บทที่ 898 ประหลาดใจมาก

หลังจากเงินได้ฟัง ไม่มีความคิดเห็นใดๆ

จากนั้น เฉินเกอ จัดการหมาป่า ถอนขนออกให้หมด ขน หมาป่าเป็นสิ่งมีค่า บางทีมันอาจจะขายได้ราคาดี จากนั้นเขาก็

หั่นเนื้อชิ้นใหญ่

เอาไปล้างทําความสะอาดในแม่น้ำ แล้วเฉินเกอกก่อกองไฟ และย่างเนื้อหมาป่าไว้บนนั้น

ไม่ใช่เรื่องดีที่จะออกเดินทางด้วยความหิว ยังไงก็กินให้อิ่ม ก่อนค่อยว่ากัน

ผ่านไปหลายสิบนาที ในที่สุดเนื้อหมาป่าย่างก็สุก และพร้อมที่

จะลงมือกิน

เฉินเกอหันมาสองสามชิ้นวางบนใบไม้ และส่งให้เงินจี

จากนั้นทั้งสองก็นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ลิ้มรสความอร่อย

“อืม ต้องบอกเลยว่า เนื้อหมาป่านสดอร่อยมาก รสชาติแตก ต่างจากเนื้อหมู โดยสิ้นเชิง!”

หลังจากกินไปคำหนึ่งเฉินเกอก็อุทานออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่ เขากินเนื้อหมาป่า รู้สึกไม่ธรรมดาจริงๆ

แต่ว่าขอเพียงทำให้อิ่มท้องได้ ไม่ว่าจะเป็นเนื้ออะไรก็ตาม
หลังจากรับประทานอาหารอิ่ม เฉินเกอและเงินก็จัดเก็บ ทําความสะอาด จัดการกับกองไฟเรียบร้อยแล้วก็พร้อมที่จะออก

เดินทางอีกครั้ง

จากนั้น ในขณะนี้ มีเสียง ใบไม้สั่นไหวไปมา ราวกับว่ามีบางสิ่ง เคลื่อนไหวอีกครั้ง

เงินเกอตื่นตัวในทันที คว้าเงิน และซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ อย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ทั้งสองซ่อนตัวเสร็จ ก็เห็นร่างบางและแปลกประหลาด โผล่ออกมาจากป่า หลังจากที่กระโดดออกไปแล้วพวกเขาก็ ล้อมรอบศพของหมาป่า จากนั้นก็เริ่มก้มตัวเพื่อแทะกิน

เมื่อเห็นฉากนี้ เฉินเกอและเงินต่างประหลาดใจอย่างมาก

สัตว์ประหลาดเหล่านี้รูปร่างเหมือนมนุษย์ แต่เป็นสัตว์ ประหลาดที่ไม่ใช่มนุษย์จริงมันคืออะไร แล้วพวกมันกินเนื้อดิบ และดูดเลือดอาจเป็นไปได้ว่า

ทันใดนั้น ความคิดที่เหลือเชื่อก็ผุดเข้ามาในสมองของเฉินเกอใช่ สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เรียกว่าเผ่า
“เฉินเกอ พวกนี้เป็นสัตว์ประหลาดประเภทไหนกัน?

เงินอีถามเงินเกอด้วยความสงสัย

“พวกนี้แหละคือเผ่าผี!

เฉินเกอตอบเงินทันที

หลังจากที่เงินได้ยินสิ่งนี้ก็อ้าปากกว้าง ไม่น่าเชื่ออย่างยิ่ง และเกือบจะอุทานออกมา

แต่เผ่าผีเหล่านี้ก็เริ่มสังเกตเห็น

เผ่าผีหลายคนเริ่มรู้สึกตัว และเริ่มมองไปรอบๆ ในป่า

“ไป … พวกเรารีบไปกันเถอะ!

เฉินเกอรู้ว่าเผ่าผีอาจจะสังเกตเห็นแล้ว เขาจึงรีบเตือนเงิน หลังจากพูดจบ เฉินเกอกพาเดินวิ่งสุดเร็ว

ทันใดนั้น เผ่าผีพบเฉินเกอทั้งสองคน และไล่ล่าพวกเขาอย่าง รวดเร็ว ในขณะที่ไล่ตามพวกเขาตะโกนอยู่ตลอดเวลา

การได้เห็นคนมีชีวิต มันเป็นสิ่งที่ดึงดูดอย่างมากสำหรับเผ่า พวกเขาโหยหาเลือดสดๆ ความอยากกินเลือดสดๆ

ด้วยวิธีนี้ เฉินเกอทั้งสองคนและเผ่าผีอีกหลายคนจึงวิ่งหนีและ

ไล่ตามเข้าไปในป่า

อย่างไรก็ตามความเร็วของชนเผ่าผีนั้นเร็วมาก ชั่วพริบตาก็ไล่ตามพวกเฉินเกอจนทัน และล้อมรอบพวกเขาไว้

“เฉินเกอ ตอนนี้เราจะทำอะไรดี?

เงิน มองเฉินเกอด้วยความกังวล

“ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่

เฉินเกอปลอบใจเป็น

เผ่าผีหลายคนจ้องไปที่เฉินเกอและเงิน ส่งเสียงดังตลอด

พวกเขาสองคนตกเป็นเป้าหมายโดยสมบูรณ์ของเผ่าผีเหล่านี้

ในวินาทีต่อมา เผ่าผีเหล่านี้ก็เข้าโจมตีพวกเฉินเกอ พวกเขา พุ่งเข้าหาด้วยเขี้ยวและกรงเล็บ

เฉินเกอใช้กระบี่ซิงหยวนของตัวเอง และฟันมันออกไปอย่าง

รวดเร็ว

ทันใดนั้น เผ่าผีคนหนึ่งที่พุ่งเข้ามาก่อนก็ถูกกระบี่ซิงหยวนของ เฉินเกอฟันเป็นสองท่อน ทำให้เลือดสาด

เมื่อเห็นฉากนี้ เผ่าผีอีกสามคนก็รีบถอยหลังไม่กล้าที่จะก้าว

ไปข้างหน้า

เพื่อนของพวกเขาถูกตัดออกเป็นสองท่อน และแน่นอนพวก เขารู้ถึงพลังความร้ายกาจของกระบี่ชิงหยวน

“มาสิ ถ้าไม่กลัวตายก็เข้ามา!
เงินเกอจ้องไปที่เผาผีที่เหลืออีกสามคน พูดด้วยน้ำเสียงเย็น ชา เผ่าผีทั้งสามดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของเฉินเกอ และรีบหัน

ตัวหนีไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็คลี่คลายวิกฤตได้ ดูเหมือนว่าเผ่าผีเหล่านี้ใจเสาะ

เหมือนกัน แค่นิดเดียวก็กลัวจนหนีกันไปหมด

“เอาละ ไม่เป็นไรแล้ว พวกเรารีบไปจากที่นี่ ไปสมทบกับพวก เลยเล่

เฉินเกอเก็บกระซิงหยวนของเขา พูดและมองไปที่เงิน

หลังจากพูดจบ เฉินเธอก็พาเงินเดินออกจากป่าอย่างรวดเร็ว

หลังจากเดินมากว่าครึ่งชั่วโมง ในที่สุดทั้งสองก็เดินออกจาก

ป่าภูเขาแห่งนี้

ทันทีที่เขาออกไป เฉินเกอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออก มาดู และในที่สุดก็มีสัญญาณ

เมื่อกี้อยู่ในป่า โทรศัพท์มือถือไม่มีสัญญาณเลย ไม่สามารถ ติดต่อกับเลยเลได้เลย

ตอนนี้มีสัญญาณแล้ว เฉินเกอต้องรีบติดต่อเลยเล่โดยเร็ว ต้องไปสมทบกันอย่างรวดเร็ว

“ติ๊ดๆๆ!”

“หลังจากติดต่อได้สักพัก เฉินเกอก็ติดต่อเลยเล่ได้สำเร็จ
“ฮัลโหล พี่เฉินเกอ คุณอยู่ที่ไหน? ตอนนี้พวกเราออกมาจาก ภูเขาแล้ว และพวกเราอยู่ที่เชิงเขา แล้วพวกคุณสบายดีไหม?”

ได้ยินเสียงของเลียเล่ก็ถามเงินเกอทันทีด้วยความกังวล

หลังจากเห็นเงินเกอและเงินหล่นลงไปในหน้าผา พวกเขา กังวลมาก แต่พวกเขาไม่มีทางเลือก นอกจากต้องลงไปที่เขา

ก่อน แล้วค่อยหาวิธีช่วยเหลือพวกเฉินเกอ

แต่ตอนนี้หลังจากได้ยินเสียงของเฉินเกอ ก็เหมือนยกภูเขา ออกจากอก

“เลยเล่ พวกเราไม่เป็นไร พวกคุณรอเราอยู่ที่เชิงเขา พวกเรา จะรีบไปสมทบพวกคุณ!”

เฉินเกอก็พูดแนะเลยเล่ทันที

หลังจากพูดจบ วางสาย เฉินเกอรีบพาเงินจีลงเชิงเขา

หลังจากเดินผ่านป่าทึบมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง เฉินเกอและ เงินก็ออกมาจากป่าในที่สุด และมาที่เชิงเขาเพื่อพบเลยเล่

“พี่เฉินเกอ ดีมากที่พวกคุณไม่เป็นไร!”

เมื่อเห็นเฉินเกอทั้งสองคนกลับมาอย่างปลอดภัย เอ๋ยเล่ก็ก้าว ไปกอดเฉินเกอพูดด้วยความดีใจ

หลังจากนั้น เฉินเกอและพวกเขาก็ออกจากป่าด้วยกัน และ กลับไปที่โรงแรมที่พวกเขาเคยพัก

หลังจากกลับมาถึงโรงแรม เฉินเกอก็พูดกับเลยเล่ “เล่ยเล่ คืนนี้พักผ่อนให้สบาย พรุ่งนี้ตอนเช้าไปทำธุระกับฉัน!” เมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินเกอพูด เลยเล่ก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“จะไปไหน?”

“พรุ่งนี้ไปกับฉันก็จะได้รู้เอง!”

เฉินเกอไม่ได้ตอบรายละเอียด โดยตรง แต่จงใจปิดบัง

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ เลยเล่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เขารู้ ว่าเฉินเกอต้องมีการวางแผนอยู่แล้ว เขาแค่ทำตามก็พอ

เพราะเงินเกอไม่ทำร้ายตัวเองอยู่แล้ว

จนกระทั่งตกดึก เฉินเกอและคนอื่นก็กลับห้องเพื่อพักผ่อน

หลังจากการผจญภัยในครั้งนี้ ในที่สุดก็จะได้นอนหลับฝันดี แต่ก็มีความยากลำบากและปัญหามากมายที่รอให้พวกเขา แก้ไข…..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ