บทที่ 865 ออกหน้าแทนศิษย์

เงินหยุนไห่และเงินเหมยรีบเดินไป เดินไปตรงหน้าสวีหมี

“ท่านอาจารย์ เฉินเกอเป็นยังไงบ้าง?

เงินหยุนไห่ถามสวีหม่อย่างเป็นกังวลมาก

“ตอนนี้เฉินเกอไม่เป็นไร แต่ต้องใช้เวลาพักฟื้นหลายวัน พวก คุณช่วยฉันดูแลเขาให้ดี ฉันมีธุระนิดหน่อยต้องออกไปสักพัก

สวีหมีบอกเงินหยุนไห่สองพ่อลูก จากนั้นเขาก็พุ่งตรงออกไป กระโจนออกจากชายคาไป

สำหรับเรื่องที่สวีหมีจะไปทำอะไร เงินหยุนไห่กับเงินเหมย ไม่รู้เหมือนกัน

แต่พวกเขารู้เพียงเล็กน้อย คิดว่าสวีหมีจะต้องไปแก้แค้นให้

เฉินเกอแน่นอน

จากนั้น เจินหยุนไห่กับเงินเหมยจึงรีบผลักประตูออกเดิน เข้าไป เดินไปที่ข้างเตียงของเฉินเกอนั่งลงและมองไปที่เฉินเกอ

เวลานี้เฉินเกอนอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง สีหน้าซีดเผือด ดูอ่อน แรงมาก

ทําอะไรไม่ได้ เขาได้รับบาดเจ็บภายในที่ร้ายแรงมาก แต่โชค ดีที่สวีหมีได้ซ่อมแซมกำแพงลมปราณภายในของเฉินเกอแล้ว พักแค่ไม่กี่วันก็หายแล้ว
ขณะนี้ อีกฝั่งหนึ่ง

ในจวนตระกูลอู

อูนั่งอยู่ในจวน เขารอคอยการกลับมาของพวกชิวหลั่งทั้ง สามอย่างใจจดใจจ่อ

“แย่แล้ว แย่แล้ว เจ้าบ้าน!

และในเวลานี้ พ่อบ้านของตระกูล รีบวิ่งพุ่งเข้ามาจากข้าง นอกอย่างเร่งรีบ สีหน้ากังวลและตื่นตระหนกมาก

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ลุกลี้ลุกลนอะไรขนาดนี้? ดูสภาพสิ อูฉีขมวดคิ้ว จองพ่อบ้านอย่างไม่สบอารมณ์และถาม “เจ้าบ้าน ชิวหลิ่ง ชิวหลิ่งพวกเขาทั้งสามตายหมดแล้ว! เพียงแค่ฟังพ่อบ้านบอกกับอูฉีด้วยเสียงสั่นเครือทันที

“อะไรนะ?”

อูฟังแล้ว ทันใดนั้นก็ตกใจสีหน้าเปลี่ยน สิ่งที่ทำให้เขาคาด ไม่ถึงจริงๆ

เขาคิดไม่ถึงว่าพวกชิวหลั่งทั้งสามที่มีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้ก็ ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเกอ

ทันใดนั้น อูฉีก็ตื่นตระหนก

“นายแน่ใจนะ?”

อูฉีถามอีกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ
“เจ้าบ้าน ผมเห็นกับตา เห็นพวกซิวหลั่งทั้งสามถูกหนึ่งกระบี่ ฟินตายสาม ในคราวเดียว!”

พ่อบ้านตอบด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก การนึกถึงฉากเมื่อครูที่ ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อบ้าน สีหน้าของอูฉีก็ตื่นตระหนกทันที

หากเป็นแบบนี้จริงๆ ทุกอย่างจะไม่ถูกเปิดเผยไม่ใช่เหรอ

“ตูม!”

วินาทีต่อมา มีเพียงเสียงดังผ่านไป

ทันใดนั้น ประตูของจวนอูก็ถูกพังบินเข้ามา

โชคดีที่อูฉีและพ่อบ้านหลบทันเวลา ไม่อย่างนั้นเกรงว่าพวก เขาทั้งสองคนจะกลายเป็นศพไปแล้ว แต่เรื่องนี้ช้าเร็วก็ต้องเกิดขึ้น

เมื่อพวกอูทั้งสองตอบสนองกลับมา เงาดำก็ปรากฏขึ้นต่อหน้า

ทั้งสองแล้ว

อูและพ่อบ้านเบิกตากว้าง ในเวลาเดียวกัน

ไม่รอให้พวกเขาทันพูดอะไร ที่ลำคอของทั้งสองก็เกิดคราบ

เลือดขึ้น

จากนั้น อูฉีกับพ่อบ้านก็ล้มตายจมกองเลือดทันที หลังจากฆ่าพวกอูทั้งสองแล้ว เงาด่าก็กระโดดขึ้นอีกครั้งออกจากจวนอูอย่างรวดเร็ว

เมื่อคนอื่นๆ ในตระกูลรีบวิ่งออกมาก็ไม่เห็นร่างคนแล้ว เห็น

เพียงศพของอูจีและพ่อบ้านทั้งสองนอนจมกองเลือดอยู่ ทำให้ทั่ว ทั้งตระกูลอครึกโครมทันที

คุณนายตระกูล หน้ามืดและเป็นลมหมดสติไป

ภายในค่ำคืนเดียว ทั่วทั้งตระกูลกวุ่นวายไปหมด ไม่เป็น ระเบียบไปหมด

วันถัดมา

ขณะที่เฉินเกอตื่นขึ้น เห็นสวีหมีนั่งอยู่ข้างเตียงพักผ่อนหลับตา อย่างเงียบสงบ

เฉินเกอลืมตาขึ้น ต้องการลุกขึ้น แต่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใน ร่างกายของตัวเอง ความเจ็บปวดทำให้เขาไม่สามารถลุกขึ้นนั่ง ได้โดยตรง

ทันใดนั้น สวีหมีก็ลืมตาขึ้น

“เฉินเกอ นายตื่นแล้ว!”

สวีหมีเห็นเฉินเกอตื่นขึ้น ก็เผยรอยยิ้มมีความสุขมองดูไปที่ เฉินเกอแล้วถามขึ้น

“อาจารย์ ผม”

“ไม่ต้องกังวล นายจะไม่เป็นอะไร แค่บาดเจ็บภายในเล็กน้อย พักฟื้นสักพักก็ดีขึ้นแล้ว!
เฉินเกฎกำลังต้องการพูดอะไรบางอย่างก็ถูกสวีหมีขัดจังหวะ ได้ยินคําพูดของสวีหมี เฉินเกอก็สงบลงอีกครั้ง

“ก็อกๆๆ!”

ขณะนี้ ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง สวีหมีเดินไปที่หน้าประตู เปิดประตูออก

เห็นเป็นเหมยเดินเข้ามาพร้อมกับอาหารเช้าวางไว้บนโต๊ะ

“เฉินเกอ นายตื่นแล้วเหรอ? รู้สึกยังไงบ้าง? มีตรงไหนเจ็บ หรือเปล่า?”

เมื่อเห็นเฉินเกอตื่นขึ้น เป็นเหมยมองเฉินเกอถามด้วยความ กังวลอย่างมาก

เฉินเกอยิ้มจางๆ ส่ายหน้า ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบามาก

“ฉันไม่เป็นไร พักฟื้นสักพักก็ดีขึ้นแล้ว

และเวลานี้สวีหมีก็ออกจากห้องไปแล้ว โดยเว้นที่ว่างไว้ให้เฉิน

เกอและเงินเหม

หลังจากเห็นสวีหมีจากไป เงินเหมยก็พูดกับเฉินเกอ: “เฉินเกอ บอกข่าวดีกับนายอย่างหนึ่ง เจ้าบ้านตระกูลเมื่อคืนถูกฆ่าตาย ในจวนอูแล้ว”

เมื่อฟังข่าวนี้แล้ว เฉินเกอก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ ถึงว่าจะกะทันหันขนาดนี้

“อีกอย่าง เมื่อคืนนี้อาจารย์ของนายออกไปคนเดียวไม่รู้ไปไหน ฉะนั้น”

เงินเหมยมองไปที่เฉินเกอแล้วพูดต่อ ดูเหมือนจะเดาอะไรบาง อย่างได้

“เธอคิดว่าเป็นฝีมือของอาจารย์ฉัน?”

เฉินเกอจ้องเงินเหมยแล้วถาม

“วันนี้ฉันได้ไปดูศพของอูฉวน มันเหมือนกับรอยแผลของชาย ชราสามคนที่อาจารย์ของนายฆ่าเมื่อวานนี้ ถูกฆ่าด้วยกระบี่ เดียวทั้งนั้น!”

เงินเหมยอธิบายให้เฉินเกอฟัง

หลังจากฟังสิ่งที่เป็นเหมยพูด เฉินเกอก็ตกอยู่ในห้วงความคิด หากเป็นแบบนี้จริงๆ เป็นไปได้มากว่าจะเป็นฝีมือของอาจารย์ ตัวเอง ก็คืออาจารย์ของตัวเองแก้แค้นแทนตัวเอง

“เฉินเกอ นายอย่าคิดมาก แต่เหมือนว่าตระกูลอูจะไม่รู้ว่าเป็น ฝีมือของอาจารย์นาย และเมื่อวานนายก็ถูกโจมตีอีกด้วย คน ของตระกูลอูจะไม่ก่อเรื่องวุ่นวายอย่างแน่นอน

เงินเหมยยังคงมองไปที่เฉินเกือกล่าวเตือนสติ

ครั้งนี้ตระกูลอูสูญเสียซ้ำสองอย่างในครั้งเดียว และพวกเขาก็ ต้องไม่กล้าทําอะไรโดยภาระการณ์อย่างแน่นอน หลังจากนั้น พวกโจวโน่ทั้งสี่ก็เดินเข้ามา

“เฉินเกอ นายรู้สึกยังไงบ้าง?
โจว โน่รีบเดินไปที่ข้างเตียงของเฉินเกอและนั่งลง ถามอย่าง ห่วงใยอย่างมาก

เมื่อวานตอนที่เห็นเฉินเกอหมดสติไป เกือบทโจวโน้ตกใจ แทบแย่ คิดว่าจบเฉินเกอจะเป็นอะไรจริงๆ ซะแล้ว

“ดีขึ้นมากแล้ว ฉันไม่เป็นไร!” เฉินเกอตอบด้วยรอยยิ้มอย่างรู้

ใจ

“พี่เฉิน จากนี้อีกหลายวันพวกเราก็พักผ่อนอยู่ที่นี่ให้ดีเถอะ รอ อาการบาดเจ็บของนายแล้วเราค่อยรีบเดินทางต่อ!” เลยเล่ที่อยู่ ข้างหนึ่งก็บอกกับเฉินเกอ

ตอนนี้เฉินเกอได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถรีบเดินทางต่อได้เร็ว ขนาดนี้อยู่แล้ว ดังนั้นรอเฉินเกอดีขึ้นบ้างค่อยว่ากันดีกว่า

“อืม ใช่แล้ว อาจารย์ล่ะ?”

เฉินเกอพยักหน้าโดยไม่มีความคิดเห็น จากนั้นก็นึกถึงสวีหมี

มองไปที่พวกโจวโนถามขึ้น

“คณบดีเขาจากไปแล้ว เขาบอกพวกเราให้ดูแลนายให้ดี สำหรับเรื่องอื่นๆ นายไม่ต้องกังวล คณบดีช่วยจัดการให้นาย แล้ว ตอนนี้ทางตระกูลอูตกอยู่ในความยุ่งเหยิงและตื่นตระหนก ไม่นานก็จะจบเห่แล้ว!” เลยเล่ตอบกลับเฉินเกอทันที

เมื่อได้ยินแบบนี้ เฉินเกอก็รู้สึกสบายใจทันที แต่ภายในจิตใจ ของเฉินเกอก็หดหู่อย่างมาก คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะถูกทำร้ายจน เป็นแบบนั้น ดูเหมือนว่าพลังของตัวเองจะยังไม่เข้มแข็งพอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ