บทที่ 824 ชัยชนะ

หลินจื่ออ้างใช้หมัดชกไปที่ศีรษะของเฉินเกอ

และถ้าชก โดนละก็ คาดว่าหัวของเฉินเกอคงแตก และสมอง คงจะกระฉูดออกมา

แต่ว่าเฉินเกอไม่ให้หลินจื่ออ้างมีโอกาสแบบนี้ จึงรีบหลบไป ด้านข้างทันที และหลบหมัดที่รุนแรงของหลินจืออ่างอย่าง รวดเร็ว

หมัดที่แข็งแกร่งของหลินจื่ออ้างตกลงไปต่อหน้าต่อตาของ เฉินเกอ จนสามารถทำให้เฉินเกอรู้สึกถึงแรงหมัดของเขาได้

อำนาจของการบำเพ็ญจิตชั้นที่หนึ่งของขอบเขตเงินเหริน

อย่างหลินจื่ออ้างถือว่าค่อนข้างแข็งแกร่ง

แต่เสียดายคนที่เขาต้องเผชิญหน้าคือเงินเกอ

ต่อให้เป็นชั้นที่หนึ่งของขอบเขตเงินเหริน ถ้าอยากเอาชนะ เฉินเกอก็เป็นไปไม่ได้

เมื่อเห็นว่าท่าแรกของตัวเองพลาด ในใจของหลินจื่ออ่างก็ รู้สึกตะลึง ไม่คิดว่าการเคลื่อนไหวของเฉินเกอจะว่องไวขนาดนี้

แต่เขาก็ไม่ได้ยอมแพ้ จึงรีบแสดงท่าที่ตอบโต้ หมุนร่างกาย ของเขาแล้วยกขาขึ้นมาและเตะไปที่หน้าของเฉินเกอ ท่าการ เคลื่อนไหวของหลินจื่ออ่างทุกท่าล้วนเป็นท่าที่ต้องการฆ่า และอยากจะฆ่าเฉินเกอให้ดายโดยตรง

เงินเกอเลยรีบถอยหลังหนึ่งก้าวอย่างรวดเร็ว จึงหลบได้อย่าง

ง่ายดาย

คนภายในแค่มองก็สามารถมองออกได้ถึงกำลังและอำนาจ ของทั้งสองคนว่าแตกต่างกันมากแค่ไหน

ศิลปะการต่อสู้ในโลกนี้สามารถแก้ได้ด้วยความเร็ว แม้ว่าการ เคลื่อนไหวของหลินจื่ออ่างจะรวดเร็ว แต่เมื่อเทียบกับเฉินเกอง ไงก็ด้อยกว่า และนี่ก็คือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถ กระทบโดนตัวของเฉินเกอตลอด

อันที่จริงใครชนะใครแพ้ก็รู้ผลแล้ว

แต่หลินจื่ออ้างไม่ยอมแพ้อะไรแบบนี้ง่ายๆ ภายในใจของเขา คิดว่าต้องชนะเฉินเกอให้ได้ เพื่อแก้แค้นให้น้องชายของตัวเอง

“ฮี หรือว่าแกจะหลบเป็นอย่างเดียว?

หลินจื่ออ้างส่งเสียงฮือย่างไม่แยแส และจ้องมองเฉินเกอ พร้อมกล่าวด้วยความโกรธ

เฉินเกอคอยหลบการโจมตีของเขาตลอด และสำหรับเขานี่ ถือว่าเป็นการดูถูกเหยียบหยามอย่างหนัก เพราะเขารู้สึกว่าเฉิน เกอกำลังเล่นตลกกับตัวเองอยู่

แต่ในใจของหลินจื่ออ่างรู้ดีที่สุด เขารู้ว่าอำนาจและพลังของ เฉินเกอไม่น้อยไปกว่าเขา ไม่เช่นนั้นตัวเองคงกระทบโดนตัวของ เฉินเกอแต่แรกแล้ว
“ฉันกลัวว่าถ้าฉันจัดการแล้วจะทำให้คุณนอนอยู่บนพื้นโดย ตรงน่ะสิ! ”

เมื่อฟังคำพูดของหลินจื่ออ่างแล้ว เฉินเกอตอบโต้กลับไปด้วย

รอยยิ้มที่ดูถูกเหยียบหยาม

คำพูดนี้ทำให้หลินจืออ่างโกรธจนกัดฟัน และไฟที่อยู่ภายใน ใจของเขาก็ลุกไหม้มากขึ้น นี่มันดูถูกกันเกินไปแล้ว

“อวดดี! ”

หลินจื่ออ้างตะโกนพูดด้วยความโกรธ

คราวนี้เขาเพิ่มพลังที่ตัวเองมีให้ถึงจุดสูงสุด แล้วโจมตีไปที่

เฉินเทออย่างเต็มกำลัง เฉินเกอไม่รีบร้อนอะไร แล้วยืนอยู่กับที่อย่างสงบ

ในเมื่อหลินจื่ออ้างต้องการให้เขารับมือ แน่นอนว่าเฉินเกอ

ต้องให้หน้ากับเขาหน่อย

“ตุ๊บ!

วินาทีต่อมา เฉินเกอขยับตัว และเตะไปที่หลินจืออ่างจนเขา กระเด็นออกไปโดยตรงในการเตะเพียงครั้งเดียว

การเคลื่อนไหวของเฉินเกือว่องไวมาก จนทำให้หลินจืออ่าง ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย

หลินจื่ออ่างล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง จากนั้นเลือดไหลออก มาที่มุมปากของเขาทันที
การเตะ ของเฉินเกอเป็นการเตะที่หลินจื่ออ้างไม่สามารถทน

ได้

และเมื่อเห็นสถานการณ์นี้ สีหน้าของหลินข้าวที่อยู่ด้านข้าง เปลี่ยนไป เขาคาดไม่ถึงว่าลูกชายของตัวเองจะพ่ายแพ้ให้กับ เฉินเกอ

“คุณแพ้แล้ว! ”

เฉินเกอมองไปที่หลินจื่ออ้างแล้วเอ่ยปากพูดตักเตือนอย่าง

จางๆ

สีหน้าของหลินจื่ออ่างเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ความจริง ก็แสดงให้เห็นว่าเขาแพ้แล้ว ดังนั้นเขาทำได้เพียงแค่ยอมรับว่า เขาแพ้ มิฉะนั้นเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปละก็จะถูกคนอื่นหัวเราะ เยาะได้

ต่อมา หลินอ้าวก็พาหลินจื่ออ่างขึ้นรถ แล้วรีบออกไปจากตระ กูลโจวในทันที

“เย้! ”

เมื่อเห็นคนของตระกูลหลินจากไป โจวโน่ก็ร้องออกมาด้วย ความดีใจทันที

“เฉินเกอ คุณสุดยอดมาก แม้แต่หลินจืออ่างก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ คุณ! ”

โจวโน้มองไปที่เฉินเกอแล้วกล่าวชื่นชมด้วยความดีใจ
โจวหยุนซานและสมาชิกของตระกูลโจวที่ยืนอยู่ด้านข้างต่างก็ ตกตะลึงอย่างมาก

“คุณพ่อ เขาก็คือเงินเกอที่หนูเคยเล่าให้คุณพ่อฟัง ต่อมา โจวโน่ก็รีบมองไปที่พ่อของเธอแล้วแนะนําตัวของเขา ให้พ่อของเธอ

โจวหยุนซานพยักหน้าเล็กน้อย แล้วแสดงท่าทางให้โจวโน่ และเฉินเกอจากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์

“สวัสดีครับเจ้าบ้านโจว!!

ขณะนั่งอยู่ในห้องโถง เฉินเกอริเริ่มกล่าวทักทายโจวหยุน ซานขึ้นก่อน

“ได้ยินโน่เอ๋อพูดมาก่อนหน้านี้ว่าคุณสุดยอดมาก วันนี้มาเห็น

กับตาตัวเองแล้วรู้เลยว่าคุณสุดยอดจริง ๆ !!

โจวหยุนซานมองเฉินเกอแล้วพูดด้วยความภาคภูมิใจ

“เจ้าบ้านโจวก็พูดเกรงใจไป ผมและโจวโน่เป็นเพื่อนที่ดีต่อ กัน ดังนั้นเรื่องของเขาก็คือเรื่องของผม อีกอย่างครั้งนี้ก็เป็น เพราะความใจร้อนของผมเอง ที่ทำให้ท่านได้รับความเดือด ร้อน! ”

เฉินเกอกล่าวขอโทษโจวหยุนซานด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเขาสั่งสอนหลินจื่อเจ ก็ไม่ทำให้เกิดเรื่องที่ว่า คนของตระกูลหลินมาหาถึงที่แบบนี้
“เฉินเกอ เรื่องนี้จะโทษคุณได้อย่างไร ไม่เกี่ยวกับคุณเลย ต้อง โทษฉัน ฉันไม่ควรเอาคุณมาเป็นตัวกันของฉัน! #

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ โจวโนก็รีบก้าวเข้ามาที่เฉินเกอ

เพื่ออธิบาย

“เอาล่ะเอาล่ะ พวกคุณสองคนไม่ต้องตำหนิตัวเองแล้ว ไอ้หนุ่ม ของตระกูลหลินคนนั้นฉันไม่ชอบอยู่แล้ว และได้ยินว่าเขาระราน โน่เอื้อมาตลอด เฉินเกอคุณทำถูกแล้ว อย่างน้อยก็ทำให้หลินจื่อ เจ๋รู้ว่าบนโลกบนนี้ยังมีคนที่ไม่กลัวเขาอยู่ ตระกูลหลินแล้วไง ใน ปัจจุบันตระกูลหลินยังไม่สามารถสร้างปัญหาอะไรต่อตระกูลโจว ของเราได้!”

โจวหยุนซานเอ่ยปากพูดขึ้น

สำหรับโจวหยุนซานแล้ว อันที่จริงเขาไม่ได้กลัวตระกูลหลิน ด้วยซ้ำ เพียงแต่ว่าถ้าจะบาดหมางกันจริง ๆ จะทำให้ทั้งสองฝ่าย ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสเท่านั้น แต่เพื่อลูกสาวตัวเองแล้ว โจว หยุนซานก็จะปกป้องเธออย่างเต็มที่

“คุณพ่อคะ พ่อกับอาจารย์เหอเฉิงแห่งสหภาพแรงงานเป็น เพื่อนเก่าไม่ใช่เหรอคะ หนูมีเรื่องหนึ่งอยากจะให้พ่อช่วย

ทันใดนั้นเองโจวโนก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรีบพูดกับ

โจวหยุนซานทันที

“เรื่องอะไร? หรือว่าลูกอยากจะเข้าร่วมสหภาพแรงงานเห รอ? ”
โจวหยุนซานถามด้วยความสงสัย

“โอ๊ย หนูไม่เรียนฮูเวทย์หรอกค่ะ หนูช่วยเฉินเกอถามต่างหาก เฉินเกอเขาอยากจะเรียนรู้วิธีการสร้างว่าเวทย์ว่าสร้างอย่างไร”

โจว โน่รีบส่ายหัวและอธิบายขึ้น และระหว่างที่พูดอยู่เขาก็พูด ไปด้วยมองเฉินเกอไปด้วย

โจวหยุนซานเข้าใจขึ้นมาทันที และเขาเองก็มองออกถึงจิตใจ และความรู้สึกของลูกสาวของตัวเองที่มีต่อเฉินเกอ แม้ว่าในปาก ของเธอจะพูดว่าเอาเฉินเกอมาเป็นตัวกั้น แต่ความจริงภายในใจ ของลูกสาวตัวเองได้หลงใหลเฉินเกอมานานแล้ว

“เจ้าบ้านโจว ผมมีความคิดนี้จริง ๆ และถ้าเจ้าบ้านโจวสามา รถช่วยเหลือผมในเรื่องนี้ได้ ผมเฉินเกอจะรู้สึกขอบคุณอย่างมาก แต่หากว่าท่านมีอะไรที่ลำบากละก็ เฉินเกอก็จะไม่ฝัน! ”

เฉินเกออธิบายและมองไปที่โจวหยุนซานด้วยรอยยิ้มและ

เคารพ และไม่ใช่น้ำเสียงที่หนักแน่นเกินไป

โจวหยุนซานมองเฉินเกอ และเขาเองก็รู้สึกประทับใจต่อเฉิน เกอ และเฉินเกออายุน้อยก็มีอำนาจที่แข็งแกร่งขนาดนี้แล้ว อีก อย่างความสัมพันธ์ของเขากับลูกสาวตัวเองก็ดีมากขนาดนี้ แน่นอนว่าเขาไม่ไปปฏิเสธหรอก

“ไม่มีความลำบากอะไร เป็นเพียงแค่คำพูดหนึ่งที่บอกกล่าว ให้เท่านั้นเอง เอาอย่างนี้ ฉันจะติดต่ออาจารย์เหอเฉิงให้ด้วยตัว ของฉันเอง ให้เขามาที่ตระกูลโจวสักหน่อย และพวกคุณก็เจอกัน ถ้าหากว่าเขายินดีที่จะรับคุณเป็นลูกศิษย์จะดีที่สุด แต่ถ้าหากว่าเขาไม่ยินดี ฉันเองก็ไม่สามารถไปบังคับเขาได้ เงินเกือคุณคิดว่า อย่างไร?

โจวหยุนซานมองไปที่เฉินเกอแล้วเสนอ และนี่ก็เป็นแผนการที่

ดีที่สุดสองทางที่โจวหยุนซานเสนอออกมา “แน่นอนว่าได้ครับ ฟังสิ่งที่เจ้าบ้านโจวจัดการ! ถ้าอย่างนั้น เงินเกอก็ขอขอบคุณเจ้าบ้านโจว ณ ที่นี้ด้วย! รบกวนท่าน

แล้ว!

เฉินเกอไม่ได้ลังเล และรีบตอบตกลงโดยตรง อันที่จริงโจวหยุ นชานยอมช่วยเขา ก็ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมากแล้ว เพราะว่า เขากับโจวหยุนซานไม่คุ้นเคยและสนิทต่อกัน แต่ที่เขาช่วยนั้น เป็นเพราะการอยู่ของโจวโน่เท่านั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ