บทที่ 783 เชิญไปงานเลี้ยง

“เขาคือใคร?”

เฉินเกอถามอย่างสงสัย

“นั่นก็คือเฉินเตี้ยนซาง ไม่รู้ว่าเขาใช้แผนการอะไร ในชั่วข้าม คืน เขาก็ทำลายล้างตระกูลเฉินที่ให้กำเนิดเขา ตั้งแต่นั้นมา เขา

ซ่อนตัวอยู่ที่เกาะโยวหลง หลังจากนั้นเขาก็สร้างผู้ฝึกตนตระ กูลเฉินจนถึงปัจจุบัน เป็นที่น่ากล่าวขวัญว่า ในเวลาเพียงไม่

กี่สิบปี ตระกูลเฉิน โดยรวมไม่เพียงแต่มีความเจริญรุ่งเรือง เท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งของตระกูล ยังสูงกว่าตระกูลเฉินก่อน

หน้าหลายเท่า!”

“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เฉินเตี้ยนชางก็ได้เริ่มแผนใหม่ แผนนี้

เรียกว่า แผนเชิงลึกที่เข้าใจถี่ถ้วน และแผนนี้เกี่ยวข้องกับท่าน ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจความลับบางอย่าง เป็นเวลานานแล้ว

ในการเตรียมแผนนี้!!

ท่านซินแซกุ่ยพูด

“ตามที่คุณพูด ดูเหมือนว่าหลายสิ่งที่เกิดขึ้น เกี่ยวข้องกับท่าน

ปูของฉันโดยตรง ใช่ไหม?”

เฉินเกอพูดด้วยความเหลือเชื่อ
“ใช่ ไม่เพียงแค่นั้น เป็นเตี้ยนซางดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ ลึกซึ้งกับโลกยูนี่คงเป็นส่วนหนึ่งของแผนการเชิงลึกที่เขา

วางแผนไว้

ท่านชินแชกุ่ยพูด

“โลก ท่านซืนแซกุย ตามข่าวลือนั้น โลกในดินแดนชั้นใน

โลก?”

หลงเยถามด้วยความตื่นเต้น

ท่านซินแซกุยพยักหน้า

“ฉันไม่สนใจว่าแผนเชิงลึกนี้คืออะไร และไม่สนว่าคนที่จะต้อง เผชิญจะเป็นใคร ยังไง ฉันจะไม่ยอมให้เขาทำร้ายใคร

เสียงที่เด็ดเดี่ยวเปล่งประกายในดวงตาของเฉินเกอ

“เนื่องจากท่านซินแซกุยสถานที่เกาะโยวหลงแล้ว ฉันคิดว่า

วันนี้เราจะออกเดินทางไปที่เกาะโยวหลง พอดีช่วงนี้ฉันได้ยิน

ข่าวลือ เรื่องราวมากมายเกี่ยวกับผู้ฝึกตนตระกูลเฉิน ฉันก็ อยากเห็น ตระกูลเฉินนี้มันต่างกันอย่างไร!

เฉินเกอพูดอย่างใจเย็น

“ได้ คุณเฉิน แกงค์ดากอนของเรามีกองทัพเรือ โดยเฉพาะถ้า อาจารย์เฉินไม่รังเกียจ ฉันก็อยากมีส่วนร่วมเล็กน้อย ขอบคุณ

คุณเฉินสําหรับคําแนะนำ
หลงเย่พูดอย่างรวดเร็ว

ความสามารถในการบำเพ็ญของเงินเกยเขาเคยเห็นมาแล้ว เขามีสัญชาตญาณ หากเขาสร้างมิตรที่ดีกับท่านผู้ยิ่งใหญ่นี้

สําหรับแกงค์ดากอน และในอนาคตต่อตระกูลหลง มันจะก่อ ให้เกิดประโยชน์อย่างมาก

ดังนั้น หลงเยจะไม่ยอมทิ้งโอกาสใดๆ ในตอนนี้

เมื่อได้รับความหวังดีจากหลงเย่ เฉินเกอก็ไม่ปฏิเสธเช่นกัน ก็ เป็นเรื่องดี เขาสามารถให้ยอดฝีมือในสำนักสวนหยาง

เตียนของเขาไปด้วยกัน และดูแลกันและกัน

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น กองทัพเรือที่เตรียมไว้ออกเดินทางแล้ว

กองทัพเรือมีขนาดใหญ่มาก มีเรือโดยสารขนาดใหญ่ มากกว่าสิบล ทุกมุ่งหน้าสู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ

หนานเยว่

ยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือเดินสมุทร มองไปที่มหาสมุทรที่ไม่มี

ที่สิ้นสุด

อารมณ์ที่ไม่อาจบรรยายได้ท่วมท้นในหัวใจ

“เวลาสี่ปี ที่แยกจากมหานสี่ปีเต็มๆ ในเวลาสี่ปี แตกต่างออก ไป ฉันไม่ใช่ตัวฉันที่ฉันเคยเป็นอีกต่อไป และไม่รู้ว่าตอนนี้ ม หานเป็นอย่างไร ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?”
เงินเดอเศร้าโศก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ มีความกังวล กังวลไปต่างๆนาๆ

คนในครอบครัวของตนถูกตระกูลเฉินจับไป และหวังเพียงว่า ครอบครัวของเขาจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ

ถ้าเป็นไปได้ เฉินเกอเต็มใจที่จะรับผิดชอบทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

และสิ่งที่เขาต้องเผชิญในอนาคต อาจจะเป็นท่านที่เขา

เคารพมาก

อารมณ์ของเฉินเกอ ก็สับสนเช่นกัน

ขณะที่เฉินเกอถูกรุมล้อมไปด้วยปัญหาเหล่านี้

“โว้ย พี่ชายคนนี้ คุณก็มากับกลุ่มบนเรือโดยสารล่านี้หรือ?”

เสียงผู้หญิงคล้ายนกขมิ้นดังขึ้นข้างหลังเขา เฉินเกอหันศีรษะไป เป็นผู้หญิงสองคนยืนอยู่ข้างหลังเขา

ผู้พูดท่านนี้ ซึ่งแต่งกายในชุดกีฬา มัดผมหางม้า รูปลักษณ์ หน้าตาเหมือนน้ำเสียง หวานน่ารัก

ดูเหมือนจะอายุประมาณยี่สิบสามปี

มีราศีเป็นลูกสาวเศรษฐี

สำหรับคนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ เฉินเกอเหลือบไป เปลือกตาของ เขากระตุกเล็กน้อย

แม้ว่า เฉินเกอจะเห็นหญิงงามมามากมาย
แต่ก็ยังอึ้งเล็กน้อยกับผู้หญิงตรงหน้าเขา

เธอสวมกระโปรงยาวหรูหรา ลักษณะใบหน้าที่งดงาม และรูป ร่างที่ยั่วยวน ทำให้เธอเหมือนไข่มุกราตรีที่ส่องแสง

แต่เมื่อเทียบกับผู้หญิงถักเปียผมหางม้าแล้ว เธอจะเย็นชากว่า

หลังจากจัดแต่งทรงผมของเธอที่ยุ่งเหยิงจากลมทะเล และเงย หน้าขึ้นมองเฉินเกอ เธอก็หันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างไร

ความรู้สึก

“อืม! มีธุระเหรอ?”

เงินเกือยังอยู่ในความโศกเศร้า ในขณะนี้ เขาพูดเบาๆ

“ฉันเห็นคุณมานานแล้ว และดูเหมือนคุณกำลังมีเรื่องกลุ้มใจ หนุ่มหล่ออายุน้อยๆ จะมีปัญหาอะไรมากมายให้กลุ้มใจ ข้าง

หน้าเข้าเขตเกาะหนึ่งของปรเทศหนานเยว่ พวกเราจําเป็นต้อง

หยุดตรงนั้น เพื่อนของฉันบอกเราว่า มีการจัดงานเลี้ยงที่นั่น

ฉันอยากจะเชิญแขกบนเรือโดยสาร ไปร่วมงานด้วยกัน ด้วย วิธีนี้ ทุกคนก็จะมีเพื่อน!”

หญิงสาวเปียหางม้ายิ้มและพูดว่า “เฮ้ย ฉันชื่อเถียนเสี่ยวฝาง เธอชื่อหลงเฟยเฟย เพื่อนคนอื่นๆ อยู่บนเรือโดยสารอีก

พวกเราตกลงกันแล้ว!

“อีกอย่าง ยิ่งคุณไม่มีความสุขมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งควรออก ไปพักผ่อนมากขึ้นเท่านั้น มิเช่นนั้น คุณจะอยู่อย่างอารมณ์
เหม่อลอยอย่างจะงานสำเร็จได้ไง

เทียนเสี่ยวฝางพูด

เมื่อพูดตรงหลงเฟยเฟย ก็สะกิดแขนเบาบอกเขาอยากไปหรือไม่ เสี่ยวฝางเธอพูดกับเขา

ให้ยืดยาวทำไม

เฉินเกอคนหลงเฟยเฟยเป็นหลานสาวของ

การเดินทางจําเป็นที่จะต้องไปรบกวน

ประกาศตัวเองในประเทศหนานเยว่

ดังจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องแสร้ง ข้างในกองเรือ นอกจากยอดฝีมือสำนักสวนหยางแกงค์ดากอนยัง

นัก

ธุรกิจร่ำรวยอายุน้อยผสมมาด้วย

ปิดปิดตาคนอื่น

ฮ่าๆ แต่ถ้าพูดตอน

สาวตัวน้อยเหล่านี้ทำไม อย่างไรตาม ปลอบใจของเถียนเสี่ยวฝาง ทำให้

ค่อนข้างสบายใจ

ประการแรก เฉินเกอเองรู้สึกเบื่อเล็กน้อย และต้องการออกไปพักผ่อนจิตใจ
ประการที่สอง จะเป็นการดีกว่าหากใช้โอกาส สอบถาม เบาะแสบางอย่างในแวดวงธุรกิจที่ร่ำรวยของประเทศหนานเยว่

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เฉินเกอพยักหน้า

“ถูกต้องแล้ว ทัศนคติของชีวิตจะต้องก้าวไปพร้อมความสุข เถียนเสี่ยวฝางยิ้ม

ไม่นาน เรือก็เทียบท่าที่ท่าเรือเกาะแห่งหนึ่ง

ใบหน้าท่านซินแซกุยและเสี้ยวซางเชิงกับคนอื่นกำลังเตรียม การต่างๆ เพื่อไปเกาะโยวหลง และอาจเกิดวิกฤตอันตราย

บางอย่างได้ตลอดเวลา

และเฉินเกอ ได้เดินตามเถียนเสี่ยวฝางออกจากเรือ

“สวัสดีเสี่ยวฝาง เฟยเฟยทางนี้!

เมื่อทั้งสามคนลงจากเรือ ก็เห็นชายหญิงกลุ่มหนึ่งรออยู่ที่

ท่าเรือ

โบกมือให้สองสาว

พวกเขาเป็นคุณหนูคุณชายลูกมหาเศรษฐีที่นั่งบนเรือโดยสาร

ล่าอื่นๆ

“งานปาร์ตี้คืนนี้กำลังจะเริ่มแล้ว เหลือเวลาอีกสิบกว่านาที พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

ตาแว่นพูดอย่างตื่นเต้น
ในเวลานี้ ในฝูงชน ยังมีคนหนุ่มสาวที่สูงมากอยู่หนึ่งคน

ในฝูงชน นอกจากหลงเฟยเฟย เขาแต่งตัวดีที่สุด

ความสนใจของเขาไม่ได้อยู่ที่งานเลี้ยง แต่เมื่อหลงเฟยเฟยลงจากเรือ เขาจ้องไปที่หลงเฟยเฟย และ อีกด้าน เขาจ้องมองเฉินเกออย่างกระวนกระวาย

ในที่สุดเขาก็อดไม่ได้ และลุกขึ้นถามว่า

“เฟยเฟย คนนี้เป็นใคร? ทำไมถึงลงจากเรือใหญ่ด้วยกัน?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ