บทที่186ขอโทษที่หักหน้าคุณ

กลับพูดว่าเงินเกอกมาแล้ว

และยังถือกำไลข้อมือของตัวเอง

ถึงแม้ฉินหยาจะไม่ให้ตัวเองเลี้ยง แต่เฉินเทอก็คิดได้แล้ว หลังจากเลี้ยงผู้หญิงสองสามคนนี้กินมื้อเช้าละกัน เอาตามนี้

แหละ

ดังนั้นเฉินเกอเลยออกเงินของตัวเอง

แต่เข้ามา กลับเห็นเยาคนที่จีบฉินหยาก็อยู่ และก็ดู ชัดเจนว่าเขาจะให้ของขวัญฉินหยา

“เฉินเกอ ทาง ๆ!

ฉินหยาไม่ได้มองลี่เยว่ แต่เอาแต่มองไปที่หน้าบันไดนั้น พอเห็นเฉินเกอ เธอก็ยิ้มแล้วโบกมือให้เงินเกอ

“เด็กนี่ทำไมถึงอยู่ล่ะ?

ลี่เยวมองเห็นเฉินเกอ หน้าก็ดูแย่ทันที

นานๆครั้งจะอยู่กับพวกฉินหยา เขามองเฉินเกอแต่งตัว

เขาก็อดห่งไม่ได้

แต่ตอนนี้ เห็นชัดๆว่าเดินกับฉินหยาใกล้ไปแล้ว

“ตอนอยู่สิ มื้อเช้าวันนี้เสี่ยวหยาเลี้ยงเฉินเกอ โดยเฉพาะคุณชายลี่ ที่คุณนั่งเป็นที่นั่งของเงินกอนะ! ” จ้าวลงถึงพูดขึ้นมาในตอนนี้

“เอ๋? เงินเกอ ที่มีอคุณก็ออะไรนะ?

“เมื่อวานผมไม่ทันถือกำไลหยกดีๆ ไม่ทันระวังเลยทำ

กำไลหยกของฉินหยา แตกไป นี่คือของที่ผมซื้อมาคืนเธอ!

เงินเกอพูดตรงๆ

เฉินเกอ ฉันไม่ได้ไม่ให้คุณชดใช้แล้วเหรอ ทำไมคุณยัง

ซื้ออีก? คุณจะจ่ายเงินซื้อกำไลหยกชดใช้ให้ฉันเยอะขนาดนั้น

ทำไม! ไม่ได้โทษคุณสักหน่อย!

บางครั้งฉินหยาก็เคยได้ยินรูมเมทพูด รู้ว่าสถานการณ์ ครอบครัวเฉินเกอไม่ดี

ตอนนี้ล่ะ เขาช่วยตัวเองชัดๆ ตัวเองกลับทำให้เขาจ่าย เงินมากขนาดนีอีกแล้ว

ในใจจะสบายใจได้อย่างไรล่ะ

และกำไลข้อมือหลายหมื่นนี้ ฉินหยาไม่ค่อยเก็บใส่ใจ

จึงพูดไปอย่างร้อนใจนิดๆ

“หึ เจ้าเด็กนี่ จ่ายเงินไปตั้งเยอะเหรอ เสี่ยวหยาคุณ คิดมากไปแล้ว กลัวว่าจะซื้อเป็นของเล่นที่ราคาไม่กี่บาทที่ตลาด

กลางคืนน่ะสิ! ”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเรานะ หรือว่ากำไลหยกห้าหมื่นนั้นของ ฉินหยา เงินเกอจะจ่ายไปห้าหมื่นจริงๆ เพื่อมาคืนเดี่ยวหยาเห วอ

จ้าวถงถงหัวเราะ “คุณชาย คุณรีบบอกราคาหยก พวกเรามาเถอะ พวกเราเดาไม่ออกจริงๆ!

“โอเคๆ ผมบอกละกัน ก็ไม่เท่าไหร่หรอก แสนสองนะ!”

เยวพูดจบ ก็เอาสายตามองไปที่ฉินหยา อยากมองท่าที

ของฉินหยา

ส่วนสีหน้าฉินหยายังคงราบเรียบ

กลับเป็นพวกสาวๆที่ตะลึง

“บัดซบ แสนสอง! ”

จ้าวถงถงร้องเสียงดัง

พวกสาวๆต่างอ้าปากค้าง

แม้แต่พวกนักเรียนหญิงที่กินข้าวเช้าอยู่ที่ร้าน ก็ไม่หยุด

มองมาทางนิ

ใช่ แวบแรกที่มองลักษณะของกำไลหยกนั่น ก็ไม่เหมือน

ของทั่วไป

ได้ยินราคาแสนสอง ก็ยิ่งตะลึง
ตอนนี้ท่าทางแต่ละคนที่มองไปที่เยวก็เปลี่ยนไป

“คุณชาย เพื่อเลี้ยวหยา ราคาเท่าไหร่คุณก็จ่ายให้หมด ได้จริงๆเหรอ!”

ผู้หญิงคนหนึ่งพูดอย่างอิจฉาเล็กน้อย

ตั้งแสนสองนะ ซื้อของขวัญหนึ่งชิ้น ต้องแกร่งกล้าแค่

ไหนกันเชียว

มีผู้หญิงที่ไหนบ้างไม่ชอบผู้ชายแบบนี้ล่ะ

มีผู้หญิงที่ไหนบ้างที่สามารถทนต่อสิ่งยั่วยวนแบบนี้ได้

“เสี่ยวหยา คุณยังชอบอยู่ไหม!

เยว่ได้รับสายตาเลื่อมใสจากทุกคนในใจก็รู้สึกดี

ในใจก็คิดฉินหยาถึงจะใจแข็งดั่งหิน ตอนนี้ก็ต้องประทับ

ใจตัวเองแหละ?

ส่วนฉินหยาไม่ตอบเยว ผู้ชายคนนี้ ทำให้เธอเบื่อจริงๆ

เยวที่แสดงความหวังดีออกมาแต่ถูกปฏิบัติอย่างเป็น

ชา ก็รู้สึกไม่ดีอย่างมาก

ตอนนี้มองไปที่เฉินเกอที่ยืนอยู่ เขาก็ซื้อกำไลหยก

“เหอะเหอะ ต้องเรียกเฉิน กอด้วยใช่ไหม คุณเอากำไล หยกที่คุณซื้อให้เสี่ยวหยาออกมาให้ทุกคนดูด้วยกัน!

บ้าง?
เยวคิดในใจ อาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่เฉินเอ ดังนั้น เสียวหยาเลยเป็นตัวเอง

ตอนนี้เขาร้อนใจแก้ว

“ของผมช่างมันเถอะ ผมไม่ดีเท่าคุณ ไม่ต้องสนหรอก!

เงินเกือพูดตามความจริง

ห้าหมื่นที่ตัวเองชื่อ คือรุ่นเดิมที่คืนให้ฉินหยา

อีกอย่าง ถ้ากับเยวที่พูดจาเยาะเย้ยคนนี้ก็ง่ายมาก หัก หน้าเขาก็ได้แล้ว

แต่ว่า อยู่กับฉินหยา แม้แต่เพื่อนก็ไม่ได้ ต่อไป เฉินเกอ ไม่ได้คิดว่าจะปะปนด้วยมากนัก

ยังไงซูมู่หานก็จริงใจกับตัวเองจริงๆ ตัวเองก็จริงใจกับ

ไม่จําเป็นต้องแข่งขันหรือเปรียบเทียบกับคนที่จีบของเขา

นั่นคืออะไร!

“ใช่เฉินเกอ อย่าอายสิ พวกเราไม่หัวเราะคุณหรอก เร็ว หยิบมาให้พวกเราดู! “

จ้าวถงถงพูด ไม่รอเฉินเกอพูดเลย ก็ดึงเข้ามา จากนั้นก็

เอาวางไว้ที่โต๊ะ

ผู้หญิงสองสามคนรอคอยกันอย่างมาก

ฮ่าฮ่า คุณคิดดูสิ ทําไลหยกแสนสอง กับกำไลหยกไม่บาทมาเทียบกัน มันต้องเป็นการโจมตีแบบไหนกัน

ก็เหมือนสถานะทางสังคมของทั้งสอง

ตอนนี้ จ้าวถงถงเปิดออกแล้ว

ส่วนเงินเกอ ก็ก้มหน้าลง เตรียมฟังคำเยาะเย้ยของพวก

เขา จากนั้นตัวเองก็ค่อยหาข้ออ้างออกไป

เรื่องนี้ก็จบลงแบบนี้

จากนั้นก็รอไปรอมา

แต่กลับไม่ได้ยินจ้าวถงถงกับเยว่เยาะเย้ยตัวเอง

เงยหน้าไปมอง มองเห็นจ้าวถงถงมองก่าไลหยกของตัว

เองแล้วก็ตะลึง

“เฉินเกอ…นี่คือ…นี่คือกำไลหยกที่คุณซื้อ? ”

พวกจ้าวถงถงอ้าปากค้าง

“บัดซบ นี่เหมือนกับกำไลหยกหลงหยุนเลย ฉันเคยเห็น

ที่อินเทอร์เน็ต สองแสน! ”

“ใช่ นี่ใช่ของเลียนแบบเกรดเอหรือเปล่า? แต่มองจาก

สีหยก ถึงจะเป็นของเลียนแบบเกรดเอ ก็เหมือนจริงมากแล้วเนอ

“เลียนแบบเกรดเออะไรล่ะ กำไลหยกหลงหยุนแบบนี้ ของจริงของปลอมแยกง่ายจะตายไป เลียนแบบไม่ได้แน่นอน!
“ถ้าของจริงอย่างที่พูด กำไลหยกของเงินเทอ สอง

พวกผู้หญิงถ้าไม่ใช่ว่าเคยแตะต้อง ตีให้ตายก็ไม่เชื่อว่านี่

แสบ! –

ของจริง!

ส่วนเงินเอ ก็ตะลึงเช่นกัน

บัดซบ ที่ตัวเองเอามาเป็นกล่องห้าหมื่นนี้ เพราะว่าสอง กล่องนั่นห่อคล้ายกัน ดังนั้นเฉินเกอ จึงทำเครื่องหมายเลขห้า บอีกกล่องเลขยี่สิบไว้ที่กล่อง

แต่ตอนนี้ในกล่องห้าหมื่น ชัดๆว่าใส่หยกของตัวเองสอง

บัดซบ!

ในใจเฉินเกอก็อึกทึกขึ้นมา

สายตาทุกคนก็ตกใจยิ่งขึ้น!

แม้แต่พวกผู้หญิงที่กินข้าวเช้าอยู่ก็ล้อมรอบเข้ามา

“ให้ฉันดูหน่อย! “ฉินหยารับกำไลมาจากมือจ้าวถึงลงอ

ย่างตกใจ

หลังจากดูอย่างละเอียด ฉินหยาก็มองไปที่เฉินเกออย่าง ตะลึง! “ของจริงจริงๆด้วย และไม่จริงไปมากกว่านี้แล้ว เฉินเกอ นี่คุณซื้อมาเหรอ? ”

เงินเกอไม่รู้จะตอบอย่างไร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเยวที่อยู่ข้างๆ หน้าแดงหมดแล้ว เพราะว่าถูกหักหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

“เหอะ เติม ผมคิดว่าคุณซื่อสัตย์มากนะ คิดไม่ถึงว่าคุณ จะเสแสร้งเก่ง ผมถามคุณ คุณบอกว่าของคุณไม่แพงเท่าผม คุณ ตั้งใจหักหน้าผมใช่ไหม?

เยว่เก็บหน้าทันที รู้สึกร้อนใจ

“ผม…ผมไม่ได้ตั้งใจ เดิมที่ผมคิดว่าถูกกว่าของคุณ ใครจะไปคิดว่าแพงกว่าของคุณอีก!

เฉินเกอไม่ได้ตั้งใจจะเปรียบเทียบจริงๆ นี่คือเรื่องจริง

เขาเพิ่งคิดได้ว่า ตัวเองเอากำไลหยกสองอันนี้ก็ไม่ได้ กลับไป จะต้องถูกกระทำแน่ ได้แต่กลับไปถามพวกหยาง ย แต่ประโยคนี้ เสแสร้งอย่างไม่ได้ตั้งใจ ก็ยิ่งทำให้เย

ละอายมากขึ้น

“เฉินเกอ คุณรีบตอบพวกเรามา นี่คุณซื้อมาเหรอ? ”

กลุ่มพวกผู้หญิงต่างเปลี่ยนมุมมองใหม่ ถามอย่างอื่น

เต้น ในตอนนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ