บทที่ 884 กล้าเล่นก็กล้าเสีย

“สี่ห้าตัว!”

ลังเลไปสักพัก เฉินเกอก็ได้เรียกขึ้นมา

“ฉันเปิดของนาย

เฉินเกอเพิ่งจะเรียกเสร็จ เซียวหยุนก็เลือกที่จะเปิดลูกเต๋า ของเฉินเกอ โดยตรง

ได้ยินเซียวหยุนเลือกที่จะเปิดของตัวเอง เฉินเกอไม่รู้สึก แปลกใจแม้แต่น้อย กลับทำให้เงินเกอมีความรู้สึกดีใจ

เพราะทุกสิ่งเป็นไปตามที่เฉินเกอคาดการณ์เอาไว้ สิ่งที่เขารอ ก็คือ ให้ฉีเซียวหยุนนั้นเปิดของเขา

เฉินเกอเปิดแต้มลูกเต๋าของตัวเองอย่างอารมณ์ดี

“ขอโทษที น้องเฉิน ฉันชนะอีกแล้ว ดูเหมือนว่านายเล่นเกมนี้ จะต้องเสียค่าเรียนรู้มากหน่อยนะ!!”

เห็นเฉินเกอแพ้แล้ว ฉีเซียวหยุนก็ได้แกล้งทำพูดอย่างละอาย ใจ เพียงแต่ในคำพูดนั้นแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย

เวลานี้ฉีเซียวหยุนได้ลุ่มหลงอยู่ในวังวนแห่งชนะ ในสายตา ของเขาเฉินเกอนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“กล้าเล่นก็ต้องกล้าเสีย!”
เงินเกือพูดประโยคง่ายๆหนึ่งประโยค จากนั้นก็ได้ควักเงิน ออกมาอีกห้าร้อยหยวนยื่นให้กับฉีเขียวหยุน

ฉีเซียวหยุนตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข

เงินที่อยู่ด้านข้างเห็นภาพนี้แล้ว ก็มองไปทางเฉินเกอ

“เฉินเกอ หากไม่ไหวก็พอได้แล้ว ไม่ต้องเล่นแล้วมั้ง

เงินมองเฉินเกอด้วยความกังวลแล้วกล่าว แพ้ไปตั้งหนึ่งพัน หยวนแล้ว

แม้ว่าเงินหนึ่งพันหยวนสำหรับพวกเขานั้นจะไม่ใช่เงิน มากมาย แต่ว่าตาละห้าร้อย หากเล่นต่อไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ใช่ตัว เลขน้อยๆนะ

“แฮ่ๆ ไม่ต้องห่วง เงินจี วางใจเถอะ ตั้งใจดูให้ดีละ ของจริง เพิ่งจะเริ่ม อีกอย่าง เงินที่ฉันแพ้ไปก็เป็นเงินหนึ่งพันหยวนที่ชนะ เขามาก่อนหน้านั้น เงินของฉันยังไม่ได้เอาออกมาเลย!

เฉินเกอมองไปทางเงินแล้วอธิบาย

ได้ยินที่เฉินเกอพูดแล้ว เงินก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก

จากนั้น เฉินเกอกับฉีเชียวหยุนก็ได้เริ่มพนันกันอีกครั้ง

ต่อไปนี้เป็นเวลาที่เฉินเกอจะแสดงความสามารถที่แท้จริงแล้ว เงินหนึ่งพันนั้นได้คืนให้ฉีเซียวหยุนไปหมดแล้ว แบบนี้เฉินเกอ สามารถที่จะชนะเซียวหยุนได้แล้ว

ไม่นานนัก ทั้งสองก็ได้รีบเขย่าลูกเต๋าขึ้น
ครั้งนี้ เงินเกอเขย่าไปแป๊บเดียวก็วางลงมา

“น้องเฉิน ยังคงเป็นนายก่อน

เซียวหยุนก็ยังมองไปทางเฉินเกอแล้วกล่าว

ตานี้ เฉินเกอฟังแต้มลูกเต๋าของเซียวหยุนคือสี่สี่ตัว สามหนึ่ง

ตัว

และตัวของเขาเองคือสองสี่ตัว ห้าหนึ่งตัว

“สองสามตัว!”

ต่อมา เฉินเกอก็เลยเรียก

ได้ยินแต้มที่เฉินเกอเรียกนั้น ฉีเซียวหยุนรีบเรียกตาม: “สาม

ห้าตัว!”

“ผมเปิด!”

เพียงแต่ตานี้ เฉินเกอจะไม่ยอมให้เชียวหยุนชนะ ก็เลยเลือก

ที่จะเปิดของฉีเซียวหยุนโดยตรง

สิ่งที่ทำให้ฉีเซียวหยุนตกใจทันที เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอเลือก ที่จะเปิดลูกเต๋าของเขา

ภายใต้การจํายอม ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงเปิดลูกเต๋าของตัว

เอง

เฉินเกอก็ได้เปิดลูกเต๋าของตัวเองเช่นกัน

“ขอโทษด้วย หัวหน้าห้อง ผมมีห้าเพียงตัวเดียว ดังนั้นคุณแพ้เฉินเกอมองไปที่เซียวหยุนกล่าวอย่างใจเย็น

เซียวหยุนเหมือนไม่ค่อยอยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาไม่คิดว่าตัวเองจะแพ้ และแพ้อย่างง่ายดาย

ได้ กล้าเล่นก็กล้าเสียนี่คือเงินห้าร้อยหยวน

ถึงแม้เขียวหยุนจะไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ยังได้เอาเงินห้าร้อย หยวนยื่นให้กับเฉินเกอ เงินนี้ยังไม่ได้อุ่นกระเป๋าเลยก็ต้องเอา ออกไปแล้ว

เพียงแต่มันเพิ่งเริ่มขึ้นเท่านั้น ต่อจากนี้มันจะยิ่งสนุกมากขึ้น เฉินเกอไม่มีทางที่ให้เชียวหยุนแพ้แค่ห้าร้อยหยวนนี้เท่านั้น

“เป็นไงบ้าง หัวหน้าห้อง จะเล่นต่ออีกมั้ย?”

เฉินเกอมีท่าทีที่สนุกสนานมองไปที่เซียวหยุนแล้วถาม

ฉีเซียวหยุนไม่มีทางที่ยอมง่ายๆแบบนี้ ก็ต้องเล่นต่ออย่าง แน่นอน

“แน่นอน ต้องต่ออยู่แล้ว นี่เล่นไปแค่ไม่กี่ตาเอง น้องเฉิน จาก นี้ไปฉันจะไม่อ่อนข้อให้นายอีกแล้วนะ!”

ฉีเซียวหยุนตอบตกลงทันที ก็ยังคงใช้ถ้อยคำแบบเดิมในการ

พูดกับเฉินเกอ

เฉินเกอฟังจนหนองจะขึ้นหูแล้ว รู้สึกว่านี่เซียวหยุนนั้นช่าง มั่นใจตัวเองเสียจริง
ยิ่งมั่นใจ ส่วนใหญ่สุดท้ายก็จะกลายเป็นความชะล่าใจ ผลลัพธ์ก็จะน่าอนาถมาก

พูดจบ ทั้งสองต่างก็ได้หยิบลูกเต๋าขึ้นมา เขย่าลูกเต๋าที่ถืออยู่ ในมือทันที

เงินเกอเพียงแค่เขย่าง่ายๆ สองสามทีก็คว่ำลงแล้ว

เชียวหยุนนั้นกลับเขย่าไปตั้งนาน

แม้จะเป็นเช่นนี้ เฉินเกอก็ยังคงฟังจำนวนแต้มของเซียวหยุ นออกเหมือนเดิม ไม่ว่าเขาจะเขย่านานแค่ไหนก็ไม่มีประโยค หนีไม่พ้นการหูทิพย์ของเฉินเกอ

ช่างน่าขัน ความสามารถในการฟังของเฉินเกอนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดี เขียวหยุนจะเข้าใจได้

“น้องเฉิน ตานี้ในที่สุดก็ถึงตาฉันก่อนละ

หลังจากที่ควลูกเต๋าแล้ว ฉีเซียวหยุนก็ได้พูดกับเฉินเกอ

ใครแพ้ก็คนนั้นก่อนละกัน สำหรับเรื่องกติกาเฉินเกอก็เข้าใจ อย่างชัดเจน

เพียงแต่ว่าจะให้ฉีเซียวหยุนเรียกก็นั้นจะเป็นไรล่ะ? ยังไงเขาก็ ไม่มีทางชนะ มันเป็นเพียงแค่การแสดงความเก่งเล็กๆน้อยๆก็ เท่านั้น

เฉินเกอใช้หูของตัวเองฟังไว้ รอบนี้แต้มลูกเต๋าของเซียวหยุ นคือสามหกตัว ห้าหนึ่งตัว สี่หนึ่งตัว
นั่นก็หมายความว่ารอบนี้แต้มลูกเต๋าของนีเซียวหยุนนั้น ธรรมดา โอกาสที่จะชนะนั้นน้อยมาก

สองสามตัว

ฟังที่ฉีเซียวหยุนเรียกนั้น

ทำให้เป็นเกอแปลกใจไปสักพัก คิดไม่ถึงว่าเชียวหยุนจะใจ กล้าเพียงนี้ กล้าที่จะเรียกแต้มที่ไม่มีในลูกเต๋าของตัวเอง ดู เหมือนเขาอยากที่จะวางกับดักตัวเอง

เฉินเกอไม่มีทางจะยอมให้เขาทำสำเร็จ

เพียงแต่เฉินเกอก็ไม่ได้เลือกที่จะเปิดมัน ไม่อย่างนั้นมันจะ

โจ่งแจ้งเกินไป

“ห้าสามตัว!”

เฉินเกอเรียกแต้มที่มีอยู่ในลูกเต๋าของตัวเอง

สำหรับการเรียกของตัวเองแบบนี้ เซียวหยุนก็ไม่กล้าที่จะ เปิดของตัวเองอย่างแน่นอน อย่างไรเสียแต้มห้าสามตัวนั้นมี โอกาสสูงมาก

สี่สี่ตัว

ไม่นาน ฉีเซียวหยุนก็เรียกอีกครั้ง

“เปิด!”

เพิ่งจะสิ้นเสียงของฉีเซียวหยุน เฉินเกอก็ได้เลือกที่จะเปิดของฉีเซียวหยุนโดยตรง
มันก็ไม่สามารถมาโทษเงินเกอแล้ว เรียกเสี่สี่ตัว ฝั่งของเงินเก อนั้นไม่มีแม้แต่อันเดียว หากเงินเกอไม่เปิดแล้วจะรอถึงเมื่อไหร่?

ฉีเซียวหยุนได้ยินแล้ว อึ้งไปทันที จากนั้นก็ได้เปิดลูกเต๋าออก

มา

มองแล้ว ของเฉินเกอไม่มีแม้แต่ตัวเดียว ตัวเขาเองก็มีแค่ ตัวเดียว นั่นก็หมายความว่าตัวเขานั้นแพ้แล้ว

ทันใดนั้นสีหน้าของเซียวหยุนก็ได้เปลี่ยนไปอย่างมาก เขา คิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ ตัวเขานั้นก็ได้เล่นตัวเองจนจน ตรอกแล้ว

“ขอโทษทีนะ หัวหน้าห้อง ผมชนะอีกแล้ว”

เฉินเกอก็ได้แกล้งตีหน้าเศร้ามองไปที่เซียวหยุนแล้วกล่าว ในใจของเซียวหยุนนั้นอึดอัดมาก แต่เขาก็ไม่มีหนทางอื่น เลย ถึงอย่างไรรอบข้างยังมีเงินจียังมีโร่ถึงนั่งมองอยู่ เขาจะไม่ ยอมรับก็ไม่ได้

ภายใต้การจำยอม ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงควักเงินที่ชนะคืน มาในหนึ่งพันหยวนที่ยังเหลืออีกห้าร้อยหยวนสุดท้ายยื่นให้กับ เฉินเกอ

อย่างนี้เขาเรียกว่าอะไร? เขาเรียกว่าของต้องคืนสู่เจ้าของ หัวหน้าห้อง เราเลิกเล่นกันเถอะ เล่นเยอะไปก็ไม่ดี หลังจากที่ได้รับเงิน เฉินเกอก็ยิ้มมองไปที่เซียวหยุนแล้วเสนอ

คุณคิดว่านี่เป็นความหวังดีของเฉินเกอเหรอ?

ไม่ไม่ไม่ คิดมากไปแล้ว เฉินเกอจงใจจะพูดแบบนี้ ก็เพื่อจะกระตุ้นจีเขียวหยุน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ