บทที่254 ที่แท้คุณอยู่นี่เองหรอ

ลี่เหวินหยางลุกขึ้นยืนและตะโกนโดยตรง

หยางเหวินหลงพวกเขาก็หยุดทันที

“ไอ้หนุ่ม นายอยากรนหาที่ตายใช่ไหม? ”

หยางเหวินหลงเดินเข้าไปหาเหวินหยางด้วยสีหน้าที่โหดร้าย

“พวกคุณอย่าทำอะไรมั่วๆนะ พวกคุณรู้หรือไม่ว่าคุณพ่อของพี่ หยางคือใคร? ”

แม้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้เจียงเฉานิ่งจะผ่านประสบการณ์บาง อย่างมา แต่ว่า เห็นเหตุการณ์ที่มืดมนเช่นนี้เธอก็ไม่เคยเห็นจริง ๆ และด้วยเหตุนี้เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ความรู้สึกปลอดภัยที่ จ้าวเงี่ยนมาให้เธอ ในตอนแรกก็หายไปหมดในชั่วพริบตา

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วเหวินหยางกลับยิ่งโดดเด่น มากกว่า

ในขณะนี้เจียงเฉว่ฉิงรู้สึกหวาดกลัว เลยอยากจะใช้ภูมิหลังค รอบครัวของพี่หยางมาข่มขู่เขาเพื่อให้เขาหวาดกลัว

“เหอะ! เป็นใครหรอ?

เจียงเฉฉิงกำลังจะตอบกลับ

ก็ถูกลี่เหวินหยางจับแขนของเธอไว้และให้เธอหุบปาก
“เฉว่ฉิง ฉันเคยพูดแต่แรกแล้วว่า ต่อไปนี้เรื่องของฉันจะไม่ให้ พ่อของฉันมีส่วนร่วมอีก คุณไปยืนที่ข้างหลังของฉัน ไม่เป็นไรนะ ฉันจัดการเอง! ”

ลี่เหวินหยางกล่าว

“ต๊ะ? แต่ว่าพี่หยาง! ”

“ไปยืนที่ข้างหลังฉัน!

ลี่เหวินหยางตะคอกใส่เจียงเฉางอย่างมีอำนาจครอบงำ

เจียงเฉฉิงพยักหน้าอย่างหนัก และแม้ว่าจะโดนตะคอกใส่ แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกมีความปลอดภัยที่ห่างหายไปนาน

แล้วไปยืนที่ข้างหลังอย่างเชื่อฟัง

“พี่หลงใช่ไหม ฉันชื่อลี่เหวินหยาง และตัวฉันเอง ก็มีบริษัทเล็ก ๆเป็นของตัวเอง เหอะๆ ฉันรู้ว่าคุณค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการ บนท้องถนน และอย่ามองว่าพี่ชายบุญธรรมของฉันมาจากจิน หลิง แต่เขาก็รู้จักคุณนะ

ลี่เหวินหยางกล่าวด้วยยิ้มพร้อมกับวางมือข้างหนึ่งไว้ใน กระเป๋าของเขา

“โอ๊ะ? ” หยางเหวินหลงแสร้งทำเป็นตกใจ

ส่วนหลินเสี่ยวเฟิง เมื่อเห็นว่าเหวินหยางจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ได้สงบใจเย็นขนาดนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกชื่นชมมากยิ่งขึ้น

“พี่ชายบุญธรรมของคุณก็รู้จักฉัน? และก็มาจากจินหลังนั้นหรอ ชื่ออะไร?

หยางเหวินหลงหยุดสักครู่แล้วถามขึ้น

“จินเปียว กองกำลัง ในเขตอำเภอผิงอันและจินหลังตอนนี้ ต่าง ก็เรียกเขาว่าจินซานเย พี่หลงคุณไม่เคยได้ยินหรอ ? ”

ลี่เหวินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อะไรนะ? จินเย์เป็นพี่บุญธรรมของคุณ?

ใบหน้าของหยางเหวินหลงซีดลงโดยตรง

บอกตามตรงว่าแสร้งได้ค่อนข้างเหมือนมาก

“ถุย จินเก๋เป็นคนอะไร? คนของบริษัทการค้าจินหลิงน่ะหรอ จะรู้จักกับคุณ?

หยางเหวินหลงถามด้วยความสงสัย

หลินเสี่ยวเฟิงก็เริ่มสงสัย และคิดในใจว่าเป็นไปไม่ได้หรอ กมั้ง ลี่เหวินหยางจะยอดเยี่ยมขนาดนี้เชียวหรอ?

นับจินซานเก๋คนนั้นเป็นพี่บุญธรรม?

“ฮี ๆ คุณไม่เชื่อใช่ไหม? ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันสามารถโทรศัพท์ หาพี่จินได้นะ ให้เขาเป็นคนพูดกับคุณโดยตรง! ”

ลี่เหวินหยางพูดอยู่ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปที่เบอร์ โทรศัพท์ของจินเปียว

แน่นอน ว่าเขาได้พูดคุยกับพี่จินไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ขอให้เขาช่วยพูดอะไรบางอย่างให้ต่าง ๆ นานา

จุดประสงค์หลักก็คืออยากจะสั่งสอนศัตรูของเขาคน

หนึ่ง

หลังจากนั้น จินเปียวเห็นว่าเรื่องคราวก่อนก็ไม่ได้ช่วยเขาไว้ ครั้งนี้จึงตัดสินใจช่วยเหลือสี่เหวินหยางสั่งสอนศัตรูของเขาสัก หน่อย จึงตอบตกลงไป

“พี่จิน ยุ่งอยู่หรือเปล่า? ทางนี้ฉันมีปัญหานิดหน่อย…….. ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงแรมจินหรูยีและมีคนหนึ่งที่ชื่อหยางเหวินหลง ปิดกั้นฉันและเพื่อนของฉันไว้

“อะไรนะพี่จิน? คุณอยู่แถวๆโรงแรมหรูและก็จะมาที่นี่ ด้วย? #

ลี่เหวินหยางมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เพียงแค่พูดกันในโทรศัพท์ไว้ว่า ตอนนี้ขอแค่ให้พี่ จินช่วยพูดอะไรบางอย่างเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าพี่จินเขาจะมาด้วย ตัวของเขาเอง

และในขณะนี้ เขาก็วางสายลงด้วยความตื่นเต้น

“ใช่จินเย่จริง ๆหรอ? ”

หยางเหวินหลงแสร้งทำเป็นตกใจอย่างมาก และยังแสร้งทำ เป็นตกใจจนไม่กล้าขยับตัว

เงื่อนไขการร่วมมือแสดงกับเหวินหยางในครั้งนี้ ก็คือ ทำความรู้จักกับจินเผ่านสี่เหวินหยาง เพราะอย่างไรก็ตามหยางเหวินหลงรู้ว่าตอนนี้ทางครอบครัวของสี่เหวินหยางนั้น โคตรเจ๋ง

ถ้ามิเช่นนั้นคงไม่ร่วมเล่นกับเขามั่วๆแบบนี้หรอก

“ฮี ตอนนี้พวกคุณคงรู้จักเกรงกลัวแล้วมั้ง!

เจียงเฉว่ฉิงกล่าว

เมื่อกี้คนพวกนี้ทุบโทรศัพท์ของเธอจนพังไปหมด จนตอนนี้ ความโกรธของเธอก็ยังคงไม่ลงไป

จากนั้นไม่นาน

ประตูของห้องโถงถูกเปิดออกทันที คนที่เดินเข้ามาเป็นชายหนุ่มที่สวมใส่เสื้อสูทกับรองเท้าหนัง “ใครโวยวายหาเรื่อง ”

ชายหนุ่มสายตาดุจนกอินทรี พูดขึ้นเบาๆ

หยางเหวินหลงมองไปที่ชายหนุ่ม ก็ตกตะลึงอึ้งไปสักพัก “ใช่จินเก๋คุณจริง ๆด้วย ฮ่าฮ่า น้องชื่อหยางเหวินหลง เล่นอยู่ใน ย่านตลาดทางเหนือตลอด! มีความเข้าใจผิดกันนิดหน่อย!

สําหรับจินเปียว เขาถูกคนอื่นเชิญมาร้อง KTVที่อยู่บ้านหลัง หนึ่งข้างๆของโรงแรมจินหรูยี่และเขาก็คิดในใจว่าได้รับความ ช่วยเหลือจากครอบครัวของเหวินหยางมากมายขนาดนี้ มัน คงจะไม่ดีถ้าหากว่าไม่ช่วยเหลืออะไรเขาสักนิด

ดังนั้นจึงตัดสินใจเดินมาดูด้วยตัวเอง
“เหอะๆ ฉันคิดว่าเป็นเรื่องอะไรซะอีก? เหวินหยาง คุณไม่ได้ รับบาดเจ็บใช่ไหม…..

จินเปียวถามขึ้น

“ผมไม่ได้รับบาดเจ็บครับพี่จิน!

เหวินหยางเดินไปที่ข้างๆของจินเปียว และหยิบบุหรี่ขึ้นมา แล้วยื่นให้หนึ่งม้วน และจุดไฟให้

แต่จินเปียวเพิ่งดูดไปเพียงไม่กี่ที บุหรี่ก็ตกลงไปอยู่บนพื้น อย่างอัตโนมัติ

“พี่จิน คุณเป็นอะไร? ”

ลี่เหวินหยางถามด้วยความสงสัย

“คุณ…….คุณอยู่ที่นี่? ”

จินเปียวมองไปที่เฉินเกอที่นั่งอยู่ด้วยความตระหนกตกใจ

เฉินเกอเป็นใคร เขาเข้าใจดีมากที่สุดแล้ว และเขาก็เป็นหนึ่ง ในไม่กี่คนที่อยู่ในกลุ่ม ที่คุ้นเคยกับเฉินเกอเป็นอย่างดี

และสําหรับเฉินเกอ ก็คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคนขับรถที่ซื่อสัตย์ และซื่อตรงอย่างเสี่ยวจิน จะเล่นได้ค่อนข้างดีกับคนที่เที่ยวแบบ เอ้อระเหยลอยชายอย่างเหวินหยาง

“อืมๆ! ”

เฉินเกอพยักหน้า
และหลิวเมิ่งที่อยู่ด้านข้าง เพื่อที่เขาจะได้พูดคุยกับลูกพี่ใหญ่ สักสองสามคำ จึงเดินไปที่ตรงหน้าของจินเปียวและพูดอย่างแผ่ว เบา:

“จินเก๋ ไอ้หนุ่มคนนี้แหละ ที่วันนี้พวกเราบอกว่าจะสับเขา “อะไรนะ คนที่พวกคุณบอกว่าจะตี คือ…..คือเขา? “จีนเปียว ตกใจอย่างมาก

“ซี จินเก๋ ไอ้หนุ่นคนนี้ทำให้น้องชายบุญธรรมของคุณขุ่นเคือง และนั้นก็คือตบหน้าฉันด้วย ดูนะฉันจะไปจัดการเขา

หยางเหวินหลงพวกเขาต่างก็ไม่รู้ว่าสีหน้าของจีนเปียว หมายความว่าอย่างไร

และกำลังจะไปจัดการเขาในตอนนี้

ก็เห็นจนเปียวยกขาขึ้นมาแล้วเตะไปที่หยางเหวินหลงที่น้ำ

หนักราวแปดสิบกว่ากิโล

จนล้มลงบนพื้นอย่างหนัก

“แม่งเอ๊ย พูดจาหยาบคายไม่ดี ฉันเอาคุณตายแน่! จินเปียวเป็นพนักงานขับรถ แน่นอนว่าเขาสามารถต่อสู้ได้อยู่ แล้ว

และกลุ่มคนพวกนี้จะตีคุณชายเฉิน งั้นก็เท่ากับว่าตัวเองก็จะตี คุณชายเฉินด้วยเช่นกันน่ะสิ

ก่อปัญหาใหญ่แล้ว!
เหวินหยางผงะ ไม่ใช่คุยกันไว้ว่าพี่จินเพียงแค่แตะหยางเห วินหลงนิดหน่อยก็ได้แล้วไม่ใช่หรอ ทำไมพี่จินถึงได้เตะเขา?

“พี่จิน คุณ?

เจี๊ยะ!

จินเปียวยกมือขึ้นและตบไปที่ใบหน้าของเหวินหยางอย่าง

เดือด

“แม่งเอ๊ย ไอ้คนเลินเล่อไม่รู้จักความตาย!

จากนั้นก็เตะอีกครั้งไปที่สี่เหวินหยาง จนถูกเตะออกไป

เจียงเฉว่ฉิงพวกเขาทั้งหมดต่างมองดูด้วยความตกตะลึง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พี่จินไม่ใช่คนที่สี่เหวินหยางเรียกมา หรอ? ทำไมถึงได้ทุบตีคนทั้งสองฝ่าย

หลินเสี่ยวเฟิงกำมือของลูกสาวตัวเองสวีซินไว้อย่างแน่น คน เหล่านี้ไม่ว่าใครก็ไม่ใช่คนที่จะสามารถยั่วยุได้เลย

ลี่เหวินหยางถูกตีจนใบหน้าของเขาบวมไปแล้วหนึ่งข้าง “พี่

จิน พี่ตีผมทำไม?

รู้สึกน้อยอกน้อยใจจนร้องไห้ออกมาโดยตรง

เดิมทีเรื่องของวันนี้นั้นง่ายมาก ๆ นั้นก็คือต้องการแค่อยากให้ พี่จินกับ หยางเหวินหลงร่วมมือกับตัวเองแสร้งทำเป็นสักหน่อย จากนั้นก็รุมตีเฉินเกอสักครั้ง

แต่ผลสุดท้าย ตัวเองกลับโดนตี และรวมทั้งหยางเหวินหลงถูกอีกด้วย

เมื่อเห็นจินเปียวสนก็ไม่สนใจเหวินหยาง และเหยียบนิ้วมือ

ของเขาแล้วเดินตรงเข้ามาหาทุกคน หลินเสี่ยวเฟิงก็รู้สึกประหม่า: “จีนเย พวกเราไม่ได้ไปทําอะไร

ให้คุณขุ่นเคือง แล้วคุณจะทำอะไรนะ! ”

เจียงเฉาฉิงก็ตกใจกลัวจนถอยหลังสองสามก้าว เพราะว่าในขณะนี้จู่ ๆจินเปียว ก็หยิบขวดไวน์แดงขึ้นมาขวด

หนึ่ง

และเดินไปที่ตรงหน้าของเฉินเกอ ด้วยรอยยิ้มที่ซื่อตรงแล้วพูด ว่า “ที่แท้คุณอยู่นี่! คุณฟังฉันพูดนะ เรื่องราวไม่ใช่อย่างที่คุณ คิด!”

ในขณะที่เขาพูดอยู่ ก็เติมไวน์ให้เฉินเกอจนเต็ม ก็ขาดแค่คุกเข่าอย่างประหม่าให้เฉินเกอแล้ว

“ต๊ะ? นี่มันสถานการณ์อะไรกัน? ”

ผู้คนต่างตกตะลึง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ