บทที่ 869 ตกหน้าผา

“ตามเร็วเข้า ตามไปฆ่าเขาซะ!” เล่หูกัดฟันออกคำสั่ง

จากนั้น เล่ห์ก็นำคนของเล่หงถึงสิบกว่าคนไล่ล่าตามไปยัง ทิศทางที่เฉินเกอวิ่งหนีไป

ต้องรู้ว่าการไล่ตามของเล่หงถังนั้นรวดเร็วมาก ในไม่ช้าพวก เขาก็สามารถไล่ตามทันเฉินเกอ

และในขณะนี้ เฉินเกอกถึงทางตันแล้ว เขาถูกผู้คนของเล่หงถัง บังคับให้ไปถึงหน้าผาแห่งหนึ่ง ข้างใต้เป็นเหวลึก

“หึ ไอ้นี่ ดูสิว่าแกจะหนีไปทางไหน!

เล่หูพูดทันทีด้วยท่าทางเย้ยหยัน

เฉินเกอขมวดคิ้ว จ้องมองเล่ห์อย่างเคร่งขรึม เขาคิดไม่ถึงว่า เล่ห์ละคนอื่นๆ จะตามทันตัวเองได้เร็วขนาดนี้

“แกคิดว่าแกสามารถฆ่าฉันได้เหรอ?”

เฉินเกือยกมุมปาก เผยให้เห็นมุมปากที่แปลกมองไปที่เล่หูพูด อย่างน่าสงสัย

เล่หูฟังแล้วก็ผงะเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจเฉินเกอถามแบบนี้ หมายความว่าอะไร ต้องรู้ว่าตอนนี้เฉินเกอนั้นถึงทางตันแล้ว

“เหอะ! ตอนนี้แกยังมีที่ให้หนีอีกเหรอ? ด้านหลังของแกเป็น เหวลึก งั้นแกก็โดดลงไป! แน่นอนอยู่แล้วว่าแกต้องตกไปตาย!”เล่หูจ้องมองเฉินเกอพูดอย่างเย็นชา

“งั้นเหรอ? งั้นก็ลองดู” เฉินเกือกล่าวด้วยความดูถูกหลังจากที่

ฟัง

พูดจบ เฉินเกอก็หันหลังไปและกระโดดไปที่หน้าผาด้านหลัง ตกลงไปที่หน้าผาโดยตรง

เล่ห์ก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาจะไปคิดถึงได้ยังไงว่าเฉินเกอจะ เลือกวิธีนี้เพื่อจบชีวิตตัวเองแบบนี้ ยอมฆ่าตัวตายยังดีกว่าตกอยู่ ในมือของเขา

จากนั้น เล่ห์ก็ส่งเสียงเย็นชา หลังจากนั้นก็หันกลับมาและพา ลูกน้องของตัวเองจากไป

เล่ห์รู้ว่าครั้งนี้เฉินเกอต้องตายแน่ๆ หน้าผาสูงขนาดนี้ ไม่มี

ความหวังที่จะอยู่รอดแน่นอน

แต่จะเป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ?

สถานการณ์จริงๆ ต้องไม่เป็นอย่างที่เล่ห์คาดหวังอยู่แล้ว

หลังจากตกลงไปในเหวลึกที่มืด เฉินเกอยังไม่ตาย แต่ถูก ต้นไม้ใหญ่ช่วยชีวิตไว้ เขาถูกแขวนอยู่บนกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ นี้ ข้างใต้มีแม่น้ำไหลเชี่ยว

แรงกระแทกที่ทรงพลังทำให้เฉินเกอเป็นลมหมดสติไป เขา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองรอดมาได้
และขณะนี้ ในป่าอีกด้านหนึ่ง

เห็นเลยเล่กับโจวโน่ทั้งสองได้พาหลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิ งมาถึงป่าเล็กๆ นอกเมืองของเมืองมังกรแดง

“เล่ยเล่ โจวโน่ พวกนายมาถึงสักที ฉันก็นึกว่าเกิดอะไรกับ นายแล้วซะอีก”

เมื่อเห็นเลยเล่และโจวโน่ทั้งสองมาถึง เงินจีที่รอคอยมานานก็ รีบเดินหน้าไปกล่าวทักพวกเขาทั้งสอง แล้วรีบให้คนไปช่วยหาม หลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงลงมา

“เอ๊ะ? เฉินเกอล่ะ? ทำไมยังไม่เห็นเขาล่ะ?”

ตามด้วยเงินจีนึกขึ้นได้ทันทีถามโจวโน่และเลยเล่ เขาไม่เห็น

ร่างของเฉินเกอ

“เขาให้พวกเราหนีไปก่อน ตัวเขาเองไปล่อคนของเล่หงถัง

ออกไป”

เลยเล่ขมวดคิ้ว ตอบกลับด้วยท่าทางจริงจังหนักแน่น

“อะไรนะ? อันตรายเกินไปแล้ว” เงินจีฟังแล้วก็ตกใจทันที

ต้องรู้ว่าเฉินเกอต้องเผชิญกับคนของเล่หงถังมากมายเพียง ลำพัง จะสู้ได้อย่างไร จะต้องพบอันตรายมากอย่างแน่นอน

“คุณหนูใหญ่เงิน รบกวนเธอรอพวกเราอยู่ที่นี่สักพัก ฉันกับโจ วโน่จะไปตามหาเฉินเกอ”

จากนั้นเลียเล่ก็บอกกับเงินจี
“ไม่ได้ อันตรายเกินไป ตอนนี้เล่หงถังได้เริ่มดำเนินการค้นหา พวกเราอย่างละเอียดแล้ว พวกนายไปแบบนี้ก็เพื่อไปให้ถูกจับ

เงิน พูดคัดค้านคำพูดของเลยเล่ทันที

“คุณหนูใหญ่เงิน ถ้าเป็นเธอไม่กลับมา พวกเราก็จะไม่อยู่รอด กันเอง!”

เลยเล่จึงหันกลับมามองเงินจีพูดด้วยเหตุผลที่แน่วแน่

พูดจบ เลยเล่ก็พาโจวโน่กลับไปทางเดิมอีกครั้ง

เงินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ในใจก็ปลื้มใจมากเช่นกัน คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีเพื่อนแบบนี้ ไม่เลวจริงๆ

แต่ในขณะที่เลียเล่กับโจวโน่ออกตามหาเฉินเกอ พวกเขาก็มา

ถึงหน้าผาที่ก่อนหน้านี้เฉินเกือกระโดดลงไป

เห็นแค่ว่าพวกเขาทั้งสองพบว่าที่ก้อนหินของหน้าผามียันต์ หยกหล่นอยู่

เห็นยันต์หยกนี้ทำให้โจวโน้ตกใจขึ้นมาในทันที อดไม่ได้ที่จะ

นํ้าตาคลอเบ้า

พวกเขาสองคนจะจำยันต์หยกนี้ไม่ได้ได้อย่างไร ยันต์หยกนี้ เป็นของที่เฉินเกอพกติดตัว

“ไม่ เป็นไปไม่ได้!”

โจวโน่รีบก้าวไปข้างหน้าและหยิบยันต์หยกชิ้นนี้ตรงหน้าขึ้นมา เขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าผาและเหวลึกตรงหน้าด้วยสีหน้ายาก ที่จะเชื่อส่ายหัวและพึมพำกับตัวเอง

เขารู้ดีว่าการที่ยันต์หยกตกอยู่ที่นี่หมายความว่าอย่างไร

หมายความว่าเฉินเกอได้ตกลงไปในเหวลึกนี้แล้ว “โจวโน่ เธอใจเย็นก่อน พวกเราต้องเชื่อเงินเกอ เขาต้องไม่ เป็นไรแน่นอน”

เลยเล่ก็ก้าวเดินข้างขึ้นหน้าตบบ่าของโจวโน่แล้วพูด ปลอบโยน

พวกเขาทั้งสองไม่อยากเชื่อว่าเป็นเกอจะตาย เชื่อมั่นว่าเป็นเก อยังมีชีวิตอยู่

สองคนค้นหาและรออยู่ที่หน้าผาเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่พบร่าง ของเฉินเกอ จากนั้นทั้งสองก็จากไปอย่างสลดใจ

หลังจากกลับไปที่ป่า เงินที่เห็นเพียงเลยเล่และโจวโนสองคน กลับมา และในมือยังถือยันต์หยกของเฉินเกออีกด้วย เธอก็รู้ทัน ทีว่าเกิดเรื่องกับเฉินเกอแล้ว

“คุณหนูใหญ่เงิน เฉินเกอเขาตกหน้าผาแล้ว พวกเราหาเจอ แค่นี้ นี่คือยันต์หยกที่เขาพกติดตัว” เลยเล่มองและพูดกับเงินจี ด้วยสีหน้าหมองหม่น จากนั้นยื่นมือยันต์หยก ให้เงิน

เจินจีใจสั่นไปชั่วขณะ รู้สึกเจ็บปวดมาก ยกมือขึ้นและค่อยๆ รับยันต์หยกที่เลยเล่นให้

“ไปกันเถอะ เรากลับไปหารือกันที่ตระกูลเงินก่อน เราจะท้อแบบนี้ไม่ได้ หาไม่เจอเงินเกอก็ไม่ได้หมายความว่าเกิดเรื่องกับ เขาแล้ว จากนั้นเดินจีก็ยืนหยัดตั้งสติมองไปที่เลยเล่และโจวใน พูดให้กำลังใจ

“คุณหนูใหญ่เป็นเธอพูดถูก เราไม่เชื่อว่าเป็นเกอจะตายแบบนี้ เขาต้องมีชีวิตอยู่แน่นอน เราจะต้องยืนหยัด โจวโน่ นายต้องยืน หยัด ให้ได้” เมื่อเล่มเล่ได้ยินคำพูดของเงินที่มีพลังและพูดให้ กำลังใจโจวโนทันที

ได้ยินคำพูดของเงิน และเลยเล่แล้ว โจวโน่ก็เงยหน้าขึ้น เบิก ตาของตัวเองกว้างพยักหน้าอย่างแน่วแน่

“โอเค เรารีบไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ ที่นี่ไม่ปลอดภัย ถ้าถูกเล่ หงถังพบเข้าจะแย่

เห็นโจวโนสงบลง เงินก็รีบบอกกับทุกคน

ต้องรู้ว่าพื้นที่ตรงนี้คนของเล่หงถังยังคงไล่ล่าพวกเขาอยู่ ฉะนั้นเมื่อเกิดสถานการณ์วิกฤตเกิดขึ้นพวกเขาจะไม่สามารถหนี รอดไปได้

หลังจากพูดจบ เงินจีและคนอื่นๆ ก็รีบขึ้นมาจากไป มุ่งกลับไป ในทิศทางของตระกูลเงินอย่างรวดเร็ว

และแน่นอน หลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงก็ถูกพาตัวกลับตระกูล

เงินด้วย

มีแสงไฟภายใต้กำแพงหิน มีผู้เฒ่าคนหนึ่งในชุดคลุมสีดำนั่ง อยู่ด้านใน ผู้เฒ่าดูลึกลับมาก
ผู้นี้คือใครกันแน่? ทำไมเขาต้องช่วยเงินเกอ

และผ่านไปอีกสักพัก เฉินเกอเริ่มมีปฏิกิริยาเล็กน้อย ค่อยๆ ลืมตาตัวเองขึ้น

ลุกขึ้นนั่งหลังจากเห็นชายคนหนึ่งตรงหน้ากองไฟ เฉินเกอ ขมวดคิ้ว ท่าทางเคร่งขรึมและระวังตัวขึ้นมา

“คุณเป็นใคร? คุณช่วยผมไว้เหรอ?”