บทที่144 คฤหาสน์หยุนซึ่งงานได้สำเร็จลุล่วงลง

“พียร เป็นพวกเขาที่มาทุบน้องชายผม

เวลานี้ซูเจี้ยพูดอย่างยากลำบาก

ป้าบ!

จากนั้นสิ่งที่ตอบเขามามีเพียงเสียงตบของเพิ่งยวดังมาทีหนึ่ง

“ซูเจี้ย ฉันว่านายไปกินหัวใจหมีตับเสือมารึไง ถึงได้กล้ามาก่อ เรื่องที่นี่ แถมยังหาเรื่องกับเฉิน………ชายหล่อีก!

ซูเจียโดนตบหน้ามาทีหนึ่ง

ขณะเดียวกันแม้เขาจะไม่ได้รับความเป็นธรรม ก็หุบปากลง อย่างเชื่อฟัง

เขาไม่ใช่คนโง่ วันนี้คนที่ชื่อคุณชายหลี่คนนี้ เห็นได้ชัดมากว่า มีที่มาที่ไป และไม่ใช่พวกคนจนแบบที่หลินเจียวพูด

ถ้าไม่อย่างนั้นปกติเจิ้งยาที่โอหังเช่นนี้ จะไว้หน้าหลปินมาก ขนาดนี้ได้อย่างไร

เวลานี้จึงได้แต่ก้มหน้าลง

“ตายแล้ว เหตุการณ์นี้ช่างโหดมากจริงๆ เลย!

หลินเยาว์ที่มากับฉินเฟยก็รู้สึกตกใจมากเช่นกัน โดยเฉพาะท่วงท่าของสาวแกร่งอย่างเจิ้งยว ทำให้หลินเยว่อิจฉาอย่างยิ่ง รอเมื่อไรตนเองสามารถรู้จักคุณชายเฉินผู้ยิ่งใหญ่ แบบนี้ได้บ้างคงจะดี จากนั้นเห็นลูกคนรวยคนไหนไม่เข้าตา ก็ขึ้น ไปตบสักที ฮ่าๆๆ

“ถ้ารู้จักเอาตัวรอดก็รีบไสหัวไป ซูเจี้ย นายยื่นอยู่แบบนี้ ไม่

อย่างนั้นวันนี้คงเดินออกไม่ได้แน่ เพิ่งยวกอดหน้าอกพูดอย่างเย็นชา

ซูเจี๋ยหนาวสั่นไปทั้งตัว ตอนนี้อยากขอโทษกับหลี่ปินแล้วรีบไสหัวออกไป

“เดี๋ยวก่อน!”

จากนั้นก็ได้ยินหลินเจียวตะโกนเสียงดัง

“พียว รอก่อนสักนิด ถึงแม้ก่อนหน้านี้พวกเราจะเคยขัดแย้ง กัน ก็ขอให้คุณฟังฉันพูดให้จบ หลังจากพูดจบ การที่คุณช่วยคน บางคนวันนี้ อาจจะเสียใจทีหลัง!”

หลินเจียวกอดหน้าอกไว้ เวลานี้มองทางเดินเกออย่างเย็นชา ราวกับมั่นใจว่าจะมองเห็นภาพที่อีกสักพักเฉินเกอจะโดนเจิ้งย

วี่สับให้แหลกเป็นชิ้นๆ

“หึๆ เป็นเธอเองเหรอยัยขี้ฟ้อง เธอมีเรื่องอะไรจะพูด? ดีที่สุด เอาที่มีประโยชน์กับฉัน ไม่อย่างนั้นแค้นเก่าของพวกเราคงต้อง เอามาคิดรวมกับบัญชีใหม่เลย!”

พอเงยมองเห็นหลินเจียว ก็นึกถึงตอนนั้นที่ตนเองไปส่งเงินเอกลับมหาวิทยาลัย จนถูกผู้หญิงคนนี้ปรักปรำว่าเลี้ยงเด็ก ทำให้คุณชายเงินสุดจะรับได้มาครั้งหนึ่ง

“ได้ อ ฉันอธิบายไปตามตรงเลยแล้วกัน คนที่ชื่อเงินเกือคน นั้นเนรคุณต่อความไว้วางใจของคุณ เขามีแฟนอยู่ใน มหาวิทยาลัยของพวกเรา แถมแฟนยังเป็นคนในสาขาของพวก เราด้วย!”

นี่คือไพ่ใบใหญ่ที่สุดของหลินเจียว

พูดจบยังชี้ไปทางเฉินเกอแล้วพูดว่า “นายเป็นผู้ชายก็บอกพี่ย ไปซะ ที่ฉันพูดมาถูกหรือไม่!

เฉินเกอพยักหน้าตอบ “ใช่ แฟนของผมชื่อซูมู่หาน เป็นคนใน สาขาของพวกเรา ๆ หลายวันก่อนซึ่งเป็นแฟนกันเอง”

“ฮ่าๆๆ เยวี่ คุณได้ยินแล้วรึยัง? เขายอมรับแล้ว เขาพูด

หลินเจียวหัวเราะเสียงดังขึ้นมา จากนั้นรอยยิ้มของหล่อน ค่อยๆ หดหายไป

ตอนแรกหล่อนยังคิดว่าจะเห็นความโกรธเคืองแบบนั้นบน หน้าเพิ่งยว โมโหจนสุก แม้กระทั่งเต็มไปด้วยอารมณ์อาฆาต

โดยเฉพาะโดนผู้ชายมาหลอกเล่น ผู้หญิงด้วยกัน ใครเลยจะ ไม่เข้าใจอารมณ์เดือดดาลอยากฆ่าคนแบบนั้นของผู้หญิงล่ะ

ทว่าสิ่งที่หลินเจียวเห็นบนหน้าเพิ่งยวเป็นเพียงเจิ้งยวที่มอง ทางตนเองด้วยความรําคาญและโกรธเคือง
“นี่เป็นเรื่องที่เธออยากจะบอกกับฉันเหรอ? ๆ ลูกน้องคน หนึ่งของคุณชายหลี่หาเมียเท่านั้น เธอเอาพวกนี้มาบอกฉัน ทำไม? เธอคงไม่คิดจริงๆ ว่าลูกน้องที่นามสกุลเงินคนนี้เป็นเด็ก เลี้ยงของฉันหรอกมั้ง?”

เจิ้งยวหัวเราะเยาะ

“หา? ไม่ใช่เหรอ?” หลินเจียวตกใจ

“ยัยขี้ฟ้อง ครั้งที่แล้วก็มาปรักปรำฉัน ตอนนี้ยังกล้าพูดจาบ้า

คลั่ง”

เจิ้งยวตบปากขึ้นไปแล้วที่หนึ่ง

ตบหลินเจียวจนโง่ไปหมด

ที่แท้เป็นตัวเองที่คาดเดาผิดแล้ว

“ยังไม่รีบไสหัวไปให้พ้นอีก!! เจิ้งยวด่าด้วยความโมโห

“อ๋อๆ ไสหัวไปแล้ว!!

หลินเจียวถูกตบจนน้ำตาไหล ตอนนี้จับหน้าไว้อยากออกไป

“เดี๋ยวก่อน”

เป็นหลินเยวที่เดินออกมาแล้ว

“ทําไม?” หลินเจียวถาม
“ป๊าบ!!

หลินเยวรวบรวมความกล้าตบไปที่หน้าของหลินเจียวที่หนึ่ง เมื่อสักครู่ใครให้หลินเจียวคนนี้มาเหลิงขนาดนั้น มาเหยียด หยามพวกหล่อนขนาดนั้น

ตอนนี้ล่ะ แม้แต่เจิ้งยวี่ ผู้หญิงอันดับหนึ่งยังเคารพต่อคุณชาย หลี่ งั้นหล่อนหลินเยวในฐานะเพื่อนสนิทของฉันเฟย ยังจะกลัว อะไรล่ะ!

นี่เป็นการตบหน้าคนอื่นเป็นครั้งแรกของหลินเยว่ เห็นหลิน เจียวโดนตบจนมึนงงก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ช่างสบายใจจริงๆ

เฉินเกอเพียงแค่หัวเราะ มองดูอยู่ด้านข้าง

วันนี้หลินเจียวคนนี้ขายหน้าจนถึงบ้านยายเลย ฮ่าๆ

หลังจากไล่ซูเจี้ยพวกหลินเจียวไปแล้ว อารมณ์ผิดหวังบนหน้า ของเจิ้งยถึงเผยออกมา ตอนที่เสิร์ฟอาหารไปให้พวกเฉินเกอ เกือบจะทําอาหารหกอยู่หลายครั้ง

เฮ้อ!

เมื่อสักครู่ที่เพิ่งยวี่แสดงนั้น ตอนที่ได้ยินเฉินเกอยอมรับจาก ปากว่ามีแฟนแล้ว

ในความเป็นจริงหัวใจของเจิ้งอวี่ถูกบีบอย่างแรงไปแล้ว แต่ด้วยประสบการณ์มืออาชีพเป็นเวลานาน ทำให้หล่อนซ่อม

ตนเองไว้ได้มาก
ขั้นตอนการทานข้าวย่อมไม่มีอะไร หลังทานข้าวเสร็จ ส่วน สถานที่ต่อไปที่ไปเที่ยวเล่นและพักค้างในดินนี้ เฉินเกอเป็นคน สั่งจัดเตรียม ให้หลี่ปินล่วงหน้า

มาตรฐานจัดอยู่ในประเภทค่อนข้างสูงและไม่ได้ห่างไกลเกิน ไปด้วย

“คุณชายหลี่ แฟนผม โทรศัพท์มาหาผมตลอดเลย เวลานี้ หยางฮุยพูดกับหลี่ปิน

พวกเขากำลังเตรียมไปภัตตาคารแบบบูไวด์เอากระเป๋าเดิน ทางอะไรสักหน่อย

ได้ เหล่าหยางนายกลับไปก่อนเถอะ!!

หลี่ปินพูดไป

หยางฮุยจึงเรียกรถออกไปแล้ว

“คุณชายหลๆ ให้คนคนนี้ไปด้วยสิ พาเขาไปด้วยคงขาย หน้า”

เวลานี้ หลินเยว่กลับมองเฉินเกอด้วยหน้าตาเบื่อหน่าย

เมื่อสักครู่ตอนที่ทานข้าว หลินเยว่เอาวีแชทของพี่เจิ้งยวที่เห็น ว่าเป็นไอดอลมาได้แล้ว คิดว่าต่อไปตนเองได้รู้จักผู้หญิงแกร่ง แห่งจินหลงแล้ว ต้องระวังภาพลักษณ์ของตนเองสักหน่อย

อะไรนะ?

เฉินเกอ นงง
คนคนนี้ คือ มาทางตัวเอง

คาดไม่ถึงว่าตนเอง ในวันนี้เป็นเหมือนคนใช้รับใช้พวกเธอ สามสาวมาวันหนึ่ง ผลสุดท้ายได้รับความรังเกียจกลับมา

อ่า? เขาไปไม่ได้

พอหลีนฟังคำพูดนี้ก็ลนลานอยู่บ้าง

ถึงแม้จะไม่รู้ชัดเจนว่าสรุปแล้วเหล่าเฉินมีเบื้องหลังอะไร แต่ หัวใจหลักของหลี่ในตอนนี้ก็คือเงินเกอ

“ทําไมกันคุณชายหลี่ ยังต้องให้เขาตามอยู่เหรอ?” หลินเยว่ พูดอย่างวิงวอน

“เฮ้อ ก็ได้คุณชายหลี่ คุณไม่ต้องลำบากใจ กิจกรรมต่อไปของ พวกคุณ ผมจัดการให้เรียบร้อยตามที่คุณสั่งมาแล้ว คุณไปได้ เลยทันที ผมออกไปก่อนนะ”

พูดแล้วเฉินเกอกกะพริบตาส่งสัญญาณให้หลี่ปินแสดงต่อไป

หลี่ปินได้แต่พยักหน้าอย่างจําใจ

เงินเกือกำลังจะออกไปพอดี เที่ยวมาทั้งวัน ยังเหนื่อยพอ สมควร หยางฮุยก็ไปหาสวีเสีย คาดว่าเป็นเพราะหลินเจียวคุย อะไรกันในกลุ่มหอพักของพวกหล่อน ถึงทำให้สวีเสียรีบเรียก หยางฮุยไปถามสถานการณ์อย่างเร่งด่วน

สำหรับตนเองล่ะ ซูมู่หานก็ออกไปฝึก พอไม่มีอะไรทำ จึงได้แต่

เตรียมกลับหอพักนอน
เวลานี้มีอถือของเฉินเกองขึ้นมากะทันหัน

พอมองก็เห็นว่าเป็นจ้าว ซึ่งโทรมา

“คุณชายเฉิน บ้านตกแต่งเสร็จทั้งหมดแล้ว และทำตามคำสั่ง ของคุณ สร้างโรงรถที่ตีนเขาเพื่อคุณโดยเฉพาะงานทางสาย เคเบิลบนเขาก็เสร็จลุล่วงแล้ว คุณคิดว่าคุณจะย้ายเข้ามาเมื่อไร ครับ?”

“ประธานจ้าว รบกวนคุณแล้วจริงๆ คิดไม่ถึงว่าแค่เจ็ดวัน แม้แต่โรงรถก็สร้างเสร็จแล้ว สำหรับเรื่องย้ายบ้านนั้น ฉันเลือก วันได้แล้ว อีกสามวันเถอะ ส่วนกุญแจบ้าน คุณเก็บไว้ก่อน อีก สามวันตอนย้ายบ้าน คุณให้คนเข้าไปช่วยเตรียมให้ผมล่วงหน้า ก่อนหน่อยแล้วกัน”

ตอนที่เฉินเกอขึ้นเขาไปเป็นเพื่อนหลิน เห็นว่าตกแต่งไปได้ พอสมควร จึงมอบให้ถังหรานอีกสามวันจะย้ายบ้านแล้ว

“ได้ครับคุณชายเฉิน วางใจได้ จะทำให้คุณพอใจแน่นอน” หลังจากวางสายโทรศัพท์ เฉินเกอคิดอยู่ว่าตอนนี้ในเมื่อ

โรงรถสร้างเสร็จแล้ว แลมโบกินีของตนเองไม่จําเป็นต้องจอดไว้ ที่สวนสาธารณะเล็กๆ อีกตลอดไป เอารถไปจอดในโรงรถที่ดิน เขาของตนเองก่อนเถอะ

พอเก็บมือถือ เฉินเกอเตรียมเรียกรถ ออกไปจากถนนการค้า นหลัง

“คนขับ รีบตามรถคันข้างหน้านั้นให้ฉันด้วย”
ส่วนที่ตามหลังมานั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเข้ามาในรถแท็กซี่ ดวงตาจ้องเงินเกอไม่ขยับมาตลอด……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ