บทที่ 727 สถานการณ์แปรเปลี่ยนกะทันหัน

ชายวัยกลางคนไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเอง

แต่เขาต้องดูให้แน่ใจเสียก่อน จึงรีบติดตามชายชุดด่าคนนั้น ไปในเส้นทางที่เขาได้หายตัวไป

ปั๊ม ปั๊บ ปิ๊บ!

ทันใดนั้นภายในถ้ำได้ประกายแสงระยิบระยับอย่างไม่หยุด หย่อน

นี่เป็นแสงสีทองบนรอบตัวเฉินเกอที่ได้สองประกายออกมา

“อันนี้ถือจะเป็นการบรรลุวิถีแห่งฟ้าอย่างแท้จริง!

รู้สึกได้ว่า ในร่างกายทุกสัดส่วนเหมือนมีพลังดั่งคลื่นลูกน้ำที่ พุ่งทะลุออกมา และความสบายตัวภายในร่างกายของเฉินเกอ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

และพลังมหาศาลก็ได้พุ่งทะยานออกมา

สิ่งที่เฉินเกอกำลังพินิจพิจารณาอยู่นั้นไม่ใช่วิธีการใช้พลัง มหาศาลนี้ แต่เป็นวิธีควบคุมพลังมหาศาลนี้ต่างหาก

เขารู้สึกว่าร่างกายตนแข็งแกร่งเหลือเกิน และไม่มีพิษชนิดใด มาทำร้ายได้ แค่พลิกฝ่ามือก็สามราถระเบิดภูเขาได้หนึ่งรูป

ช่างเก่งกาจยิ่งนัก
สิ่งนี้หรือที่เรียกว่าการบรรลุในขั้นแรกอย่างแท้จริง? เฉินเกอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

โชคดีที่มีกำลังภายในสวนเทียนสามารถใช้วิชาควบคุม ลมปราณได้ มิเช่นนั้นแล้วตัวเองก็ไม่รู้ว่าจะควบคุมพลังมหาศาล นี้ได้อย่างไรกัน

แน่นอนเฉินเกอเห็นหลังจากได้บรรลุแล้ว ปานเจ็ดจุดบน ร่างกายตนได้หายไปในพริบตา

และแสงสีน้ำเงินได้ปกคลุมร่างกายตัวเองไปทั่ว

อันนี้เป็นสัญญาณเตือนว่าจะกลับไปสู่โลกปัจจุบันนี่นา!

เฉินเกอกำลังคิดอยู่พลางเอ่ยขึ้นมา

ตอนนี้ตนได้บรรลุเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถือว่ามีพรสวรรค์ในขั้น แรกอย่างแท้จริง

เมื่อพลังความสามารถเพิ่มขึ้น จึงทำให้เงินเกอมีความกล้า

หาญเพื่อที่จะไปดูหน้าตาของคนชุดดำคนนั้น

ต้องรักษาเวลาทุกเสี้ยววินาที

รู้สึกว่าชายชุดดำได้หนีออกไปแล้ว เฉินเกอจึงไม่กล้าเสียเวลา แม้แต่นิดเดียว รีบเหาะลอยขึ้นไปแล้วกลายร่างเป็นแสงพุ่งตรง ไปยังทางที่ชายชุดดำหนีไป

“โอ้โห เทวดานางฟ้าชัดๆ!

กลุ่มวิศวกรตกตะลึงตาค้าง
ชั่วพริบตาเดียว

เงินเกอก็ตามมาถึงจนได้

จุดที่ไม่ไกลออกไปนัก ชายชุดดำกำลังปะทะฝีมืออยู่กับลุงสอง เห็นได้ชัดว่าชายชุดดำคิดจะถอยหนี แต่ลุงสองรั้งไว้ไม่ยอม

ปล่อย

แต่ว่าลุงสองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายชุดดำ

ทั้งสองกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดอยู่นั้น ในขณะเดียวกัน สังเกตเห็นบนท้องฟ้ามีการเปลี่ยนแปลงขึ้นมา

ชายชุดด่าต้องหยุดชะงัก

รีบถอยห่างไปด้านหลัง

เฉินเกอออกพลังหนึ่งฝ่ามือ

โครม!

พลังที่แรงกล้าได้พุ่งตรงเข้าใส่ ซึ่งเกินกว่าชายชุดจะต้านทาน

“วันนี้ ผมจะดูหน้าตาที่แท้จริงของคุณให้ได้เลย! ”

เฉินเกอพูดอยู่ในใจอย่างเยือกเย็น ฉวยโอกาสตอนที่ชายชุดดำล้มถอยหลังออกไป เฉินเกอรีบเอื้อมมือไปดึงผ้าปิดหน้าของชายชุดดำทิ้ง
ส่วนเขาไม่สามารถต่อทานพลังที่เฉินเกอมีอยู่ได้ในขณะนี้

ทันใดนั้นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

และเฉินเกอก็อ่านแววตาของเขาออก

บัดนี้จึงรู้สึกคุ้นเคยยิ่งนัก

ขณะที่กำลังเกือบจะดึงผ้าปิดหน้าออกได้นั้น

ปั๊ม ปั๊ม ปั๊บ!

แสงไฟสีน้ำเงินได้ประกายปกคลุมร่างกายของตนอย่าง กะทันหัน

ให้ตายเถอะ! ต้องกลับไปแล้ว!

เฉินเกอพูดอย่างร้อนรน

และในชั่วขณะที่จะกลับไปพลังที่เหลือล้นของหินโชคชะตาทำ ให้เฉินเกอไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้แม้แต่ก้าวเดียว

โครม!

แสงประกายล่องลอยผ่านไป

ร่างกายบนตัวเฉินเกอที่มีแสงประกายสีน้ำเงินอยู่นั้นได้จาง หายไป

เขากลับมามีความรู้สึกแบบเดิมอีกครั้ง เพียงแต่ว่าเป็นการรับ รู้ที่พร่ามัวไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

แต่ว่าดวงตาของชายชุดดำเนินกอมองเห็นได้อย่างชัดเจนและเห็นใบหน้าครึ่งหน้าแล้วด้วย

ใช่ เขารู้จักมักคุ้นคนนี้ดี

และที่สำคัญเขาเป็นคนรอบข้างของตน

แต่ว่าเฉินเกอคิดไม่ออกว่าเขาเป็นใครกันแน่!

บึ้ม!

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่ข้างใบหูของเฉินเกอมีเสียง ระเบิดส่งเข้ามากะทันหัน

เสียงที่ดังสนั่นนี้ทำให้เฉินเกอสะดุ้งตื่น

ราวกับสะดุ้งตื่นจากความฝันก็ไม่ปาน

เงินเกอค่อยๆลืมตาขึ้น

พบว่าตัวเองปรากฏตัวอยู่บนเกาะแห่งหนึ่ง ซึ่งบนเกาะแห่งนี้มี ต้นไม้ขึ้นมาอย่างมากมาย

รีบเปิดจิตสำนึกวิญญาณเพื่อดูสถานการณ์ในบริเวณนั้น ซึ่ง สามารถรับรู้ได้ว่ามีเรือโดยสารแล่นผ่านไปอย่างไม่ขาดสาย

“ตอนนี้ตัวเองน่าจะกลับมายังโลกปัจจุบันแล้ว แต่กลับผิด ตำแหน่งมาอยู่ที่เกาะแห่งนี้! ”

เฉินเกอคิดอยู่ในใจ

อยากจะกลับบ้านตระกูลเฉินที่เมืองหนานหยางไม่ใช่เรื่องยาก อีกต่อไป เฉินเกอกำลังคิดจะบินเหาะกลับไป
เพราะหลังจากที่นิ่งเงียบแล้วรับรู้การมีอยู่ของพลังพื้นฐาน พบว่าสมบูรณ์อยู่ครบทุกอย่าง หินโชคชะตาช่างน่าอัศจรรย์ใจ เหลือเกิน

ตอนนี้เข้าไม่จําเป็นต้องกลัวอะไรแล้ว

แต่ว่าปัญหาก็ตามมาติดๆอีกครั้ง

นั้นก็คือพลังพื้นฐานที่เพิ่งรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้งทำให้เป็นเธอมี พลังมหาศาล และพลังนี้ก่อนที่มีควบคุมลมปราณมาควบคุม จะ เหมือนต้องแบกรับภูเขารูปใหญ่เอาไว้

เฉินเกอจึงต้องหยุดบินเพื่อมาปรับสมดุลให้เข้ากับพลังที่ มหาศาลอันนี้เสียก่อน

เฉินเกอก็นั่งขัดสมาธิเริ่มใช้วรยุทธ์ขึ้นมา

และในขณะเดียวกันที่บ้านตระกูลเฉิน

แสงฟ้าผ่าได้ประกายขึ้นผ่านบ้านตระกูลเฉินเป็นระลอก

แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้หลงเหลืออะไรไว้เลย

เฉินผิงอันกำลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยอย่างกังวลใจ

บัดนี้จ้องมองตาโต เทพจื่อเยียนนี้มันเกิดอะไรขึ้นครับ? เสี่ยว เกอล่ะ? ถ้านับดูเวลาแล้วตอนนี้เขาน่าจะกลับมาแล้วนะครับ?”

เฉินผิงอันรีบถาม

“อืม แต่ว่าไม่ต้องเป็นห่วง น่าจะปรากฏตัวผิดตำแหน่งเท่านั้น ก่อนที่เสี่ยวเกอจะกลับมาต้องเคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็วจึงส่งผลให้ไม่สามารถกลับมายังที่ตรงนี้ได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าหิน โชคชะตาจะนำพาเขาไปอยู่ที่ไหน!

โล่จื่อเยียนกล่าว

“ถ้าเป็นอย่างที่ท่านว่า หลังจากที่เสี่ยวเกอได้บรรลุเป็นที่ เรียบร้อยแล้ว พลังของเขาก็จะไม่ธรรมดา ถ้าไปโผล่อยู่ที่อื่นแล้ว รีบกลับมาก็คงจะใช้เวลาไม่มากนัก!

เฉินผิงอัน

“ไม่ใช่ค่ะ เพราะหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมาแล้วจะได้รับพลังที่แรง กล้ามาก และพลังมหาศาลเช่นนี้จะมาปรากฏอยู่ในที่ตรงนี้ จะทำ ให้เฉินเกอต้องใช้เวลาในการปรับตัวให้เข้ากับพลังมหาศาลอัน นี้ เพราะมันเป็นพลังที่มหาศาลจึงทำให้ร่างกายเขาได้รับผล ประโยชน์และเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม! เมื่อร่างกายของเขาเกิด การเปลี่ยนแปลง ดังนั้นเขาจึงต้องดึงพลังมาใช้ให้เต็มที่ เขา คงกลับมาไม่ได้ในระยะเวลาอันสั้นๆนี้! ”

“อืม! ”

เฉินผิงอันพยักหน้า จากนั้นก็ถามอย่างสงสัยว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณท่านเทพครับ ร่างกายของเสี่ยวเกอจะเปลี่ยนแปลงอย่างไร บ้างครับ? หรือจะคล้ายกับตอนที่พวกเราอยู่ที่โลกได้รับความ สามารถพิเศษ?

“เข้าใจอย่างนี้ก็ได้อยู่ แต่เห็นได้ชัดว่าความสามารถพิเศษที่ เสี่ยวเกอได้รับไม่เหมือนกับสิ่งที่พวกเราเป็นอยู่ ซึ่งอันที่จริงของ เขาไม่น่าจะเรียกว่าความสามารถพิเศษ แต่คือการบุกเบิกสิ่งใหม่ๆที่เรียกว่าฤทธิ์ และเป็นฤทธิ์ที่ทรงพลังมากๆ

โลจ่อเยียนพูดอธิบาย

“อืม ถ้าอย่างนั้นผมรู้สึกอยากจะเจอเต็มแก่แล้วครับ สุดท้าย เสี่ยวเกอจะเปลี่ยนไปเป็นแบบไหนกันนะ?

เฉินผิงอันรู้สึกดีอกดีใจเป็นอย่างมาก และในเวลานี้ระหว่างคิ้วของโลจื่อเยียนมาบรรจบกัน

“ไม่ดีแล้ว! ”

เธอพูดอย่างร้อนรน

“เทพจื่อเยียนมีอะไรเหรอครับ? ”

เฉินผิงอันถาม

“มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังมุ่งหน้ามาล้อมรอบพวกเราไว้ ฉันสัมผัส ได้ถึงกลิ่นอายของจิ๋วโลหวาง! ”

โลจื่อเยียนพูดอย่างระมัดระวัง

“จิ๋วโล่หวาง? ”

เฉินผิงอันตาโต

“สุดท้ายพวกเขาก็หาที่นี่เจอจนได้ พวกเรารีบหนีไปจากที่นี่กัน เถอะ! ”

โล่จื่อเยียนกล่าว
“คิดจะหนีไป มันไม่ง่ายนักหรอก!

เสียงที่น่าสะพรึงกลัวได้ส่งมาจากรอบๆตัว

และมาพร้อมกับลมแรงที่พัดเวียนเข้ามา

และคือจิ๋วโล่หวาง

และยอดฝีมือจำนวนมากได้ตามมาล้อมรอบบ้านตระกูลบน เกาะไว้ทีหลัง

“เทพจื่อเยียน ไม่ได้แล้วครับ ท่านไปก่อน ผมจะล่อเบี่ยงเบน ความสนใจจากพวกเขาเองครับ! ”

เฉินผิงอันกล่าว

“ไม่ได้ คุณเป็นลุงสองของเสี่ยวเกอ ถ้าคุณต้องประสบกับภัย อันตรายอีก เสี่ยวเกอจะยิ่งช้ำใจขึ้นไปอีก ตอนนี้เขาไม่เหลือ ญาติแม้แต่คนเดียวแล้ว!

โลจื่อเยียนส่ายหัวไปมา

“แต่เมื่อเทียบกันแล้ว เทพจื่อเยียนท่านมีความสำคัญกับเสี่ยว เกอกว่า ชีวิตเฉินผิงอันอย่างผมมันไม่สำคัญอะไรหรอกครับ ท่าน รีบไปเถอะ! บ้านตระกูลเฉินมีทางลัดส่วนตัว ถ้าอย่าชักช้าอยู่ อย่างนี้ พวกเราทั้งสองคนก็จะไม่มีใครหนีไปได้เลยนะครับ!

เฉินผิงอันรีบชักชวน

โล่จื่อเยียนลังเลไปสักพัก สุดท้ายก็ได้แต่กัดฟันเอาไว้ ตอนนี้เธอจะตกอยู่ในเงื้อมมือของจิ๋วโล่หวางไม่ได้
เช่นนั้นเสียวเกออาจต้องเจออันตรายดังนั้นไม่ทางเลือก

โลจื่อเยียนถือหยกแขวนเลือดมังกรไว้เป็นแสงพุ่งเข้า

พวกคุณไม่ใครไปได้หรอก เฉินเกอจะต้องวันอยู่ ในเงื้อมมือ

เสียงของโลหวางยังคงดังมาจากด้านนอกอย่างสนั่นหวั่น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ