ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 760 อาจารย์เฉิน



บทที่ 760 อาจารย์เฉิน

เงินเกองใบหลิวออกไป ใบหลิวที่แต่เดิมลอยอยู่ในกลาง อากาศ และถูกผู้คนเหล่านั้นก็หัวเราะเสียงดังลั่นใส่

ในเวลาถัดมา ดวงตาของพวกเขาก็ต้องเบิกกว้างขึ้น เพราะ จู่ๆ ใบหลิวก็ปรากฏรัศมีสีทองขึ้นในอากาศ

อีกทั้งมันยังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

จู่ๆ ก็มีเสียงดังโครมครามขึ้น

ในที่สุด ใบหลิวใบนั้นก็ได้แปรเปลี่ยนเป็นใบมีดขนาดใหญ่ เจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวเข้าปกคลุมไปยังผู้คนทั้งหมดใน

ทันที

“อะไรนะ! ”

ชายทั้งเจ็ดจ้องมองและเอ่ยร้องตะโกนลั่น เมื่อคิดจะหนี กลับสายเกินไปแล้ว

ฉวบ ฉวบ ฉวบ!

บนคอของคนทั้งเจ็ด มีแสงสีทองพาดผ่านอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างหัว พร้อมกับศีรษะที่ลื่นตกลงมา จากไหล่

“อา!”
ฉินหย่งร้องด้วยความตกใจ

หากเปลี่ยนเป็นเขา ในตอนนี้คงกำลังถ่มน้ำลายแน่

เจ็ดคนนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือของยอดฝีมือชั้นสูง แต่ ตอนนี้ ศีรษะของพวกเขากลับตกลงไปที่พื้น หากเขาไม่ได้เห็น ด้วยตาตนเอง ตีให้ตายฉินหย่งก็ยังไม่อยากจะเชื่อ

นี่แทบจะเรียกได้ว่าเป็นฝีมือระดับอาจารย์แล้ว “ขอบคุณท่านอาจารย์อย่างมากสำหรับความช่วยเหลือ!

ฉินหย่งเองก็รู้สึกกลัวในเวลาเดียวกัน แต่ก็รู้สึกขอบคุณเฉินเก อเป็นอย่างยิ่งอีกด้วย

“คุณหันกลับไป หลับตาลง ฉันจะไปรักษาบาดแผลให้พี่สาว ของคุณ!”

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เพียงแค่บอกกับเขาเสียงเรียบ

น่าขัน นักฝึกวิทยายุทธกำลังภายในขั้นสูง เฉินเกอไม่ได้มอง

อยู่ในสายตาเลยสักนิด

ถึงแม้ว่าฉันหยงจะไม่รู้วิธีรักษาบาดแผลของอาจารย์ท่านนี้

แต่ก็เห็นได้ชัดว่า เขาไม่คิดจะอธิบายให้ตนฟังแต่อย่างใด

ดังนั้นเขาจึงหันตัวกลับไป

เฉินเกอเปิดนัยน์เทพ จากนั้นอย่างจึงช่วยฉันเหมยรักษา บาดแผลของเธอ

นี่ถือเป็นเรื่องเล็กๆ เรื่องหนึ่ง หลังจากช่วยเหลือสองพี่น้องแล้ว เฉินเกอเองก็ไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ต่อ

ในขณะที่กำลังจะจากไป

“อาจารย์โปรดรอสักครู่ ขอเรียนถามชื่อของท่าน ในอนาคต พวกเราตระกูลฉินจะพยายามตอบแทนบุญคุณอย่างดีที่สุด! ”

ฉินหย่งรีบวิ่งไปหาเงินเกอและโค้งคำนับอีกครั้ง

เทพ! เทพอย่างยิ่ง!

คนตรงหน้า แทบจะเป็นเทพเจ้าในตำนานแล้ว

แม้ว่าจะเป็นคนโง่ขนาดไหน ก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อการดำรงอยู่ ของเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ได้ นับประสาอะไรกับฉินหย่ง

“ชื่อถือว่าแล้วไปเถอะ ฉันเองก็ไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทน

เฉินเกอส่ายหัวและเอ่ย “อย่างไรก็ตาม ฉันเห็นว่าพวกคุณล้วน เป็นนักฝึกวิทยายุทธกำลังภายในขั้นสูง คาดว่า ตระกูลฉินที่นาย เอ่ย คงเป็นตระกูลลึกลับใช่ไหม อ้อใช่ หรือพวกคุณเองก็เข้าร่วม เทศกาลใต้ดิน?”

เฉินเกอคิดได้แค่ความเป็นไปได้นี้เท่านั้น

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉินหย่งก็พยักหน้าอย่างแรง “ใช่ท่านอาจารย์ พวกเราตระกูลฉินเป็นตระกูลลึกลับ ดูแลกองกำลังของเมือง โจวมาเนิ่นนานแล้ว เพียงแต่ต่อมาก็หมดอำนาจลงและถูกขับ ออกจากโจว ที่ผ่านมา ตระกูลฉินของเรารับผิดชอบในด้านการ จัดเทศกาล ใต้ดิน โดยเฉพาะ คาดไม่ถึง ในเวลาไม่ถึง 20 ปี พวกเราตระกูลฉินจะเข้าร่วมเทศกาลนี้กลับต้องใช้ตั๋วเข้าชม! ”

พูดไป ฉินหย่งก็มองไปที่เฉินเกอและถาม “นายท่าน คุณมาที่ นี่ก็เพื่อเข้าร่วมเทศกาลใต้ดินหรือ? ไม่ทราบว่านายท่านเป็นแขก ของตระกูลใด? หรือว่า?”

“ฉันไม่ใช่แขกของตระกูลใดทั้งนั้น พูดไปก็กลัวนายจะหัวเราะ เยาะฉันมาเพื่อร่วมเทศกาลใต้ดิน แต่น่าเสียดายที่ จนกระทั่ง ตอนนี้ แม้กระทั่งบัตรเข้าร่วมยังไม่มีด้วยซ้ำ!

เฉินเกอมีรอยยิ้มจาง ๆ

“อ๊ะ? อาศัยพลังของนายท่าน ทําไมถึง…

ฉินหย่งแทบไม่อยากจะเชื่อ

ต้องรู้ว่า สำหรับผู้ที่ยิ่งใหญ่ระดับอาจารย์อย่างนี้ ไม่มีตระกูล ไหนที่รู้เรื่องแบบนี้แล้วจะไม่โลภขึ้นมา

ถึงขั้นที่ต่อให้ต้องทุบกะโหลกตัวเองก็ต้องหาอาจารย์เช่นนี้

เข้าไปเป็นพวกของตระกูลให้ได้

ทําไมน่ะหรือ?

ข้อแรก คุณจะได้รับแรงสมบัติบางอย่าง อีกทั้งยังสามารถมี ส่วนร่วมในการควบคุมอุตสาหกรรมต่างๆ และสร้างความ แข็งแกร่งให้ตัวเอง

ข้อสอง คุณจะได้รับการรับรองหลายๆ ด้าน ส่วนข้อที่สาม อีกทั้งยังเป็นข้อสำคัญที่สุด ก็คือตระกูลจากรุ่นสู่รุ่น จะสามารถสืบทอดต่อไปได้อย่างมั่นคง

เดิมทีคิดว่า อาจารย์ยอดฝีมือเช่นนี้ ตระกูลในข้าราชบริพาร คงมีจํานวนนับไม่ถ้วนแล้ว แต่คาดไม่ถึงเลยว่า อาจารย์คนนี้ กลับไม่มีจริงๆ!

“อย่างนั้นนายท่าน ผมมีเรื่องคิดขอเนรคุณ! ”

ทันใดนั้น ฉินหย่งก็ล้มลงคุกเข่า

“หืม? ” เฉินเกอมองเขาอย่างสงสัย

“นายท่าน คุณเป็นผู้มีพระคุณของผมและน้องสาว อีกทั้งยังมี พลังขนาดนี้ ผมอยากขอร้องให้นายท่าน ช่วยปกป้องตระกูลฉิน ของเรา และเป็นแขกผู้มีเกียรติของเรา! ”

ในเวลานั้นตระกูลฉิน ถูกขับออกจากเมืองจี้โจวก็เพราะไม่มีผู้ สนับสนุน

ถึงแม้จะเป็นตระกูลลึกลับ

แต่ฉินหย่งเองก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง บนโลกมีคนจำนวนน้อย นัก ที่อยู่เหนือระดับขอนักฝึกวิทยายุทธกำลังภายในขั้นสูง

หากตระกูลใดมีผู้แข็งแกร่งขนาดนี้นั่งอยู่ เกรงว่าความ แข็งแกร่งของตระกูลนั้นจะก้าวไปอย่างก้าวกระโดด

ตอนนี้อาศัยความสามารถที่อาจารย์แสดงออกมา ฉินหย่ง เข้าใจแล้วว่า เขาคือผู้ที่อยู่เหนือระดับขอนักฝึกวิทยายุทธกำลัง ภายในขั้นสูงคนนั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คืออนาคตของตระกูลจิน

“แขก?”

เฉินเกอขมวดคิ้ว

“จากนี้ต่อไป คุณสามารถเป็นผู้อุปถัมภ์ของตระกูลฉิน พวก เราตระกูลฉิน จะเคารพคุณในฐานะเจ้านายทุกรุ่นจากนี้ไป! ”

ฉินหย่งเอ่ยร้องขอ

เรื่องนี้ เฉินเกอเข้าใจดี

ตัวอย่างเช่น ก่อนหน้านี้ ตนเองคิดว่าหลินจิ๋วทนทุกข์อยู่ใน ตระกูลต้วน จากนั้นหลินจิ๋วจึงค่อยบอกกับตนเองว่า เขาเป็นผู้ อุปถัมภ์ของตระกูลต้วน เหอะเหอะ เพียงแต่ตระกูลต้วนถูก ตนเองทำลายลงไปแล้ว

เห็นได้ชัดว่า ตระกูลฉันต้องการให้ตนปกป้องพวกเขา แต่เดิม ตัวเฉินเกอไม่สนใจเรื่องพวกนี้

แต่ในขณะนี้ ตนเองต้องการที่จะเข้าร่วมเทศกาล ใต้ดินจริงๆ บวกกับข้อแรกพวกเขา ก็สามารถเป็นเกราะกำบังให้กับตนเอง ได้ ส่วนข้อสองเรื่องนี้ก็ไม่ได้ขัดขวางงานของตนเองแต่อย่างใด

อาจกล่าวได้ว่านี่ถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

“ได้! ”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินเกอก็พยักหน้าเห็นด้วย
แน่นอนว่า ในภาพรวมแล้ว เมื่อเห็นคนหนุ่มคนนี้ปกป้องน้อง สาวของตนอย่างสุดชีวิต เฉินเกอเองก็รู้สึกประทับใจอยู่บ้างเช่น กัน

ไม่นานนัก ฉินหญิงก็รีบโทรหาตระกูลของตนทันที ระหว่างที่รอ ฉินหย่งก็ได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมด ที่แท้ วันนี้เขาพาน้องสาวมาคุยธุระ แต่ผลคือมีนักฆ่าเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้น

สําหรับเรื่องที่ว่าเป็นฝ่ายใดที่ส่งมานั้น ฉินหย่งเองก็ยังไม่ แน่ใจ แต่ก็พอเดาได้ว่าเป็นใครสั่งมา

ย่อมต้องเป็นตระกูลว่านนายของเมือง โจว เมื่อยี่สิบปีก่อน ตระกูลฉินถูกขับออกไปจากโจว ก็เป็นเพราะ ตระกูลว่าน

นั่นเพราะเบื้องหลังของพวกเขา ได้รับการสนับสนุนจากคนที่

ไม่อาจเข้าไปยั่วยุได้

ไม่นานนัก ก็มีรถกี่สิบคันมาถึง

เป็นคนของตระกูลฉินลึกลับ

ตอนนี้หลินจิ๋วได้ป้องกันเปียวเปียวจากมาเรียบร้อยแล้ว

ตนเองสามารถกลับไปได้เองไม่มีปัญหา ในเมื่อตอบรับกับฉิน หย่งไปแล้ว จึงต้องดูแลพวกเขาตระกูลฉิน
ตนเองจะต้องจริงจังมากขึ้นสักหน่อย ดังนั้น เขาจึงติดตามฉินหย่งไปด้วย

พวกเขามุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ที่ตระกูลฉินอาศัยอยู่ชั่วคราว “หย่งเอ๋อ เหมยเหมย พวกคุณสบายดีหรือไม่?”

รถเพิ่งจะหยุดลง

ก็มองเห็นหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

และคนๆ นั้นก็คือมารดาของฉินหย่ง ฮูหยินฉัน และที่ประตู มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งยืนอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วย

ความกังวล

ด้านหลังของเขา มีชายชราผู้หนึ่ง คนวัยกลางคน และคนหนุ่ม สาวอยู่ข้างหลัง

เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดเป็นคนตระกูลฉิน

“แม่ พ่อ พวกเราไม่เป็นไร อีกทั้ง ล้วนเป็นเพราะอาจารย์เฉิน ช่วยเราเอาไว้ไม่อย่างนั้น ลูกคงไม่มีโอกาสได้มาพบหน้าพวก ท่านแล้ว!”

ฉินหยังกล่าวอย่างตื่นเต้น

” โอ้? อาจารย์เฉิน? ”

ชายวัยกลางคนตกตะลึง อีกทั้งพวกชายชราต่างก็หันมามอง เฉินเกอด้วยความประหลาดใจ….


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ