บทที่255 เฉินเกอผู้ลึกลับ

เห็นท่าทีที่จินเปียวแสดงความเคารพต่อเฉินเกอ ทําให้ทุกคนตก ตะลึงมาก

โดยเฉพาะเจียงเฉว่ฉิง สายตาที่เธอมองเฉินเกอก็เปลี่ยนไป

เมื่อก่อนแค่รู้สึกว่ามนุษยสัมพันธ์ของเฉินเกอนั้นธรรมดา แต่ ตอนนี้ไม่คิดเลยว่า เฉินเกอจะรู้จักกับคนทุกประเภทจริง ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นคือคนที่ทรงพลังอย่างในเปียว เมื่อได้ยินว่ามีคน จะตีเฉินเกอ เขาก็ออกมือสั่งสอน และก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องเห็นแก่ หน้าเลย

“วันนี้ช่างบังเอิญจริง ๆ เลย จะว่าไปถ้าเสี่ยวจินคุณไม่มา ฉัน ต้องถูกทุบตีนะ!

เฉินเกอทำอะไรไม่ถูกและยิ้มอย่างขมขื่น

จนถึงตอนนี้ เรื่องของหยางเหวินหลงเรื่องนี้เขาก็มองออก ไม่ แน่ต้องเป็นสี่เหวินหยางกำลังเล่นผีอยู่แน่ และเฉินเกอก็พูดอยู่ใน ใจของเขาว่าถึงว่าทำไมเมื่อกี้เห็นพวกเขาสองคนหัวเราะอยู่ ตลอดเวลา!

“คุณพูดล้อเล่นไป!

จินเปียวโค้งคํานับ

อาหารมื้อนี้ทานกันค่อนข้างอึดอัด แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเนินเกอก็ทานอิ่มอยู่ดี

ส่วนหลินเสี่ยวเฟิงนั้น เห็นว่าลี่เหวินหยางถูกทุบตีจนเป็นเช่นนี้ ก็ไม่มีกะจิตกะใจทานอาหารต่อ

จึงจ่ายเงินไปแต่แรกแล้ว

“คุณจินเยท่านนี้ คุณรู้จักกับเฉินเกอ และยังสนิทกันขนาดนี้ อีกทั้งคุณยังมีความสามารถมากขนาดนี้ ฉันเป็นรองผู้อำนวย การของธนาคาร** หากกลุ่มของคุณมีเงินกองทุนส่วนไหนที่ต้อง ใช้ธนาคารของพวกเรา ก็รบกวนคุณดูแลด้วยนะคะ!

หลินเสี่ยวเฟิงไม่ลืมที่จะผูกมิตรกับเขา

สำหรับจินเปียวนั้น เขามีความสามารถที่จะให้เงินของบริษัท เล็ก ๆบางแห่งของลูกน้อง หมุนเวียนกับธนาคาร* *ได้

แต่ในขณะนี้ สายตาของเขามองไปที่เฉินเกอ ราวกับ

หมายความว่าถามความเห็นจากเฉินเกอ

เฉินเกอก็พยักหน้าอย่างไร้ร่องรอย

วันนี้ถ้าหากหลินเสี่ยวเฟิงไม่เชิญตนเองทานข้าวล่ะก็ ไม่แน่ ธุรกิจของเธอก็อาจจะเจรจาสำเร็จลุล่วงแล้ว และตอนนี้ ถือว่า เป็นเพราะเขาสถานการณ์นี้จึงถูกขัดจังหวะ ดังนั้นเฉินเกอจะช่วย เหลือสักหน่อยจะเป็นอะไรไป

เลยตอบตกลงไป

และในขณะนี้ ก็ได้ยินพวกของหยางเหวินหลงเริ่มต่อสู้กันอีกครั้ง

แต่ว่าครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นกลุ่มคนพวกหนึ่งกำลังรุมล้อมตี เหวินหยางอยู่

เดิมที่คิดไว้ว่าอยากผูกมิตรกับจินเปียวผ่านมือของสี่เหวิน หยาง แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับกลายเป็นว่าทำให้เขาไม่พอใจเป็น

อย่างมาก

จะไม่ให้หยางเหวินหลงโกรธได้อย่างไรล่ะ

ความโกรธของคนกลุ่มนี้ถูกนำไปลงที่ตัวของสี่เหวินหยาง

หมด

เมื่อเฉินเกอได้ยินเสียงกรีดร้องของสี่เหวินหยางเขาก็แค่ หัวเราะอย่างเย็นชา และคิดในใจของเขาว่า แค่นี้ยังโดนเบา

ไป!

ส่วนเจียงเฉาฉงนั้น เธอมองไปที่เฉินเกอตลอดด้วยสายตาที่ ซับซ้อน

และเห็นแค่เฉินเกอพูดคุยกับสวีซินเพียงคนเดียว ราวกับว่าไม่ เห็นตัวเอง และไม่ค่อยสนใจตัวเองยังไงอย่างนั้น ในใจของเธอก็ รู้สึกอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย

อาหารมื้อนี้ก็จบลงเท่านี้

และเห็นว่าจนเปียวกำลังขับรถอยู่พอดี ดังนั้นจึงให้จินเปียวส่ง ตนเองกลับไปที่โรงแรม
“สวีซิน ไม่แปลกใจเลยที่คุณปู่ของคุณบอกว่าตัวตนของชาย หนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา และวันนี้ฉันก็ได้เห็นมันแล้วจริง ๆ

หลินเสี่ยวเฟิงเพิ่งจะตระหนักขึ้นได้ในตอนนี้ว่า เมื่อคืนตอนที่ ทานอาหารเย็น คุณปู่ของสวีซินมักจะพูดอยู่ตลอดว่าเด็กคนนี้ไม่ ธรรมดา และตอนนั้นเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่ตอนนี้เธอก็ เข้าใจแล้ว

“ใช่ ฉันก็ไม่คิดว่าเฉินเกอเขาจะมีความสามารถขนาดนี้ และ เขาก็รู้จักกับผู้คนมากมายขนาดนี้ด้วย เอ๊ะ? คุณแม่ คุณพูดเช่น นี้ขึ้นมาฉันก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง นั้นก็คือเรื่องที่ฉันอยู่ที่KTVครั้ง ก่อน ตอนนี้ฉันเหมือนกับว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว!

สวีซินใช้ปลายนิ้วมือตบไปที่หน้าผากของเธอแล้วพูด

ส่วนเจียงเฉว่ฉิง เธอคิดว่าจะรอให้ด้านในมีคนให้เสร็จก่อน แล้วค่อยช่วยชีวิตผู้คน แต่เธอก็ไม่กล้าเข้าไป และก็ไม่กล้ายืนอยู่ คนเดียว กลัวว่าหยางเหวินหลงพวกเขาจะแก้แค้นเธอด้วย

ดังนั้นตอนที่ลงมา เจียงเฉฉิงก็เดินตามหลังของเฉินเกอลง

มา

และตอนนี้ เฉินเกอก็ไม่ได้คุยกับเธอและเดินจากไปแล้ว ดังนั้นเจียงเฉว่ฉิงเลยตั้งใจเข้าใกล้กับคู่แม่ลูกหลินเสี่ยวเฟิง โดยเจตนา

และในขณะนี้ ก็เลยฟังคำพูดของสวีซินได้อย่างชัดเจน “KTVมีเรื่องอะไรหรอ? “ไม่รอให้หลินเสี่ยวเฟิงถาม เจียงเฉวงก็รีบถามขึ้นอย่างประหม่า

“ออออ ครั้งก่อน พวกเราไปเล่นที่KTV จากนั้นมีเพื่อนคนหนึ่ง ยั่วยุโดนคนอื่น และในที่สุดก็ขัดแย้งกับหลังจากเหมืองLiu’s Mining Group ในอำเภอผิงอัน และตอนนั้นคนที่มีความ สามารถอย่างหลินตง ก็ตกใจกลัว เพราะว่ายั่วยุโดนหลิงด้วย และหลังก็ขอให้พวกเราสาวๆอยู่และดื่มกับเขา

“ต๊ะ? เสี่ยวซิน มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ เจ้าเด็ก ทำไมไม่บอก แม่! ” หลินเสี่ยวเฟิงรู้แค่ว่าเฉินเกอเชิญลูกสาวตัวเองทาน อาหารหรู และเห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งรู้ว่าวันนั้นมีความขัดแย้งครั้ง ใหญ่

“ฉันก็กลัวว่าคุณจะเป็นห่วง พอก่อนคุณฟังฉันพูดก่อน ตอนนั้น ฉันกับหรานหรานตกใจกลัวจนเกือบจะร้องไห้แล้ว เพราะว่าหลิน ตงพวกเขาวิ่งหนีไปก่อนแล้ว แต่สุดท้ายคุณเดาว่าเป็น อย่างไร? ”

“เป็นอย่างไรหรอ? ” หลินเสี่ยวเฟิงพูดด้วยความกลัว

“ในตอนท้ายของวิกฤต เฉินเกอเป็นคนแบกรับเรื่องราว ทั้งหมดไว้ แล้วหญิงคนนั้นถึงยอมปล่อยพวกเราทั้งหมดไป ไม่ เช่นนั้นไม่กล้าคิดเลยจริง ๆว่าคืนนั้นจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!

ในขณะที่สวนพูดอยู่ ในใจของเธอก็คิดว่า บางทีอาจจะเริ่ม ตั้งแต่ช่วงเวลานั้น ในหัวใจของตัวเธอก็รู้สึกว่ามีความรักที่ อธิบายไม่ถูกต่อเฉินเกอ

“แล้วหลังจากนั้นเฉินเกอเป็นอย่างไร? พวกคุณปล่อยให้เขาอยู่กับหลิง โดยลำพังหรอ แล้วลูกคนที่ร่ำรวยอย่างหลังจะยอม ปล่อยเงินกอไปง่ายๆหรอ? ”

ครั้งนี้คนที่ถามขึ้นเป็นเจียงเฉวง

“นั่นแหละ แต่ที่น่าแปลกที่สุดก็คือ หลังจากนั้นพวกเราเป็น ห่วงเฉินเกอ จึงให้ทุกคนย้อนกลับไปด้วยกัน และเมื่อตอนย้อน กลับไป KTVก็ถูกล้อมรอบไปด้วยรถยนต์ยี่ห้อไม่บัคสิบกว่าคน KTV และหลิงลี้ รวมทั้งบรรดาเพื่อนฝูงบนท้องถนนที่หลังชวน มา ล้วนถูกกลุ่มคนที่ใส่ชุดดำทุบหมด! ตอนนั้นพวกเราคิดว่า ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กัน !

“และก็กำลังกังวลเฉินเธออยู่ แต่ผลสุดท้ายคือเห็นเงินเกออยู่ ด้านข้างของKTV ราวกับว่าคนที่ไม่เป็นอะไร และยังสั่งอาหาร ฝรั่งเศสที่ราคาแพงมากมาทานอีกด้วย ดังนั้นเฉินเกอเลย เชิญชวนให้ฉันทานอาหารฝรั่งเศสด้วยกัน แต่ฉันถามไปว่า ในKTVเกิดอะไรขึ้น และเฉินเกอก็ไม่ได้อธิบายอย่างชัดเจน ฉัน คิดว่าเขาปิดบังอะไรฉันอยู่! และตอนนี้ฉันดูเหมือนว่าจะเข้าใจ อะไรนิดหน่อยแล้ว!

“ซี้ดดด……”

หลินเสี่ยวเฟิงสูดลมหายใจเย็นๆเข้าลึกๆ : “ถ้าอย่างนั้นแบบ นี้ พวกกลุ่มคนที่มีคนของหลิง ก็มีความเป็นไปได้ว่าอาจเป็นคน ที่เฉินเกอเรียกมา มิฉะนั้นเขาคงไม่แบกรับมันไว้ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะ พ่ายแพ้หรือไม่ และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่เขาต่อสู้กันอยู่ในKTV แต่ เขากลับมานั่งทานอาหารฝรั่งเศสอยู่ด้านข้างอย่างใจเย็น
“นั่นน่ะสิ!

สวนพยักหน้าอย่างหนัก

และสีหน้าของเจียงเฉิงก็เต็มไปด้วยความตกใจ และเธอก็ รีบพูดขึ้นว่า “ไม่น่าแปลกใจเลย ตอนที่พวกเรารวมตัวในงาน ปาร์ตี้เพื่อนร่วมชั้น แล้วเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งที่ชื่อเขาเคยพูดว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเกอกับหลิง ดีมาก เหมือนว่าวันหนึ่ง ตอนทานข้าว เชาพวกเขาจะเห็นกับตาว่าเฉินเกอเตะไปที่ก้น ของหลิงลี้ทีหนึ่ง แต่หลิงลึกลับหัวเราะและไม่พูดอะไรสักคำ! ถ้า แบบนี้เอามาเชื่อมต่อกัน นั้นก็คือเงินเกอเขาก่อน จากนั้นเขา เลยแสดงความเคารพสุภาพต่อเฉินเกอเช่นนั้น? ”

หลังจากฟังคําอธิบายอย่างละเอียดของเจียงเฉว่ฉิง

หลินเสี่ยวเฟิงพวกเธอรู้สึกว่าตัวตนของเฉินเกอนั้นยิ่งลึกลับ มาก

“ฉันรู้แล้ว! ไม่แน่บางทีเสี่ยวชินคุณอาจโชคดีมาก อาจเป็น ไปได้ว่าเฉินเกอก็คือคุณชายเฉินคนนั้นที่มาจากจินหลิงก็ได้!

หลินเสี่ยวเฟิงกล่าวโดยตรง

“ห้ะ! ”

แต่คำพูดเหล่านี้ กลับทำให้ร่างกายของเจียงเฉาจึงสั่นคลอน จนกระเป๋าของตัวเองก็ไม่มีแรงถือและตกลงไปอยู่ตรงพื้น

ราวกับว่ามีคนมาทุบที่หัวใจของเธออย่างรุนแรง
“คุณแม่! อันนี้คงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง? ” สวีซินรู้สึกเหลือ เชื่อ และลมหายใจของเธอก็ราวกับว่าแทบจะหยุดหายใจ

“ฮี ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันล้อพวกคุณเล่น แต่ว่าเงินเกอคนนี้ไม่ธรรมดา แน่นอน และตอนนี้ แม้แต่จินเยคนนั้นก็ให้เกียรติเขา แล้วก็ สําเร็จคําสั่งงานของฉันอย่างเป็นจำนวนด้วย และเขาก็ดีกับเสี่ยว ซินลูกมากขนาดนี้ แม่จะบอกลูกไว้เลย ต่อไปหลังจากนี้ลูกก็อยู่ ใกล้ชิดกับเฉินเกอเข้าไว้ เป็นไปได้ว่า ตอนนี้ลูกเป็นเพื่อนส่วน น้อยที่ดีของเขาในอำเภอผิงอันก็ได้ เพราะอย่างไรคนของตระกูล เจียงก็ดูถูกลูก และพวกเพื่อนร่วมชั้นของเขาพวกนั้นก็ดูถูกเขา ก็ มีแต่ลูกที่ดีกับเขา ดังนั้นไขว่คว้าโอกาสนี้ไว้ดีๆล่ะ!

หลินเสี่ยวเฟิงกล่าวอย่างมีความสุข

คำพูดเหล่านี้ พูดจนทำให้เจียงเฉวงที่อยู่ด้านข้างมีสีหน้าที่ เต็มไปด้วยความละอายใจ

ถ้าหากไม่มีอะไรผิดพลาด เพื่อนที่ดีที่สุดของเฉินเกอที่อยู่ อำเภอผิงอันคือใคร? ต้องเป็นตัวเธอแน่นอน!

ครั้งก่อนที่เพิ่งเจอกันเมื่อไม่นานมานี้ เฉินเกอนั้นแสดงความ สนิทสนมกับตนเองมากแค่ไหน ไม่เหมือนกับตอนนี้เลย ที่เย็นชา กับตัวเองมาก

เจียงเฉาจึงรู้สึกทันทีว่าตัวเองนั้นราวกับว่าสูญเสียอะไรบาง อย่างไป……

หลังจากตอนเที่ยง
หลินเสี่ยวเฟิงก็กลับไปทํางานที่ธนาคาร และตัวของเธอก็เต็ม ไปด้วยความสดใส

“ฮ่าฮ่า รองผู้อำนวยการหลิน เรื่องอะไรทําให้คุณมีความสุข ได้มากขนาดนี้หรอ? หรือว่าคุณจะพบเจอกับผู้สูงศักดิ์ ทำให้คำ สั่งงานของคุณเสร็จเรียบร้อยแล้ว?

เมื่อเห็นท่าทีที่มีความสุขของหลินเสี่ยวเฟิง ถังหรานที่กำลังกด น้ำอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น