บทที่ 729 มดเล็กกินช้างใหญ่

เมืองหนานหยางที่ท่าเรือเกาะฮ่องกง

บัดนี้ที่นี่เป็นจุดที่ฮือฮามาก

มีคนมามุงดูเป็นจำนวนมาก

ที่แท้มีคนหนึ่งกำลังคลานอยู่บนพื้นทำให้เป็นที่จับตามองของ ทุกคน

ทุกคนต่างกระซิบกระซาบพูดคุยกัน แต่ไม่มีใครกล้าก้าวเข้า มาหนึ่งก้าวเพื่อช่วยเหลือเขา

“โอ้โห นี้ไม่ใช่หลี่เจิ้นถั่วที่เป็นประธานหลี่เหรอ? ”

ในที่สุดก็มีคนจำคนที่อยู่ตรงหน้าได้

ใช่แล้ว คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น ซึ่งคือประธานหลที่มีชื่อเสียงใน แวดวงธุรกิจ

โอ้สวรรค์ ประธานหลี่เป็นใครกัน ทำไมตอนนี้ถึงตกอับเพียง

เขาหวาดกลัว

และเมื่อเขาพูดเช่นนี้ คนจำนวนไม่น้อยต่างหยิบโทรศัพท์ขึ้น มาถ่ายรูป

เพราะประธานหลี่ที่อยู่ตรงหน้า บัดนี้ร่างกายได้รับบาดเจ็บไปทั้งตัว และเส้นเอ็นทั้งแขนและขาของเขาก็ถูกกระทืบจนหัก

ทำให้คนสงสารเวทนายิ่งนัก

“ท่านประธานหลทำไมท่านถึงมีสภาพเช่นนี้ล่ะครับ ผมได้ยิน ว่าท่านอยู่ที่เมืองจีนหลิงมิใช่หรือครับ ทำไมถึงกลับมาที่ท่าเรือ กะทันหันล่ะครับ? ”

เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนนี้รู้จักกับประธานหลี่ จึงได้เข้ามา ถามอย่างสงสาร

และในเวลาเดียวกันยังรีบเอาน้ำเปล่าของตนออกมาเพื่อจะ

ให้หลี่เจิ้นถั่วที่คอกำลังแห้งดื่ม

ผลปรากฏว่ายังไม่ทันเข้าปากก็ถูกคนแตะทิ้งออกไป

เป็นบอดี้การ์ดหลายคนที่เดินมาอย่างยิ้มเยาะเย้ย

“ไอ้เฮีย ไอ้อ้วนเอ้ยไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปเร็วๆ อย่ามา สาระแนยุ่งเรื่องของคนอื่น ไม่เช่นนั้นนายจะจบชีวิตอยู่ที่นี่ !!

บอดี้การ์ดชุดด่ากล่าวอย่างเย็นชา

ชายวัยกลางคนอยากจะต่อต้าน แต่เมื่อเห็นคนเหล่านี้ไม่ ธรรมดาจึงไม่กล้าที่จะหยุดยั้งการกระทำต่ำทรามนี้

ขณะนี้จึงได้แต่จากไปอย่างสลดใจ

ส่วนหลี่เจิ้นกั๋วอยากเอาน้ำขึ้นมาดื่มสักอีกหนึ่ง ผลปรากฏว่าถูกบอดี้การ์ดชุดดำเหยียบสองมืออย่างสุดแรง
เหยียบบนหลังมือจนสาหัสแล้วยังกดทับอย่างรุนแรงอีกด้วย

“ไม่ใช่เคยพูดแล้วเหรอว่าไม่ดื่มน้ำเป็นเวลาเจ็ดวัน วันนี้เพิ่งจะ วันที่สามเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ! ไอ้เฮีย ยังคิดว่าเป็นตัวเด่น ของตระกูลเฉินอยู่อีกเหรอ ยังคิดจะให้คนนำน้ำมาให้ดื่ม จากนี้ ไปตระกูลเฉินเปลี่ยนชื่อเป็นตระกูลซีเหมินแล้วโว้ย พวกนาย เป็นได้แค่สุนัขของตระกูลซีเหมินเท่านั้นแหละ!

บอดี้การ์ดพูดอย่างเย็นชา

ส่วนหลี่เจิ้นกั๋วกระหายเต็มแก่จึงฝืนไปดื่มน้ำที่กระเด็นอยู่บน

“แม่งเอ้ย นายอยากดื่มน้ำมากนักใช่ไหม? ฮ่าๆๆๆๆ พรรค พวกเอ๋ยโยนเขาลงแม่น้ำดีไหม ถ้าเขาสามารถมีชีวิตง่ายขึ้นมา บนฝั่งได้ก็ถือสักว่าเขาโชคดี

บอดี้การ์ดพูดอย่างหัวเราะเยาะ

พวกเขาขานตอบอย่างพร้อมเพรียบกัน

พูดถึงเฉินเกอหลังจากที่ออกจากเกาะแห่งนั้น ในแถบทะเล ตะวันออกเฉียงใต้

และผ่านมาที่เกาะฮ่องกงเพื่อเตรียมจะกลับเกาะของบ้านตระ

กูลเฉิน

บังเอิญมาเจอภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า
เพียงแต่บัดนี้เขาไม่อยากจะไปยุ่งเรื่องของคนอื่นมากนัก

กำลังเตรียมตัวจะเดินผ่านไป

เมื่อได้ยินเสียงร้องคารามด้วยความเจ็บปวดของหลี่เจิ้นกั๋ว เขายังคิดว่าหูของตนฝาดไป

สุดท้ายเมื่อหันหน้าไปมองก็เป็นหลี่เจิ้นกั๋วจริงๆ!

เป็นไปได้อย่างไรกัน?

เปลือกตาเฉินเกอกระตุก

บัดนี้จึงไปปรากฏตัวตรงหน้าคนเหล่านี้

“เจิ้นกั๋ว!!

เฉินเกอเรียกอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หลายวันก่อนได้พบหน้ากันยังดีๆอยู่เลย และเป็นกั๋วกำลัง จัดการเรื่องการโอนย้ายกรรมสิทธิ์ทรัพย์สินอยู่ และตัวเขาอยู่ที่ เมืองจินหลิงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น?

ส่วนหลี่เฉินกั๋วเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเฉินเกอแหงนหน้าขึ้น มองอย่างตัวสั่น

“คุณ…….คุณชายเฉิน? ”

ชั่วขณะนั้นหลเจิ้นถั่วน้ำตาไหลริม

เหมือนตอนอยู่ในความมืดมิดแล้วได้พบเจอแสงสว่างอีกครั้ง

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ”
เฉินเกอรีบถาม.

“เป็นฝีมือของตระกูลกู่กับสำนักฟีนิกซ์ที่มายึดครองตระกูล เฉินแล้วมอบให้เมืองไทตระกูลซีเหมินเป็นผู้ดูแล พวกเขาแบ่ง ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลเฉินไป! ผมต่อต้านพวกเขาจึง ถูกจับมาอยู่ที่นี่ครับ!

หลี่เจิ้นถั่วพูดอย่างสะอึกสะอื้น

“อืม? คนนี้เป็นใคร? หรือเป็นคุณชายเฉินคนนั้นที่ตระกูล กำลังตามหาอยู่? ”

ส่วนบอดี้การ์ดด้านข้างต่างสบตากัน บัดนี้แววตาของพวกเขา เกิดประกายระยิบระยับ

ตอนนี้ตระกูลก่สั่งการให้ตระกูลซีเหมินไปทรมานผู้ที่เป็นคน ของตระกูลเฉิน เพื่อที่จะได้ล่อเฉินเกือคนนี้ออกมา และฉวย

โอกาสจับตัวเขาไว้

ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้ดีมาก คนนี้มาให้จับตัวถึงที่เลย พอถึงเวลานั้น พวกเขาทั้งหลายก็จะร่ำรวยแล้ว

“ตระกูลซีเหมินของพวกนายยังจับใครไปบ้าง? ลุงสองเฉินผิง อันพวกเขาล่ะ?

เป็นไปอย่างที่คิดไว้จริงๆ ตระกูลเฉินเกิดเรื่องแล้ว และคิดไม่ถึงว่าตระกูลกู่กับจิ๋วโล่หวางสะกดรอยตามตนมาถึงที่นี่ได้
บัดนี้เฉินเกอมองบอดี้การ์ดสามคนที่ควบคุมตัวหลี่เฉินกั๋วอยู่

อย่างโมโห

ส่วนบอดี้การ์ดต่างหัวเราะชอบใจ

“ไอ้โง่นี้กำลังถามพวกเราอยู่เหรอ? ”

“ใช่ แถมยังมีสีหน้าโมโหด้วย?

เหล่าบอดี้การ์ดพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม

ส่วนเฉินเกอได้ขมวดคิ้วไว้แน่น

บัดนี้ได้ยกฝ่ามือขึ้นมาจู่โจมตบไปยังหน้าผากของบอดี้การ์ด คนหนึ่ง

เสียงดัง ปัง หนึ่งครั้ง

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าเหมือนราวกับกระสุนปืนใหญ่ได้ยินใส่ แตงโมรูปหนึ่ง ซึ่งหัวสมองของคนนี้ได้แตกเป็นเสี่ยงๆ

“หา! ”

ผู้คนรอบข้างต่างตกใจกลัวจนวิ่งหนีอย่างกระเจิดกระเจิงแบบ ไร้เงาคนอยู่ต่อ

ส่วนบอดี้การ์ดสองคนที่เหลือก็ตกใจจนเอ๋อไปเลย

“โอ้โห! เขาเก่งกาจมากๆ ที่แท้พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย! ”
บอดี้การ์ดทั้งสองสบตากันแวบหนึ่ง

รู้สึกกระวนกระวายเป็นอย่างมาก

มิน่าล่ะตระกูลถึงต้องใช้เวลาจับตัวเขาตั้งนานขนาดนี้ เข เขา เป็นคนที่เก่งกาจอย่างนี้นี่เอง!

“เกิดอะไรขึ้น? ผมถามเป็นครั้งสุดท้ายกับพวกนายแล้วนะ!

เฉินเกอพูดอย่างเย็นชา

“เชอะ พวกเราไม่บอกหรอก ถ้าพวกเราบอกไปแล้วคุณจะฆ่า พวกเราทันที แต่ถ้าพวกเราไม่บอก ถ้าอย่างนั้น……..

“ผัวะ!

พวกเขายังไม่ทันพูดจบ เฉินเกอก็ดีดนิ้วเบาๆจนทำให้หัวพวก เราสองคนแตกสลายเป็นชิ้นเล็กๆ

“เจิ้นกั๋ว ผมจะรักษาแผลให้คุณก่อนนะ! ”

เห็นหลี่เจิ้นกั๋วที่เจ็บปวดจนทนไม่ไหว

ร่างของเฉินเกอแค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็นำเขามาอยู่ที่ป่าไม้

แน่นอน ตอนนี้เฉินเกอจะรักษาคนไม่จำเป็นต้องใช้วิธีเหมือน เมื่อก่อนแล้ว

บัดนี้เฉินเกอได้ปิดตาทั้งสองข้างลงเล็กน้อย จากนั้นก็เห็นบนหน้าผากของเขาค่อยปรากฏนัยน์เทพศุภรวิเศษขึ้นมา
แสงประกายสีทองได้ครอบคลุมตัวของหลี่เจิ้นถั่วเอาไว้ จากนั้นบาดแผลบนตัวหลี่เจิ้นกั๋วก็ได้หายไปในชั่วพริบตา เดียวจนน่าอัศจรรย์ใจ

หลังจากที่แสงประกายสีทองได้จางหายไป

หลี่เจิ้นกั๋วรู้สึกว่าร่างกายของตนเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมา เห็นเงินเกอ ในตอนนี้ไม่มีความน่านับถือเกรงขามอีกต่อไป แต่เสมือนเป็นดั่งปีศาจก็ไม่ปาน จึงมองเฉินเกออย่างไม่อยากจะ เชื่อ

“คุณชายเฉิน………น! ? ”

หลี่เจิ้นถั่วไม่กล้าพูด เพราะเขาหายดีหมดแล้ว

“เรื่องพวกนี้ค่อยว่ากันทีหลัง ตระกูลเฉินเกิดอะไรขึ้นกัน? ”

เฉินเกอถาม

บัดนี้หลี่เจิ้นกั๋วจึงได้เล่ารายละเอียดยิบย่อยให้ฟัง

ที่แท้..………

ห้าวันก่อนตระกูลเฉินก็เกิดเรื่องขึ้นแล้ว

สำนักฟีนิกซ์กับตระกูลกจับตัวประธานเก่าเฉินผิงอันถึงที่บ้าน และในขณะเดียวกันยังจับตัวพวกฟางเงี่ยนนั้นไปด้วย แย่งชิง ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลเฉินไป หลี่เจิ้นถั่วต่อต้านพวกเขา

จึงถูกพวกเขาจับตัวมา
และหุ่นเชิดของพวกเขาคือเมืองไทตระกูลซีเหมิน ตอนนี้คนของตระกูลซีเหมินที่อยู่ในเกาะฮ่องกงช่างเหิมเกริม

สิ้นดี

ทรมานคนของตระกูลเฉินทุกวิถีทาง

“และที่สำคัญ พอพวกเขารู้ว่าฟางเงี่ยนนั้นเป็นคู่หมั้นของคุณ แล้ว จึงถูกคุณชายของตระกูลซีเหมินขายตัวไปที่บาร์แห่งหนึ่ง เพื่อหยามศักดิ์ศรีให้เป็นสาวนั่งดริ้ง ตอนนี้ได้ยินว่าตระกูลได้ วางกับดักที่บ้านตระกูลเฉินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รอเพียง ให้ท่าน ไปติดกับเท่านั้นเอง! ”

หลี่เจิ้นกั๋วเล่าเรื่องทั้งหมดที่ตนออกมา……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ