บทที่ 825 แนะนํา

ไม่นาน ก็เห็นชายวัยชราที่สวมเสื้อคลุมยาว ที่มีตราสีทองอยู่ตรง หน้าเดินเข้ามาจากประตูบ้านของตระกูลโจว

ซึ่งคนคนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิงปรมาจารย์ชั้นที่สองของ

สหภาพแรงงานฮุนั่นเอง

“เหอเฉิง มาแล้วเหรอ!”

เมื่อเห็นการมาถึงของเหอเฉิง โจวหยุนซานก็รีบวิ่งเข้าไป ทักทายอย่างรวดเร็ว

“หยุนซาน คุณหาฉันมาที่นี่มีเรื่องอะไรเหรอ?”

เหอเฉิงถามโจวหยุนซานโดยตรง

พวกเขาสองคนเป็นเพื่อนเก่ากันแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้อง พูดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสุภาพ

“คืออย่างนี้ ฉันแนะนำคนคนหนึ่งให้คุณ เขาอยากจะเรียนรู้ เกี่ยวกับการสร้างฮูเวทย์ ดังนั้นเลยเชิญคุณมาเจอหน้ากับเขาสัก หน่อย ถือว่าเห็นแก่หน้าของฉันเถอะนะ!

โจวหยุนซานส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรให้กับเหอเฉิงและอธิบาย เมื่อเหอเฉิงได้ยินเช่นนั้น ก็ผงะเล็กน้อย

“คงไม่ใช่จะแนะนำลูกสาวสุดที่รักของคุณให้มาเป็นลูกศิษย์ ของฉันใช่ไหม? ”
เหอเฉิงพูดติดตลก ใส่โจวหยุนซานทันที

“ฮาฮาฮาฮา! ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวหยุนซานก็หัวเราะออกมาทันที

“ถ้าเป็นเธอจริง ๆละก็ฉันเองก็ดีใจ แต่ว่าโน่เอ๋อเธอมีความคิด เป็นของตัวเอง ดังนั้นเธอเลยไม่อยากเรียนรู้เวทย์ และคนที่ฉันจะ แนะนำให้คุณคือเขาคนนี้ต่างหาก!

โจวหยุนซานอธิบายให้เหอเฉิง และระหว่างที่อธิบายอยู่เขาก็ ชี้ไปที่เฉินเกอที่ยืนอยู่ด้านข้าง

เหอเฉิงกวาดสายตา แล้วมองไปที่เฉินเกอ

“เฉินเกอ คนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิง ปรมาจารย์ชั้นที่สองของ สหภาพแรงงานฮู้!

โจวหยุนซานกล่าวแนะนำให้เงินเกอ

และเมื่อเฉินเกอได้ยินแล้ว จึงรีบกล่าวทักทายเหอเฉิงด้วย ความเคารพ : “สวัสดีครับอาจารย์เหอเฉิง ผมชื่อเฉินเกอ ได้ยิน มานานแล้วว่าท่านอาจารย์เหอเฉิงมีความสามารถระดับสูงใน ด้านการสร้างเวทย์ ดังนั้นผมจึงอยากได้ท่านมาเป็นอาจารย์ ของผม เพื่อเรียนรู้วิธีการสร้างเวทย์ ! ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ เหอเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “หยุนซาน คุณเองก็รู้จักฉันดีที่สุดแล้ว ว่าฉันไม่รับลูกศิษย์ง่ายๆ”
เหอเฉิงมองไปที่โจวหยุนซานพร้อมกล่าวเตือน

บอกตามตรง เหอเฉิงไม่ค่อยมีความสนใจในตัวของเฉินเกอ เท่าไหร่นัก

แต่ถ้าโจวโน่เป็นคนที่อยากเรียนรู้เวทย์ละก็ เหอเฉิงจะรีบตอบ ตกลงทันที เพราะว่าเธอคือลูกสาวของโจวหยุนซาน แน่นอนว่า ตัวเองต้องให้เกียรติเขาอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เป็นบุคคลที่แปลกหน้าคนหนึ่ง เหอเฉิงจึงไม่ค่อย เต็มใจเท่าไหร่

“เหอเฉิง เรื่องนี้ฉันรู้ แต่เขาไม่ใช่คนธรรมดานะ เขามี พรสวรรค์ อีกอย่างอำนาจของเขาก็ไม่ธรรมดา และเขาก็เป็น เพื่อนที่ดีของโน่เอ๋อด้วย ดังนั้นคุณลองคิดทบทวนดู

โจวหยุนซานพยักหน้า แล้วอธิบายให้เหอเฉิงฟัง

“ฉันเข้าใจความหมายของคุณ หยุนซาน คุณต้องการให้ฉัน ยกเว้นแล้วรับเขาเป็นลูกศิษย์ใช่หรือเปล่า? เอาอย่างนี้ ฉันออก บททดสอบเขาข้อหนึ่ง ถ้าเขาสามารถผ่านการทดสอบได้ ฉันก็จะ รับเขาเป็นลูกศิษย์ของฉัน คุณคิดว่าไง? ”

แน่นอนว่าเหอเฉิงรู้ใจของเพื่อเก่าคนนี้ของตัวเอง และในเมื่อ เพื่อนเก่าของตัวเองเป็นคนเอ่ยปากพูดเอง แน่นอนว่าเขาไม่ สามารถไม่ให้เกียรติเขาได้ ดังนั้นจึงเกิดความคิดนี้และพูดขึ้นมา

โจวหยุนซานมองไปที่เฉินเกอ เพื่อถามความคิดเห็นของเฉินเกอ
“ไม่มีปัญหา ผมตกลง ถ้าผมทดสอบไม่ผ่าน ผมเงินเกอจะไม่ ไปรบกวนอาจารย์เหอเฉิงท่านอีก!

เฉินเกอรีบตอบตกลงทันที

จากนั้น เหอเฉิงก็สะบัดมือ ปากกาหมึกและกระดาษเวทย์ ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเฉินเกอและตัวเขาเอง

“การทดลองของฉันง่ายมาก และถ้าคุณมีพรสวรรค์จริง ๆ ก็ วาดรู้เวทย์ตามแบบเดียวกับที่ฉันวาดออกมา และถ้าผ่าน ฉันก็ จะรับคุณเป็นลูกศิษย์

เหอเฉิงอธิบายสั้นๆ ให้กับเฉินเกอ

พูดจบ เหอเฉิงก็จับปากกาหมึก แล้ววาดลงบนกระดาษเวทย์ อย่างรวดเร็ว

ผ่านไปไม่กี่วินาทีเหอเฉิงก็วาดเสร็จ และโยนเวทย์ที่วาด เสร็จขึ้นไปบนท้องฟ้า และสู้เวทย์ก็เปลี่ยนเป็นหงส์ทองและพุ่ง ออกมาทันที

“ฮูเวทย์แผ่นนี้มีชื่อว่าหงส์ทองทะยาน

เหอเฉิงแนะนำให้เงินเกอ และยื่นมือออกมาแสดงท่าทางไปที่ เฉินเกอ

เฉินเกอเข้าใจทันที แล้วหลับตาลงอย่างแน่น และนึกย้อนกลับ ไปยังลวดลายและการเดินเส้นที่เหอเฉิงวาดในกระดาษฮูเวทย์ เมื่อกี้อย่างละเอียด
เมื่อเห็นเฉินเกอยืนอยู่กับที่เป็นเวลานานและไม่ขยับตัวเพื่อ วาด เหอเฉิงจึงเอ่ยปากพูดขึ้น : “ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ยอมแพ้ เถอะ! ”

ยอมแพ้?

ทันทีที่เฉินเกอได้ยินสองคำนี้ในใจของเขาก็รู้สึกไม่พอใจเล็ก น้อย

เฉินเกอเขาเคยยอมแพ้สักที่ไหนล่ะ และในพจนานุกรมของ เขาก็ไม่มีคำว่ายอมแพ้สองคำนี้

วินาทีต่อมา เฉินเกอลืมตาขึ้นทันที แล้วยื่นมือออกมา แล้วจับ ปากกาหมึก ซึ่งการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาก็สำเร็จ กระบวนการในเพียงหนึ่งลมหายใจ และเขาก็วาดลงที่กระดาษ เวทย์อย่างรวดเร็วราวกับน้ำที่ไหล

เมื่อมองไปที่ภาพวาดของเฉินเกอ เหอเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะ

เปลี่ยนจากท่าทีที่รังเกียจเป็นท่าทีที่ประหลาดใจเล็กน้อย

ไม่ยอมรับไม่ได้ว่า เฉินเกอมีพรสวรรค์ทางด้านการฝึกฝนการ สร้างฮู้เวทย์จริง ๆ

ภายในระยะเวลาสั้นๆ เฉินเกอจะสามารถจำลวดลายและการ เดินเส้นของตัวเองได้ละเอียดขนาดนี้ และวาดหงส์ทองทะยาน นั้นออกมาโดยไม่มีความแตกต่างเลยแม้แต่นิด

แต่ว่าความรวดเร็วในการวาดนั้นไม่ได้ว่องไวเหมือนเขา และ แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องธรรมดา ใครให้เฉินเกอสัมผัสการวาดเวทย์ครั้งแรกล่ะ และเขาสามารถทำผลลัพธ์ออกมาได้ขนาดนี้ ถือว่าดีมากแล้ว

ผ่านไปสิบกว่าวินาที เฉินเกอวาดเสร็จ แล้วโยนรู้เวทย์ที่วาด เสร็จแล้ว ในมือของตัวเองขึ้นไปบนท้องฟ้า

“จิ๊บ!!

เสียงหงส์แผ่วเบาดังขึ้น

ก็เห็นหงส์ทองโบกปีกปรากฏขึ้นในอากาศ และดูตื่นตามาก

ในที่สุดเฉินเกอก็ทำสำเร็จ

“แปะ แปะ แปะ

ในเวลานี้เอง เหอเฉิงก็ปรบมือขึ้น

“ดีมาก คุณเป็นคนที่มีพรสวรรค์จริง ๆ ฉันรับคุณมาเป็นลูก ศิษย์ฉันแล้ว!

ต่อมาเหอเฉิงก็แสดงรอยยิ้มที่ภูมิใจออกมาและมองไปที่เฉิน เกอแล้วตอบตกลง และยินดีรับเงินเกอเป็นลูกศิษย์ของเขา

“ขอบคุณอาจารย์ที่ชื่นชมครับ!

เฉินเกอรีบกล่าวขอบคุณเหอเฉิงด้วยความเคารพทันที

และเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ โจวหยุนซานและโจวโน่ต่างก็ แสดงท่าทีที่ดีใจออกมา

ยิ่งไปกว่านั้นโจวโน่ดีใจแทนเฉินเกออย่างมาก ไม่คิดว่าเฉินเกอสุดยอดขนาดและสามารถวาดของอาจารย์เหอเฉิ งออกมาอย่าง

แต่ว่าเฉินเกอ เป็นลูกศิษย์ของฉันกฎสองข้อต้องบอก

กับคุณ

เหอเฉิง

เชิญพูดครับอาจารย์ อาจารย์บอกอย่างแน่นอน”

เวทย์สอง ห้ามสอนเวทย์

คือกฎเข้มงวดของสหภาพแรงงานสองข้อนี้ และหากทำผิดละถูกออกจากสหภาพแรงงาน และสูญเสียฐานะ

หลังจากเฉินเกอได้ยิน รีบจำกฎสองข้อไว้ใจของเขา ทันที

แต่ว่าหนึ่งทำให้เงินเกอมีอนุญาตเท่าว่าตัวเองสามารถใช้เวทย์กลับไปที่มนุษย์ ไม่สามารถในโลกได้

เอาล่ะ ตอนฉันจะหลังจากลงชื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วจะกลายเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการของสหภาพแรงงาน และเป็นลูกศิษย์คนแรก ของฉันเหอเจิงด้วย!

หลังจากที่บอกกฎให้เขาเสร็จ เหอเฉิงก็เสนอแนะให้เงินเกอ ว่า อยากจะฝึกฝนเวทย์ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายๆ และกระบวนการนี้ก็ ซับซ้อนมาก อีกอย่างสหภาพแรงงานที่มีชื่อเสียงมากในโลก และเอกลักษณ์ของสหภาพก็สูงส่งมากเช่นกัน

ต่อมา เฉินเกอก็ออกจากบ้านของตระกูลโจวพร้อมกับเหอเฉิง และเดินทางไปที่สหภาพแรงงาน