บทที่ 859 สัตว์ร้าย

“Tan! ”

สิงโตพุ่งเข้ามาใส่เงินเกอ ปากของมันร้องครามอย่างดุร้าย สิ้นเสียง สิงโตก็กระโดดขึ้น ร่างกายขนาดมหึมาของทัน กระโจนเข้าใส่เฉินเกอ

แน่นอนว่าเฉินเกอไม่ปิดโอกาสให้มัน ทันใดนั้นเขาก็สไลด์ตัว และลอดใต้ท้องสิงโตไปทันที

“ตูม!”

อาศัยจังหวะนี้ เฉินเกอพุ่งโจมตีเข้าใส่หลังสิงโตทันที แค่เพียงฝ่ามือเดียว เฉินเกอที่ทำให้เจ้าสิงโตกระเด็นออกไป

ไกลหลายเมตร

แม้ว่าสิงโตจะมีขนาดตัวใหญ่ แต่การเคลื่อนไหวของมันทั้ง หนักและเชื่องช้าอย่างยิ่ง อีกทั้งความเร็วของเฉินเกอนั้นยังไม่ ต้องกล่าวถึง ดังนั้นมันจึงถูกเฉินเกอสั่งสอนไปหนึ่งยก

อย่างไรก็ตามเงินเกอเองก็ไม่คิดจะฆ่าสิงโตแต่อย่างใด เขา แค่ต้องการปราบมันเท่านั้น

สิงโตตัวใหญ่เช่นนี้ หากตนสามารถสยบมันลงได้ สำหรับเฉิน เกอแล้วนี่เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง

หลังจากกระเด็นไปไกล และกลิ้งกับพื้นไปหลายตลบ มันก็ค่อยๆ พยุงตัวขึ้นมาอย่างยากลำบาก จากนั้นมันก็หันศีรษะและ มองไปที่เฉินเกอ ปากยังคงส่งเสียงคำราม

มันไม่ได้โง่ และรู้ว่าตัวมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเกอ ดังนั้นมัน จึงไม่กล้าโจมตีเฉินเกออีกต่อไป

เงินเกือก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ สองก้าว จากนั้นจึงชี้ไปที่ สิงโตและตะโกน “ฉันให้ทางเลือกแกสองทาง อย่างแรก แกจง ติดตามฉันไปอย่างเชื่อฟัง ฉันเป็นนายของแก อย่างที่สอง ฉันจะ ฆ่าแกและทำเป็นอาหารกินซะเดี๋ยวนี้ ฉันเองก็ยังไม่เคยได้ชิมเนื้อ ราชสีห์มาก่อนเสียด้วย แกเลือกเอาเอง! ”

ในตอนนั้นเอง เมื่อสิงโตได้ยินคำพูดของเฉินเกอ มันก็สงบลง ทันที และราวกับกำลังจมอยู่ในสมาธิ

คล้ายว่าสัตว์อสูรพวกนี้ล้วนมีพลังจิต และสามารถเข้าใจสิ่งที่ คนพูดได้

หลังจากนั้นไม่นาน สิงโตก็เอ่ยคำรามเสียงต่ำอีกครั้ง

“เอ๋ ยังไม่ยอมสยบ? แกคิดว่าแกเป็นคู่ต่อสู้ของฉันหรือ?” หลังจากได้ยินเสียงนั้น เฉินเกอเอ่ยเยาะเย้ยต่อสิงโตอย่าง

ไม่พอใจ

พูดตามตรง หากเขาต้องการฆ่าสิงโตก็สามารถทำได้ด้วยการ เคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ตอนนี้เขาให้โอกาสสิงโตอีก ครั้ง

หากสิงโตยังคงดื้อรั้น เฉินเกอก็จะไม่เมตตามันอีก หากมันไม่เต็มใจที่จะติดตามเขาไป อย่างนั้นก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้อง เก็บไว้ ฆ่ามันเสียโดยตรงยังจะดีกว่า

เมื่อเฉินเกอพูดเช่นนี้ สิงโตก็ส่งเสียออกมา จากนั้นมันจึง น้อมตัวลง และหันศีรษะไปด้านใดด้านหนึ่งไม่มองเฉินเกอ ท่าที ของมันดูหยิ่งยโสอย่างยิ่ง

“โอ้ แกยังจะมาเล่นตุกติกกับฉันอยู่ใช่ไหม! ” เฉินเกออดไม่ ได้ที่จะล้อเล่น เขารู้สึกว่าสิงโตตัวนี้นั้นราวกับเด็กน้อยคนหนึ่ง เสียจริง

สวบ!

ในตอนนั้นเอง เงาดร่างหนึ่งก็บินออกจากตัวของเฉิน เกอ และหยุดลงตรงหน้าสิงโต

พริบตา สิงโตก็คล้ายกับกำลังตกใจกลัวจนแทบจะกลายเป็น ลูกบอลไปในทันที ท่าทางของมันแสดงถึงความว่าง่ายเชื่อฟังขึ้น มา มันก้มหัวลง ดวงตาทั้งสองกำลังดูมองไปที่เงาที่กำลัง กระโดดโลดเต้นที่อยู่ตรงหน้าเขา

ไม่ผิด เงานี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นมังกรเขียวน้อยในร่างของ เฉินเกอ

การปรากฏตัวของมังกรเขียวน้อย ทำให้สิงโตเชื่อฟังและสงบ ลงทันที ไม่มีท่าทางดุดันอย่างเช่นก่อนหน้าอีกต่อไป

นี่ทำให้หลังจากพวกเฉินเกอทั้งห้าคนได้เห็นเข้าก็ล้วนประหลาดใจ พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนมังกรเขียวน้อยจะความสามารถถึงขนาดนี้ แม้แต่สิงโต

ส่งกว่าสิงโตอย่างมากแน่นอน ถึงทำให้สิงโตตกใจได้”

เลยเดินไปหาเงินเกอและบอกเฉินเกอ

เขาเห็นมังกรเขียวน้อยกลับไปหาเฉินเกอ มันจ้องมองเฉินเกอและบิดตัวมาราวกับกำลังร้องขออะไรบางอย่างจากเฉินเกอ

แน่นอนประนีประนอมอยากได้ผลวิหายสะไม่หรือ ฉันให้นาย”

พูดจบ เฉินเกอก็หยิบผลตนมอบมันให้มังกรเขียวน้อย

แต่มังกรเขียวกลับยังยอมแพ้ มันสายตัวไปอย่าง รุนแรง อีกทั้งยังหันกลับไปมองสิงโตที่นอนอยู่อีกด้านหนึ่ง

เฉินเกอเข้าใจทันที เห็นมังกร

วิหายสะให้สิงโตด้วยเช่นกัน

ใครนั้นได้โอ๋มันต่อไป

หลังจากจนปัญญา เฉินเกอหยิบผลวิหายสะออกมังกรเขียวน้อย
จากนั้นมังกรเขียวน้อยจึงค่อยมองผลหายสะทั้งสองลูกด้วย ความพึงพอใจ มันรีบบินไปหาสิงโตและวางผลหายสะหนึ่งใน นั้นไว้ใต้ปากสิงโต จากนั้นค่อยกลืนผลไม้ที่อยู่กับตนอีกลูกเข้า ปาก

เมื่อเห็นเช่นนี้ สิงโตก็เงยหน้าขึ้นมองเฉินเกออย่างอยากรู้ อยากเห็น จากนั้นมันก็มองไปยังผลวิหายสะที่อยู่ตรงหน้า หลัง จากที่แน่ใจว่ามันไม่มีอาการผิดปกติ จึงค่อยกลืนผลวิหายสะลง ไปทั้งลูก ราวกับกำลังกลัวว่าจะถูกใครแย่งไป หลังจากกลืนผล วิหายสะ สิงโตก็แปรเปลี่ยนเป็นมีร่าเริงขึ้นมาทันที อีกทั้ง ร่างกายของมันก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นมีขนาดเท่ากับเฉินเกอและ คนอื่นๆ รวมถึงนิสัยก็อ่อนโยนมาก

จากนั้น สิงโตก็เดินไปที่เท้าของเฉินเกอ และโน้มตัวลงไป คลอเคลียที่ขาของเฉินเกอ แสดงความเชื่อฟังต่อเขา

“เฮ้ คุณผู้ชาย ผลวิหายสะผลเดียวนายก็ยอมขายตนแล้ว รู้

ว่าคงไม่ต้องเสียพลังงานไปสู้กับแกหรอก! ”

เมื่อมองไปที่การกระทำของสิงโตตรงหน้า ก็ทำเอาเฉินเกอ หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกขึ้นมา

แต่อย่างนี้ก็ดี สิงโตตัวนี้เชื่อฟังตนแล้ว นั่นก็หมายถึงว่าเขา เองก็จะมีสัตว์เลี้ยงอีกตัวเพิ่มขึ้นมา

เขาใช้ผลหายสะไปอีกแล้วสองผล ที่ทำให้เขาปวดใจอยู่นิด หน่อย นั่นเพราะผลวิหายสะมีค่าอย่างยิ่ง เฉินเกอหวังเพียงว่า สิงโตจะไม่เลียนแบบมังกรเขียวน้อยและต้องการผลวิหายสะอึกไม่เช่นนั้นต่อให้มีอีกนับร้อยก็คงจะไม่เพียงพอ

“พี่เฉิน เมื่อครู่นั่นคือผลวิหายสะในตำนาน ใช่หรือไม่?”

เลยเล่ถามเงินเกอด้วยความประหลาดใจ

เลยเล่เคยได้ยินเรื่องผลวิหายสะมานานแล้ว แต่เขาไม่คาดคิด ว่าเฉินเกอจะมีผลวิหายสะครอบครองอยู่ นั่นทำให้เขารู้สึกอิจฉา จริงๆ

“ไม่ผิด! ”

เฉินเกอตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ

แต่ตอนนี้เมื่อทุกคนรู้แล้ว เฉินเกอเองก็ไม่คิดจะเก็บครอบ ครองไว้แค่คนเดียว เขารีบหยิบผลวิหายสะออกมาสี่ลูกจากนั้น จึงส่งมอบให้พวกโจวโนทั้งสี่ทันที

“เอ้า ให้พวกคุณคนละลูก ไม่แน่มันอาจจะมีประโยชน์สำหรับ การเลื่อนขั้นของพวกนาย! ” เฉินเกอเอ่ยอย่างใจกว้าง ในเมื่อ พวกโจวโน่ทั้งสี่เป็นเพื่อนที่ดีของตน และยอมติดตามตนเอง มาตามหาผนึกสวนหลิง แน่นอนว่าเฉินเกอเองก็ต้องขอบคุณ พวกเขากลับด้วยเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าเฉินเกอมอบผลวิหายสะให้ พวกโจวโน่ทั้งสี่ก็ตื่น ตะลึงยินดีขึ้นมา จากนั้นจึงหยิบผลวิหายสะขึ้นมากินทันที

หลังจากรับผลวิหายสะลงไป ความแข็งแกร่งของคนทั้งสี่ก็ได้ ทะลวงเลื่อนขั้นไปทันที โจวโน่ได้เข้าสู่การบำเพ็ญจิตชั้นสองของ ขอบเขตเงินเหริน หลินจื่อหลันได้ทะลุเข้าสู่การบำเพ็ญจิตของขอบเขตเงินเหริน เกาจื่อเพิ่งเข้าสู่การบำเพ็ญจิตชั้นสี่ของขอบ เขตเงินเหริน ส่วนเลยเล่นั้นเข้าสู่การบำเพ็ญจิตชั้นเก้าของขอบ เขตเงินเหริน