บทที่ 764 เสียใจ

“ผู้นี้คือใคร?”

ทุกคนเริ่มประหลาดใจ

และว่านเย่าง ก็ลืมตาอย่างช่วยไม่ได้ และมองผู้อาวุโสผู้นี้

จากบนลงล่าง

“เสี้ยวซางเชิง นี่แก แกยังไม่ตาย!”

ว่านเย่าจงปิดปากที่บวมของตัวเองจากการถูกตบ พูดด้วย

ความหวาดกลัว

“มัจจุราชเสี้ยวชางเชิง?”

ทางด้านของตระกูลหลี่ ผู้นำของตระกูลหลี่ หลี่เฟยหลงก็ยืน

ขึ้นด้วยความตกใจ

เห็นได้ชัดว่า ความเลวทรามของบุคคลนี้ แทบจะเป็นตระกูลที่ มีเรื่องราวภายใน ทั้งหมดนั้นชัดเจนมาก

ขณะนี้ หลี่เฟยหลงมองไปที่ลูกชายของ

“เส้าจง อันตราย รีบกลับมาเร็วเข้า

หลี่เฟยหลงตะโกนเรียกลูกชาย

และว่านเสวก็มองไปที่หลี่เส้าจงอย่างเป็นกังวล เห็นได้ชัดว่า กังวลเรื่องความปลอดภัยของหลี่เส้าจงเหมือน

เขาอย่างเป็นกังวลมาก
“คุณพ่อ ไม่ต้องเป็นห่วงผม ในเมื่อเป็นชั่วคนที่ใครๆ ก็กลัว งั้นผมหลี่เส้าจง วันนี้ก็จะจัดการกับคนชั่วนี้โดยเฉพาะ!

เผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลังขนาดนี้ มุมปากของหลี่เจ้าจง กลับปรากฏรอยยิ้มขึ้น

“เหอะๆ เด็กน้อย แกไม่เลวนี่ รู้สึกว่าแกไม่เลว ตั้งแต่แรกแล้ว ฮ่าๆๆ เป็นเพราะแก ทำให้ฉันได้เห็นคนที่โง่ที่สุดเท่าที่ฉันเคย เห็นมา ตลอดชีวิตที่ฉันอยู่มายาวนานสามร้อยปี

เสี้ยวซางเชิงมองหลี่เส้าจงและหัวเราะ

หลายวันก่อนหน้า ตนได้รับบาดเจ็บสาหัสจากคนนั้น ไม่ว่าตัว เองจะมีความหยิ่งในศักดิ์ศรี หรือความแข็งแกร่งของตนเอง ก็ ถือว่าถูกทําร้ายแล้ว

วันนี้ อาศัยโอกาสนี้ เสี้ยวซางเชิงต้องได้เชิดหน้าชูตา

เดิมที เขาคิดว่าเป็นเกอจะเป็นคนของตระกูลใหญ่เหล่านี้ ดัง นั้นเขาจึงเฝ้าดูจากระยะไกลอยู่ตลอด

กระทั่งตอนนี้ ไม่เห็นแม้แต่เงา

ในที่สุดเขาก็รู้สึกโล่งใจ

“ไอ้แก่ วันนี้ฉันหลี่เส้าจง จะถลกหนังของแก!” มุมปากของหลี่เส้าจงกระตุก ขณะนี้กำหมัดแน่น

และด้วยพลังของเขา ผมยาวของเขาเริ่มพลิ้วไหวไปกับสายลม

หล่อจริงๆ เลย!

“เส้าจง ระวัง!”

ว่านเสวีที่อยู่อีกฝั่งตะโกนอย่างเป็นห่วง

จะว่ายังไงดีล่ะ แม้ว่าว่านเสวจะไม่ชอบผู้ชายตรงหน้า แม้ กระทั่งนิสัยบางอย่างของเขา ว่านเสวก็รู้สึกไม่ชอบด้วยซ้ำ

แต่ ใครให้เขาเป็นชายอุดมคติของตัวเองล่ะ

และดูเหมือนว่าชะตากรรมนี้ ราวกับจะถูกลิขิต โดยสวรรค์ หลี่เส้าจงผงกศีรษะ

จากนั้น เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน ทั้งร่างกาย เหมือน กับสปริง บินพุ่งตรงไปที่เสี้ยวชางเชิง

“หมัดสายฟ้า!”

เขาคําราม

โดยรอบหมัด เหมือนจะถูกคลื่นสายฟ้าพันไว้ในทันที

“ฮ่าๆๆ ไอ้โง่!”

เห็นเสี้ยวซางเชิงหัวเราะอย่างตลก

ยื่นมือใหญ่ออกไป แสงสีดำพุ่งเข้าใส่หลี่เส้าจงโดยตรงเสียงดังตูม
รังสีของแสงทั้งสองชนกัน

สีหน้าของหลี่เส้าจงเปลี่ยนไปอย่างมาก

ปากของคนทั้งคน ดูเหมือนจะบิดเบี้ยวด้วยแรงกระแทกที่ รุนแรงนี้

ครั้งนี้ หลี่เส้าจงได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในระดับผู้ฝึก ตนชั้นสองของตัวเองอย่างชัดเจน แต่ต่อหน้าคนนี้ กลับต้านทาน การโจมตีไม่ได้

หลี่เส้าจงต้องการหลบแต่ไม่สามารถหลบได้ อาเจียนเป็น เลือด ปลิวว่อนออกไปทันที

กระแทกกับเวทีอย่างแรง เปลือกตาของว่านเย่าจงกระตุกอย่างรุนแรง หลี่เฟยหลงถึงขั้นหัวใจเลื่อนมาอยู่ตรงลำคอ

แสดงให้เห็นรอยยุบขนาดใหญ่

“พระเจ้า!”

ผู้ชมทั้งหมดเริ่มอุทาน

เดิมที่ว่านเสว่คิดว่าหลี่เส้าจงจะเหมือนกับตอนสู้กับปีศาจ กระทิงครั้งที่แล้ว มีความมั่นใจในชัยชนะอย่างมากที่คนสามารถ เข้าใจได้ แต่ใครจะรู้ ว่าจะเป็นผลลัพธ์เดียวกันกับครั้งที่แล้ว
พ่ายแพ้ในทันทีที่ต่อสู้

ในขณะนี้ ว่านเสวปิดปากของเธอด้วยความตะลึง

“ฮ่าๆๆๆ แกมันไอ้คนโง่ ใครให้ความกล้ากับแก กล้าที่จะต่อสู้ กับฉัน!”

เสี้ยวชางเชิงส่ายหน้า

ขณะนี้ยกมือขึ้นแล้วดูด หลี่เส้าจงก็ลอยขึ้นมาทันที

“อ๊า!”

หลี่เส้าจงร้องอยู่กลางอากาศไม่หยุด

“คุณพ่อ พ่อรีบหาวิธี จัดการกับคนชั่วร้ายนี่สิ!

ว่านเสวตะโกนอย่างกระวนกระวายใจอยู่ข้างล่างเวที

ในขณะว่านเย่างไม่สามารถทำอะไรได้

ก็เห็นเสี้ยวซางเชิงที่บนเวที ชำเลืองมองว่านเสว่

“เด็กน้อย มีความสามารถมากจริงๆ แต่ก็ช่าง ในเมื่อเธอมีใจ งั้นก็ให้ฉันดูดจนแห้งเหมือนกับหลี่เส้าจงเถอะ ฮ่าๆๆ

ในขณะนี้ เสี้ยวชางเชิงก็ยกมือขึ้นแล้วดูดอีกครั้ง ว่านเสวีทั้ง ร่างก็ถูกดูดขึ้นไปบนเวทีทันที “นักพรตเสียว ได้โปรดท่านปล่อยลูกสาวผมเถอะ!”
ว่านเย่าจงกังวล พูดอย่างรีบร้อน ในขณะนี้

“เสวีเสว่!”

ในกลุ่มผู้ชม ซิ่วจิ๋วยืนขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ชีวิตของว่านเสวต่อสู้ดิ้นรนอยู่กลางอากาศ

ว่านเยาจงถึงขั้นร้องไห้ตะโกน “นักพรตเสี้ยวเทียน ผมคิดว่า ท่านก็ไม่อยากเป็นศัตรูกับตระกูลไหนโดยตรง ใช่ไหม อีกอย่าง ลูกสาวของผมไม่ใช่คนในขอบเขตผู้ฝึกตน ท่านทำร้ายเธอมี ประโยชน์อะไร?”

เสี้ยวซางเชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

จากนั้นหัวเราะเสียงดัง

“แกบอกให้ฉันปล่อย ฉันก็ปล่อย นั่นช่างเป็นเรื่องที่น่าอับอาย ไม่ใช่เหรอ เอาอย่างงี้ สองคนนี้ ฉันปล่อยได้คนเดียว จะให้หลี่ เส้าจงตาย หรือให้ว่านเสวตายล่ะ ฉันว่า พวกแกสองคนตัดสิน ใจเองเถอะ แบบนี้ ถือว่าฉันได้ให้เกียรติตระกูลว่านแล้ว ฮ่าๆๆ

ว่านเสวรู้สึกประหม่า ขณะนี้ สายตามองไปยังหลี่เส้าจงด้วย

ความคาดหวัง

และหลี่เส้าจง หน้าซีดด้วยความตกใจ

“คุณปู่ ขอร้อง ปล่อยผมเถอะ ว่านเสวีเป็นแค่คนธรรมดา แต่ พวกเราเป็นคนในขอบเขตผู้ฝึกตน ฆ่าคนธรรมดาคนหนึ่ง สำหรับท่านแล้ว เช่นเดียวกับการบดขยี้แมลงตัวหนึ่ง และตัวผมก็ยังมีประโยชน์ต่อท่าน!”

หลี่เส้าจงตะโกนด้วยใบหน้าซีดเผือด

“อะไรนะ?”

ได้ยินแบบนั้น ว่านเสวก็ตกใจ

ต่อให้เป็นความฝันก็คาดไม่ถึง ผู้ชายที่ตัวเองรู้สึกดีด้วยมา โดยตลอด กลับพูดคำแบบนี้ออกมา ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเปรียบ ตัวเองเป็นแมลง

“ฮ่าๆๆ แกพูดมีเหตุผลอยู่บ้าง เป็นไงล่ะ เด็กสาวน้อย เธอคิด

ว่ายังไง?”

เสี้ยวชางเชิงมองไปที่ว่านเสวอีกครั้ง

และว่านเสว ที่เกือบจะเงียบสนิทในขณะนี้

ใช่แล้ว ตั้งแต่หมอดูคนนั้นบอกตัวเอง ในวันนั้น ตนก็รอคอย การปรากฏของคนในอุดมคติคนนั้นมาโดยตลอด

เขาบอกว่า คนในอุดมคติของตนเอง จะเป็นผู้ชายที่คู่ควรกับที่

ตัวเองจะรักไปทั้งชีวิตอย่างแน่นอน

แต่แล้ว สุดท้ายเขาก็เป็นแบบนี้ ว่านเสวรู้สึกว่า โชคชะตาดูเหมือนจะเล่นตลกกับตัวเอง เมื่อกี้เธอกำลังจะพูดว่า ถ้าคุณอยากฆ่า ก็ฆ่าฉันเถอะ เวลานี้ ได้ยินเสียงตะโกนอย่างโมโห
“แกไอ้คนชั่วแม้แต่ผู้หญิงคนเดียวก็ไม่ปล่อยเอาไว้ แกบอกว่า ตัวเองอยู่มาสองถึงสามร้อยปี โดยเปล่าประโยชน์ ฉันว่า ต่อให้มี อยู่พันปี ก็เป็นได้แค่ไอ้ระยำตัวหนึ่ง!”

คนที่ตะโกนคำนี้คือผู้หญิง

และผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น ซึ่งก็คือเฉินเปียวเขียว

เมื่อเห็นเสี้ยวซางเชิงรังแกผู้หญิงแบบนี้ เฉินเปียวเปียวจึง โกรธมาก

กล่าวด้วยความโกรธเคืองในขณะนี้

“หม? วันนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ ฉันเจอสามคนติดต่อกันที่ไม่รู้จัก เสงี่ยมเจียมตัว!”

เสี้ยวชางเชิงกล่าว

“ความเคยชินของฉันเสี้ยวซางเชิง ใครก็ตามที่ไม่เคารพนัน เธอจะต้องตายอย่างอนาถ ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม ฉะนั้นเด็ก สน้อยเธอช่างโชคร้ายมาก!

เสี้ยวชางเชิงส่ายหน้ายิ้มอย่าขมขื่น

ขณะนี้ เผยพลังบางอย่าง ล็อกว่านเสน่และหลีเส้าจงเอาไว้

กำลังจะไปจับเฉินเปียวเขียว

“สว๊าบ!

ทันใดนั้นแสงสีขาวก็สาดส่องมาจากท้องฟ้า
พุ่งตรงไปยังทางด้านเสี้ยวซางเชิง

พลังของแสงสีขาวนี้ ราวกับว่าจะครอบคลุมเวทีแข่งขันการ ต่อสู้ใต้ดินทั้งหมด

“หืม?”

เสี้ยวซางเซ็งเลิกคิ้ว บินหลบในทันที……..

“ใคร?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ