภัตาคารทั้ง ไปทําไม

ถ้าตามที่คิดไว้ล่วงหน้า ครั้งนี้คงไม่เกินสามสิบคน

แต่ว่าเขาก็คงมีแผนของเขา เฉินเกอก็ไม่ได้ถาม

จากนั้นเฉินเกอก็มองเสี่ยวหลงแล้วยิ้ม “อีกเดี๋ยวเธอก็รู้เอง ไปกันเถอะ ตอนนี้แปดโมงกว่าแล้ว พวกเราเองก็รีบไปหน่อยดี กว่า ไม่แน่ว่าฉันอาจจะต้องรับคนอีกนะ!”

“จริงหรือหลอกเนี่ยเฉินเกอ แต่ว่าตอนนี้พวกเราจะไปยังไงล่ะ ไปที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนมันก็มีระยะห่างอยู่พอสมควรนะ?”

เสี่ยวหลิงถาม รู้สึกว่าเฉินเกอรี่แปลกขึ้นเรื่อยๆแล้ว

แน่นอนว่าต้องขับรถ รถของฉันจอดอยู่ในซอย ฉันขับออก มา พาเธอแล้วก็อากง อาม่าหนูไปด้วยกัน!
เฉินเกอแกว่งกุญแจรถ ในมือ

พาลี่เสี่ยวหลงมายัง ในซอย ลี่เสี่ยวหลงพอมองเห็นรถ ทันใดนั้นก็ชะงักไป “โอ้โห ออดี้ 6 เฉินเกอ นรถของนาย ลี่เสี่ยวหลงตกใจจนนิ่งค้าง

“ไม่ใช่รถของฉัน ขับอยู่เป็นรถของบริษัท ส่วนรถของฉัน อีก พักใหญ่กว่าจะมา!”

เฉินเกอยิ้ม

มองเสี่ยวหลังที่อึ้งจนตาค้างแล้วพูดขึ้น “เธอขึ้นรถไปก่อน ฉันจะไปเรียกอากงหวู….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ