บทที่ 682 ไปหาชูโร่ซี

“ฟังดูแล้วก็เป็นความคิดที่ไม่เลวนะ ผมจะถามคุณไม่กี่คำถาม คุณแค่ตอบผมมาตามความจริงก็พอ หลังจากเสร็จเรื่อง ผมจะ คิดอีกทีว่าจะปล่อยพิษโหดใส่ตัวคุณหรือไม่!

เงินเกอยิ้มอย่างเย็นชา

“นาย…….นายรีบถามเลย ขอเพียงแค่ฉันรู้ ฉันจะบอกนายจน หมดเลย ขออย่างเดียวให้นายไว้ชีวิตฉันก็พอ! ”

ตอนนี้กู่เฟิงหวังแค่เพียงมีชีวิตรอด พูดตามตรง เขานั้นรู้สึก กลัวไปหมดเมื่อได้ยินพิษชนิดนี้ที่เฉินเกอพูดถึง ทั้งที่เดิมทีเขาก็ จะใช้อำนาจของยายมาทำให้เฉินเกือกลัว แต่เขานั้นกลับไม่มี ความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งเจ้าคนนี้ยังมีวิธีการที่แสน โหดร้ายอีกด้วย

เจ้าสารเลวนี่!

ในใจของเฟิงโกรธจนอยากจะฉีกเนื้อของเฉินเกอ

ในตอนนี้ ไม่เพียงแค่บอกเฉินเกอเรื่องการถอนพิษของบุปผา ผีและวิธีการใช้งานเครื่องรางบุปผาผี แต่ยังต้องตอบคำถามของ เฉินเกออีก

“สิ่งที่นายถาม ฉันก็ตอบไปจนหมดแล้ว สิ่งที่นายไม่ได้ถามฉัน เองก็บอกไปหมดแล้ว ตอนนี้ไว้ชีวิตฉันได้แล้วสินะ? ”
เพิ่งเงยหน้าขึ้นมาถามเงินเกือ

“ไว้ชีวิตคุณ? ปัญหาของพวกเราก็ถือว่าหมดกันแล้ว แต่เรื่อง ทนายตัดแขนซีนซีน บัญชีนี้ ผมยังไม่ได้สะสางกับคุณ! ดังนั้นพิษ โหดอันนี้ก็ยังต้องให้กับนายอยู่ดี! “เฉินเกอพูดพลันยิ้ม

“ไอ้ชั่ว เฉินเกอ แกกล้าหลอกฉันนั้นหรอ? ” หน้าผากขอ งกู่เฟิงปรากฏเส้นเลือดขึ้นมาพร้อมกับตะโกนใส่เฉินเคออย่าง โมโห “ก็หลอกคุณไง คุณคิดจริงๆหรอว่าผมจะปล่อยคุณไป ! เด็กโง่เอ๊ย! ” เฉินเกอยิ้มออกอย่างเยือกเย็น เทถ้วยน้ำในมือ แล้วพิษโหดก็ฝังเข้าไปในร่างกายของเฟิง

“ไอ้ชั่ว ฉันจะฆ่านาย จะแล่เนื้อของนายให้เป็นชิ้นๆ รีบถอนมัน ออกไป! “เพิ่งดิ้นรนอย่างหมดหวัง ทั้งความกลัวและความ โกรธคละเคล้ากันอย่างรุนแรง จนเพิ่งรู้สึกสูญเสียตัวเองไปแล้ว

“ถอน? คุณรู้ไหมว่าทำไมมันถึงได้ชื่อว่าพิษโหด?” เฉินเกอ

พูด

“ทำไม? ”

“ถึงแม้ว่าในวิชาพิษกู่เวทย์มันจะไม่ใช่สิ่งที่โหดร้ายที่สุด แต่ มันกลับมีสุดยอดที่สุด ทำไมถึงเป็นแบบนี้หน่ะหรอ ก็เพราะว่า เดิมทีแล้วมันไม่มีทางถอนได้ไง ในวิชาพิษเวทย์บันทึกไว้เพียง วิธีการทํามันขึ้นมา แต่กลับไม่มีวิธีแก้ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จะถอน มันออกไปได้ และก็คุณอย่าคิดจะใช้พลังภายในและเงินนะ พิษ พวกนี้ผมยังไม่ได้กระตุ้นมัน แต่ถ้าเกิดมันได้รับกลิ่นไอพลัง ภายในมันก็จะกระตุ้นตัวเองให้ออกฤทธิ์ได้โดยอัตโนมัติ เกิดคุณโดนพิษมันแล้ว จะโทษว่าผมไม่เตือนไม่ได้นะ ! ดังนั้นต่อไป ต่อให้คุณจะหายอดฝีมือถอนพิษได้ แต่อย่าใช้เงินบังคับมัน เค็ดขาด ! ”

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

“อะไรนะ? ไม่มีทางถอนพิษ? แก! แก! ”

เพิ่งแค้นจนต้องกัดฟัน แต่ในเวลานี้ทำได้เพียงโกรธไม่กล้า พูดอะไรมาก

จึงทำเพียงกดินบนพื้นอย่างแน่น ในเมื่อร้องขอชีวิตแล้วไร้ ประโยชน์ แล้วพิษนี้ก็ฝังเข้าไปในตัวของตัวเองแล้ว เพียงแค่เฉิน เกอพูดคำเดียวก็ทำให้เขาโมโหแล้ว เกิดถึงเวลานั้นจริงๆ ก็ตาย ได้น่าสมเพชเกินไป

“คุณชายเฉิน ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ! เอ๊ะ เจ้าเด็กนี้ยัง ไม่ตายนี่หน่า! ”

ป้ากลับมาพร้อมกลับร่างที่คืนสภาพดังเดิม แล้วก็เดินมาเตะ กู่เฟิงอยู่หลายที่

“ไม่ฆ่าเจ้าสารเลวนี้ จะเก็บมันไว้ทำไม ? “ป้าถาม

“ยังไงก็ยังมีประโยชน์ อีกสักครู่สะกดขอบเขตพลังลมปราญณ์ ของแล้วเอาไปขังไว้ในห้องใต้ดินป่า นายอยู่เขตโกโรโกโสปก ป้องคู่กับพวกชาวบ้าน ถึงแม้ว่าฉันจะให้เฟิงส่งข้อความให้ ตระกูลเปลี่ยนเป้าหมายแล้ว แต่เมื่อเกิดเหตุไม่คาดคิด นายอยู่ ที่นี่เถอะ! ” เฉินเกอพูด
“ได้ครับคุณชายเฉิน แล้วคุณจะไปทำอะไรที่ไหน?

“ฉันต้องไปหาซโร่ ฉันคนเดียวก็พอแล้ว ! เงินเกอพูดจบก็หันหลังกลับ เขาจะไปหาสองพี่น้องสุ่ยเกิน ก่อน

“เด็กน้อย ไป ไปอยู่ห้องใต้ดินซะ! แล้วป้า ก็ยกเฟิงขึ้นมา

เฟิงก็เหมือนลูกเจี๊ยบตัวหนึ่ง ที่แม้แต่จะติดก็ยังไม่กล้า

ด้านในเฉินเกอนั้น พอถึงตอนบ่าย หลี่ยเสียก็ติดต่อกับซูโร่ซี พร้อมกับบอกว่าจะมีคนเข้าไปพบเธอ ซูโรซีนั้นไว้วางใจในตัว ของหลี่สุ่ยเสียมาก ถึงตอนนี้งานจะยุ่งมากแต่ก็ตอบตกลงไป

เฉินเกอและสองพี่น้องสุ่ยเกิน ทั้งสามคนก็รีบไปที่ยังเมืองไท

บริษัทของซูโร่ซีทันที จากการคาดการณ์ของเฉินเกอ บนร่างกาย ของซูโร่ซี นั้นมีลมปราณที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ร่างกาย ของเธอสามารถใช้เป็นร่างสิ่งของพี่ชุดขาวได้

“คุณเฉินใช่หรือเปล่าคะ? ได้ยินสุ่ยเสียบอกว่าคุณมีเรื่องจะ มาพบฉัน ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องอะไรคะ?

ซูโร่ ดูราวกับสาววัยประมาณยี่สิบหกสิบเจ็ด ผิวขาวนวล รูปร่างหน้าตาสะสวย ดูแล้วเหมือนกับประธานสาวผู้ทรงอิทธิพล

จริงๆ

“ผมอยากให้ประธานซูไปที่ที่หนึ่งกับผม ยืมตัวประธานไม่ถึงสามวัน แน่นอนว่านี่คือการทําข้อตกลง ผมได้ยินสุ่ยเสียพูดว่า ตอนนี้บริษัทของคุณกำลังประสบกับวิกฤต เรื่องการเงินแบบนี้ ผมสามารถจ่ายให้คุณเป็นสิบเท่า! ”

เฉินเกอพูดไปอย่างไม่อ้อมค้อม

ซูโร่ขมวดคิ้ว ก่อนจะยิ้มออกมา

“ขอโทษด้วยนะคะคุณเฉิน ฉันยังไม่ค่อยเข้าใจความหมาย ของคุณ ยืมใช้? ฉันเกรงว่าฉันจะไม่สะดวกค่ะ

ซูโร่ กล่าวปฏิเสธโดยตรง

พร้อมกับความสงสัยที่อยู่ในใจว่าเจ้าคนที่ดูออกจะหล่อเหลา คนนี้เป็นใครกันแน่ คนสามารถยืมใช้กันได้ด้วยหรอ ? อีกทั้ง เรื่องเงินของเธอนั้นก็ต้องการตั้งหนึ่งร้อยล้าน เขาเป็นใครถึงจะ จ่ายสิบถึงสิบกว่าร้อยล้าน ? นี่สิบกว่าล้านที่ว่านี่จะเอาให้เธอจริง หรอ? ตอนนี้เองเธอจึงคาดว่าเฉินเกอเป็นพวกที่ไม่น่าเชื่อถือไป เสียแล้ว

ในตอนที่ซูโร่ ลุกขึ้นยืนหวังจบบทสนทนาที่สุดแสนจะ ประหลาดนี้

“คุณชายเฉิน คุณเข้าไปไม่ได้! ท่านประธานกำลังคุยกับแขก อยู่! ” ทันใดนั้นก็มีเสียงเอะอะดังแทรกเข้ามาจากด้านนอก

“คุยกับเด็กน้อยคนหนึ่งสินะ ซึม หลบไป ฉันอยากเจอโร่ซี! ”

ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าคุณชายเฉินเปิดประตูอย่างรุนแรง ด้าน หลังของเขามีบอดี้การ์ดตามมาด้วยคนหนึ่ง และชายสูงอายุราวหกสิบกว่า ที่ไว้เคราแพะ สวมชุดจีนยาว พร้อมกับหมวก สักหลาด ถ้าไม่รู้ก็คงคิดว่าออกมาจากกองถ่ายแล้ว!

“โร่ ลูกน้องของคุณไม่ได้เรื่องเอาซะเลย ผมมาก็ยังจะกัน

ผมเอาไว้อีก นี่ไม่รู้หรือไงว่าผมกับประธานของพวกคุณได้ทำ

สัญญาแต่งงานกันแล้ว! คุณชายเฉินล้วงมือทั้งสองไว้ในกระเป๋ากางเกงพลันกล่าวด้วย

เอ้อระเหยลอยชาย

“เฉินเสียหลิน ใครไปทำสัญญาแต่งงานกับคุณกัน คุณบ้าไป แล้วหรือไง ในพื้นที่สำนักงานของฉัน คุณคิดจะปล่อยข่าวเหลว ไหลก็ทำได้เลยอย่างนั้นหรอ?

ซูโร่ซีพูดด้วยความไม่พอใจ

เฉินเกอที่อยู่ข้างๆพอมองเห็นสีหน้าที่รังเกียจของซูโร่ซี เฉินเก อก็รู้ได้เลยว่าซูโร่ซีนั้นไม่ได้มีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้นกับเฉินเดีย หลินเลยสักนิด

“โร่ ทำไมคุณถึงไม่ฟังเล่าว่าผมรีบมาหาคุณขนาดนี้ด้วย เหตุอะไร แม่ของคุณป่วยหนัก ผมก็เลยช่วยไปหาหมอเทวดามา ให้แล้ว ซึ่งท่านนี้ก็คือหมอเทวดาเงินเหย้าหมิง แม่ของคุณนอน เป็นอัมพาตมานานหลายปีแล้ว และหมอเทวดาเงินเหล้าหมิงก็ เคยรักษาผู้ป่วยอัมพาตมาหลายคนแล้วด้วย! ”

เฉินเถียหลินพูดแนะนำ

แต่ซูโร่ซีที่พอได้ยินคำพูดนี้ก็เกิดความรู้สึกบางอย่างผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ

เต็มที่เธอโกรธจอยากจะไล่เฉินเดียหลินออกไป แต่ยังไม่ทัน ได้เอ่ยปาก ก็ต้องกลืนคำพูดตัวเองลงไปอย่างช่วยไม่ได้

“เขา? “ซูโร่ซีมองไปยังหมอเทวดา

“คุณชู คุณชายเฉินนั้นมีใจที่มานะอย่างมาก เขาอดทน ร้องขอผมอยู่เป็นเวลานาน ผมถึงได้ยอมออกจากเขามา อัจฉริยะเป็นไขว้มือไว้ข้างหลังข้างหนึ่งพลันลูบเคราแพะของตัว เอง ราวกับเป็นคนที่สูงส่ง

“โรซี ตอนนี้คุณเข้าใจถึงน้ำใจที่ผมมีให้คุณแล้วใช่ไหม จริง ด้วยเจ้าหนุ่มหน้าขาวนี่คือใครกัน?

หลังจากที่เฉินเถียหลินพูดจบเขาก็หันหน้าไปมองเฉินเกออ ย่างไม่เป็นมิตร