บทที่273 หลิวย่าหนานเลี้ยงข้าว

บทที่273 หลิวย่าหนานเลี้ยง

“พี่หุ้นเชิงมีเรื่องอะไรเหรอ?”

หลิวย่าหนานถามอย่างกังวล

“เกิดปัญหา!”

หวางจุ้นเชิงพูดด้วยใบหน้าซีดเซียว

จากนั้นเขาก็รีบลงไปชั้นล่าง

หลิวย่าหนานรีบไล่ตามออกไป หลังจากที่หวางจุ้นเชิง คุยโทรศัพท์เสร็จ หลิวย่าหนานจึงเดิน

เข้าไปถาม

“พี่หุ้นเชิงมีเรื่องอะไร? อย่าทำให้ฉันตกใจ!

หลิวย่าหนานถาม

หวางจุ้นเชิงเกิดมามีใบหน้าหล่อเหลา และในขณะเดียวกัน เขาก็มีบ้านอยู่ในเมืองจีนหลัง พ่อแม่ของเขาก็ทำงานเป็น

เจ้าหน้าที่รัฐ ฐานะครอบครัวก็สมบูรณ์แบบ

เมื่อเทียบกันแล้ว จะดีกว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ในบริษัทมาก

นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่หลิวย่าหนานชอบหวางหุ้นเชิง
เพราะในอนาคต ตัวเองก็สามารถแต่งงานที่เมืองจีนหลัง แม้ จะมีการโยกย้ายงาน ก็อาจจะได้อยู่ที่จินหลิงด้วย

เนื่องจากพ่อของหลิวย่าหนานเป็นผอ.ของโรงเรียนมัธยมต้น เพราะฉะนั้นตั้งแต่เล็กจนโตหลิวย่าหนานจะเห็นความสำคัญ

เกี่ยวกับชื่อเสียงและผลประโยชน์เหล่านี้มาก

ตัวอย่างที่เห็นคือ แต่เล็กจนโตผู้ชายที่หลิวย่าหนานชอบต้อง มีอานาจและร่ำรวย

“แย่แล้วย่าหนาน เธอยังจำได้ไหมครั้งก่อนฉันกับรองหัวหน้า แผนกหยาง ที่ทําด้วยกันกับบริษัทนั้น? คราวนี้เกิดข้อผิดพลาด

หลิวย่าหนานรู้

บริษัทนั้น ดำเนินการโดยหวางจุ้นเชิงและรองหัวหน้าแผนก หยาง ทำตามคำแนะนำของหัวหน้ากลุ่มบริษัทการลงทุน

ตอนนี้บริษัทดรีมเมอร์กรุ๊ปได้ลงทุนครั้งยิ่งใหญ่ คนจำนวน

มากต่างพากันอิจฉา

เพราะมันเป็นเรื่องของเงิน

ดังนั้นมีคนเลยสมรู้ร่วมคิดเพื่อให้ได้มา

รายงานต่อสำนักงานใหญ่ด้วยตัวเอง จากนั้นสำนักงานใหญ่ จะอนุมัติเงิน

ปัจจุบัน บริษัท นี้ได้รับเงินทุนมากกว่า 50 ล้าน

เรื่องนี้ ก็คือหลิวย่าหนานหวังดังและหวางตุ้นเชิงคนสนิทที่รู้กัน
อีกอย่างทางสํานักงานใหญ่ ได้ทําการตรวจสอบและอนุมัติ เสร็จสิ้นแล้ว บริษัทการลงทุนหลายแห่ง จะตรวจสอบทำไม ที่ สำคัญ บริษัทนี้ยังได้ทำประกันสองชั้น มีการเชื่องโยงกับบริษัท ในท้องถิ่นอื่นๆด้วย

เกิดเรื่องขึ้นได้อย่างไร?

“ฉันไม่รู้จริงๆว่าผู้บริหารสำนักงานใหญ่เป็นบ้าอะไร ครั้งนี้คิด จะมาตรวจสอบ อีกอย่างฉันก็โชคไม่ดีเลย พอจะตรวจสอบก็

จะมาตรวจบริษัทนี้ เมื่อมีคนบอกฉันว่า สำนักงานใหญ่ เหมือนว่าจะตรวจสอบโดยมีจุดประสงค์ พอมาถึงก็ตรวจสอบ

บัญชีทันที แต่ตอนนี้ดีล่ะ บัญชีต่างๆไม่ตรงกัน ตอนนี้ผู้บริหาร มีข้อสงสัยว่าเป็นการดำเนินการภายในเอง!”

หวางตุ้นเชิงวิตกกังวลมากขึ้น

นี่ต้องรับโทษตามกฎหมาย

“มันแปลก บริษัทนี้มีขนาดเล็ก และการลงทุนก็ไม่มาก แต่ยัง เชื่อมโยงกับที่อื่น ตรวจสอบออกมาได้อย่างไร!

“ไม่เข้าใจ ตอนนี้ผู้บริหารกำลังเริ่มสอบสวนหัวหน้าแผนก หยางและผู้นำคนนั้น และคาดว่าในเร็วๆนี้ฉันก็แย่แน่ ฉันจะทำ อย่างไรดี? ทำอย่างไรดี? ถ้าบริษัทแจ้งตำรวจฉันต้องถูกจับ!” หลิวย่าหนานมองไปที่หวางตุ้นเชิงอย่างกังวลและเธอก็กังวล เช่นกัน
เขาตบหัวตัวเองและพูดว่า “ฉันคิดหาวิธีได้แล้ว พี่หุ้นเชิงก็หา แพะรับบาป ให้คนอื่นรับโทษแทน แล้วพี่ก็เอาตัวรอดเอง

อย่างนี้ก็หมดเรื่องแล้ว?

“ว้าว แล้วจะหาใครล่ะ?เรื่องแบบนี้มันร้ายแรง!”

“ฮึมฮึม ฉันมีวิธี!”

หลิวย่าหนานนิ้วของเขาชี้ไป

พูดถึงเฉินเกอ

ตอนนี้กำลังจัดเรียงข้อมูลในสำนักงาน

ฟางเฟยจ้องไปที่เฉินเกอและยิ้ม: “เฉินเกอเฉินเกอ นาย ทำงานขยันขนาดนี้ เห็นนายยังจัดเรียงบริษัทนี้ไม่เสร็จ และยัง ต้อง

ตรวจสอบข้อมูลอีกบริษัทหนึ่ง!

เฉินเกอยิ้มและพูดว่า “วิธีนี้ฉันสามารถเข้าใจรายละเอียดได้ ชัดเจน อีกอย่างฉันได้รับผลตอบแทนสูง!”

ใช่ บริษัทนั้นถูกตรวจสอบออกมา ส่วนใหญ่เป็นเพราะ หลิว ย่าหนานพูดว่าหวางตุ้นเชิง นั้นไม่ธรรมดา

ฉันยังได้ยินมาว่าหวังค้งและหวางตุ้นเชิงมีความสัมพันธ์ที่ดี

มาก

เฉินเกอจึงตั้งใจตรวจสอบโครงการที่พวกเขาส่งมา
หลังจากตรวจสอบแล้ว ก็พบจุดผิดปกติจริงๆ

เนื่องจากบริษัทที่หวางตุ้นเชิง ส่งมานั้น เป็นบริษัทของพ่อลี่เห วินหยาง

เดิมที่มันไม่เป็นอะไร

บริษัทไหนล่ะจะไม่มีบริษัทย่อย

แต่ครอบครัวของลี่เหวินหยาง เฉินเกอจะค่อนข้างเข้าใจดี

กว่า

เปิดบริษัทธุรกิจที่ไม่เข้ากันกับธุรกิจหลักของบริษัท ดังนั้นเขาจึงส่งข้อความไปหาหลี่เจิ้นถั่ว และขอให้เขาช่วยดู

เฉินเกอจึงตั้งใจตรวจสอบ

ผลที่ได้คือมีปัญหาจริงๆ

“นายรีบพูดมา มีผลตอบแทนอะไร” ฟางเฟยยิ้ม คิดว่าก็แค่ทำ เอกสารจัดเก็บถาวร ทำเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ไปได้?

“เธอไม่เข้าใจ ยังไงคือผลตอบแทนสูงมาก! ฮ่าฮ่า!”

เฉินเกอยิ้ม

ในขณะที่พูดคุยกัน จู่ๆหลิวย่าหนาน ก็โทรมา

สิ่งนี้ทำให้เฉินเกอประหลาดใจ

“เฉินเกอ? หลังเลิกงานตอนกลางคืนนายมีเวลาว่างไหม?”
“มีอะไร?เธอมีธุระอะไรเหรอ?” เฉินเกอถามเบาๆ

แม้ว่าตอนแรกเฉินเกอจะมีความรู้สึกดีกับหลิวย่าหนาน แต่ต่อ มา การกระทําที่เย็นชาของหลิวย่าหนาน ก็ทำให้เงินเกอเสีย

ความรู้สึก

“อืมอึม ฉันอยากเลี้ยงข้าวนาย นายมาทำงานบริษัทก็สองวัน แล้ว ยังไม่มีโอกาสเลี้ยงข้าวนายเลย คืนนี้ออกมากินข้าว ด้วยกันสักมื้อนะ?”

หลิวย่าหนานพูดด้วยรอยยิ้ม

“มีใครบ้าง” เฉินเกอถาม ดูเหมือนว่าหลิวย่าหนานจะมีธุระ อะไร

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เฉินเกอรู้ว่าหลิวย่าหนาน มี ความสัมพันธ์ที่ดีกับหวางจุ้นเชิง ดังนั้นเขาจึงต้องการทราบ ข้อมูล

เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ก็มีแต่ฉันคนเดียว นายว่าจะมีใครอีก!”

หลิวย่าหนานพูดอย่างคับแค้นใจ และตกลงกับเฉินเกอใน เรื่องเวลาและสถานที่

จากนั้นเขาก็วางสายโทรศัพท์

หลังจากนั้น ก็ไม่เห็น หลิวย่าหนานกลับมาทำงานอีก หลังเลิก งานเฉินเกอก็ตามไป
และไม่ค่อยไกล

ใกล้ๆบริษัทมีผับเล็กๆและอยู่ในห้องวีไอพี

เมื่อเฉินเกอเห็นหลิวย่าหนาน เธอมาคนเดียวจริงๆ

“เฉินเกอมาแล้วเหรอ รีบนั่งเร็ว! เป็นไงบ้าง ผับร้านนี้ดีไหม?” หลิวย่าหนาน ยิ้ม พลางเปิดขวดไวน์แดง แล้วริน ให้เงินเกอ

“ก็ไม่เลวนะ ทําอะไรใหญ่โตขนาดนี้? แค่พาผมไปกินอะไร ง่ายๆก็ได้!”

เฉินเกอยิ้มจาง ๆ

“โอ้ย จะไปกินอะไรง่ายๆได้ไง ที่จริงเฉินเกอก็รู้ สองสามวันนี้ อยู่ที่บริษัทฉันอยากคุยกับนายตลอด และคุยกันดีๆ แต่ว่า อยู่ บริษัทไม่ค่อยสะดวก นี่ก็มีโอกาสพอดี เราสามารถอยู่ด้วยกัน

เราสามารถย้อนอดีตความสัมพันธ์ครั้งก่อนของเราได้ นาย

คิดอย่างนั้นไหม!”

ในขณะที่พูดหลิวย่าหนานก็ขยับมาพิงเฉินเกอ

แขนของเธอ สัมผัสกับแขนของเฉินเกอเล็กน้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่คีบอาหารให้เฉินเกอ เธอขยับ หน้าอกเข้ามาก ทำให้เฉินเกอสับสน

ฉันสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอยู่ แต่ก็ยังคงสนทนากันต่อไป
อย่างไรก็ตามเงินเกอสังเกตเห็น คำพูดของหลิวย่าหนาน เหมือนกำลังแสดงความรักเล็กน้อย และจากนั้นเขาก็อยากรู้ว่า

เงินเกอซื้อตั๋วเหล่านั้นได้อย่างไร

แต่เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่จุดประสงค์หลักของเธอ

คุยไปคุยมาก็ดื่มเหล้าเข้าไปมาก

หน้าเงินเกอเริ่มแดงระเรื่อ และเริ่มเมา

“ย่าหนาน ไม่ดื่มแล้ว? ถ้าดื่มอีกจะดื่มมากเกินไป!

เฉินเกอส่ายหัว

“อืมอืม งั้นก็เลิกดื่มกันเถอะ พวกเรากลับกันเถอะ ช่วยส่งฉัน กลับได้ไหม!”

“ตกลง”

หลังจากที่หลิวย่าหนานชำระเงินเรียบร้อย เฉินเกอก็พาเธอ กลับไปยังห้องพักเธอ

เดิมที เฉินเกอวางแผนที่จะสืบเรื่องจากปากของหลิวย่าหนาน แต่ว่า เธอหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องนี้ เลยไม่มีโอกาสถาม

หลังจากมาถึงบ้านของเธอ

เฉินเกอจึงอยากกลับ

“เฉินเกออย่าไป!”

ทันใดนั้น หลิวย่าหนานก็ดึงแขนของเฉินเกอ……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ