บทที่139 ความวุ่นวายเล็กๆ ในโรงอาหาร

“หา? ฆ่าตัวตาย? ทำไมล่ะ?”

“เหอะๆ ก็เพราะว่าไปสารภาพรักกับคุณชายจ้าวไง แต่กลาย เป็นว่าเขาไม่ตกลง! เสร็จแล้วผู้หญิงคนนั้นก็คิดสั้นละมั้ง!

“ที่แท้ก็อย่างนี้งั้นเหรอ เห้อ ช่วงนี้คนไปสารภาพกับคุณชาย จ้าวมากขึ้นเรื่อยๆเลย แต่เหมือนฉันจะได้ยินมาว่า สองวันนี้ เหมือนจะมีผู้หญิงคนหนึ่งสนิทกับคุณชายจ้าวอยู่นะ!

“แม่งดี น่าอิจฉาจริงเชียว ผู้หญิงคนไหนโชคดีขนาดนี้กันนะ? สามารถทำให้คุณชายจ้าวหันมองได้

“ไม่ว่าผู้หญิงคนอื่นจะเป็นยังไง แต่ว่าเป้าหมายเดียวของฉันมี

แค่คนเดียว ก็คือคุณชายเฉิน หึๆ!!

คนหนึ่งที่ดูหยิ่งๆ แค่มองก็ดูว่าเป็นตำแหน่งสาวฮอตพูดขึ้น

“โหๆๆ! คนแบบคุณชายเฉินนะเป็นคนที่ไม่น่าจะเจอแล้วก็จับ ต้องไม่ได้ด้วย มีความน่าประทับใจตรงไหนเหมือนคุณชายจ้าว บ้าง!”

“โอ๊ย นายคนนี้มายืนขวางอยู่ด้านหน้าประตูโรงอาหารเป็น โรคหรือไง ไม่มองท่าทางโง่เง่าของตัวเองเลย!”

สาวๆสามสี่คนคุยกันแล้วหันมาเขม็งที่เฉินเกอ ว่าเงินเกอไป อีกประโยคหนึ่ง
เงินเกือก็แค่ทําเสียงไม่พอใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้สนใจพวกเธอ! เช่ เฉินเทอ!”

และในเวลานี้เอง ซูมู่หานก็เดินมา

แค่ขึ้นมาก็จูงมือของเฉินเกอเอาไว้

เหมือนกับว่าเป็นแฟนกันอย่างนั้น

ทั้งสองคน พูดแล้วก็แปลกๆ

หลังจากที่ได้เจอกับเรื่องใจผิดครั้งก่อน มู่หานก็รู้ความคิด ของเงินเกอ

และเฉินเกอก็รู้ความคิดของซูมู่หาน

เย็นวันนั้นเงินเกอถามเธอ “เธอเป็นแฟนฉันไหม?”

ซูมหานพูดว่า “ก็ไม่ได้เป็นมาตลอดเหรอ?”

ไม่ได้มีการสารภาพที่อลังการ แล้วก็ไม่ได้มีการแสดง ใดๆ แล้วก็เป็นแฟนกันไปแบบนี้

ส่วนเรื่องซูมู่หานพูดขึ้นมาอย่างมีลับลมคมในว่าเป็นแฟน ปลอมๆมาตลอดอยู่แล้ว หรือว่าเป็นแฟนจริงๆ เรื่องนี้เป็นเกอไม่ ใส่ใจ ยังไงอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน

“ไปกินข้าวกัน เย็นนี้กินอะไรดี?

ซูมหานถาม
“อยากกินหมูราดซอสแดง! ”

ทั้งสองคนหยอกล้อกันไปยังโรงอาหาร ทำให้ผู้ชายหลายคน ที่เห็นภาพตรงหน้าถึงกับอิจฉา

ดอกไม้งามขนาดนี้ กลับมาคบอยู่กับผู้ชายแบบนี้?

นี่มันเอาชีวิตกันชัดๆ!

ในจากหมูราดซอสแดงยังมีผักกวางตุ้งติดมาด้วย

เงินเกือกับ มหานนั่งกินข้าว โดยการหันหน้าเข้าหากัน ส่วนข้างๆก็มีผู้ชายแล้วก็ผู้หญิงจำนวนไม่น้อย

บทสนทนาดูเหมือนจะเป็นเรื่องคุณชายจ้าวเป็นยังไงๆ ใครที่ จีบคุณชายจ้าวแล้วไม่ติดบ้างอะไรประมาณนี้

ทําให้เงินเกอเองก็มันไปด้วย

“คุณชายจ้าวคนนี้ทำไมรสนิยมสูงขนาดนี้นะ? ตกลงคือเขามา เรียนใช่ไหม?

เงินเกอหัวเราะแห้ง

“เหอะๆ นายคิดว่าใครก็เหมือนนายหรือยังไงโดนครอบครัว นายเลี้ยงแบบยากจนมาตั้งหลายปี คนอื่นเขาเกิดมาก็โดน ประคบประหงมเอาใจแล้ว อ๋อใช่ๆ เฉินเกอ ตกลงตระฉันลของ นายนเก่งขนาดไหน? นายไม่เคยบอกฉันบ้างเลย!

ซูมทานถามขึ้นเบาๆ
เธอไม่ได้สนใจเงินทอง แต่ว่าสงสัยมากๆ ตกลงครอบครัวมี อำนาจขนาดไหนถึงได้สั่งให้เฮลิคอปเตอร์ย้ายไปมาได้ แถมยัง ปล่อยให้เงินเกอใช้เงินได้อย่างไม่จำกัดอีก

“ฉันเองก็รู้เรื่องตระฉันลของตัวเองน้อยมากเหมือนกัน ฉันรู้ แค่ว่าตระฉันลของเรารวยมากๆ ใช้ยังไงก็ไม่หมดประมาณนั้น

เงินเกอตอบอย่างจริงจัง

“ซี! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าไม่มีทางใช้หมด!” ซูมหานคิดว่าเป็นเก อก็แค่ไม้

ที่เงินเกอพูดเป็นความจริงทั้งหมด

ทั้งสองคนเถียงกันไปเถียงกันมาดูสนุก

อยู่ๆ ในเวลานี้ อยู่ๆ ทั้งโรงอาหารก็ราวกับระเบิดมีเสียงตะโกน หวีดร้องดังขึ้นมา

ทําให้เงินเกอตกใจแทบแย่

เงยหน้าขึ้นมามอง ก็มองเห็นคนเดินเรียงแถวมาทางโรง

อาหาร

แถมคนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นจ้าวชาน คุณชายจ้าว สถานการณ์ตรงหน้า ไม่น้อยหน้าเวลาอยู่ๆก็มีดาราปรากฏตัว

เลย

“คุณชายจ้าวฉันรักคุณค่ะ รับฉันนะคะ!?”

มีผู้หญิงหลายคนตะโกนขึ้นอย่างไม่อาย
“คุณชายจ้าว ต้องทำยังไงถึงจะได้เป็นแฟนของคุณคะ? ช่วย บอกฉันทีได้ไหมคะ?”

“ไอ้มายก๊อด ฉันจะต้องรับถ่ายรูป!”

ล้านตะโกนโหวกเหวกกันแบบนี้ ส่วนใหญ่เป็นพวกผู้หญิงที่

ชอบแต่งเนื้อแต่งตัวอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว

แต่เหมือนว่าจ้าวชานจะชินไปเสียแล้ว

“ฉันก็แค่มากินข้าวเป็นเพื่อนฉัน โอเคไหม ไม่จำเป็นที่จะต้อง ตกใจขนาดนี้มั้ง!”

คุณชายจ้าวหัวเราะอย่างอ่อนใจ

จากนั้นก็หันไปมองทางด้านประตูโรงอาหาร แต่ก็มีผู้หญิงสองคนที่เดินออกมาท่ามกลางสายตาของผู้คน

มากมาย

ยืนอยู่ด้านข้างคุณชายจ้าว

“พร่ด!”

เฉินเกอเพิ่งจะกินซุปเข้าไปหนึ่ง หลังจากที่มองเห็นทั้งสอง คนที่เพิ่งเข้ามาอีกนิดก็เกือบจะพ่นใส่หน้าของซูมู่หลาน

“เซี้ย!”

เฉินเกอถึงกับตะลึง

ผู้หญิงสองคนนี้ แน่นอนว่าหน้าตาดี แต่พวกเธอกลับเป็นจ้าวฟานกับหลินเจียว

“พระเจ้า อย่าบอกนะว่านี่คือแฟนของคุณชายจ้าว? มีสิทธิ์ อะไรนะ ก็แค่หน้าตาดีเองไม่ใช่เหรอ?”

“น่ารังเกียจจริงๆ มายั่วยวนคุณชายจ้าวเพื่ออะไรกัน!

ผู้หญิงบางคนก็เริ่มค่าด้วยความโกรธเคือง

“ม่ใช่แฟน แกไม่ได้ยินที่คุณชายจ้าวพูดเมื่อกี้เหรอ? เป็น เพื่อน! เป็นเพื่อน! นี่ก็หมายความว่าพวกเรายังมีโอกาส อยู่!”

“ฟาน เจียวเจียว นั่งสิ พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเธอ ทั้งสองคนชอบกินข้าวโรงอาหาร ฉันคงไม่มาหรอก โตขนาดนี้ เพิ่งจะเห็นครั้งแรกว่าโรงอาหารในโรงเรียนเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆ

จ้าวชานหัวเราะ

นั่งอยู่โต๊ะตรงกลางโรงอาหาร

ส่วนข้าวยีฟานก็ทำแค่ลูบผมของตัวเองเบาๆ ยิ้มบางๆ แล้ว

ค่อยนั่งลง

เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะพูดอะไรมาก

ที่จริงแล้ว ครั้งแรก โดนจวงเฉียง เสร็จแล้วก็เป็นเฉินเกอ จ้าวยี ฟานโดนทําร้ายจนกลัวแล้ว

ดังนั้น เผชิญหน้ากับการโดนคุณชายจ้าวคนดังของมหาวิทยา ลัยจินหลิงตามจีบแบบเงียบๆ ถึงจ้าว ฟานจะตื่นเต้น แต่ว่าก็พยายามระงับไว้

เธอไม่มีทางเป็นผู้หญิงที่เริ่มก่อนแบบนั้นอีกแล้ว อีกอย่าง พูดกันตามตรง คุณชายจ้าวคนนี้คิดว่าตัวเองมีเงินก็

เลยคิดจะนัดตัวมาอย่างนั้น เรื่องนี้ไม่มีทางหรอก เธอ จ้าว ฟาน อยากจะมีความรัก ไม่ใช่อยากจะแปะๆๆ

อย่างน้อยก่อนที่เธอจะแต่งงาน จ้าว ฟานก็สามารถดูแล รักษาตัวเองเอาไว้ให้ดีเหมือนกับหยก

บวกกับกี่วันมานี้เธออารมณ์ไม่ค่อยจะดี ตัวเองถึงกับโดนเฉิน เกอทิ้ง

ในขณะเดียวกัน เธอก็พิสูจน์แล้วว่าตัวเองคิดมากไป

เฉินเกอ จะเก่งขนาดที่ตัวเธอจินตนาการเอาไว้ไหม?

ไม่!

ตั้งแต่ที่เธอรู้จักคุณชายสองวันมานี้ จ้าวฟานพบว่า บางที เฉินเกอก็ไม่อาจจะเก่งขนาดที่ตัวเองจินตนาการเอาไว้ ก็แค่มีเงิน

เท่านั้น

เธอแค่คิดกับเฉินเกอมากไปจริงๆ!

เทียบกับคุณชายจ้าว การกระทำต่างๆ ของเฉินเกอ มันก็แค่ ระดับเด็กอนุบาลเท่านั้น น่าขำ

โดยเฉพาะ จ้าว ฟานในเวลานี้ก็กำลังเพลิดเพลินกับความ รู้สึกของการโดนมองเหมือนดาวล้อมเดือนจากสายตาหลายคู่ของคนหลายคน ทั้งหมดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ได้ชี้แพ้เงินเกอจะให้ได้

หลินเจียวเองก็กำลังเพลิดเพลินกับความรู้สึกเจ๋งๆแบบนี้ เหมือนกับ

ในเวลานี้มีใบหน้าอวดดี

“เฮ้ๆๆ มองจนเบลอแล้วเหรอ?

ในตอนนี้ซูมู่หาน โบกมือไปมาตรงตาของเฉินเกอ แล้ววาง ตะเกียบลงอย่าง โมโห

*หา? เปล่า!” เฉินเกอรีบอธิบาย “ฉันก็แค่กำลังสงสัย จ้าวยี ฟานไปรู้จักกันกับคุณชายจ้าวคนนี้ได้ยังไงกันนะ?”

“ไม่มีอะไร ฉันว่าในใจของนายรู้สึกไม่ดีใช่ไหมล่ะ? สองวัน ก่อน จ้าว ฟานยังชอบนาย ตอนนี้ เห็นชัดว่าเธอไปชอบคนอื่น แล้ว ในใจของนายรู้สึกแย่ใช่ไหมล่ะ?”

ซูมหานขมวดคิ้วพูด

“ไม่ได้รู้สึกไม่ดี ถ้าให้พูดว่ารู้สึกไม่ดี ก็แค่คิดว่าจ้าว ฟานน่า สงสาร ตอนแรกก็เป็นผู้หญิงดีๆ คนหนึ่ง ก็แค่อาจจะเหยียดคนจน รักคนรวยไปบ้าง ฉันก็แค่กลัวว่าเธอจะโดนทำให้เจ็บ แล้วก็ เปลี่ยนแปลงตัวเองจนกลายเป็นคนไม่ดีนะ!”

สิ่งที่เฉินเกอพูดเป็นเรื่องจริง

นอกจากนาย ยังมีคนเคยทำให้เธอเสียใจด้วยเหรอ?”

มหานยอมทุบถุงทรายแล้วถามจนเข้าใจ
“มีผู้ชายที่เคยรู้จักก่อนหน้านี้ วันนั้นเป็นการโดนทิ้งที่เธอดูน่ สงสารที่สุดเลย เหอะๆ ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว พวกเรารีบกินข้าว กันเถอะ!

เงินเกอส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

แต่ว่า เพิ่งจะตักข้าวเข้าปากได้สองค่า อยู่ๆก็มีถั่วลิสงตกลง มาบนโต๊ะกินข้าวข้างๆ โต๊ะตัวเอง

ใครนะ? แม่งว่างนักหรือยังไง? เงินเกอด่าอยู่ในใจหนึ่งประโยค จากนั้น ก็มีอีกเม็ดที่ตกลงมาบนโต๊ะข้างๆเฉินเกอ ครั้งนี้เฉินเกอแน่ใจแล้ว ว่ามีคนแกล้งเขาอยู่ พอเขาเงยหน้าขึ้น ก็มองเห็นร่างที่สวมเสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้ง ตัว ใบหน้าเอาเรื่องของหลินเจียว กำลังใช้ตะเกียบคีบถั่วลิสง เอาไว้ ยิ้มเยาะแล้วมองมาที่ตัวเองอยู่……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ