บทที่ 643 ความเป็นความตาย

เงินเกอจำได้ว่าคนๆนี้เป็นใครในทันที

“ระหว่างเราเลี่ยงที่จะไม่พบเจอกันไม่ได้เลย!”

เฉินเกอลงจากรถ ค่อยๆ มองไปที่หญิงชราตรงหน้าเขา “ทารกร้อยกว่าชีวิตเหล่านี้ถูกวิชาดูดจิต เรื่องนี้คุณเป็นคนทำ เหรอ?”

เฉินเกอมองเธออย่างเย็นชาและถาม

“วิชาดูดจิต แกคิดว่ามีแกทำเป็นคนเดียวเหรอ? น่าเสียดาย แกปรากฏตัวเร็วเกินไป ไม่อย่างนั้น คืนนี้ฉันก็สามารถไปดูด เลือดของทารก ให้มากขึ้น พลังก็จะสามารถเพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่ง

คุณนายท่านเผากระดาษเงินหมดแล้ว ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

สายตาเย็นชาคู่หนึ่งจ้องไปที่เฉินเกออย่างแน่วแน่

“เฉินเกอ แกเก่งมาก ในวันนั้น ฉันประเมินแกต่ำเกินไป และ เป็นเพราะความประมาทของฉันเอง ทำให้นายมีโอกาส เข่นฆ่า สาวกลัทธิศักดิ์สิทธิ์ของฉันมากเกินไป วันนี้ ไม่ว่ายังไงแกก็ไม่ สามารถหนีไปได้ ถ้าแกรู้ว่าควรทำอย่างไร ก็ไปพบจูนจู่กับฉัน!” หญิงชราคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ซึ่งก็คือ เถียหงผู้นำลัทธิ ศักดิ์สิทธิ์ ในตอนแรก พลังของตัวเองถูกสะกดเอาไว้ ทำให้เถีย หงมีโอกาส แล้วเถียเฉิงก็ถูกฆ่าด้วยตัวเธอเอง!
ในตอนแรกตัวเองไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหนี ไม่สามารถ ตามหา เถียหงพบ เพื่อล้างแค้นให้กับเพื่อนเถียเพิ่งได้

ส่วนเถียหงและหยุนฉิงดูเหมือนจะรู้จักกัน ถูกหยุนซึ่งก็เรียกไป

ในเวลานั้น!

“จูนจู่ คือหยุนฉิง?”

เฉินเกอถามอย่างประหลาดใจ

“ไม่ผิด 3 ลัทธิ 9 กระแส ในสามลัทธินี้ ได้อยู่ในความดูแล ของพระเจ้าแล้ว สาวกของทั้งสามลัทธิมีอยู่ทั่วโลก เฉินเกอ ไม่ว่า แกจะอยู่ที่ไหน ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของพระเจ้าได้!”

เถียหงยิ้มอย่างเย็นชา

“เหมือนว่าผมจะเดาไม่ผิด มีคนลงมืออย่าโหดเหี้ยมต่อทารก จํานวนมากขนาดนี้ แต่ไม่ยอมปรากฏตัว ผมว่าแล้วเชียว ว่าต้อง มีคนบังคับให้ผมออกมา!!

“ตอนนี้คุณกลายเป็นขี้ข้าของหยุนชิงซะแล้ว ดูเหมือนว่าวิชา ดูดจิตนี้ คุณก็ได้รับการถ่ายทอดจากหยุนฉิง!”

ก็จริง หยุนฉิงกับหญิงในชุดขาว และเทพเจ้า ต่างก็มาจากที่ เดียวกัน และเชี่ยวชาญด้านวิชาดูดจิต ยกเว้นเทพเจ้า หยุนฉิงผู้ นั้นก็น่าจะเป็นถึงจะถูก!

“แกมักจะคิดว่าแก่ฉลาดมาก ไม่เลว เป็นความจริงที่พระเจ้า เป็นคนถ่ายทอดให้ฉัน ไม่เพียงแค่ถ่ายทอดให้ฉันคนเดียว แม้แต่เพื่อนของแก ก็ฝึกจนเป็นแล้ว!”
เถียหงยิ้มอย่างเย็นชา

“เถียเฉิง จะช้าอยู่ทำไม ควบคุมตัวพวกเขาออกมา

เถียหงตะโกน!

เถียเฉิง?

ในใจเฉินเกออดไม่ได้ที่จะเต้นดังตับๆ

มองเข้าไปในป่าแห่งหนึ่ง ก็เห็นเงาของคนกลุ่มหนึ่ง หลายคน กำลังถูกจับกุมออกมาจากป่าทึบ

และคนคนนี้ก็คือเถียเฉิง

แต่สีหน้าท่าทางของเขาในตอนนี้ ทำให้เงินเกอรู้สึกแปลก

มาก!

มีเจตนาฆ่าเต็มไปทั่วทั้งร่าง

เกิดอะไรขึ้น?

และมือของเขาที่กดอยู่ ก็คือคนของครอบครัวมู่หาน ซูโกเฉียง หวังจุ้ยหมิ่น และถังหราน

“เถียหง! วันนั้นที่หมู่ตึก ผมแค่สะกดพลังเอาไว้ คุณคิดว่า ผม กลัวคุณจริงๆ เหรอ?”

เฉินเกอส่งเสียงเย็นชา พุ่งเข้าหาเถียหง

ส่วนเถียหงท่าทางไม่แยแส ทันใดนั้น ร่างของเธอก็กลายเป็น ภาพล่องหน หายไป ณ ตรงนั้นทันที!
และร่างกายของเฉินเกอ เหมือนถูกควบคุมเอาไว้

ร่างกายหยุดนิ่ง! พลังแข็งแกร่งมาก ตนเคยได้เห็นความแข็งแกร่งของเถียหง

ตอนนั้นเธอ ยังไม่แข็งแกร่งขนาดนี้ “ไปตายเถอะ! ทําลายลัทธิศักดิ์สิทธิ์ของฉัน ให้อภัยไม่ได้!

เถียหงคราม!

มีความเคลื่อนไหวในอากาศ แล้วปรากฏต่อหน้าเงินเกอ ปล่อยฝ่ามือออกไป

ตบเข้าที่หน้าอกเฉินเกอ

บูมๆๆ ….

เฉินเกอถูกมือข้างหนึ่งตีโดยตรงและปลิวบินว่อนออกไป พลัง โจมตีที่ทรงพลัง ให้ต้นไม้โดยรอบหัก

แม้ว่าร่างกายของเฉินเกอจะไม่ใช่ร่างของมนุษย์ธรรมดาอีก ต่อไป และตอนนี้ก็มีกำลังภายใน เขารู้พลังของเถียหงดี แต่คาด ไม่ถึง ในระยะเวลาอันสั้น เธอแข็งแกร่งขึ้นมากขนาดนี้

เดิมกำลังภายในของเธอไม่แกร่งเท่าตน แต่ตอนนี้หน้าตัว เองไปแล้ว และกำลังภายในของเธอนั้นแปลกมากจริงๆ

หนึ่งฝ่ามือออกไป เฉินเกอก็อาเจียนเลือดทันที หลังกระแทก พื้นอย่างเจ็บปวด ปวดเข้าไปถึงกระดูก

ทั้งร่างเหมือนจะขาดกระจุย!
อย่างไรก็ตาม เวลาไม่ได้เปิดโอกาสให้เขาบรรเทาความเจ็บ ปวด เถียหงตะครุบอีกครั้ง มือข้างหนึ่งบีบคอเขาแน่น ราวกับดื่ม เหล็กใหญ่ยังไงอย่างงั้น

สิ่งที่เฉินเกอเห็น คือใบหน้าที่ดุร้าย

“จูนจู่จะให้ฉันไว้ชีวิตแก แต่ฉันไม่สามารถเก็บแกไว้ได้ ฉันจะ ล้างแค้น ให้กับทุกสรรพของลัทธิศักดิ์สิทธิ์”

เถียหงกล่าวด้วยใบหน้าดุดัน

เฉินเกอรู้สึกแตกต่างมากขึ้น

ตอนนี้เถียหงคนนี้มีชีวิตอยู่ตรงหน้าตน ดัชนีความหวาดกลัว

ก็ยิ่งสูงขึ้น

ภายใต้มือเธอ เฉินเกอไม่มีพลังที่จะต่อสู้กลับ

ราวกับลูกไก่ตัวน้อยตัวหนึ่ง

มีบางอย่างผิดปกติ ต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน กำลังภายใน ของเธอช่างแปลกประหลาดมาก ดูเหมือนว่าจะไปในทาง เดียวกันกับหยุนฉิง หยุนฉิงทำอะไรกับเธอ?

“ปล่อยเขา!”

และคนของตระกูลซูที่ถูกจับตัวตกใจมากเช่นกัน รีบตะโกน เพียงไม่กี่ครั้ง ในเวลาสั้นๆ เฉินเกอก็ถูกทำร้ายเลือดอาบไปทั้ง

ตัว!

ถังหรานก็ครามกล่าวเช่นกัน!
“พี เศษสวะคนเดียว ไม่คุ้มที่จะฆ่าเขาด้วยตัวเอง เถียเจ๋ง เป็นพี่ใหญ่ของแกรึเปล่า ฮ่าๆๆ จัดการเดี๋ยวนี้ ฆ่าไอ้หมอนี่ที่ไม่รู้ กผิดชอบชั่วดี ส่วนทางด้านพระเจ้า ฉันจะให้คำอธิบายเอง!

อย่างไรก็ตาม การขอความเมตตาของตระกูลซู ไม่ได้ทำให้ เถียหงหวั่นไหว แต่กลับทำให้โกรธเขามากขึ้น

คำพูดของเธอสําหรับคนที่นับถือลัทธิศักดิ์สิทธิ์แล้ว ก็คือคำสั่ง

เถียเฉิงฟื้นคืนชีพจากความตาย ในตอนนี้ สำหรับเธอ ดู เหมือนจะเป็นสุนัขตัวหนึ่งมากกว่า

สุนัขที่ดีที่เชื่องและดุร้ายมาก

เราวกับว่า นี่จะไม่ใช่หลานชายของเธอ

พริบ!

เมื่อเถียเฉิงได้ยินดังนั้น ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขา ค่อยๆ เดินไปที่ข้างกายของเฉินเกอ

ต่อยหมัดเข้าที่ใบหน้าของเฉินเกออย่างแรง หมัดนี้ ราวกับว่า กำลังวิ่งอยู่ และชนเข้ากับประตูกระจกอย่างกะทันหัน เฉินเกอ สึกมึนไปชั่วขณะกำลังภายในของเถียเฉิง ก็ถูกดัดแปลง แข็งแกร่งมาก!

“ตีได้ดี!”

เถียหงหัวเราะเสียงดัง มุมปากแสดงอาการประชดประชันเล็ก น้อย “เฉินเกอ เป็นยังไงบ้าง เถียเฉิงนับถือแกเป็นพี่ใหญ่ แกก็ถือว่าเมียเจ๋งเป็นเพื่อน รสชาติตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? ไม่พูดสิ่งอื่น เถียเฉิงหมาตัวนี้ ฆ่าแกตาย ก็เกินพอแล้ว!”

เถียหงยิ้มกว้าง บนใบหน้ามีความรู้สึกบางอย่างที่เลือนราง “เฉินเกอ ฉันจะให้แกดู รสชาติที่ถูกเพื่อนตัวเองฆ่า มันเป็นยัง

พูดอยู่ เถียหงโยนมีดในมือไปให้กับเมียเจ๋งที่คู่สายตาที่ไร้จิต วิญญาณ รู้เพียงแค่ต้องฆ่าเท่านั้น “เถียเฉิง นี่คือพี่ใหญ่ของแกไง แกถึงขั้นทรยศฉันเพื่อเขา ดีเถียเฉิง ฉันจะให้แกเฉือนเขาเป็น ชิ้นๆ!”

แสงเย็นวูบวาบผ่านดวงตาของเถียเฉิง ยกมืดขึ้น แทงเข้าที่ ไหล่ของเฉินเกอ

และยังย้ำอย่างโหดเหี้ยม!

เฉินเกอรู้สึกถึงไหล่ที่เย็นเฉียบ จากนั้นก็ได้กลิ่นเลือด

“ทําได้ดีเถียเฉิงตัดแขนข้างนั้นของเขาทิ้ง” เถียหงกล่าวขึ้น

แต่เถียเฉิงที่คู่ดวงตาไร้จิตวิญญาณที่ถือมีดไว้ กลับไม่ขยับ มีดนี้ ไม่ว่ายังไงเขาก็วางไม่ได้เลย ราวกับว่ามีมนตร์สะกด เขาปิดกั้นการเคลื่อนไหวของเขา

เขาเพียงแค่ต้องเข้าไปในดวงตาของเฉินเกอ มีเสียงหนึ่งบอก กับเขาว่า ไม่! ไม่ได้

ขณะที่พูด เถียหงก็คำรามอีก “เถียเฉิง! แกจะช้าอยู่ทำไม รีบลงมือเดี๋ยว”

“รับทราบ เจ้านาย!เถียเฉิงสั่นไปทั้งตัว

เขาก็หายใจไม่ออก มีดในมือของเขาขึ้นเช่นกัน แทง มืดลง แหลมคมของนั้น ค้างเหนือของจาก

เวลานี้ คอของเฉินเกอถูกเขาจับไว้แน่น หัวไม่สามารถขยับได้ ภายใต้ความแข็งแกร่งของ เถียเฉิงในตอนการต่อต้านเขาก็ไร้

หากมีทิ่มลงมา แขนของตัวเองจะรักษาเอาไว้ได้ อย่างไร!

เฉินเกอใจเต้นขึ้นทันที

จากสวรรค์เพียงก้าวเดียว ไปแค่คืนเดียว

ตอนตนได้ไปหาหญิงขาวจนพบด้วย ตัวเองถูกเถียหงฆ่าแล้ว

เถียเฉิงตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงหุ่นเชิดที่เถียหง จัดการทําอะไรบางอย่างแล้ว!

เห็นมีดลดอย่างรวดเร็ว มันตัวเอง

ชั่วขณะหนึ่งของสามารถกลั้นต่ออะไรอีกแล้ว ความทรงจำทุกรูปแบบในทั่วทุกทิศทาง เกือบทั้งหมดหลั่งไหลเข้าสู่สมอง ในครั้งเดียว

บางคนบอกว่า ในช่วงเวลาแห่งความตาย ความทรงจำใน อดีตจะผ่านเข้าสู่สมองในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีสั้นๆ

บางที นี่อาจเป็นความรู้สึกของความตาย ในความทรงจําทั้งหมด ทันใดนั้น ภาพของคนคนหนึ่งก็

ชัดเจนอย่างมาก

ใช่แล้ว คือซูมู่หาน

มู่หาน มู่หายจะเป็นตายร้ายดียังไง?

ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ดีหรือไม่ดี? ตอนนี้ถูกรักใคร่ หรือถูกทารุณกรรมอยู่หรือเปล่า? นอกจากนี้ ยังมีสัญญาแห่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ คุณปู่ พ่อแม่ พี่สาว และพลาน หรือว่าคืนนี้จะเป็นวันแห่งหายนะของฉันเดินเกอ

ฉันเฉินเกอจะตายแล้ว? ฉีกไม่ให้เหลือชิ้นดี?

ไม่ได้ ฉันยังต้องมีชีวิตอยู่ ฉันจะไปหาพวกเขา จะเห็นเธอกับ ตาอีกอีกครั้ง!

ขณะที่คิด เฉินเกอแทบจะยกมือซ้ายขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจเหมือน สายฟ้า เขาไม่เห็นด้วยซ้ำว่ามีดอยู่ที่ไหน และไม่เห็นว่าแขนของ เถียเฉิงอยู่ที่ไหน

เขาชูมือขึ้นไปในอากาศอย่างงั้น
จากนั้น จับข้อมือของเถียเจ๋งอย่างแน่น

มืด ค้างอยู่กลางอากาศ

ดวงตาของเถียเจ๋งเต็มไปด้วยสีเลือด ใบหน้าของเขาดุดัน

ต้องการที่จะลงมือ! “เถียเฉิง นายลืมไปแล้วเหรอ? นายต้องล้างบาป! อย่าตกเป็น

เครื่องมือในการกระทำผิดของเถียหง!!

เฉินเกอกัดฟันแน่นและอดทน!

และเป็นเสียงนี้ ทำให้เถียเฉิงตกตะลึงเล็กน้อย ร่างกายเฉินเก อยังคงเลือดไหล เลือดไหลออกมาจํานวนมาก!

จี้หยกชิ้นหนึ่งบนหน้าอกถูกย้อมเป็นสีแดง และในขณะนี้ หยกเปล่งประกายอย่างประหลาด แสงสีทองประกาย………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ