บทที่ 752 อย่างนั้นฉันจะออกโรงแล้ว

และในขณะที่ยังไม่มีใครมีปฏิกิริยาตอบกลับ

ตูม!

ทันใดนั้นก็เกิดการระเบิดที่รุนแรงขึ้น และเห็นว่ากรงเหล็กที่ ทําจากเหล็กกล้ากลับถูกทำลายลงจนกระจัดกระจายเป็นชิ้นเล็ก ชิ้นน้อยและพุ่งออกไปยังรอบๆ

รอบๆ เวทีต่อสู้ ชิ้นส่วนกำลังฟุ้งกระจายออกไปอย่างดุเดือด

และทรงพลังเสียยิ่งกว่ากระสุน

ในขณะเดียวกันมันก็มาพร้อมกับฝุ่น

ในพริบตา พื้นดินและท้องฟ้าพลันเปลี่ยนแปลงราวกับว่า พื้นที่ทั้งหมดกำลังจะถูกทำลายลง

“อ๊า!”

เสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังขึ้น

ฝูงชนกระจัดกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง หลังจากฝุ่นละอองตกลงมา ในที่สุด วัวตัวใหญ่ตัวหนึ่งก็ ค่อยๆ เดินออกมาจากกรุงอย่างช้าๆ

ทุกย่างก้าวล้วนทำให้ต้องตกตะลึง มันก้าวเดินไม่ช้าไม่เร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาของมันที่เป็นสีขาว
ด้านหลังของมันยังมีวัวตัวเล็กเดินตามมาอีกหลายตัว

“มอ!”

เสียงร้องดังสนั่นสั่นไหวขึ้นมา

คนรอบด้านล้วนกำลังตกใจหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง

ไม่มีใครกล้าที่จะขยับ

รวมทั้งว่านเสวีเองก็กำลังมองภาพตรงหน้าอย่างประหลาดใจ

ไม่กล้าขยับนั่นเป็นเพราะ หากเกิดการเคลื่อนไหวขึ้น คงไม่มี ใครสามารถรับประกันได้ว่า ตนเองจะไม่กลายไปเป็นเป้าหมาย แรกของการโจมตี

“ลุงไป … ”

ในใจของว่านเสวรู้สึกกังวล

ในขณะเดียวกันเธอก็มองไปที่หลี่เส้าจงซึ่งกำลังนั่งเงียบๆ อยู่

ด้านหนึ่ง

เขายังคงหลับตาอยู่เช่นเดิม

สถานการณ์ตรงหน้านี้ เขาไม่เห็นงั้นหรือ?

ไม่

เขาเห็นแล้ว ทำไมจึงจะไม่เห็นกัน

แต่ว่า ท่าทีของเขาชัดเจนอย่างยิ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เป็น พวกมดปลวกเท่านั้น ก็แค่มดตัวนี้ออกจะโตขึ้นมาสักหน่อย และมันก็เป็นเพียงแค่เรื่องขบขันของมดปลวกเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง!

น่าหัวเราะ ช่างน่าหัวเราะเสียจริง!

หลี่เส้าจงคิดอยู่ในใจ: ทำไมเรื่องไร้สาระแบบนี้ถึงได้ปรากฏ ในโลกอยู่เสมอ?

“คุณชายหลี่ สัตว์ประหลาดตัวนี้ทำร้ายผู้คนแล้ว! ” ว่านเสน่เห็นว่าเขาไม่ได้ขยับ จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเดือน

อีกทั้งยังคาดหวังจากเขาเป็นอย่างยิ่ง

ชื่อของหลี่เส้าจง เห็นได้ชัดว่าคนทั่วไปหลายคนเองก็เคยได้ บนอินเทอร์เน็ต

จากนั้น จึงค่อยๆ เคลื่อนไปทางด้านหลังของหลี่เส้าจง นี่เป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุดอย่างเห็นได้ชัด หลี่เส้าจงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะขึ้นมา

“มอ!!!”

ในเวลานี้เอง จู่ๆ ปีศาจตัวเขาขาวก็เงยหน้าขึ้นและคำราม

เท้าหน้าของมันยกขึ้น

ท่าทางของมันราวกับกำลังดูยั่วยุ

เห็นได้ชัดว่า ก่อนหน้านี้มันถูกจับมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ แต่ เมื่อดูในตอนนี้ ดูเหมือนจะมีสาเหตุบางอย่าง มันเริ่มเอ่ยร้อง ตะโกน รอให้มนุษย์ตรงหน้าปรากฏตัวอีกครั้ง
เขาต้องการแก้แค้น เพื่อกู้คืนหน้าตาที่เสียไปกลับมา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่มีใครขยับ มันจึงยิ่ง

โกรธ

“อาจารย์ ทําอย่างไรดี? ”

เฉินเปียวเปียวเองก็กลัวเช่นกัน เธอมองไปที่เฉินเกออย่างรีบ

ร้อน

ในขณะที่เฉินเกอกำลังจะเอ่ยตอบ

“สัตว์ร้าย อย่าได้หยิ่งผยอง!”

และมีเสียงระเบิดดังขึ้น

จากนั้น ก็เห็นเป็นเงาร่างหนึ่งกระโดดตรงไปยังพื้นที่โล่ง

เขาบินไปในอากาศ จนทำให้คนในสนามเองก็ตื่นเต้นตกใจขึ้นมาเช่นกัน

“แม่เจ้า มีคนบินได้อยู่จริงๆ!

“นั่นสิ หรือว่าคนผู้นี้จะเป็นผู้ฝึกตนอย่างที่ในตำนานเขาเล่า

กัน?”

มีบางคนร้องอุทานขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ในสนาม มีชายชราในวัยหกสิบเศษ รูปร่างผอมราวกับกิ่งไม้ แต่กลับสูงส่งดั่งเซียน

ทันทีที่เขาปรากฏตัว เฉินเกอเองก็พบว่า บนตัวเขา มีกลิ่นอายของผู้ฝึกตนอันแข็งแกร่ง

เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้ฝึกตน

“มอ!”

เมื่อปีศาจตัวเห็นว่ามีคนปรากฏตัวขึ้น มันก็เต็มไปด้วยจิต วิญญาณแห่งการต่อสู้

จากนั้นจึงพุ่งเข้าโจมตีผู้สูงอายุโดยตรง

“หึ อีกเดี๋ยวฉนจะเอาสัตว์ร้ายอย่างเจ้าไปนั่นเป็นเนื้อวัวแล้ว

กินซะ! ”

ชายชราหัวเราะเยาะ

จากนั้น เขาก็ร่ายเวทกลับ

จะเห็นได้ว่า ชายชรากำลังใช้รัศมีกระบี่อันทรงพลังฟาดฟัน

เข้าใส่ปีศาจวัวโดยตรง

แต่ในเวลานั้นเอง เขาของปีศาจวัวก็เปล่งแสงสีขาวขึ้นอย่าง กะทันหัน มันเกิดรัศมีเป็นเกลียวและพุ่งตรงเข้าหาชายชราทันที

ตูม!

ล่าแสงสองลำพุ่งออกมาเป็นหนึ่งเดียว

จนทําให้ดาบของชายชราสลายไปในทันที

“อะไรกัน? ”

ไกลออกไป เฉินเกอมองดูเขา ราวกับรู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกที่เกิดขึ้นในน้ำเสียงของเขา

เป็นเพราะการต่อสู้เมื่อครู่เพียงครั้งเดียวก็รู้ได้ทันทีว่า ความ แข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน

ปัง!

ในไม่ช้า รัศมีสีขาวก็พุ่งเข้ามาใส่หน้าอกของชายชรา เขาลอย ออกไปไกลและกระแทกเข้ากับอัฒจันทร์อย่างแรง

“อ๊า!”

เวลานี้ คนทั้งหมดถึงได้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริงๆ ชายชราผู้มีพลังเช่นนี้ ถึงกับถูกทุบตีเพียงแค่ในครั้งเดียว นี่ แทบจะเรียกได้ว่าคือปีศาจ วอร์คราฟต์

ปีศาจวัวไม่สนใจคนอื่นๆ

มองดูชายชราที่นอนอยู่บนพื้นอย่างขบขัน

จากนั้นจึงยกเท้าขึ้นและเหยียบลงบนตัวเขาอย่างดูถูก

“ลุงโม่ดูเหมือนจะตกอยู่ในอันตราย! ” ในเวลานี้ ว่านเสวกลับมีใบหน้าตึงเครียด

“ลุงโม่เป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูล อีกทั้งยังเป็นเพื่อนของ คุณพ่อ คุณชายหลี่ คุณพอจะรู้วิธีจัดการกับปีศาจวัวหรือไม่ ช่วย ลุงโม่ออกมาได้ไหม?”

ว่านเสวกล่าวอย่างร้อนรน
“ได้! ในสายตาของฉัน นั่นก็แคมดปลวก! ”

หลี่เส้าจงลืมตาขึ้นเล็กน้อยและกล่าวเสียงเรียบ

“อย่างนั้นได้โปรดรีบช่วยลุง โม่เถอะค่ะ! ”

ว่านเสน่เอ่ยร้องอย่างกังวล

พวกซิ่วซิ่วเองก็ต่างมองไปที่ หลี่เส้าจง ด้วยความคาดหวัง แม้ว่าคนผู้นี้จะหยิ่งอย่างยิ่ง แต่ความหยิ่งยโส ย่อมมีสาเหตุ สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง

ในขณะนี้ ทุกคนต่างก็ตั้งความหวังไว้ที่หลี่เจ้าจง

“เธอต้องการให้ฉันต่อสู้กับมดปลวกพวกนี้? เสี่ยวเสา ฉันเคย สาบานไว้ ฉันจะไม่ลงมือกับมดปลวกพวกนี้ นั่นเพราะไม่ว่าจะ เป็นมันหรือเขาก็ล้วนแล้วแต่เล็กเกินไป! ”

หลี่เส้าจงขมวดคิ้ว

จะให้ตนเองไปต่อสู้กับมดพวกนี้จริงๆ หรือ?

ไม่!

ในใจของหลี่เส้าจงกำลังดิ้นรนเจ็บปวด

“มอ!”

ทันในนั้นปีศาจวัวก็พุ่งเข้าใส่ชายชราอย่างไร้ความปรานี จน ชายชรากระอักเลือดออกมา

การทำเช่นนี้ เห็นชัดว่าเป็นการท้า ยังมีใครกล้าขึ้นมาหรือไม่?
“คุณชายหลี่ ช่วยคนหนึ่งชีวิตยิ่งสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น ฉันขอร้อง คุณ โปรดช่วยลุงโม่ด้วย! เขาใกล้จะตายในเงื้อมมือของสัตว์ ประหลาดแล้ว!”

ดวงตาของว่านเสวมีน้ำตาไหลออกมา

“อืม เสี่ยวเสว ฉันเห็นแก่หน้าเธอ ดังนั้นจึงยอมละเว้นกฎลง เพื่อเธอ วันนี้ฉันจะกำจัดมดปลวกนี้! ”

หลี่เส้าจงยิ้มจาง ๆ

“คุณชายหลี่ ขอบคุณ! ”

ว่านเสวพยักหน้าอย่างหนัก

“แม่เจ้า ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์หลี่เส้าจงกำลังจะออกโรงแล้ว!”

“เหตุการณ์ตรงหน้าในวันนี้จะต้องบันทึกเอาไว้ ที่แท้ข่าวลือ ในอดีตทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องจริง โลกนี้ช่างไม่ธรรมดา! ”

ทุกคนกำลังเดือดพล่าน

ส่วนด้านของหลี่เส้าจง เขากระโดดเหาะขึ้นไปในอากาศ

โดยตรง

หลังจากลงมาบนพื้น เขาก็เผชิญหน้ากับปีศาจตัวด้วยมือที่ไขว้ หลังเอาไว้ข้างหนึ่ง

“ว้าว

ทุกคนในที่ลานล้วนแตกตื่น
ในขณะที่พวกหญิงสาวอย่างว่านเสวและซิ่วจิ๋ว ถึงแม้ว่าจะมี บางคนไม่พอใจกับทัศนคติของหลี่เส้าจง แต่ในขณะนี้ กลับ ชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง

จากนั้น ทุกสายตาก็มองไปที่เขา

“มอ!”

แน่นอนว่า ปีศาจวัวนั้นกำลังบ้าเลือด เมื่อเห็นว่าหลี่เส้าจงเข้า มา มันก็เลิกสนใจที่จะเตะชายชราอย่างตามอำเภอใจ และหัน กลับไปมองไปที่หลี่เส้าจงอย่างประเมิน

จากนั้นจึงส่งเสียงคำรามที่ท้าทาย

“สัตว์เดรัจฉาน รนหาที่ตายเองหรือว่าต้องให้ฉันลงมือ หาก ฉันลงมือแล้ว แกคงน่าสมเพชอย่างยิ่ง!

หลี่เส้าจงเอ่ยพร้อมกับมือข้างหนึ่งที่สอดอยู่ในกระเป๋า และ

หลับตาลงขณะที่เอ่ย

“มอ!!!”

ราวกับว่าปีศาจวัวจะสามารถเข้าใจภาษาของมนุษย์ได้ จาก นั้นมันก็โกรธขึ้นมาทันที

ขนวัวบนตัวของมันลุกตั้งตระหง่านราวกับหนามแหลมคม จากนั้นมันจึงพุ่งเข้าใส่หลี่เส้าจงทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ