บทที่ 771 มดปลวก
เด็กรับใช้คนนั้นถูกดูดเข้าไปในสถานที่หนึ่งด้วยแรงดึงดูด มหาศาล
พอเขาตื่นมาอีกที ตรงหน้า ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนมือไพล่
หลัง
“นายคือใคร?”
เขาตกตะลึง
“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สำคัญที่ว่า พวกนายเป็นใครกันแน่ ใน ภูเขาสวนหยางนี้ กำลังวางแผนเรื่องอะไร?
เงินเกอค่อยๆหันหน้าเข้ามา
จ้องมองเด็กรับใช้ผู้นี้อย่างเย็นชา
และวินาทีที่เด็กรับใช้ได้เห็นเฉินเกอ
ทันใดนั้นทั้งร่างก็สั่นสะท้าน
“อ๊ะ? ท่าน…….ท่านคือนายน้อย?”
เสียงดังตึกตัก เขาคุกเข่าให้เฉินเกอทันที ด้วยความตกตะลึง
ยิ่งนัก
“นายน้อย?”
เฉินเกอขมวดคิ้ว อดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อย
“นายน้อย ท่านมาที่นี่ด้วยตนเองตั้งแต่เมื่อไหร่?” “เหอะๆ ฉันอยากมา ก็สามารถมาได้ทุกเมื่อ!”
เด็กรับใช้ก็ถามขึ้นอีกครั้ง
เฉินเกอยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น
ไม่รู้เพราะอะไร คนผู้นี้ถึงเรียกตัวเองว่านายน้อย แต่ก็สามารถ แผนซ้อนแผนได้พอดีเลย
ลองหยั่งท่าทีดูเสียหน่อย
“เอาล่ะ นายตอบคำถามฉันได้แล้ว!
เฉินเกอพูดด้วยประโยคคำสั่ง
เด็กรับใช้คนนอกสั่นขวัญแขวน รีบก้มกราบแล้วพูดว่า
“นายน้อย ท่านลืมไปได้อย่างไรว่าเราได้รับคำสั่งลับของ ตระกูล มาบุกเบิกค้นหาหินทิพย์อย่างลับๆ ในภูเขาสวนหยาง แห่งนี้ มีบ่อไฟสวนหยางบ่อหนึ่ง เราได้กลั่นกรองหินทิพย์สวน หยาง มานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว!”
เด็กรับใช้ตอบทุกอย่างที่รู้
“หินทิพย์สวนหยาง?”
เงินเกอพยักหน้าเล็กน้อย ในขณะเดียวกัน ก็เข้าใจเรื่องราว
ทั้งหมดอย่างคร่าวๆแล้ว
“ถ้าเป็นเช่นนี้ แล้วพวกนักพรตเต๋าของอารามสวนหยางทั้งหมด ?”
เฉินเกอถาม
“พวกไม่เชื่อฟังก็ฆ่าทิ้งทั้งหมด ยังมีส่วนหนึ่งยังอยู่ในคุก
ใต้ดินนี้!”
เด็กรับใช้ตอบกลับพร้อมพูดว่า
“ท่านนายน้อย ท่านมาที่นี่ ไม่รู้ว่าเฉินห้าวเทียนหัวหน้าศาล เจ้ารับรู้หรือไม่ ฉันจะรายงานความคืบหน้าให้ท่านหัวหน้าศาล เจ้าทราบทันที!”
“ยังไม่ต้องรีบ! ฉันถามนาย เคยได้ยินชื่อของซินแสท่านหนึ่ง ที่มีชื่อว่าท่านซินแสกุ่ยหรือไม่?”
เฉินเกอคิดในใจ ดูเหมือนในภูเขาสวนหยางนี้ จะมีความลับ
ไม่น้อย
“ท่านซืนแสกุ่ย ก็ต้องรู้แน่นอน ท่านได้ออกคำสั่งให้พวกเรา ตามล่าเขาไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เขาได้อยู่ในมือของพวกเราแล้ว ท่านให้หัวหน้าศาลเจ้าคุมตัวเขาไว้เป็นอย่างดี!
เด็กรับใช้พูดอีกครั้ง
“ที่แท้ ท่านซินแสกุยถูกพวกแกจับตัวไว้!”
เฉินเกอเลิกคิ้วเล็กน้อย
“นายน้อย ท่าน”
ทันใดนั้น เด็กรับใช้ก็เงยหน้าขึ้นกะทันหัน เขาถึงได้รู้ว่า ชายหนุ่มตรงหน้านี้ ดูเหมือนจะมีสไตล์ที่แตกต่างจากนายน้อยของ ตัวเองเป็นอย่างมาก
และยังถามติดต่อกันหลายครั้ง ก็แปลกยิ่งนัก
“ดีมาก ช่างจนรองเท้าเหล็กสึกไม่พบพาน ยามได้มากลับ ไม่เสียเวลาเลย”
เฉินเกอคิดในใจ
คิดเช่นนี้ คือท่านซินแสกุ่ยหนีตัวมาที่ภูเขาสวนหยาง และ ซ่อนตัวอยู่ในอารามสวนหยาง ถึงได้มีเรื่องที่ท่านซินแสกุยได้ ทำนายดวงให้ว่านเสวีที่หลังเขา เมื่อหลายเดือนก่อน
และหลังจากนั้น คนพวกนี้เพื่อท่านซินแสกุยและที่เรียกว่าบ่อ ไฟสวนหยางนั้น ได้โค่นล้มทั้งภูเขาสวนหยาง
มิน่าเล่า!
ตัวเองสอบถามข่าวคราวของท่านซินแสกุ่ยมาโดยตลอด แต่ ไม่พบเบาะแสใดๆเลย
“เฉินห้าวเทียน ที่นายพูดถึงคือใครกัน? และนายน้อยคนนี้คือ
ใคร?”
เฉินเกอหัวเราะถามคนผู้นี้
“อ๊ะ นายไม่ใช่นายน้อย?”
เด็กรับใช้คนนี้รีบลุกขึ้นยืนทันที มองไปที่เฉินเกอด้วยสีหน้าระแวง
“นายเพิ่งดูออกตอนนี้เหรอ?”
เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย
เด็กรับใช้คนนี้ต้องการที่จะหนี
แต่ว่า แรงดึงดูดมหาศาล หมุนเขาเข้าไปในอากาศทันที อวัยวะภายในของเขา ก็เริ่มฉีกขาดสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เจ็บปวดยิ่งนัก
“ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วย!”
เด็กรับใช้กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“ตอบคำถามของฉัน นายจำฉันเป็นนายน้อยของพวกนายได้ อย่างไร?”
เฉินเกอถาม
“ท่าน ท่านกับนายน้อยของเรา มีรูปร่างหน้าตาที่คล้ายกัน อย่างน้อยแปดถึงเก้าส่วน ดังนั้นจึงจำผิด ไม่ทราบว่าท่านเป็น คนในตระกูลเฉินของเราหรือไม่? ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงได้คล้าย กันเช่นนี้?”
เด็กรับใช้พูดด้วยความเจ็บปวด
“ตระกูลเฉิน?”
ดวงตาของเฉินเกอสว่างขึ้นทันที
เด็กรับใช้คนนี้มีพลังวิชาบ้าง ซึ่งอยู่ในขั้นฝึกตนเป็นนักพรตแต่ยังคงห่างไกลจากนักพรตอย่างมาก
ตระกูลเฉินนี้ หรือจะเป็นอีกตระกูลเฉิน ที่ลุงสองสร้างขึ้นมา? คนเหล่านี้ได้ติดต่อกับคุณปู่ เฉินเตี้ยนซางไหม?
เฉินเกอสงสัยประหลาดใจ
“ตระกูลเฉินของพวกนายอยู่ที่ไหน?
เฉินเกอถาม
“เกาะโยวหลง! ไม่ทราบว่าท่านเป็นคนของตระกูลเฉินเหมือน กันไหม?”
เด็กรับใช้พูดด้วยความหวาดกลัว
ทันใดนั้น เขาดูเหมือนจะนึกออกอะไรบางอย่าง แล้วพูดว่า “ฉันรู้แล้ว หรือว่าคุณมาจากตระกูลเฉินในเมืองหนานหยาง?”
“อืม ตระกูลเฉินเกาะโยวหลง ผู้นำคือเงินเตี้ยนชางใช่ไหม?” เงินเกอ โบกมือเล็กน้อย เด็กรับใช้ผู้นี้ก็ร่วงลงมาทันที
เฉินเกอถามเสียงเบา
“ใช่เลยครับ!”
เด็กรับใช้ก้มกราบอย่างต่อเนื่อง
“ดูเหมือนว่า จะมีตระกูลเฉินอยู่สองตระกูลจริงๆ เรื่องที่ลุงสอง ตรวจสอบทั้งหมด ได้รับการยืนยันหมดแล้ว คุณยังไม่ตาย แต่ทำไมเขาถึงต้องทำเช่นนี้
เงินเกอขมวดคิ้วแน่น คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก
แต่ในใจมีลางสังหรณ์อย่างหนึ่ง เรื่องการหายตัวไปของพ่อ แม่และพี่สาวของตัวเอง หรืออาจเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินนี้?
อีกอย่าง ในตระกูลเฉินนี้ ยังมีบุคคลหนึ่ง ที่คล้ายกับตัวเอง มาก ทำให้เด็กรับใช้เข้าใจผิด คิดว่าตัวเองเป็นนายน้อย?
นี่คือเบาะแสทั้งหมดที่เฉินเกอได้รับ
และในตอนที่เฉินเกอขมวดคิ้วครุ่นคิด
เด็กรับใช้นี้ก็เงยหน้าขึ้นกะทันหัน จับเศษดินขึ้นมาจากพื้น
ไอสังหารปรากฏขึ้นทันที
สะบัดมือออก ดั่งเข็มสีทอง แสงประกายสีสันเบญจา พุ่งมาที่ หัวของเฉินเกอ
เข็มสีทองเหล่านี้ ตอนที่อยู่ห่างจากเฉินเกอครึ่งเมตร ถูกเงิน
ของเฉินเกอขัดขวางได้โดยอัตโนมัติ กลายเป็นฝุ่นละออง ส่วนเด็กรับใช้ ก็ตกตะลึงในทันที
เฉินเกอไม่แม้แต่จะมีการเคลื่อนไหวใดๆเลย
“ในเมื่อนายรู้จักฐานะตัวตนของฉัน ถ้าเป็นเช่นนี้ ทุกคนก็ยัง เป็นตระกูลเดียวกัน ทำไมนายถึงอยากจะฆ่าฉันล่ะ?”
เฉินเกอถามด้วยความประหลาดใจ
“ฆ่านาย มีรางวัลใหญ่!
เด็กรับใช้พูดด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย
“ใครเป็นผู้ออกคำสั่งลับนี้” เฉินเกอคิดไม่ออกจริงๆ ทั้งหมด นี้เพื่ออะไรกันแน่?
“นอกจากนี้ ครอบครัวของฉัน ถูกพวกนายจับตัวไปใช่ไหม?”
เฉินเกอรู้สึกสงสัยยิ่งนัก
“เรื่องพวกนี้ นายไปถามเฉินห้าวเทียนหัวหน้าศาลเจ้า ทั้งหมดเลยแล้วกัน?”
ในขณะที่พูด ในมือของเด็กรับใช้คนนี้ ก็มีกระดาษยันต์ใหม่ ขึ้นอย่างเงียบๆ กระดาษยันต์ก็กลายเป็นควันห้าสีหายไปใน ทันที
เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นสัญญาณลับบางอย่าง
“ฮ่าๆๆ ฉันรู้แล้ว นายต้องเป็นหนึ่งในผู้คนต่ำต้อยของตระกูล เฉิน ที่หลุดออกไปได้ คิดไม่ถึงสินะ เมื่อกี้ขณะที่นายถามคำถาม ฉัน ฉันได้ส่งสัญญาณฉุกเฉินออกไปแล้ว แกเสร็จแน่!”
เด็กรับใช้ยิ้มอย่างมีชัย
เฉินเกอยิ่งรู้สึกเข้าใจยาก “อะไรที่ทำให้นายตื่นเต้นเช่นนี้ เมื่อตอนที่นายส่งสัญญาณ ฉันก็ได้เห็นแล้ว แต่ว่า ในเมื่อฉันมา แล้ว ก็จะไม่จากไปง่ายๆแน่นอน นายดีใจขนาดนี้ทำไมกัน?
“ฮ่าๆ คราวนี้จับนายได้ และยังเป็นนายที่เหมือนกับนายน้อย ด้วย ดูเหมือนว่าตำแหน่งของนาย ที่อยู่ในตระกูลเฉินอันต่ำต้อยจะไม่ธรรมดา ฉันจะมีความเป็นไปได้อย่างมาก ที่จะเลื่อน ตำแหน่งเป็นรองหัวหน้าศาลเจ้า นายเสร็จแน่ ในไม่ช้า ที่นี่ก็จะ เต็มไปด้วยยอดฝีมือ นายว่าฉันดีใจอะไรล่ะ?”
เด็กรับใช้หัวเราะชอบใจ
“ฉันรู้แล้ว นายภูมิใจความเฉลียวฉลาดของตัวเอง ในเมื่อ และดีใจกับผลงานอันยิ่งใหญ่ที่ตัวเองจับตัวฉันได้
เฉินเกอยิ้มเยาะ
“นายพูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นตระกูลเฉินที่ต่ำต้อย แต่ไม่รู้ เลยว่า พวกนายอยู่ในสายตาของฉันแล้ว ก็ล้วนเป็นมดปลวกทั้ง สิ้น!”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
