บทที่ 823 หาถึงที่

บ่ายอีกวัน ตระกูลโจว ณ โลก

มีรถยนต์หรูหราหลายคันจอดอยู่ที่หน้าประตูของคฤหาสน์ตระ กูลโจว และตรงป้ายทะเบียนของรถยนต์ที่มีคำว่า”หลิน”กำกับ อยู่

เมื่อเห็นเช่นนี้ก็รู้แล้วว่ารถยนต์ทั้งหมดนี้เป็นของตระกูลหลิน

ตั้งแต่เมื่อวันที่หลินจื่อเจถูกเฉินเกอสั่งสอนแล้วกลับไปถึงบ้าน พี่ชายของเขาหลินจื่ออ่างก็ได้นำเรื่องนี้ไปรายงานให้พ่อของเขา ซึ่งก็คือเจ้าบ้านของตระกูลหลินหลินข้าวนั้นเอง

และเมื่อหลินอ้าวรู้ว่าลูกชายของตัวเอง โดนทุบตี ก็รู้สึกโกรธ หนักมาก

โดยเดิมทีเขาก็เป็นคนประเภทที่หวงลูกตัวเองอยู่แล้ว แน่นอน ว่าเขารับไม่ได้ที่ลูกชายของตัวเองได้รับบาดเจ็บ

ดังนั้น ในวันที่สองเขาก็พาคนมาถามเรื่องราวความเป็นมาที่ ตระกูลโจวอย่างรวดเร็ว

“เจ้าบ้านโจว ลูกชายของฉันจื่อเจถูกแฟนหนุ่มของลูกสาวเธอ ทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ เรื่องนี้คุณจะจัดการอย่างไร? วันนี้คุณ ต้องให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับฉัน!

หลินอ้าวนั่งไขว่ห้าง อยู่ในคฤหาสน์ และมองไปที่เจ้าบ้านของตระกูลโจวโจวหยุนซานพร้อมพูดด้วยความโกรธ

“ลูกชายคุณต่างหากที่ระธานฉันไม่ปล่อย ดังนั้นแฟนของฉัน เลยออกมือสั่งสอนเขา และทั้งหมดนี้ลูกชายของคุณมันสมควร โดนสั่งสอนเอง!

ไม่รอให้โจวหยุนซานเอ่ยปากพูด โจวโนที่ยืนอยู่ด้านข้าง ตะโกนตอบโต้หลินอ้าวอย่างเสียงดัง

“โน่เอ๋อ หยุดพูด!

หลังจากที่โจวหยุนซานได้ยินดังนั้น ก็รีบตะโกนตำหนิโจวโน่ ทันที

และทันใดนั้นเอง โจวโน่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก และยืนอยู่ด้าน ข้างอย่างเชื่อฟัง

ใบหน้าของหลินข้าวเต็มไปด้วยความมืดมน รวมไปถึงลูกชาย

คนโตที่ยืนอยู่ด้านข้างก็มีสีหน้าที่เยือกเย็น และเผยอำนาจความ

แข็งแกร่งที่ทรงพลังออกมา

โจวหยุนซานมองไปที่หลินจื่ออ่าง และเขาก็รู้ว่าลูกชายคนโต คนนี้ของตระกูลมีอำนาจที่แข็งแกร่ง และไม่ใช่บุคคลที่จะยั่วยหา เรื่องได้ง่ายๆ

“เจ้าบ้านหลิน เรื่องนี้ทางสองฝ่ายเราต่างก็มีส่วนเกี่ยวข้อง และฉันก็ขอโทษลูกชายคุณแทนลูกสาวฉันด้วย แต่ว่าเรื่องนี้ ลูกชายของคุณเป็นคนก่อเรื่องก่อน ดังนั้นฉันหวังว่าลูกชายของ คุณอย่ามาระรานลูกสาวฉันอีก!
หลังจากที่เงียบไปสักครู่ โจวหยุนซานก็ได้เสนอแนะ และพูด ขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ

ในฐานะเจ้าบ้านของตระกูลโจว แน่นอนว่าโจวหยุนซานเองก็

จะไม่ยอมไปประนีประนอมหลินข้าวมากนัก

“โจวหยุนซาน คุณไม่ต้องพูดอะไรพวกนี้กับฉัน ฉันจะบอกคุณ วันนี้คุณจะให้ลูกสาวของคุณไปขอโทษลูกชายของฉันดีๆ หรือจะ ให้ตระกูลหลินของฉันกำจัดตระกูลโจวของคุณ!

นิสัยของหลินอ้าวก็เย่อหยิ่งมากเช่นกัน เขาตบไปที่โต๊ะ โดยตรง และข่มขู่ด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นเอง โจวหยุนซานก็ขมวดคิ้ว และสีหน้าของเขาก็ มืดมนลง เขาคาดไม่ถึงว่าหลินข้าวจะเย่อหยิ่งขนาดนี้ ถึงกับเอ่ย ปากบอกว่าจะกำจัดตระกูลโจวของตัวเอง ซึ่งไม่เอาตระกูลโจว ของตัวเองไว้ในสายตาเขาเลย

“เจ้าบ้านหลิน คำพูดนี้ของคุณก็บ้าระห่ำเกินไปหรือเปล่า ตระ กูลโจวของเราสามารถตั้งหลักอยู่ในโลกได้ ก็ไม่ใช่จะถูกรังแก ได้ง่ายๆ! ”

น้ำเสียงของโจวหยุนซานมืดลงทันที พร้อมตอบกลับเขาไป อย่างเย็นชา

“ใช่เหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันก็อยากจะลองดู! ” หลินอ้าวส่งเสียงออกมาด้วยความรังเกียจ
พูดจบ หลินอ้าวก็ยกมือขึ้นมาแล้วโบกมือ ทันใดนั้นเองก็มี ชายที่แข็งแกร่งในชุดหลายสิบคนพุ่งเข้ามาจากทางประตู

เมื่อเห็นเช่นนี้ สมาชิกของตระกูลโจวต่างก็รู้สึกตื่นตระหนก

เล็กน้อย

“บังอาจ ที่นี่มันตระกูลโจว พวกคุณคิดว่าเป็นสถานที่ที่พวก คุณสามารถทำอะไรก็ได้เหรอ!

โจวโน่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จึงเดินออกมา พร้อมกับจ้อง มองและตะคอกใส่หลินอ้าวพวกเขา

หลินจื่ออ่างก้าวเท้าออกมา และยืนอยู่ตรงหน้าของโจวโน่ พร้อมกับจ้องมองโจวโน่ด้วยสายตาที่รุนแรง

“โจวโน่ ฉันรู้ว่าน้องชายของฉันชอบคุณมาโดยตลอด และถ้า ตอนนี้คุณยอมไปอยู่กับน้องชายฉันวันหนึ่งละก็ ฉันจะพิจารณา ปล่อยตระกูลโจวของพวกคุณ มิฉะนั้น ฉันจะทำให้คุณและตระ กูลโจวของคุณต้องชดใช้

หลินจืออ่างข่มขู่และให้เงื่อนไขกับโจวโน่หนึ่งอย่าง

“แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ? ”

โจวโน่เองก็ไม่ใช่คนประเภทที่อ่อนแอ จึงรีบตอบโต้หลินจี่ ออางกลับพร้อมกับสายตาที่เย็นชา

“ไม่ตกลง งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน หลินจื่ออ่างปลดปล่อยอำนาจของตัวเองออกมา พร้อมกล่าวด้วยความโกรธ

“ถ้าคุณกล้าแตะต้องเส้นผมของเธอสักเส้นละก็ ฉันรับประกัน ว่าคุณไม่มีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้แน่! ”

ทันทีที่หลินจื่ออ่างพูดจบ ก็ได้ยินเสียงของเฉินเกอดังขึ้นมา จากด้านประตูของตระกูลโจว

“เฉินเกอ!”

และเมื่อโจวโน่ได้ยิน ก็อุทานขึ้นมาทันที

ทันทีที่พูดจบ เฉินเกอก็ปรากฏตัวขึ้น และเดินเข้ามาอย่างช้า ๆจากประตู พร้อมกับมือทั้งสองข้างของเขาที่ล้วงเข้าไปใน กระเป๋ากางเกง

และเมื่อเห็นเฉินเกอมา ในใจของโจวโน่เต็มไปด้วยความสุข แต่ว่าสีหน้าของหลินจืออ่างและหลินข้าวได้เปลี่ยนเป็นสีแดง

ราวตับหมู

“แกเองเหรอที่ทำร้ายลูกชายของฉันจนบาดเจ็บสาหัส? ” หลินอ้าวจ้องไปที่เฉินเกอแล้วถามด้วยความโกรธ

เฉินเกอเหลือบมองไปที่หลินอ้าว และส่งเสียงฮีและพูดขึ้น “ฉันเอง ลูกชายของคุณมันไม่เอาไหน ต้องท้าประลองตัวต่อตัว กับฉันให้ได้ ทำไมเหรอ? ตอนนี้แพ้แล้ว ก็เลยต้องหาคนมาออก หน้าให้เหรอ? ได้แค่นี้เหรอ?

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเฉินเกอ หลินข้าวถูกกระทบโดยแทบจะกระอักเลือดออกมา

เขาคิดว่าไอ้หนุ่มคนนี้ทำไมถึงพูดจาได้น่าตื่นตาตื่นใจขนาดนี้ และทุกคําพูดของเขาก็ใจและตรงจุดทุกคำ

ซึ่งนี่ก็คือความจริง ความจริงที่ว่าลูกชายของตัวเองแพ้การ ประลองกับคนอื่น แล้วเรียกคนที่บ้านมาออกหน้าให้ และถ้าเรื่อง

นี้ถูกเผยแพร่ออกไปละก็โดนคนอื่นหัวเราะเยาะแน่

“ แกทำให้น้องชายฉันบาดเจ็บ เรื่องนี้จะปล่อยไปแบบนี้ไม่ ได้ ฉันจะขอท้าประลองกับแก!

หลินจื่ออ้างเดินมาที่ตรงหน้าของเฉินเกอ แล้วจ้องมองเฉินเกอ และกล่าว

“น้องชายคุณยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันเลย แล้วคุณคิดว่าคุณจะ เป็นคู่ต่อสู้ฉันเหรอ? ”

เฉินเกอมองไปที่หลินจื่ออ่างอย่างดูถูกเหยียบหยามและกล่าว

หลินจื่ออ่างกาหมัดแน่น จนเส้นเลือดที่แขนของเขาโผล่ออก มา และเขาก็อดไม่ได้ที่อยากจะฉุกเฉินเกอให้เป็นชิ้นๆ ในทันที

“ทำไม? แกไม่กล้าเหรอ? ”

หลินจื่ออ่างจงใจกล่าวกระตุ้นเฉินเกอ

แน่นอนว่าเฉินเกอเองก็รู้ว่าหลินจืออ่างกำลังกระตุ้นเขา แต่ เขาก็ไม่ได้มีความหวาดกลัวเลย ในเมื่อคนเขาต้องการตาย แน่นอนว่าเฉินเกอต้องทำให้อยู่แล้ว
ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไข ถ้าคุณแพ้ ก็พาสมาชิกของตระกูลหลิน คุณออกไปให้พ้น และอย่าให้น้องชายของคุณมาระรานและ ตอแย โจวโนอีก เป็นไง?

เฉินเกอตอบตกลง แล้วตั้งข้อเสนอกับหลินจื่ออ่าง

“ได้ แล้วถ้าแกแพ้ล่ะ?”

หลินจื่ออ้างถามกลับ

“ถ้าฉันแพ้ ก็แล้วแต่พวกคุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้! ”

เฉินเกอเอ่ยปากพูดขึ้น ด้วยสีหน้าที่ไม่แยแส

เพราะในสายตาของเฉินเกอ หลินจื่ออ้างไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตัว เองด้วยซ้ำ

จากนั้น เฉินเกอและหลินจื่ออ้างก็เดินมาถึงที่หน้าประตู และ

คนอื่น ๆ ต่างก็เดินตามมาเช่นกัน แล้วยืนดูเขาทั้งสองคนต่อสู้กัน

อยู่ที่ประตู

โจวโน่เดินไปที่ด้านข้างของเฉินเกอ แล้วกระซิบเบาๆกับเฉิน เกอว่า “เฉินเกอ พี่ชายของหลินจื่อเจ๋หลินจื่ออ้างอำนาจไม่ อ่อนแอนะ คุณแน่ใจเหรอ?

เฉินเกอส่งยิ้มให้โจวโนเล็กน้อย “วางใจเถอะ เขาไม่ใช่คู่

ต่อสู้ของฉันหรอก!!

เมื่อเห็นท่าทีและรอยยิ้มที่มั่นใจของเฉินเกอ โจวโน่ก็รู้สึก วางใจ เพราะเธอรู้ว่าเฉินเกอมีความมั่นใจแน่นอน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีวันพูดคำพูดเช่นนี้ออกมา

“ไอ้หนุ่ม คอยดูฉันหักกระดูกของแกให้ดี ๆ

หลินจื่ออ้างจ้องมองไปที่เฉินเกอและพูดอย่างเย็นชา

“เหอะ คำพูดคุยใหญ่แบบนี้ใครก็พูดได้

เฉินเกอยิ้มเยาะอย่างเย็นชา และตอบโต้กลับไปด้วยท่าทีที่ไม่ แยแส

บอกตามตรง จริง ๆ แล้วหลินจืออ่างไม่ได้เอาเฉินเกอไว้ใน สายตาของเขาเลย เพราะว่าอำนาจและฝีมือของน้องชายตัวเอง กับตัวเองนั้นแตกต่างกันมาก ดังนั้นไม่ได้แปลว่าเฉินเกอจะเป็นคู่ ต่อสู้ของเขา

“มา! ”

หลินจื่ออ้างตะโกนขึ้น จากนั้นเขาก็ออกตัว แล้วพุ่งเข้าไปทาง ด้านของเฉินเกออย่างไว การเคลื่อนไหวของเขาว่องไว และทรง พลังมาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ