บทที่262 สัมภาษณ์

แต่เจียงเวียตงก็ต้านความโน้นน้าวจากผู้อื่นไม่ได้ ช่วยไม่ได้ เรื่องนี้ไม่หาเฉินเกอ จะหาใครได้อีกล่ะ!

ดังนั้นสุดท้าย เขาก็กัดฟันฝืนใจไปหาเงินเกอที่โรงแรมของ

เขา แต่ผลก็คือหลังจากที่ไปที่นั่นเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่พบตัวของ

เขาเลย

จะโทรศัพท์หาเงินเกอ ครั้งนี้เขาก็ติดสายอยู่

และตอนนี้เฉินเกอ ก็กำลังติดสายอยู่จริง ๆ

“คุณพ่อครับ เรื่องของหยกมีความคืบหน้าแล้ว สถานที่กำเนิด มาจากทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และมีประวัติศาสตร์ระยะหนึ่ง แล้ว อีกอย่างหยกแบบนี้มีมูลค่ามาก ดูเหมือนว่าเพิ่งซินที่คุณพ่อ ให้ผมหานั้นเป็นหญิงสาวตระกูลชั้นสูงนะครับ ?

ในร้านกาแฟที่เงียบสงบร้านหนึ่ง เฉินเกือกำลังนั่งดื่มกาแฟ และคุยโทรศัพท์อยู่

สายที่โทรเข้ามาเมื่อกี้เป็นพ่อของเฉินเกอ เพื่อถามเรื่องราว ความคืบหน้าของหยกว่าเป็นอย่างไรบ้าง

“ใช่น่ะสิ แน่นอนว่าเป็นหญิงสาวตระกูลชั้นสูง! “พ่อของเขา

ยิ้ม
แล้วคุณพ่อครับ หรือว่าครอบครัวของเมิ่งขึ้นไม่ได้อยู่ในพื้นที่ ตะวันออกเฉียงใต้ แต่อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้? พ่อไม่ใช่ บอกว่าเจอเธอตอนที่พ่อเป็นทหารอยู่ในพื้นที่ตะวันออกเฉียงใต้ หรอครับ? ”

เงินเกอกล่าวอย่างสงสัย

“อันนี้พ่อก็ไม่ชัดเจน ว่าครอบครัวของเมิ่งขึ้นอยู่ที่ไหน และพ่อ ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอนามสกุลอะไร ดังนั้น ในส่วนนี้จึงต้องให้ลูกไป ตรวจสอบอย่างละเอียด ให้ไว้ที่สุด และเมื่อผลออกมาแล้ว ก็แจ้ง ให้พ่อทราบโดยเร็วที่สุด! ”

พ่อยิ้มและกล่าว

เฉินเกอครุ่นคิด จะเล่าเรื่องของเฉียงเวยให้คุณพ่อฟังดีไหม

เพราะว่าเฉียงเวยมีความเป็นไปได้ว่าเป็นลูกสาวของเพิ่งซิน แต่มาคิดอีกที ต่อให้พูดไปมันก็ช่วยเรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ได้ มากขนาดนั้น

ไว้รอให้มีเบาะแสเยอะกว่านี้หน่อยค่อยพูดดีกว่า

ในขณะที่กำลังลังเลอยู่

พ่อเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง : “ใช่แล้วเฉินเกอ ใกล้จะถึงวันเกิดของ ลูกแล้วใช่ไหม? เฮ้อ ตั้งแต่ที่ลูกเริ่มเรียนมัธยมปลาย พ่อแม่และ พี่สาวของลูกก็ไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดกับลูกอีกเลย เดิมทีคิดไว้ว่า ปีนี้หลังจากที่การทดสอบเลี้ยงดูอย่างคนยากจนของลูกจบลง พวกเราทั้งบ้านก็สามารถรวมตัวกันอีกครั้ง และฉลองวันเกิดให้
“แต่ว่า พี่สาวของลูกไปแอฟริกาเหนือแล้ว อีกไม่กี่วันพ่อก็ต้อง ไปด้วย หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่วันเกิดของลูกไม่จัดอีกแล้ว!

พ่อกล่าวอย่างขอโทษ

เฉินเกอยิ้มแล้วพูด “ไม่เป็นไรครับพ่อ ตอนนี้ผมอยู่ที่เมือง อำเภอฝั่งอัน และหลังจากที่จัดการเรื่องพวกนี้เสร็จแล้ว ผมก็จะ กลับไปอยู่ที่บ้านเกิดสองถึงสามวัน และที่บ้านก็ยังมีอากงหนูกับ อาม่าหนูอยู่ วางใจเถอะครับ วันเกิดของผมในทุก ๆ ปีไม่โดด เดี่ยวหรอก!

“ถ้าเช่นนั้นก็ดี วันเกิดครั้งนี้ของลูก เป็นวันเกิดที่ทดสอบเลี้ยง อย่างคนยากจนครั้งแรกของลูก พยายามทำให้มีสีสันหน่อย แต่ ก็อย่าทำเหมือนพี่สาวลูกล่ะ ที่วันเกิดปีนั้น พี่สาวลูกซื้อเกาะที่ มหาสมุทรแปซิฟิก และยังเชิญคนที่โด่งดังในโลกไปร่วมงานอีก ด้วย แบบนี้มันไฮโซเกินไป! ลูกก็กะเอาความเหมาะสมแล้วกัน แค่ไม่น่าเวทนาเกินไปก็พอ! ”

พ่อกล่าวตักเตือน

“ผมรู้แล้วครับ พวกนี้ท่านไม่ต้องกังวล! ”

จากนั้นก็คุยกันเรื่องธุรกิจล่าสุดกับคุณพ่อได้สักพัก แล้วเฉินเก อจึงวางสาย

และดูไปที่ข้อความ ก็มีสายที่ไม่ได้รับจากเจียงหวานหวาน

หลายสาย
เงินเกอก็ไม่คิดที่จะติดต่อกลับไป

เจียงเวียตงมีเรื่องอะไร ก็ปล่อยไว้แบบนี้แหละ เฉินเกอจะไม่

เข้าไปแทรกอีก ให้มันหยุดอยู่ตรงนี้ ถ้าไม่อย่างนั้น งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของตนเองยังไงก็ต้อง

เชิญครอบครัวของพวกเขาไป

และในเวลานี้เอง มีคนหนึ่งเดินมาที่ร้านกาแฟ

เป็นชายวัยกลาง สวมเสื้อสูท

ถือซองจดหมายไว้หนึ่งฉบับ และเดินมาที่ตรงหน้าของเฉินเก อด้วยความเคารพ “คุณชายเฉิน อันนี้เป็นจดหมายแนะนำเข้างานของคุณ ฉัน

เขียนให้คุณเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ถึงเวลา คุณก็สามารถ เข้าไปทำงานที่บริษัทดรีมเมอร์อินเวิร์สเมนท์กรุ๊ปได้โดยตรง ชายวัยกลางก็ไม่กล้านั่งลง และได้แต่ยืนอยู่ด้านข้างของเขา

“โอเค รบกวนคุณแล้ว เออใช่ นอกจากคุณแล้ว เรื่องนี้ห้าม เอาไปพูดกับใคร! ”

เฉินเกออกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่มไปหนึ่งคำแล้วพูด “รับทราบครับ รับทราบ

จดหมายเข้างานฉบับนี้ เฉินเกอเป็นคนให้ผู้บริหารระดับสูง คนหนึ่งช่วยทําให้

ในการสนทนากับเสี้ยวครั้งก่อน เฉินเกอได้รู้ว่าภายในของบริษัทจัดการการลงทุนอาจจะวุ่นวายมาก

ดังนั้นแผนของเฉินเกอก็คือ ช่วงไม่กี่วันนี้เข้าไปดูสถานการณ์ ภายในสักหน่อย เพราะว่าเฉินเกอเข้าใจดีว่า ถ้าหากเขาใช้ฐานะของคุณชาย เฉินเข้าไปตรวจสอบ โดยตรง บอกได้เลยว่าไม่ได้เบาะแสอะไร

เลย

ยังไงก็มีคือยากมาก

และตอนนี้หลี่เจิ้นกั๋วก็วิ่งทั้งฝั่งจินหลิงและฝั่งอำเภอผิงอันสอง ฝั่ง และยังต้องรับผิดชอบเรื่องของหยกชิ้นนี้อีกด้วย

เฉินเกอเลยไม่สบายใจที่จะไปรบกวนเขาอีก

และมันมืดมิดอย่างที่พี่ชายของเขาเสี้ยวพูดหรือไม่ เฉินเกอ เข้าไปดูด้วยตัวเองก็รู้แล้ว

ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงให้ผู้บริหารระดับสูงช่วยทำ จดหมายแนะนำขึ้นมา

พนักงานดั้งเดิมของบริษัทการค้าจินหลิงกรุ๊ป ส่วนใหญ่อยู่ พัฒนาโครงการที่เขาหยุนเหมิง ตามหลักการลงทุนของอำเภอ ผิงอัน

ดังนั้นนอกจากผู้บริหารระดับสูงบางคนที่เป็นพื้นเพของบริษัท การค้าจินหลิงกรุ๊ปแต่แรก ที่เหลือนอกจากนั้นส่วนใหญ่ต่างก็ ผ่านการคัดเลือกของบริษัท และสรรหารับเข้ามาที่บริษัทดรีมเม อร์อินเวิร์สเมนท์กรุ๊ปใหม่
แต่กลับไม่สนใจความสัมพันธ์มิตรญาติ ดังนั้นก็ไม่แปลกที่จะมีด้านมืดมิดเยอะเช่นนี้ ตอนเที่ยง เขาหาสถานที่รับประทานอาหารเสร็จ เงินเกอกกลับไปเปลี่ยนเป็นชุดสูท และรองเท้าหนังอย่างเป็น ทางการ

และยังเอาสำเนาเอกสารการสัมภาษณ์งานและจดหมาย แนะนำงานไปที่บริษัทตรีมเมอร์อินเวิร์สเมนท์กรุ๊ปซึ่งอยู่ภายใต้ การควบคุมของบริษัทโดยตรงเพื่อสัมภาษณ์งาน

“คนสวย สถานที่สัมภาษณ์แผนกการลงทุนอยู่ชั้นที่26หรือ เปล่า? ”

ทันทีที่เขาเดินเข้ามา เฉินเกอเห็นผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่ถือ

เอกสารอยู่กองโต เดินออกมาจากลิฟต์ จึงได้เข้าไปถามเธอ

“อืมๆ ใช่ค่ะ คุณมาสัมภาษณ์งานหรอคะ อยู่ชั้นที่26ค่ะ!

หญิงสาวคนนี้ดูแล้วอายุเกือบจะพอๆกับตัวเอง และดูเหมือน ว่าเธอเพิ่งจะเดินออกมาจากรั่วประตูของมหาวิทยาลัย ใบหน้า ของเธอก็ยังมีความอ่อนเยาว์เหมือนกับตอนเรียนมหาวิทยาลัย อยู่

“ขอบคุณครับ! ”

เฉินเกอยิ้ม

“ด้วยความยินดีค่ะ…….โอ๊ย! ”
หญิงสาวมัวแต่ทักทายเขาอยู่ จนเอกสารกองโตที่อยู่ในอ้อม แขนของเธอตกลงไปบนพื้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เฉินเกอรีบย่อตัวลงทันที และช่วยเธอเก็บมันขึ้นมา

“คุณก็เพิ่งมาฝึกงานจากมหาวิทยาลัยเหมือนกันหรอ? ”

หญิงสาวกล่าวกับเฉินเกอด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่เก็บเอกสาร

“ใช่ แล้วคุณมาที่นี่นานแค่ไหนแล้ว? ”

เฉินเกอถาม

“ฉันเพิ่งมาได้ วันเท่านั้น และไม่เข้าใจอะไรเลย ฮ่าฮ่า ฉันก็ อยู่แผนกการลงทุนเช่นกัน ขอให้การสัมภาษณ์ของคุณราบรื่นนะ ต่อไปพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันแล้ว! ฉันชื่อฟางเฟย

ฟางเฟยยิ้ม

“ฉันชื่อเฉินเกอ! ”

“ขอบคุณคุณมากนะคะ ลิฟต์ของคุณมาแล้ว ขอให้ราบรื่นนะ

สู้ๆ! ”

ฟางเฟยยิ้มอย่างอ่อนหวาน และแสดงท่าทางแห่งชัยชนะให้

เฉินเกอ

เฉินเกอพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์

สาวน้อยคนนี้มีรูปร่างหน้าตาที่ค่อนข้างสวย และเวลาที่เธอ ยิ้มทำให้คนอื่นมีความรู้สึกหวานมาก
ขาวสะอาดและบริสุทธิ์

เฉินเกอมีความรู้สึกว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ

หลังจากที่เข้าไปในลิฟต์ ไม่นานมันก็หยุดอยู่ที่ชั้น

สาวสวยที่แต่งตัวสง่างาม ในชุดเครื่องแบบสีดำคนหนึ่งเดิน เข้ามา

อายุก็ประมาณเกือบเท่าเงินเกอเช่นกัน

ส่วนเฉินเกอ มาสัมภาษณ์งาน แน่นอนว่าเขาเจอใครเขาก็ต้อง ทักทายเป็นธรรมดา

จึงยิ้มและพยักหน้าให้เธอ

แต่ว่าหญิงสาวคนนี้มองไปที่เฉินเนื้ออย่างหยิ่งผยอง และไม่ ตอบสนองกลับ จากนั้นเธอก็พิงที่ลิฟต์แล้วก็เล่นโทรศัพท์มือถือ ของเธอ

ผ่านไปไม่นาน หญิงสาวก็มองไปที่ปุ่มกดของลิฟต์

และเหลือบมองไปที่เฉินเกอแล้วถามขึ้นว่า “คุณเป็น พนักงานที่มาใหม่ของแผนกการลงทุนเราหรอ? ”

น้ำเสียงของเธอค่อนข้างจางเล็กน้อย

“ไม่ใช่ ฉันมาสัมภาษณ์งาน! “เฉินเกอยิ้มยังไม่ได้เข้าร่วม

งานเลย! ”
“เหอะๆ ยังจะเข้าร่วมงาน คุณนี่มันค่อนข้างมั่นใจดีน แต่ว่า คุณไม่ได้เข้าร่วมแน่นอน!

หญิงสาวเหลือบมองไปที่เฉินเกอและกล่าว

“ต๊ะ? เพราะอะไรหรอ? นี่ฉันยังไม่เริ่มเลย? “เฉินเกอสงสัย

“เดี๋ยวรอให้คุณขึ้นไปแล้วคุณก็รู้เอง คุณโชคไม่ดีเลยจริง ๆ แผนกการลงทุนของเราครั้งนี้รับเพียงแค่สองคนเท่านั้น ชายหนึ่ง คนและหญิงหนึ่งคน ดังนั้นคุณไม่มีโอกาสแน่นอน!

หญิงสาวพูดอีกครั้ง

เฉินเกอคิดในใจ วันนี้เขาแต่งตัวดูดี และก็รู้สึกว่าบุคลิกของ ตัวเขาเองก็ดูดี แต่ทำไมถึงยังไม่มีโอกาสอีกล่ะ?

ไม่นาน ก็มาถึงชั้นที่26แล้ว

เมื่อมาถึงที่ห้องสัมภาษณ์งาน เฉินเกอก็ได้ค้นพบว่า เพราะ อะไรผู้หญิงคนนั้นถึงพูดแบบนั้น…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ