บทที่277 ความขัดแย้ง
“ไอ้เฒ่า หมายความว่าไง? บ้านหลังนี้เป็นของเขา ฉันจะบอกคุณ ฉันปรึกษาทนายความแล้ว ถ้าถูกฟ้องร้องขึ้นมาจริงๆ
สัญญาที่พวกคุณเซ็นใช้ไม่ได้ อย่างไรก็ตามใบโฉนดที่ดินเป็น ของครอบครัวเรา!”
ซุนหงเสียพูดอย่างกังวล
ดูเหมือนว่าในช่วงเวลานี้เพราะเรื่องนี้คงทะเลาะกันบ่อย เฉิน
เกอคิด
ถึงว่าช่วงก่อนที่โทรหาอากงหมู ถึงรู้สึกว่าอากงหรูอารมณ์ไม่
ค่อยดี
ที่แท้ก็ทะเลาะกันนี่เอง
ฮ่าฮ่า
ขอถามถ้าใบโฉนดที่ดินเป็นบ้านของเฉินเกอ แล้วเฉินเกอจะ
มาแย่งทำไม
“อีกอย่าง ไหนบอกว่าเฉินเกอถูกลอตเตอรี่ เขาจะมาสนใจว่า บ้านหลังนี้เหรอ! นอกจากนี้ ฉันไม่รู้ว่าทิ้งกุญแจประตูไว้ที่
ไหนแล้ว!”
ซุนหงเสียพูดอีกครั้ง
อากงหวส่งเสียงประชดออกมา และจับก้อนหินขนาดใหญ่จาก ด้านข้าง
“คุณจะทําอะไร?” ซุนหงเสียเดินถอยหลังด้วยความตกใจ อากงหรู มาถึงหน้าประตูบ้าน แล้วเอาก้อนหินทุบลงไป กลอนประตูถูกทุบจนเปิดออก เขาหยิบอันใหม่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“เฉินเกอ ใช้อันนี้ ฉันจะดูพวกเขาทั้งสามคน ใครจะกล้าล็อค บ้านของนายอีก! โอเค กลับบ้านไปเก็บข้าวของและทำความ สะอาด แล้วมากินข้าวที่บ้าน อาม่าหนูกำลังทำอาหารให้
อากงหวพูด
“ผมรู้แล้ว!”
เฉินเกอรับมา และยิ้มแหย่ๆ ในใจคิดที่แท้ไม่ใช่เฉพาะพี่สะใภ้ สองคนเดียวที่ล็อคประตูบ้าน พี่สะใภ้คนโตและพี่สะใภ้
สามก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นใจ
ซุนหงเสียหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด และเธอก็ร้องไห้และวิ่ง กลับไปโทรศัพท์
เงินเกือกลับบ้านไปทำความสะอาด และไปกินข้าวเย็นที่บ้านของอากงหวู
ทันทีที่ออกจากบ้าน ฉันเห็นหน้าบ้านของอากงหรู มีรถใหม่ จอดอยู่หลายคัน ที่ดีที่สุดคือรถ Passat สีดำ และเพิ่งซื้อ ดูท่าทาง พี่ชายคนโตพี่ชายคนรองและพี่ชายสามมากันหมด
ในปีก่อนหน้านี้การรวมตัวกินข้าว ก็มีคนมากมายเช่นนี้ แต่ความรู้สึกปีนี้แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเดินเกอเข้ามา อยู่นอกประตูก็ได้ยินเสียงทะเลาะและทุบ โต๊ะ
“เกี่ยวอะไร? นี่เป็นบ้านของพวกเรา ทำไมต้องให้พวกมัน ด้วย?”
“ใช่แล้วแม่ ผมได้ยินมาว่า คราวนี้ไม่เพียง แต่จะรื้อบ้านหลาย หลังเท่านั้น แต่ยังต้องชดใช้เงินในการรื้อถอน ซึ่งแต่ละหลัง
จะได้หลายแสนบาท มีการซ่อมแซมถนนด้วย เรามีภูเขาและ อื่น ๆ บางทีอาจเป็นแหล่งท่องเที่ยว ถ่ายหนังและโทรทัศน์
หลังจากเวลานี้บ้านอาจมีมูลค่าเป็นเงินจำนวนมาก เป็นเงินทั้ง นั้น!”
หวูเฟิงพูด
“อืมอืม ใช่แม่ เพื่อนของผมคนหนึ่งก็ลงทุนด้านการท่องเที่ยว ในหมู่บ้าน บ้านของพวกเขาก็ถูกรื้อถอนเช่นกัน บ้านหนึ่งหลัง
เปลี่ยนเป็นสองหลัง!!
หวูเซียนก็พูด
“ใช่แล้ว ตระกูลเฉินของเขาได้เปรียบมากแค่ไหน นอกจาก เฉินเกอถูกลอตเตอรี่หลายแสน พอได้บ้านมา ก็แบ่งบ้านหลัง
เล็กๆ ให้ แต่ที่ตรงนี้เราต้องเอากลับมาให้ได้!
คนโตทุบโต๊ะแล้วพูดว่า “เดี๋ยวพรุ่งนี้ ฉันมีเส้นสายจะไปหาทำ เรื่อง ยึดบ้านมาก่อน!
“พี่ใหญ่ ทำไมต้องไปทำเรื่อง ผมก็มีเส้นสายเหมือนกัน!
“ใช่ ผมก็มี ถ้าพี่ยึดกลับมามันก็เป็นชื่อของพี่?”
ครอบครัวทะเลาะกัน
ในเวลานี้เฉินเกอไม่สามารถฟังได้อีกต่อไป เขาจึงเดินเข้าไป
“ทุกคนอย่าแย่งกันเลย บ้านหลังนี้ ในเมื่อพวกคุณต้องการ ก็
ให้พวกคุณ”
เฉินเกอพูด
“เสี่ยวเกอ ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ให้ใคร เหรอ นี่คือบ้านของนาย!”
อากงหนูพูดอย่างเย็นชา
เฉินเกอไม่สามารถทนต่อไปได้อีก
“ฮี ในเมื่อเฉินเกอพูดเช่นนั้น คุณก็ไม่ต้องกังวลแล้ว!”
พี่สะใภ้คนโตพูดในเวลานี้
และหวูเซี่ยนกับหวูเฟิงมองค้อนเฉินเกอ ครั้งก่อนที่โรงพยาบาล เฉินเกอไม่ทันสังเกต ก็ทำให้พวกเขา หน้าแตก
น้ำเสียงนี้ ทำให้พวกพี่ๆพวกนี้โกรธมาก
“โอเคโอเค นานๆเฉินเกอกลับมาสักครั้ง มากินข้าวกันก่อน! คนโตเห็นเฉินเกอโล่งใจ ก็เลยพูดออกมา
ครอบครัวก็นั่งลง
ส่วนในเรื่องของบ้าน มองใบหน้าของคุณปู่เหมือนไม่พอใจ กลัวว่าเขาจะโกรธจนต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง
ขณะนี้ยังไม่มีใครพูด
“เฉินเกอ ครั้งนี้ฝึกงานแล้วใช่ไหม ปัญหาในการทำงานแก้ไข
ได้หรือยัง?”
ลูกคนที่สามถาม
“ฮี ดูเหมือนว่าจะไม่ได้งานที่ดี ตอนนี้งานไม่ได้หาง่ายขนาด นี้ ถ้าไม่ใช่น้องสามของฉันใช้เส้นสาย หวูเฟิงก็ไม่สามารถ
ทำงานในหน่วยนี้ สวัสดิการดีมาก นั่งยองๆอยู่ออฟฟิส ดี ขนาดไหน!”
พี่สะใภ้สามพูดอย่างภาคภูมิใจ
“งานของเซียนเซียนยิ่งง่าย พูดถึง แม้ว่าตอนนี้งานของเซียน เขียนจะค่อนข้างเหนื่อย แต่ศักยภาพการพัฒนาในอนาคตก็ไม่มี ที่
สิ้นสุด หวูเฟิงจะได้รับความสะดวกสบายตั้งแต่อายุยังน้อย มันก็ไม่ใช่เรื่องดี!”
พี่สะใภ้สองพูดด้วยความเย่อหยิ่ง
“ผมยังไม่ได้หางาน!”
เฉินเกอพูด
“ถ้าไม่หางานก็ไม่ได้ ด้วยเงินเพียงเล็กน้อยในการถูกลอตเต อนอนกินอย่างนี้เดี๋ยวก็ใช้หมด? ในไม่ช้าก็เร็วก็จะอดตาย นอกจากนี้ ไม่มีงานที่ดี ใครจะมาสนใจเรา!”
พี่สะใภ้สองพูดอย่างเย็นชา
“ถูกต้องแล้ว แต่แม่ คนอย่างเฉินเกอ ฉันกลัวว่าจะหางานดีๆ ได้ยาก แต่บริษัทของหนูขาดคนล้างห้องน้ำ ครั้งที่แล้วป๋าหลีที่
ทําความสะอาดบอกว่าขาดคน และขอให้พวกหนูช่วยหา แม้ว่ามันจะไม่ดี แต่มันก็ยังเป็นงานอยู่ดี!”
หวูเซียนพูด
“อืมอึม เชี่ยนเชี่ยนพูดถูก เฉินเกอถ้าต้องการหางาน ฉัน สามารถขอให้เขียนเชี่ยนช่วยบอกป้าหลี่ผู้ทำความสะอาด เพื่อ
ให้นาย
ได้ทํางาน!”
พี่สะใภ้สองพูด
“ใช่ ไม่มีปัญหาแน่นอน!
หวูเฟิงก็เห็นด้วยและยิ้ม
ครั้งที่แล้วที่เจอกัน งานของหวูเฟิงกับหนูเชี่ยน อยู่ระหว่าง
การเตรียมการ
ดังนั้นเฉินเกอใช้เงินแสนกว่าเพื่อให้พวกเขาหน้าแตก ก็ทำได้ เจ็บแสบเหมือนกัน
แต่ตอนนี้ พวกเขาต่างก็ทำงาน และมีความรู้ในวงกว้าง คนที่มีเงินมีผลงานขึ้นมา ก็เลยไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา ทุกคนต่างพูดคุยกัน
เฉินเกอทานข้าวอย่างบึ้งตึง
ในตอนท้าย ก็พูดว่า “อีกสามสี่วันก็วันเกิดผมแล้ว ถึงตอนนั้น แล้วเพื่อนๆของผมก็จะมา ผมเลี้ยง พวกเรากินข้าว
ด้วยกันนะ!”
เฉินเกอเชิญ
“เฮ้ เฉินเกอ พวกเราบอกแล้วแค่เงินเล็กน้อยของนาย ยังจะ เรียนแบบคนอื่นฉลองวันเกิด นายจะไปเทียบกับคนอื่นได้ไง!”
“ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน ถ้ามีเวลาพวกเราค่อยกลับมา!!
“ใช่ ตอนนี้ยุ่งมาก จะมีเวลาฉลองวันเกิดกับนายเหรอ!
“ใช่แล้ว ผู้นำของเรากล่าวในที่ประชุมวันนี้ โดยบอกว่าจะมี งานใหญ่ในอีกไม่กี่วัน ว่ากันว่าผู้นำทุกจังหวัดจะมา และเราทุก คนต้องรับผิดชอบงานต่อไปนี้ คงไม่มีเวลาแน่นอน!!
หวูเฟิงพูด
หวูเซียนก็คงมีธุระยุ่งมาก
เงินเกอเข้าใจความหมายของทุกคน ใครจะมีอารมณ์มางาน วันเกิดของเขา
“โอเค ถ้าทุกคนว่างก็มาแค่กินอาหารมื้อหนึ่ง ไม่มีอย่างอื่น
เฉินเกอพูด
ขณะนี้ทุกคนหยุดพูด
อากงหวกับอาม่าหนูพูด “เสี่ยวเกอ ให้เพื่อนมาก็พอ หรือจะ ให้พวกเราจัดงานให้ ให้อามาทำอาหาร!”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเฉินเกอก็อบอุ่นขึ้น “โอเค ให้ พวกเขาซิมฝีมือการทำอาหารของอาม่า! ฉันจะไปซื้อผัก!”
ต่อจากนั้น พูดคุยสั้น ๆ
คนโตคนที่สองและสามต่างพากันขับรถกลับ
เฉินเกอก็กำลังจะกลับไปนอน ในเวลานี้อากงหนูได้เรียกเฉิน เกอ “เสี่ยวเกอ เดี๋ยวก่อน มีอะไรจะบอกนาย!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
